Κυκλοφορούν τα νέα έργα του συνθέτη ενώ παράλληλα επανεκδίδονται τα παλαιότερα που είχαν απαγορευθεί ή είχαν κυκλοφορήσει στο εξωτερικό στη διάρκεια της επταετίας. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, τα μουσικά έργα που καταφέρνουν να επιβιώσουν και συχνά να βρεθούν μπροστά από τα έργα του Μίκη, τουλάχιστον σε πωλήσεις, δεν είναι πάρα πολλά. Ο Στέλιος Καζαντζίδης με το «Υπάρχω», ο Νταλάρας με τα ρεμπέτικα, η Χαρούλα με τη «Δημητρούλα», ο Γιάννης Πάριος με το «Ποτέ δεν σε ξεχνώ» και το «Τώρα πια», η Μαρινέλλα με τον Κώστα Χατζή και το «Ρεσιτάλ»… Όσον αφορά το τραγούδι με πολιτικό και κοινωνικό λόγο, εκφράζεται κυρίως, μέσα από κάποια τραγούδια Μαρκόπουλου, του Ξαρχάκου, του Κουγιουμτζή, του Λεοντή και του Μάνου Λοΐζου, μέσα από την ποίηση του Ρίτσου, του Γκάτσου, του Καμπανέλλη, του Νεγρεπόντη, του Μάνου Ελευθερίου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Οτιδήποτε άλλο, συνήθως μένει στην αφάνεια.
Όπως δυο τραγούδια σε μουσική και στίχους Νάσου Νάκα (Νανόπουλου) που κυκλοφορούν το 1975 σε δίσκο 45 στροφών στη Minos, με τραγουδιστές τη Χάρις Αλεξίου και το Γιάννη Πάριο. Τα «Να ’ξερες φίλε» και «Στις ρίζες τ' ουρανού» είναι χαρακτηριστικό δείγμα τραγουδιών με κοινωνικό στίχο, εκείνης της εποχής. Αγωνιστικά θα τα χαρακτήριζα… Δεν έγιναν ποτέ επιτυχίες ενώ μέχρι σήμερα δεν έχουν επανεκδοθεί σε μεγάλο δίσκο ή cd.
O Νάσος Νάκας γεννήθηκε το 1928 στο Φανάρι της Πόλης και το 1956 κατέβηκε στην Αθήνα. Τα πρώτα του τραγούδια κυκλοφόρησαν με τη Δήμητρα Γαλάνη το 1972, ενώ το 1976 με το τραγούδι «Άσπρα πουλιά» με τη Μαρία Δουράκη, μοιράστηκε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης, μαζί με το «Χίλιες φορές» του Αντώνη Πετρίδη και της Ρόνης Σοφού με τον Κωστή Χρήστου. Πέρα από κάποια μεμονωμένα τραγούδια σε δίσκους 45 στροφών, ηχογράφησε τρεις μεγάλους δίσκους με τραγουδιστές τον Γιάννη Λέφερη το 1990, το Χάρη Γαλανό το 1993 και τον Πάνο Λιβανό το 1998.
Πηγή: Οδηγός Ελληνικής Δισκογραφίας του Πέτρου Δραγουμάνου
Φωτογραφίες
2: Χάρις Αλεξίου και Γιάννης Πάριος το 1974
