«Μεροδούλι, μεροφάι μ’ έπνιξαν τα βάσανα…»
Η «φυγή» του Κώστα Βουτσά στις 26 του Φλεβάρη, μου αποκάλυψε μια ακόμη, ενδιαφέρουσα «παράλληλη ιστορία» τραγουδιών (όπως αυτές που παρουσιάζουμε στο Ogdoo.gr τα εννέα χρόνια της λειτουργίας του).
Εντελώς τυχαία, έπεσα πάνω σε μια ανέκδοτη εκτέλεση ενός τραγουδιού του Γιώργου Χατζηνάσιου και του Ντίνου Δημόπουλου, που οφείλω να ομολογήσω πως δεν θυμόμουν καθόλου.
Το 1971, στη μοναδική του εμφάνιση στον ελληνικό κινηματογράφο, ο ανερχόμενος τότε Δώρος Γεωργιάδης τραγούδησε μια δημιουργία του Γιώργου Χατζηνάσιου σε στίχους του σκηνοθέτη Ντίνου Δημόπουλου, που δεν δισκογραφήθηκε ποτέ με τη φωνή του. Αναφέρομαι στο «Μεροδούλι, μεροφάι», από την κωμωδία των Ντίνου Δημόπουλου και Λάκη Μιχαηλίδη «Αγάπησα μια πολυθρόνα», με πρωταγωνιστή τον Κώστα Βουτσά.
Την ίδια χρονιά το τραγούδι ηχογραφήθηκε με τη φωνή της Βίκυς Μοσχολιού και με μικροδιαφορές στους στίχους του δεύτερου κουπλέ και του ρεφραίν, όπου το «κορίτσι» έγινε «αγόρι». Συμπεριλήφθηκε στο δίσκο που είχε σαν τίτλο το όνομά της και κυκλοφόρησε εκείνη τη χρονιά από την Philips με το label της Olympic, με δώδεκα τραγούδια σε μουσική των Χρήστου Λεοντή, Γιώργου Ζαμπέτα, Γιώργου Χατζηνάσιου, Μίμη Πλέσσα, Γιώργου Κατσαρού και Άκη Πάνου σε στίχους Ζώη Μάναρη, Αλέξανδρου Καγιάντα, Ντίνου Δημόπουλου, Βαρβάρας Τσιμπούλη, Δημήτρη Χριστοδούλου, Πυθαγόρα και Άκη Πάνου.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε αργότερα με διαφορετικό εξώφυλλο.
Στον ίδιο δίσκο υπήρχε κι ένα ακόμα τραγούδι του Γιώργου Χατζηνάσιου με του Ντίνου Δημόπουλου, το «Πικρό πουλί της ξενιτιάς», που είχε ακουστεί στην ίδια ταινία («Αγάπησα μια πολυθρόνα»), αυτή τη φορά με τη φωνή της Βίκυς Μοσχολιού…
