Θα έλεγε κανείς πως οι δύο συναυλίες της Ευανθίας Ρεμπούτσικα στο Παλλάς, έφεραν την άνοιξη πιο νωρίς στην Αθήνα.
Πραγματικά, υπήρξαν στιγμές που παρακολουθώντας την συνθέτρια και τους συνεργάτες της μουσικούς, πάνω στη σκηνή να παίζουν αγαπημένα μουσικά θέματα είτε από ταινίες είτε από τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε, είχες την αίσθηση ότι είχες βγει μια ανοιξιάτικη βόλτα στην πόλη με αγαπημένη παρέα. Μια μουσική παράσταση άψογη από κάθε άποψη. Από τις τεχνικές λεπτομέρειες που χαρακτηρίζουν μια συναυλία- φωτισμοί, ήχος- μέχρι το ίδιο το περιεχόμενο.
Η σύνθεση όλων αυτών αποτέλεσε το υλικό της υπέροχης βραδιάς που παρακολουθήσαμε.
Με την ίδια σχεδόν δύο ώρες επί σκηνής να δίνει τον τόνο με το κόκκινο βιολί της, συντροφεύοντας τους δεξιοτέχνες μουσικούς που όχι μόνο έπαιξαν καταπληκτικά, αλλά είχαν και μια κίνηση πάνω στη σκηνή που κανένας σκηνοθέτης δεν μπορεί να καθορίσει. Η κίνηση του αυθόρμητου, καθώς παρασύρεσαι από την ίδια τη μουσική.
Υπήρχαν στιγμές που δεν ήξερες ποιόν να πρωτακούσεις. Τον υπέροχο πιανίστα Ανδρέα Συμβουλόπουλο που καθιστός στο πιάνο του έδινε μια αέρινη ατμόσφαιρα στα τεκταινόμενα επί σκηνής, τον ακκορντεονίστα Θάνο Σταυρίδη που αγκαλιά με το ακκορντεόν του σχεδόν χόρευε πάνω στη σκηνή του Παλλάς, ή τον Πέτρο Κούρτη και τα κρουστά του που έδιναν μια μοναδική στιβαρότητα στο σύνολο;
Η ίδια η Ευανθία Ρεμπούτσικα έπαιξε με το βιολί τις μουσικές της παθιασμένη, γεμίζοντας τη σκηνή με την παρουσία της, σχεδόν αέρινη, καταφέρνοντας να επικοινωνήσει με τον κόσμο και μεταδίδοντάς του, εκτός από μουσικότητα, και μια αισιοδοξία, που χρειαζόμαστε όλοι στις μέρες μας, καθώς και στιγμές βαθιάς κατάνυξης.
Δεν είναι εύκολο για έναν μουσικό να τα συνδυάσει όλα αυτά. Αφήνοντας την σοβαροφάνεια στην άκρη, κατέβηκε από τη σκηνή ανάμεσα στον κόσμο παίζοντας, παρέα με τον ακορντεονίστα, δίνοντας μια άλλη ζεστασιά στη βραδιά.
Παρακολουθώντας τη συναυλία και ακούγοντας τις μουσικές της καταλαβαίνεις πολύ εύκολα, ότι αν τύγχανε με αυτές να «ντύσει» μια ταινία παγκόσμιας διανομής, αυτή τη στιγμή θα μιλούσαμε για μια Ελληνίδα συνθέτρια που θα έκανε παγκόσμια καριέρα.
Βγαίνοντας στο δρόμο, μετά τη συναυλία, και περπατώντας στους φωτισμένους δρόμους του κέντρου της Αθήνας, αισθανόσουν σαν να είχες βγει και εσύ ο ίδιος μέσα από μια πολύχρωμη ταινία και ανέπνεες τον αέρα της φετινής άνοιξης.
Οι μουσικοί πού έπαιξαν, ξεπερνώντας εαυτόν, είναι:
Πέτρος Κούρτης – κρουστά και οι Drum Voice
Πάνος Δημητρακόπουλος – κανονάκι
Ανδρέας Συμβουλόπουλος – πιάνο
Θάνος Σταυρίδης – ακορντεόν
Πέτρος Βαρθακούρης – μπάσο
Χρήστος Καλκάνης – κλαρινέτο
Δημήτρης Σταρίδας – τρομπόνι
Γιάννης Οικονομίδης – τρομπέτα, Drum Voice
Μάκης Κρέτσης – κρουστά
Γιωργος Φασόλης – κρουστά
Αποστόλης Σαμαράς – κρουστά
Πραγματικά, υπήρξαν στιγμές που παρακολουθώντας την συνθέτρια και τους συνεργάτες της μουσικούς, πάνω στη σκηνή να παίζουν αγαπημένα μουσικά θέματα είτε από ταινίες είτε από τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε, είχες την αίσθηση ότι είχες βγει μια ανοιξιάτικη βόλτα στην πόλη με αγαπημένη παρέα. Μια μουσική παράσταση άψογη από κάθε άποψη. Από τις τεχνικές λεπτομέρειες που χαρακτηρίζουν μια συναυλία- φωτισμοί, ήχος- μέχρι το ίδιο το περιεχόμενο.
Η σύνθεση όλων αυτών αποτέλεσε το υλικό της υπέροχης βραδιάς που παρακολουθήσαμε.
Με την ίδια σχεδόν δύο ώρες επί σκηνής να δίνει τον τόνο με το κόκκινο βιολί της, συντροφεύοντας τους δεξιοτέχνες μουσικούς που όχι μόνο έπαιξαν καταπληκτικά, αλλά είχαν και μια κίνηση πάνω στη σκηνή που κανένας σκηνοθέτης δεν μπορεί να καθορίσει. Η κίνηση του αυθόρμητου, καθώς παρασύρεσαι από την ίδια τη μουσική.
Υπήρχαν στιγμές που δεν ήξερες ποιόν να πρωτακούσεις. Τον υπέροχο πιανίστα Ανδρέα Συμβουλόπουλο που καθιστός στο πιάνο του έδινε μια αέρινη ατμόσφαιρα στα τεκταινόμενα επί σκηνής, τον ακκορντεονίστα Θάνο Σταυρίδη που αγκαλιά με το ακκορντεόν του σχεδόν χόρευε πάνω στη σκηνή του Παλλάς, ή τον Πέτρο Κούρτη και τα κρουστά του που έδιναν μια μοναδική στιβαρότητα στο σύνολο;
Η ίδια η Ευανθία Ρεμπούτσικα έπαιξε με το βιολί τις μουσικές της παθιασμένη, γεμίζοντας τη σκηνή με την παρουσία της, σχεδόν αέρινη, καταφέρνοντας να επικοινωνήσει με τον κόσμο και μεταδίδοντάς του, εκτός από μουσικότητα, και μια αισιοδοξία, που χρειαζόμαστε όλοι στις μέρες μας, καθώς και στιγμές βαθιάς κατάνυξης.
Δεν είναι εύκολο για έναν μουσικό να τα συνδυάσει όλα αυτά. Αφήνοντας την σοβαροφάνεια στην άκρη, κατέβηκε από τη σκηνή ανάμεσα στον κόσμο παίζοντας, παρέα με τον ακορντεονίστα, δίνοντας μια άλλη ζεστασιά στη βραδιά.
Παρακολουθώντας τη συναυλία και ακούγοντας τις μουσικές της καταλαβαίνεις πολύ εύκολα, ότι αν τύγχανε με αυτές να «ντύσει» μια ταινία παγκόσμιας διανομής, αυτή τη στιγμή θα μιλούσαμε για μια Ελληνίδα συνθέτρια που θα έκανε παγκόσμια καριέρα.
Βγαίνοντας στο δρόμο, μετά τη συναυλία, και περπατώντας στους φωτισμένους δρόμους του κέντρου της Αθήνας, αισθανόσουν σαν να είχες βγει και εσύ ο ίδιος μέσα από μια πολύχρωμη ταινία και ανέπνεες τον αέρα της φετινής άνοιξης.
Οι μουσικοί πού έπαιξαν, ξεπερνώντας εαυτόν, είναι:
Πέτρος Κούρτης – κρουστά και οι Drum Voice
Πάνος Δημητρακόπουλος – κανονάκι
Ανδρέας Συμβουλόπουλος – πιάνο
Θάνος Σταυρίδης – ακορντεόν
Πέτρος Βαρθακούρης – μπάσο
Χρήστος Καλκάνης – κλαρινέτο
Δημήτρης Σταρίδας – τρομπόνι
Γιάννης Οικονομίδης – τρομπέτα, Drum Voice
Μάκης Κρέτσης – κρουστά
Γιωργος Φασόλης – κρουστά
Αποστόλης Σαμαράς – κρουστά
