Το τελευταίο τριήμερο γράφτηκαν πολλά και διάφορα για τον Βασίλη Καρρά.
Προσωπικά τον είχα συναντήσει μόνο μια φορά, το πρωινό της Κυριακής 14 Δεκεμβρίου του 2014, στην αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος», όπου περίμενε να ταξιδέψει για τη Θεσσαλονίκη (στις θέσεις των απλών επιβατών). Αν κατάλαβα καλά από το ύφος του, ήταν, μάλλον, ξενυχτισμένος. Παρόλα αυτά του ζήτησα να βγούμε μια φωτογραφία. Όταν, με ένα μακρόσυρτο πρόλογο, του ζήτησα την άδεια, μου απάντησε με μια λέξη και με τη βαριά χροιά της φωνής του: «Βγάλε…»
Τα περισσότερα από όσα γράφτηκαν αυτές τις μέρες, σχετίζονταν με τον χαρακτήρα και τη μπέσα του και, σε συνδυασμό με το ερμηνευτικό του «εκτόπισμα», δικαίωναν τη θέση που κατείχε στις καρδιές των λαϊκών ανθρώπων, πολύ περισσότερο στην πόλη μας, τη Θεσσαλονίκη.
Ελάχιστα πράγματα διάβασα για τη δισκογραφική του διαδρομή, με εξαίρεση κάποιες αναφορές στις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Οι πρώτες ηχογραφήσεις του Βασίλη Καρρά πραγματοποιήθηκαν το 1979 και κυκλοφόρησαν σε ένα δίσκο 45 στροφών από τη Σαλονικιώτικη εταιρεία VASIPAP από την οποία εκδόθηκαν όλοι οι δίσκοι του μέχρι το 1991, χρονιά που λαϊκός ερμηνευτής πήρε μεταγραφή για τη Minos.
Το ένα από τα δυο τραγούδια του μικρού δίσκου (VAS 173), ήταν η επανεκτέλεση του τραγουδιού με το οποίο είχε μπει στη δισκογραφία, πριν από δυο δεκαετίες, ο Στράτος Διονυσίου. Αναφέρομαι στο ζεϊμπέκικο «Παράγκες και παλάτια» σε μουσική και στίχους του μπουζουξή Νίκου Μαύρου.
Βέβαια, στην ετικέτα του μικρού δίσκου δεν αναγράφεται το όνομα του συνθέτη, σαν ενορχηστρωτής φέρεται το «αφεντικό» της VASIPAP Βασίλης Παπαδόπουλος, ενώ δίπλα στο όνομα του Βασίλη Καρρά (με ένα Ρ), αναγράφεται και το πραγματικό του επώνυμο, Κεσογλίδης.
Στην άλλη πλευρά υπήρχε άλλη μια επανεκτέλεση, αυτή τη φορά ενός τραγουδιού που είχε κυκλοφορήσει το 1976 με τη φωνή της Μαριώς Κωνσταντινίδου, που δεν ήταν άλλη από τη γνωστή μας Μαριώ. Το «Βάζεις στον πόνο μου φωτιά» ήταν ένα ζεϊμπέκικο του Θόδωρου Δερβενιώτη και του Κώστα Βίρβου, που τραγούδησε η Μαριώ για τις ανάγκες του δίσκου «Αντιλαλούν οι γειτονιές», που μοιράστηκε ερμηνευτικά με τον Μπάμπη Τσετίνη. Εκτός από τον μεγάλο δίσκο, το τραγούδι είχε κυκλοφορήσει με τη Μαριώ και σε δίσκο 45 στροφών.
Στην ετικέτα του δίσκου του Βασίλη Καρρά, προφανώς εκ παραδρομής ή εξ αμελείας, αναφέρεται σαν δημιουργός η Μαριώ.
Ένα χρόνο μετά και τα δυο τραγούδια βρήκαν θέση στον πρώτο, προσωπικό δίσκο του Βασίλη Καρρά που κυκλοφόρησε από τη VASIPAP με τίτλο «Αλησμόνητες ώρες».
Σε αυτή την έκδοση τα στοιχεία διαφοροποιήθηκαν. (Η καταγραφή και η καταχώρηση των στοιχείων ήταν ακόμη σε… πρωτόγονο επίπεδο). Τα τραγούδια φέρονται σαν δημιουργίες του Βασίλη Παπαδόπουλου (όπως και στη συλλογή «Νύχτα ξελογιάστρα – Τα τραγούδια που αγαπώ», που εντάχθηκαν το 1993) και η ενορχήστρωση και διεύθυνση της ορχήστρας του Μπάμπη Μαλλίδη. Η ηχογράφηση έγινε στα studio της Columbia από τον Τάκη Φιλιππίδη…
Προσωπικά τον είχα συναντήσει μόνο μια φορά, το πρωινό της Κυριακής 14 Δεκεμβρίου του 2014, στην αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος», όπου περίμενε να ταξιδέψει για τη Θεσσαλονίκη (στις θέσεις των απλών επιβατών). Αν κατάλαβα καλά από το ύφος του, ήταν, μάλλον, ξενυχτισμένος. Παρόλα αυτά του ζήτησα να βγούμε μια φωτογραφία. Όταν, με ένα μακρόσυρτο πρόλογο, του ζήτησα την άδεια, μου απάντησε με μια λέξη και με τη βαριά χροιά της φωνής του: «Βγάλε…»
Τα περισσότερα από όσα γράφτηκαν αυτές τις μέρες, σχετίζονταν με τον χαρακτήρα και τη μπέσα του και, σε συνδυασμό με το ερμηνευτικό του «εκτόπισμα», δικαίωναν τη θέση που κατείχε στις καρδιές των λαϊκών ανθρώπων, πολύ περισσότερο στην πόλη μας, τη Θεσσαλονίκη.
Ελάχιστα πράγματα διάβασα για τη δισκογραφική του διαδρομή, με εξαίρεση κάποιες αναφορές στις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Οι πρώτες ηχογραφήσεις του Βασίλη Καρρά πραγματοποιήθηκαν το 1979 και κυκλοφόρησαν σε ένα δίσκο 45 στροφών από τη Σαλονικιώτικη εταιρεία VASIPAP από την οποία εκδόθηκαν όλοι οι δίσκοι του μέχρι το 1991, χρονιά που λαϊκός ερμηνευτής πήρε μεταγραφή για τη Minos.
Το ένα από τα δυο τραγούδια του μικρού δίσκου (VAS 173), ήταν η επανεκτέλεση του τραγουδιού με το οποίο είχε μπει στη δισκογραφία, πριν από δυο δεκαετίες, ο Στράτος Διονυσίου. Αναφέρομαι στο ζεϊμπέκικο «Παράγκες και παλάτια» σε μουσική και στίχους του μπουζουξή Νίκου Μαύρου.
Βέβαια, στην ετικέτα του μικρού δίσκου δεν αναγράφεται το όνομα του συνθέτη, σαν ενορχηστρωτής φέρεται το «αφεντικό» της VASIPAP Βασίλης Παπαδόπουλος, ενώ δίπλα στο όνομα του Βασίλη Καρρά (με ένα Ρ), αναγράφεται και το πραγματικό του επώνυμο, Κεσογλίδης.
Στην άλλη πλευρά υπήρχε άλλη μια επανεκτέλεση, αυτή τη φορά ενός τραγουδιού που είχε κυκλοφορήσει το 1976 με τη φωνή της Μαριώς Κωνσταντινίδου, που δεν ήταν άλλη από τη γνωστή μας Μαριώ. Το «Βάζεις στον πόνο μου φωτιά» ήταν ένα ζεϊμπέκικο του Θόδωρου Δερβενιώτη και του Κώστα Βίρβου, που τραγούδησε η Μαριώ για τις ανάγκες του δίσκου «Αντιλαλούν οι γειτονιές», που μοιράστηκε ερμηνευτικά με τον Μπάμπη Τσετίνη. Εκτός από τον μεγάλο δίσκο, το τραγούδι είχε κυκλοφορήσει με τη Μαριώ και σε δίσκο 45 στροφών.
Στην ετικέτα του δίσκου του Βασίλη Καρρά, προφανώς εκ παραδρομής ή εξ αμελείας, αναφέρεται σαν δημιουργός η Μαριώ.
Ένα χρόνο μετά και τα δυο τραγούδια βρήκαν θέση στον πρώτο, προσωπικό δίσκο του Βασίλη Καρρά που κυκλοφόρησε από τη VASIPAP με τίτλο «Αλησμόνητες ώρες».
Σε αυτή την έκδοση τα στοιχεία διαφοροποιήθηκαν. (Η καταγραφή και η καταχώρηση των στοιχείων ήταν ακόμη σε… πρωτόγονο επίπεδο). Τα τραγούδια φέρονται σαν δημιουργίες του Βασίλη Παπαδόπουλου (όπως και στη συλλογή «Νύχτα ξελογιάστρα – Τα τραγούδια που αγαπώ», που εντάχθηκαν το 1993) και η ενορχήστρωση και διεύθυνση της ορχήστρας του Μπάμπη Μαλλίδη. Η ηχογράφηση έγινε στα studio της Columbia από τον Τάκη Φιλιππίδη…
