να δει και ν’ ακούσει το Γιώργο Νταλάρα έλαβε την προηγούμενη βδομάδα τέλος, μιας και ο “θείος Γιώργος” έγινε “θείος Γιωργ-άκης”, φόρεσε για τα καλά τα “κρητικά ρούχα”, ένιωσε ξανά στο αίμα του την κρητική φιλοξενία, τη δύναμη της ενέργειας που αναδύει τούτο το νησί, “γεμίζοντας” τη ματιά του για μια βδομάδα από κρητικές στεριές και θάλασσες και τα συναισθήματα του με φίλους κι αναμνήσεις…
Ήταν παιδικό μου όνειρο, να δω το Γιώργο Νταλάρα να τραγουδά στην αγαπημένη μου “λιμνούπολη”, τον Άγιο Νικόλαο, μετά δε, έγινε και… φοιτητικό όνειρο να τον δω εκεί που σπούδαζα, στο Ρέθυμνο. Κι ό,τι δε συνέβη όλα ετούτα τα χρόνια, που το μόνο που έκανα ήταν να το καρτερώ, πραγματοποιήθηκε φέτος, δίνοντας μου μεγάλη χαρά, αφού ο καιρός και οι συγκυρίες με έφεραν στην πλευρά του διοργανωτή της κρητικής του περιοδείας, συνεργαζόμενος με τον επί χρόνια αξιολογότατο παραγωγό του κι άνθρωπο “σπαθί”, κύριο Ανδρέα Καραχάλιο.
Κόντρα στους υποτονικούς και φοβισμένους καιρούς της κρίσης και της έντονης εσωστρέφειας, κόντρα και σ΄ενα… αόρατο σύστημα, που δε θα του δώσω αξία αυτήν την ώρα να το κατονομάσω, το οδοιπορικό του κορυφαίου μας τραγουδιστή στην Κρήτη στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, οπλίζοντας τους θεατές κι ακροατές του με την ελπίδα και την προσμονή, πως σύντομα θα τον δουν και πάλι από κοντά στη Μεγαλόνησο του Νότου…
Έχοντας στο πλάι του το σημαντικότατο συνθέτη Γιώργο Ανδρέου, την ανανεωτική πνοή της νεοεμφανιζόμενης ταλαντούχας ερμηνεύτριας Ευτυχίας Μητρίτσα, τον επί χρόνια μαέστρο του Γιώργο Παπαχριστούδη, καθώς και μια εξέχουσα ομάδα μουσικών, ο Γιώργος Νταλάρας, παρουσίασε στους κρητικούς τα τραγούδια της… Μικρής μα και της Μεγάλης του Πατρίδας, μιας και μέσα τους ζουν κι αναπνέουν οι μουσικές του Κουγιουμτζή, του Θεοδωράκη, του Λοΐζου, του Τσιτσάνη, του Καλδάρα, του Ξαρχάκου, του Μαρκόπουλου, του Πάνου, του Νικολόπουλου… Μπαλάντες, καθαροί λαϊκοί και παραδοσιακοί ήχοι, λάτιν, τραγούδια μνήμης και λήθης, στίχοι αγάπης μα και καταγγελτικοί, συναισθήματα έντονα και δυνατά, με ακατέργαστη “παραγωγή” ένστικτου και κίνητρου…
Κατά σειρά, στο Ηράκλειο, το Ρέθυμνο, τη Σητεία τον Άγιο Νικόλαο και τα Χανιά, τα Χιλιάδες Φύλλα της Μοναξιάς, έσμιξαν με τον Απόκληρο και τον Ένα Κόμπο, γυρεύοντας το Κρυμμένο μας Φως κι αυτό που μας Ενώνει… Τα Πέλαγα του νου κολύμπησαν με Καράβια που βγήκαν στη Στεριά, αναζητώντας τον Καφενέ αυτών που μένουνε και περιμένουνε… Η ανάμνηση του Τσε, δυνάμωσε μέσα στο “κάδρο” της Σημαίας του Μπαλκονιού που Αλλάζει Χρώματα… Το Παιδί, που από μικρό στον Ύπνο του Έβλεπε Φωτιές, τραγούδησε για το άδικο με Παραπονεμένα Λόγια… Κι εκεί που Αργοσβήνει το Καντήλι της Υπομονής κι εκεί που Έτσι είν’ οι Ανθρώποι, μέσα σ’ετούτα τα Χρόνια της Υπομονής, η Φυλακισμένη μας Καρδούλα παίρνει Ανάσα κι Αγέρα από τη Φαντασία μας, από το Χελιδόνι που πάντα θα καρτερά το λυτρωμό, όσο κι αν του ζητούν να Χαμηλώσει τα Φτερά…
Ζώντας το Γιώργο Νταλάρα, από πολύ κοντά για μια βδομάδα, θα κρατήσω “ενθύμιο” και “δώρο” αυτού του κοινού οδοιπορικού μας, τα στοιχεία της ιδιοσυγκρασίας του, που όλα αυτά τα χρόνια φανερώνει απλόχερα, σε όσους τον ξέρουν, ή καλύτερα σε όσους θέλουν να τον γνωρίσουν, αφήνοντας στην άκρη τις υπόγειες θεωρίες των “κυρίων” “μου είπαν, άκουσα πως, διάβασα ότι”…
Ακούραστος εργάτης-μουσικός, πάντα στην πρώτη γραμμή, αψεγάδιαστος επαγγελματίας, αήττητος (τα είπες όλα Alona) ερμηνευτής, σεμνός κι αντισυμβατικός, ώριμος έφηβος, το “καλύτερο παιδί” χρόνια τώρα, κατά Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν παραφιλολογίες και προϊόντα ζηλόφθονων σκέψεων,που όσοι τις αναπαράγουν ένα μόνο έχω να τους πω: catch him if you can!
Στην κρητική περιοδεία, δίπλα στο Γιώργο Νταλάρα, πέραν των προαναφερθέντων Γιώργου Ανδρέου στο πιάνο, Ευτυχίας Μητρίτσα στη φωνή και Γιώργου Παπαχριστούδη επίσης στο πιάνο, ήταν ο Γιώργος Μάτσικας στο μπουζούκι και την κιθάρα, ο Ντάσσο Κούρτι στο ακορντεόν κι ο Θανάσης Σοφράς στο κοντραμπάσο. Στον ήχο ήταν ο Παντελής Γιατζιτζόγλου κι ο Αντώνης Ζαχόπουλος, ενώ στο φωτισμό ο Γιάννης Μανιατάκος.
Ευχαριστώ πολύ τη φίλη Alona Azaria, που έγινε μέλος της διοργάνωσης, βοηθώντας στα των φωτογραφιών και video. Eυχαριστώ επίσης τη Νέλλη Χαραλαμπίδου για τη συνεργασία της και τη Νανά μου, για την υπομονή της!
Κρήτη ευχαριστούμε! Εις το επανιδείν!
Ήταν παιδικό μου όνειρο, να δω το Γιώργο Νταλάρα να τραγουδά στην αγαπημένη μου “λιμνούπολη”, τον Άγιο Νικόλαο, μετά δε, έγινε και… φοιτητικό όνειρο να τον δω εκεί που σπούδαζα, στο Ρέθυμνο. Κι ό,τι δε συνέβη όλα ετούτα τα χρόνια, που το μόνο που έκανα ήταν να το καρτερώ, πραγματοποιήθηκε φέτος, δίνοντας μου μεγάλη χαρά, αφού ο καιρός και οι συγκυρίες με έφεραν στην πλευρά του διοργανωτή της κρητικής του περιοδείας, συνεργαζόμενος με τον επί χρόνια αξιολογότατο παραγωγό του κι άνθρωπο “σπαθί”, κύριο Ανδρέα Καραχάλιο.
Κόντρα στους υποτονικούς και φοβισμένους καιρούς της κρίσης και της έντονης εσωστρέφειας, κόντρα και σ΄ενα… αόρατο σύστημα, που δε θα του δώσω αξία αυτήν την ώρα να το κατονομάσω, το οδοιπορικό του κορυφαίου μας τραγουδιστή στην Κρήτη στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, οπλίζοντας τους θεατές κι ακροατές του με την ελπίδα και την προσμονή, πως σύντομα θα τον δουν και πάλι από κοντά στη Μεγαλόνησο του Νότου…
Έχοντας στο πλάι του το σημαντικότατο συνθέτη Γιώργο Ανδρέου, την ανανεωτική πνοή της νεοεμφανιζόμενης ταλαντούχας ερμηνεύτριας Ευτυχίας Μητρίτσα, τον επί χρόνια μαέστρο του Γιώργο Παπαχριστούδη, καθώς και μια εξέχουσα ομάδα μουσικών, ο Γιώργος Νταλάρας, παρουσίασε στους κρητικούς τα τραγούδια της… Μικρής μα και της Μεγάλης του Πατρίδας, μιας και μέσα τους ζουν κι αναπνέουν οι μουσικές του Κουγιουμτζή, του Θεοδωράκη, του Λοΐζου, του Τσιτσάνη, του Καλδάρα, του Ξαρχάκου, του Μαρκόπουλου, του Πάνου, του Νικολόπουλου… Μπαλάντες, καθαροί λαϊκοί και παραδοσιακοί ήχοι, λάτιν, τραγούδια μνήμης και λήθης, στίχοι αγάπης μα και καταγγελτικοί, συναισθήματα έντονα και δυνατά, με ακατέργαστη “παραγωγή” ένστικτου και κίνητρου…
Κατά σειρά, στο Ηράκλειο, το Ρέθυμνο, τη Σητεία τον Άγιο Νικόλαο και τα Χανιά, τα Χιλιάδες Φύλλα της Μοναξιάς, έσμιξαν με τον Απόκληρο και τον Ένα Κόμπο, γυρεύοντας το Κρυμμένο μας Φως κι αυτό που μας Ενώνει… Τα Πέλαγα του νου κολύμπησαν με Καράβια που βγήκαν στη Στεριά, αναζητώντας τον Καφενέ αυτών που μένουνε και περιμένουνε… Η ανάμνηση του Τσε, δυνάμωσε μέσα στο “κάδρο” της Σημαίας του Μπαλκονιού που Αλλάζει Χρώματα… Το Παιδί, που από μικρό στον Ύπνο του Έβλεπε Φωτιές, τραγούδησε για το άδικο με Παραπονεμένα Λόγια… Κι εκεί που Αργοσβήνει το Καντήλι της Υπομονής κι εκεί που Έτσι είν’ οι Ανθρώποι, μέσα σ’ετούτα τα Χρόνια της Υπομονής, η Φυλακισμένη μας Καρδούλα παίρνει Ανάσα κι Αγέρα από τη Φαντασία μας, από το Χελιδόνι που πάντα θα καρτερά το λυτρωμό, όσο κι αν του ζητούν να Χαμηλώσει τα Φτερά…
Ζώντας το Γιώργο Νταλάρα, από πολύ κοντά για μια βδομάδα, θα κρατήσω “ενθύμιο” και “δώρο” αυτού του κοινού οδοιπορικού μας, τα στοιχεία της ιδιοσυγκρασίας του, που όλα αυτά τα χρόνια φανερώνει απλόχερα, σε όσους τον ξέρουν, ή καλύτερα σε όσους θέλουν να τον γνωρίσουν, αφήνοντας στην άκρη τις υπόγειες θεωρίες των “κυρίων” “μου είπαν, άκουσα πως, διάβασα ότι”…
Ακούραστος εργάτης-μουσικός, πάντα στην πρώτη γραμμή, αψεγάδιαστος επαγγελματίας, αήττητος (τα είπες όλα Alona) ερμηνευτής, σεμνός κι αντισυμβατικός, ώριμος έφηβος, το “καλύτερο παιδί” χρόνια τώρα, κατά Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν παραφιλολογίες και προϊόντα ζηλόφθονων σκέψεων,που όσοι τις αναπαράγουν ένα μόνο έχω να τους πω: catch him if you can!
Στην κρητική περιοδεία, δίπλα στο Γιώργο Νταλάρα, πέραν των προαναφερθέντων Γιώργου Ανδρέου στο πιάνο, Ευτυχίας Μητρίτσα στη φωνή και Γιώργου Παπαχριστούδη επίσης στο πιάνο, ήταν ο Γιώργος Μάτσικας στο μπουζούκι και την κιθάρα, ο Ντάσσο Κούρτι στο ακορντεόν κι ο Θανάσης Σοφράς στο κοντραμπάσο. Στον ήχο ήταν ο Παντελής Γιατζιτζόγλου κι ο Αντώνης Ζαχόπουλος, ενώ στο φωτισμό ο Γιάννης Μανιατάκος.
Ευχαριστώ πολύ τη φίλη Alona Azaria, που έγινε μέλος της διοργάνωσης, βοηθώντας στα των φωτογραφιών και video. Eυχαριστώ επίσης τη Νέλλη Χαραλαμπίδου για τη συνεργασία της και τη Νανά μου, για την υπομονή της!
Κρήτη ευχαριστούμε! Εις το επανιδείν!
