Όταν η μουσική έχει τον πρώτο λόγο, η ζέστη κάνει πίσω. Ξεκάθαρα. Και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα στο «πάρτι», που έστησε το Matzourana Festival στο City Garden. Ο χώρος των Ολυμπιακών Ακινήτων του Γαλατσίου φιλοξένησε μία καλοκαιρινή γιορτή με μουσικές από τον Πόντο, τη Θράκη ώς την Κρήτη, αναμεμειγμένες με νότες και ρυθμούς από όλον τον κόσμο.
Ένα φεστιβάλ, το οποίο αποτελεί μία τρανταχτή απόδειξη, ότι αφενός η μουσική δεν έχει σύνορα και αφετέρου, ότι τα τραγούδια με βαθιές ρίζες στην παράδοση, μπορούν να προσαρμοστούν στο σήμερα, να ακουστούν, να δημιουργήσουν δονήσεις, να οδηγήσουν στη μέθεξη.
Όσοι βρεθήκαμε χθες στην «αρένα» του City Garden ζήσαμε ακριβώς αυτό. Δονήσεις αλλεπάλληλες. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, οικογένειες με παιδιά, νέοι και μεγαλύτερης ηλικίας, γενικότερα ένα ετερόκλητο κοινό έγινε μία μεγάλη παρέα, τραγούδησε, χόρεψε, αψηφώντας την αφόρητη ζέστη, που έμοιαζε να μην απασχολεί κανέναν.
Τέσσερα συγκροτήματα μάς έδωσαν το εισιτήριο για ένα ταξίδι εντός κι εκτός συνόρων ταυτόχρονα.
Την αρχή έκαναν οι People of the wind. Αν θα θέλαμε να δώσουμε μία χιουμοριστική νότα σαν τα ανέκδοτα της παιδικής μας ηλικίας, παρουσιάζοντάς τους, θα λέγαμε: ήταν ένας Νεοζηλανδός, ένας Γαλλοπολωνός κι ένας Έλληνας. Ωστόσο, μόνο ανέκδοτο δεν θα μπορούσαν να είναι οι σαξοφωνίστες Fausto Sierrakowski και James Wylie μαζί με τον Αλέξανδρο Ριζόπουλο στο νταούλι.
Έδωσαν το έναυσμα για να ξεκινήσει αυτή η μεγάλη γιορτή με μελωδίες της Μακεδονίας, των Βαλκανίων, αλλά και από τα «βουνά της Τουρκίας», όπως είπαν οι ίδιοι από το μικρόφωνο στη σκηνή.
Τη σκυτάλη πήραν τα Kandinelia. Για την ιστορία, Καντινέλια είναι τα μικρά γεράκια στα κυκλαδονήσια που ζευγαρώνουν στον αέρα ελεύθερα. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, γιατί έδωσαν το εν λόγω όνομα στο συγκρότημα.
Το progressive ντουέτο από τα Ψαχνά Ευβοίας με την Εύη Σεϊτανίδου, τον Θανάση Ζήκα και τη μπάντα τους έπλεξαν ένα μουσικό γαϊτανάκι παράδοσης και ήχων, παντρεύοντας με δεξιοτεχνία, από το ηπειρώτικο με blues, funk και gypsy μέχρι το ποντιακό με το ροκ και το φλαμένκο. Μοναδικό, multicultural ηχητικό σκηνικό που συνδυάζει αρμονικά την Ανατολή και τη Δύση.
Και το ταξίδι συνεχίστηκε με μία στάση στην Κρήτη. Νίκος και Αντώνης Ξυλούρης, με όνομα βαρύ σαν ιστορία που λέει και το άσμα, ανέβηκαν στη σκηνή και έσμιξαν τον κόσμο.
Με την ένταση και τον ρυθμό που τους διακρίνει κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό, που πιάστηκε χέρι-χέρι και χόρεψε υπό τους ήχους της λύρας και του λαούτου, συρτό και πεντοζάλη, ενώ ο μεγάλος χαμός έγινε στη «Μερακλίνα».
Και οι Thrax Punks το κερασάκι στην τούρτα
And last but not least, οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Thrax Punks, οι οποίοι δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Ανεξάνλτητοι, με αστείρευτη ενέργεια, έξυπνο χιούμορ και δεξιοτεχνική σύζευξη γκάιντας, νταουλιού και ηλεκτρικής κιθάρας, με ψυχεδελικά περάσματα και πανκ αισθητική - λάτρεις της γαρ- καταφέρνουν πάντα να κάνουν το κοινό να χοροπηδάει, κυριολεκτικά.
Γιώργος Σταυρίδης (θρακιώτικη λύρα, νταούλι, φωνή), Βαΐτσης Χαρακοπίδης (γκάιντα, καβάλ, φωνή) και Πάνος Γκίνης (ηλεκτρική κιθάρα) ένωσαν για μία ακόμη φορά τις μουσικές και τις κουλτούρες του κόσμου με την παράδοση της Θράκης. Μία «Πανκοπανηγυροψυχεδέλεια » όπως λένε και οι ίδιοι. «Γιούργια», «Δέντρο», «Μαργούδι», «Σήκω κουκουνούδα μ'» ήταν αρκετά για να δημιουργηθεί το πανδαιμόνιο.
Γιατί Matzourana Festival;
Αν αναρωτιέστε, γιατί το συγκεκριμένο event ονομάστηκε Matzourana Festival, υπάρχει εξήγηση. Ίσως κάποιοι τη φαντάζεστε, άλλοι πάλι ίσως όχι. Όπως αναφέρεται, οι τροβαδούροι και οι τραγουδιστές έπιναν αφέψημα μαντζουράνας με μέλι, για να διατηρούν τη φωνή τους. Χάρη στο αιθέριο έλαιό της, η μαντζουράνα χαρίζει ένα ιδιαίτερα ευχάριστο άρωμα και γι' αυτό σήμερα αποτελεί σημαντικό συστατικό της αρωματοποιίας αλλά και της φαρμακευτικής.
Από την αρχαιότητα για τους Έλληνες, τους Ρωμαίους, τους Αιγύπτιους και τους Άραβες υπήρξε το σύμβολο της ευτυχίας. Οι αρχαίοι Σύριοι έφτιαχναν από τη μαντζουράνα ένα πολύ δυνατό άρωμα, το 'αμαράκινον' ή 'σαμψύχινον', του οποίου η χρήση ήταν πολύ διαδεδομένη στις γυναίκες των ανώτερων κοινωνικών βαθμίδων της Αθήνας. Στην Αίγυπτο το χρησιμοποιούσαν για να ξεπερνούν το αίσθημα της λύπης, ενώ ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε ως αντισηπτικό, ο Διοσκουρίδης ως τονωτικό και ο Γαληνός ως χωνευτικό.
Ένα φεστιβάλ, το οποίο αποτελεί μία τρανταχτή απόδειξη, ότι αφενός η μουσική δεν έχει σύνορα και αφετέρου, ότι τα τραγούδια με βαθιές ρίζες στην παράδοση, μπορούν να προσαρμοστούν στο σήμερα, να ακουστούν, να δημιουργήσουν δονήσεις, να οδηγήσουν στη μέθεξη.
Όσοι βρεθήκαμε χθες στην «αρένα» του City Garden ζήσαμε ακριβώς αυτό. Δονήσεις αλλεπάλληλες. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, οικογένειες με παιδιά, νέοι και μεγαλύτερης ηλικίας, γενικότερα ένα ετερόκλητο κοινό έγινε μία μεγάλη παρέα, τραγούδησε, χόρεψε, αψηφώντας την αφόρητη ζέστη, που έμοιαζε να μην απασχολεί κανέναν.
Τέσσερα συγκροτήματα μάς έδωσαν το εισιτήριο για ένα ταξίδι εντός κι εκτός συνόρων ταυτόχρονα.
Την αρχή έκαναν οι People of the wind. Αν θα θέλαμε να δώσουμε μία χιουμοριστική νότα σαν τα ανέκδοτα της παιδικής μας ηλικίας, παρουσιάζοντάς τους, θα λέγαμε: ήταν ένας Νεοζηλανδός, ένας Γαλλοπολωνός κι ένας Έλληνας. Ωστόσο, μόνο ανέκδοτο δεν θα μπορούσαν να είναι οι σαξοφωνίστες Fausto Sierrakowski και James Wylie μαζί με τον Αλέξανδρο Ριζόπουλο στο νταούλι.
Έδωσαν το έναυσμα για να ξεκινήσει αυτή η μεγάλη γιορτή με μελωδίες της Μακεδονίας, των Βαλκανίων, αλλά και από τα «βουνά της Τουρκίας», όπως είπαν οι ίδιοι από το μικρόφωνο στη σκηνή.
Τη σκυτάλη πήραν τα Kandinelia. Για την ιστορία, Καντινέλια είναι τα μικρά γεράκια στα κυκλαδονήσια που ζευγαρώνουν στον αέρα ελεύθερα. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, γιατί έδωσαν το εν λόγω όνομα στο συγκρότημα.
Το progressive ντουέτο από τα Ψαχνά Ευβοίας με την Εύη Σεϊτανίδου, τον Θανάση Ζήκα και τη μπάντα τους έπλεξαν ένα μουσικό γαϊτανάκι παράδοσης και ήχων, παντρεύοντας με δεξιοτεχνία, από το ηπειρώτικο με blues, funk και gypsy μέχρι το ποντιακό με το ροκ και το φλαμένκο. Μοναδικό, multicultural ηχητικό σκηνικό που συνδυάζει αρμονικά την Ανατολή και τη Δύση.
Και το ταξίδι συνεχίστηκε με μία στάση στην Κρήτη. Νίκος και Αντώνης Ξυλούρης, με όνομα βαρύ σαν ιστορία που λέει και το άσμα, ανέβηκαν στη σκηνή και έσμιξαν τον κόσμο.
Με την ένταση και τον ρυθμό που τους διακρίνει κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό, που πιάστηκε χέρι-χέρι και χόρεψε υπό τους ήχους της λύρας και του λαούτου, συρτό και πεντοζάλη, ενώ ο μεγάλος χαμός έγινε στη «Μερακλίνα».
Και οι Thrax Punks το κερασάκι στην τούρτα
And last but not least, οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Thrax Punks, οι οποίοι δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Ανεξάνλτητοι, με αστείρευτη ενέργεια, έξυπνο χιούμορ και δεξιοτεχνική σύζευξη γκάιντας, νταουλιού και ηλεκτρικής κιθάρας, με ψυχεδελικά περάσματα και πανκ αισθητική - λάτρεις της γαρ- καταφέρνουν πάντα να κάνουν το κοινό να χοροπηδάει, κυριολεκτικά.
Γιώργος Σταυρίδης (θρακιώτικη λύρα, νταούλι, φωνή), Βαΐτσης Χαρακοπίδης (γκάιντα, καβάλ, φωνή) και Πάνος Γκίνης (ηλεκτρική κιθάρα) ένωσαν για μία ακόμη φορά τις μουσικές και τις κουλτούρες του κόσμου με την παράδοση της Θράκης. Μία «Πανκοπανηγυροψυχεδέλεια » όπως λένε και οι ίδιοι. «Γιούργια», «Δέντρο», «Μαργούδι», «Σήκω κουκουνούδα μ'» ήταν αρκετά για να δημιουργηθεί το πανδαιμόνιο.
Γιατί Matzourana Festival;
Αν αναρωτιέστε, γιατί το συγκεκριμένο event ονομάστηκε Matzourana Festival, υπάρχει εξήγηση. Ίσως κάποιοι τη φαντάζεστε, άλλοι πάλι ίσως όχι. Όπως αναφέρεται, οι τροβαδούροι και οι τραγουδιστές έπιναν αφέψημα μαντζουράνας με μέλι, για να διατηρούν τη φωνή τους. Χάρη στο αιθέριο έλαιό της, η μαντζουράνα χαρίζει ένα ιδιαίτερα ευχάριστο άρωμα και γι' αυτό σήμερα αποτελεί σημαντικό συστατικό της αρωματοποιίας αλλά και της φαρμακευτικής.
Από την αρχαιότητα για τους Έλληνες, τους Ρωμαίους, τους Αιγύπτιους και τους Άραβες υπήρξε το σύμβολο της ευτυχίας. Οι αρχαίοι Σύριοι έφτιαχναν από τη μαντζουράνα ένα πολύ δυνατό άρωμα, το 'αμαράκινον' ή 'σαμψύχινον', του οποίου η χρήση ήταν πολύ διαδεδομένη στις γυναίκες των ανώτερων κοινωνικών βαθμίδων της Αθήνας. Στην Αίγυπτο το χρησιμοποιούσαν για να ξεπερνούν το αίσθημα της λύπης, ενώ ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε ως αντισηπτικό, ο Διοσκουρίδης ως τονωτικό και ο Γαληνός ως χωνευτικό.
