Στο Christmas Theater έχουμε απολαύσει από τους κορυφαίους χορευτές των μπαλέτων Μπολσόι και Μαριίνσκι έως τον βασιλιά του φλαμένκο Joaquin Cortes. Κι από τους καλύτερους χορευτές του Μπουένος Άιρες σε χορογραφίες του Pablo Sosa και της Mariela Maldonado έως το χορευτικό, συγκρότημα Λουσέχ του χορογράφου Σουρέν Κατσατεριάν που εδώ και χρόνια διατηρούν ζωντανή τη χορευτική παράδοση της Αρμενίας.
Το βράδυ της Τετάρτης 14 Δεκεμβρίου, στον ίδιο χώρο φιλοξενήθηκε για πρώτη φορά το Λύκειον των Ελληνίδων Αθηνών για να μας θυμίσει πως ο χορός είναι παντού, γύρω μας και μέσα μας. Πως τα πάντα χορεύουν στη φύση, στο σώμα μας, στα κύτταρα και στο σύμπαν.
Ενενήντα χορευτές υπό την καθοδήγηση του χοροδιδασκάλου Τάσου Πλίτση, μας έδωσαν να καταλάβουμε γιατί οι παραδοσιακοί μας χοροί εμπνέουν, μαγνητίζουν, ενώνουν, λυτρώνουν, θεραπεύουν.
Εκπληκτικοί χορευτές, υπέροχοι ερασιτέχνες, εραστές των ελληνικών παραδοσιακών χορών, με υψηλή τεχνική και κατάρτιση αξιοζήλευτη. Άνθρωποι που γνωρίζουν πως όταν ανεβαίνουν ένα σκαλοπάτι, το προηγούμενο δεν το εξαφανίζουν με περιφρόνηση αλλά το αφήνουν στη θέση του, γιατί στηρίζει μαζί με όλα τ’ άλλα τη σκάλα. Άνθρωποι που χορεύοντας μ' όλες αυτές τις υπέροχες στολές, κοιτούν μπροστά με βλέμμα καθαρό.
Έτσι, στον απόηχο του 2022 ζήσαμε μια συγκλονιστική μουσικοχορευτική παράσταση για τις αλησμόνητες πατρίδες, με ιδιαίτερο συμβολικό και συναισθηματικό φορτίο, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την Καταστροφή της Σμύρνης και τον βίαιο ξεριζωμό του Ελληνισμού από τις πατρογονικές εστίες του σε Μικρά Ασία, Πόντο, Καππαδοκία και Ανατολική Θράκη.
Ήταν όντως μια παράσταση η οποία με την αρωγή του πολύπειρου σε κορυφαία δρώμενα, μουσικοσυνθέτη Μιχάλη Κουμπιού δικαίωσε το δελτίο τύπου που τόνιζε πως επρόκειτο για εκδήλωση που θα φιλοξενούσε συναντήσεις κορυφής!
H Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας ξεπέρασε τον εαυτό της. Ερμήνευσε στρωτά με άριστη άρθρωση και αψεγάδιαστη ορθοτονία, με αβίαστη ανταπόκριση στις μεταπτώσεις ταχυτήτων και εντάσεων της μουσικής. Το ακρόαμα διέθετε συνοχή, ευγενές ρομαντικό συναίσθημα και, χάρη στην άρτια ηχοληψία του Αντώνη Ζαχόπουλου: διάφανη, ευανάγνωστα αρθρωμένη οργάνωση του ήχου.
Κι όπως μας είπε ο διευθυντής της ορχήστρας Ανδρέας Κατσιγιάννης: «Τιμήσαμε τη μνήμη της Σμύρνης και όλων των σημαντικών πόλεων της Μικράς Ασίας μέσα σε κλίμα γιορτής, χαράς, μνήμης και ελπίδας και είχαμε την τιμή και τη χαρά να ακούσουμε τα τραγούδια της πατρίδας μας από τη μοναδική φωνή της Γλυκερίας, του Παντελή Θαλασσινού, του Δημήτρη Μπάση, του Μάνου Κουτσαγγελίδη και του Χρήστου Καλιοντζίδη»
Η σπουδαία παράσταση ανταμείφθηκε με το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού.
Η παραγωγή και η καλλιτεχνική επιμέλεια άψογη. Οι φωτισμοί, η σκηνογραφία, ο ήχος, οι εναλλαγές όλα λειτούργησαν θαυμάσια. Πάντα τέτοια...
Υ.Γ. Την ίδια ώρα η Γαλλία απέκλειε το Μαρόκο και για πρώτη φορά πήγαινε σε τελικό με την Αργεντινή. Δύσκολα άλλη παράσταση θα μπορούσε σε μια τέτοια συγκυρία να έχει 1500 θεατές, με «αντίπαλο» έναν τέτοιο ημιτελικό παγκοσμίου κυπέλλου.
Το βράδυ της Τετάρτης 14 Δεκεμβρίου, στον ίδιο χώρο φιλοξενήθηκε για πρώτη φορά το Λύκειον των Ελληνίδων Αθηνών για να μας θυμίσει πως ο χορός είναι παντού, γύρω μας και μέσα μας. Πως τα πάντα χορεύουν στη φύση, στο σώμα μας, στα κύτταρα και στο σύμπαν.
Ενενήντα χορευτές υπό την καθοδήγηση του χοροδιδασκάλου Τάσου Πλίτση, μας έδωσαν να καταλάβουμε γιατί οι παραδοσιακοί μας χοροί εμπνέουν, μαγνητίζουν, ενώνουν, λυτρώνουν, θεραπεύουν.
Εκπληκτικοί χορευτές, υπέροχοι ερασιτέχνες, εραστές των ελληνικών παραδοσιακών χορών, με υψηλή τεχνική και κατάρτιση αξιοζήλευτη. Άνθρωποι που γνωρίζουν πως όταν ανεβαίνουν ένα σκαλοπάτι, το προηγούμενο δεν το εξαφανίζουν με περιφρόνηση αλλά το αφήνουν στη θέση του, γιατί στηρίζει μαζί με όλα τ’ άλλα τη σκάλα. Άνθρωποι που χορεύοντας μ' όλες αυτές τις υπέροχες στολές, κοιτούν μπροστά με βλέμμα καθαρό.
Έτσι, στον απόηχο του 2022 ζήσαμε μια συγκλονιστική μουσικοχορευτική παράσταση για τις αλησμόνητες πατρίδες, με ιδιαίτερο συμβολικό και συναισθηματικό φορτίο, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την Καταστροφή της Σμύρνης και τον βίαιο ξεριζωμό του Ελληνισμού από τις πατρογονικές εστίες του σε Μικρά Ασία, Πόντο, Καππαδοκία και Ανατολική Θράκη.
Ήταν όντως μια παράσταση η οποία με την αρωγή του πολύπειρου σε κορυφαία δρώμενα, μουσικοσυνθέτη Μιχάλη Κουμπιού δικαίωσε το δελτίο τύπου που τόνιζε πως επρόκειτο για εκδήλωση που θα φιλοξενούσε συναντήσεις κορυφής!
H Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας ξεπέρασε τον εαυτό της. Ερμήνευσε στρωτά με άριστη άρθρωση και αψεγάδιαστη ορθοτονία, με αβίαστη ανταπόκριση στις μεταπτώσεις ταχυτήτων και εντάσεων της μουσικής. Το ακρόαμα διέθετε συνοχή, ευγενές ρομαντικό συναίσθημα και, χάρη στην άρτια ηχοληψία του Αντώνη Ζαχόπουλου: διάφανη, ευανάγνωστα αρθρωμένη οργάνωση του ήχου.
Κι όπως μας είπε ο διευθυντής της ορχήστρας Ανδρέας Κατσιγιάννης: «Τιμήσαμε τη μνήμη της Σμύρνης και όλων των σημαντικών πόλεων της Μικράς Ασίας μέσα σε κλίμα γιορτής, χαράς, μνήμης και ελπίδας και είχαμε την τιμή και τη χαρά να ακούσουμε τα τραγούδια της πατρίδας μας από τη μοναδική φωνή της Γλυκερίας, του Παντελή Θαλασσινού, του Δημήτρη Μπάση, του Μάνου Κουτσαγγελίδη και του Χρήστου Καλιοντζίδη»
Η σπουδαία παράσταση ανταμείφθηκε με το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού.
Η παραγωγή και η καλλιτεχνική επιμέλεια άψογη. Οι φωτισμοί, η σκηνογραφία, ο ήχος, οι εναλλαγές όλα λειτούργησαν θαυμάσια. Πάντα τέτοια...
Υ.Γ. Την ίδια ώρα η Γαλλία απέκλειε το Μαρόκο και για πρώτη φορά πήγαινε σε τελικό με την Αργεντινή. Δύσκολα άλλη παράσταση θα μπορούσε σε μια τέτοια συγκυρία να έχει 1500 θεατές, με «αντίπαλο» έναν τέτοιο ημιτελικό παγκοσμίου κυπέλλου.
