Το 1986 Τα Παιδιά απ’ τη Πάτρα κυκλοφορούσαν τον τέταρτο δίσκο τους στη μικρή εταιρεία Αδελφοί Φαληρέα, εκεί που είχαν κυκλοφορήσει και οι προηγούμενοι που τους είχαν κάνει… μεγάλους και τρανούς!
Ο δίσκος περπάτησε αλλά δεν γνώρισε τη δόξα αυτών που είχαν προηγηθεί απ’ το 1983, όταν έσκασαν σαν «βόμβα» στο δισκογραφικό τοπίο.
Πρώτο τραγούδι του δίσκου και μεγαλύτερη επιτυχία. «Ο Αλέφαντος» που έγραψε και ερμήνευσε ο Βαγγέλης Δεληκούρας, το μυαλό του συγκροτήματος.
Όταν με κατηγορούν για κάτι που νομίζουν
κι όταν με παρεξηγούν χωρίς να με γνωρίζουν
όταν άδικα με βάζουν ν’ απολογηθώ
θυμάμαι τον Αλέφαντο
Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι
Γεια σου ρε Αλέφαντε, κράτα όσο μπορείς
Γεια σου ρε Αλέφαντε,
είσαι παλικάρι, μην
Όταν με δικάζουνε χωρίς να έχω φταίξει
κι όταν το δίκιο μου δεν μπορώ να βρω
όταν ένοχοι με βάζουν ν’ απολογηθώ,
θυμάμαι τον Αλέφαντο
Όπως μου έχει διηγηθεί ο Δεληκούρας το κομμάτι το έγραψε για να απαντήσει στις άδικες και καλά ενορχηστρωμένες επιθέσεις που δεχόταν κατά καιρούς ο sui generis τεχνικός.
Όταν βγήκε ο δίσκος ο Νίκος Αλέφαντος πήγε και άκουσε ζωντανά Τα Παιδιά απ’ τη Πάτρα στο ορμητήριό τους «Αχαρνών 77». Τους ευχαρίστησε και έκανε και την… κατάστασή του.
Το τραγούδι είναι εξαιρετικό, πανέμορφο και πανέξυπνο. Ο Δεληκούρας ήταν, είναι ευρηματικός μάστορας.
Ο Αλέφαντος μπορεί να αδικούσε συχνά τον ίδιο του τον εαυτό. Πάντως ήταν και μπαλαδόφατσα και μπαλαδογνώστης και τον αδίκησαν αρκετά… αρκετοί.
Ο δίσκος περπάτησε αλλά δεν γνώρισε τη δόξα αυτών που είχαν προηγηθεί απ’ το 1983, όταν έσκασαν σαν «βόμβα» στο δισκογραφικό τοπίο.
Πρώτο τραγούδι του δίσκου και μεγαλύτερη επιτυχία. «Ο Αλέφαντος» που έγραψε και ερμήνευσε ο Βαγγέλης Δεληκούρας, το μυαλό του συγκροτήματος.
Όταν με κατηγορούν για κάτι που νομίζουν
κι όταν με παρεξηγούν χωρίς να με γνωρίζουν
όταν άδικα με βάζουν ν’ απολογηθώ
θυμάμαι τον Αλέφαντο
Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι
Γεια σου ρε Αλέφαντε, κράτα όσο μπορείς
Γεια σου ρε Αλέφαντε,
είσαι παλικάρι, μην
Όταν με δικάζουνε χωρίς να έχω φταίξει
κι όταν το δίκιο μου δεν μπορώ να βρω
όταν ένοχοι με βάζουν ν’ απολογηθώ,
θυμάμαι τον Αλέφαντο
Όπως μου έχει διηγηθεί ο Δεληκούρας το κομμάτι το έγραψε για να απαντήσει στις άδικες και καλά ενορχηστρωμένες επιθέσεις που δεχόταν κατά καιρούς ο sui generis τεχνικός.
Όταν βγήκε ο δίσκος ο Νίκος Αλέφαντος πήγε και άκουσε ζωντανά Τα Παιδιά απ’ τη Πάτρα στο ορμητήριό τους «Αχαρνών 77». Τους ευχαρίστησε και έκανε και την… κατάστασή του.
Το τραγούδι είναι εξαιρετικό, πανέμορφο και πανέξυπνο. Ο Δεληκούρας ήταν, είναι ευρηματικός μάστορας.
Ο Αλέφαντος μπορεί να αδικούσε συχνά τον ίδιο του τον εαυτό. Πάντως ήταν και μπαλαδόφατσα και μπαλαδογνώστης και τον αδίκησαν αρκετά… αρκετοί.
