Βρε τι ‘ναι τούτο το κακό,
τι φλόγα, τι καμίνι.
Λες κι η Αθήνα άναψε
και φούρνος έχει γίνει
Το μακρινό 1952, ο Απόστολος Καλδάρας εμπνεόμενος απ’ τη ζέστη που έκαιγε την πρωτεύουσα έδινε βήμα σε ένα πρωτοεμφανιζόμενο δισκογραφικά καλλιτέχνη.
Δυστυχώς και για τους δύο, το τραγούδι πήγε «άπατο». Η αρχή όμως ενός τρανού, που θα σημάδευε ανεξίτηλα με τη φωνή και τα τραγούδια που θα ερμήνευε τις ζωές μας, είχε γίνει.
Ζεστή Κυριακή τον κόσμο ξυπνά
νυσταγμένο το όνειρο παραπατά
και μια μουσική που τότε αντηχεί
στο ταξίδι σε παίρνει μαζί.
Από τον Γιώργο Σραυρινό με τον Φοίβο Δεληβοριά
«Στου κόσμου το μπαλκόνι» μας πηγαίνουν η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Ανδρέας Κατσιγιάννης και ο Γιώργος Νταλάρας.
Η θέα από εκεί, ανάσα… Στον καύσωνα της μέρας
Ζεστό μεγάλο καλοκαίρι
Η πόλη μας είναι μικρή
Ζεστό μεγάλο μεσημέρι
Κι είναι γιορτή η Κυριακή
Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και η Κωστούλα Μητροπούλου σκιαγραφούσαν το 1970 την τότε «Πόλη μας» με οδηγό τον Μανώλη Μητσιά
Θυμάμαι ένα άσπρο μεσημέρι κάποιο ωραίο καλοκαίρι
ζεστή η μέρα ξαπλωμένη στα κύματα αφημένη…
1968. Απ’ τα Ιταλικά στα Ελληνικά, με τη ματιά του Γιώργου Παπαστεφάνου και τη Γιοβάννα
Μες στις ζεστές νύχτες του Αυγούστου,
το φως στο δρόμο οπλίζεται
και η ψυχή μου αδειάζει…
Ο Αύγουστος μικρός
δεν ήταν αρκετός
οι νύχτες να χωράνε
Στην άμμο ο χρόνος ξάπλωνε
κι ο ήλιος έκαιγε τα πάντα
Για ένας «Έναν λίβα π’ έφτανε από τις πυρωμένες ξέρες…τον πρώτο Αύγουστο» τραγουδούσε ο Μπάμπης Τσέρτος το 2010 σε στίχους του Μάρκου Σαριμανώλη και μουσική του Νικήτα Βοστάνη
Φινάλε με τη Μαρία Φαραντούρη σε στίχους της Μάγδας Παπαδάκη και μουσική του γείτονα Fuat Saka,
Ένας καυτός άνεμος συρτός φτάνει απ’ το νοτιά…
τι φλόγα, τι καμίνι.
Λες κι η Αθήνα άναψε
και φούρνος έχει γίνει
Το μακρινό 1952, ο Απόστολος Καλδάρας εμπνεόμενος απ’ τη ζέστη που έκαιγε την πρωτεύουσα έδινε βήμα σε ένα πρωτοεμφανιζόμενο δισκογραφικά καλλιτέχνη.
Δυστυχώς και για τους δύο, το τραγούδι πήγε «άπατο». Η αρχή όμως ενός τρανού, που θα σημάδευε ανεξίτηλα με τη φωνή και τα τραγούδια που θα ερμήνευε τις ζωές μας, είχε γίνει.
Ζεστή Κυριακή τον κόσμο ξυπνά
νυσταγμένο το όνειρο παραπατά
και μια μουσική που τότε αντηχεί
στο ταξίδι σε παίρνει μαζί.
Από τον Γιώργο Σραυρινό με τον Φοίβο Δεληβοριά
«Στου κόσμου το μπαλκόνι» μας πηγαίνουν η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Ανδρέας Κατσιγιάννης και ο Γιώργος Νταλάρας.
Η θέα από εκεί, ανάσα… Στον καύσωνα της μέρας
Ζεστό μεγάλο καλοκαίρι
Η πόλη μας είναι μικρή
Ζεστό μεγάλο μεσημέρι
Κι είναι γιορτή η Κυριακή
Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και η Κωστούλα Μητροπούλου σκιαγραφούσαν το 1970 την τότε «Πόλη μας» με οδηγό τον Μανώλη Μητσιά
Θυμάμαι ένα άσπρο μεσημέρι κάποιο ωραίο καλοκαίρι
ζεστή η μέρα ξαπλωμένη στα κύματα αφημένη…
1968. Απ’ τα Ιταλικά στα Ελληνικά, με τη ματιά του Γιώργου Παπαστεφάνου και τη Γιοβάννα
Μες στις ζεστές νύχτες του Αυγούστου,
το φως στο δρόμο οπλίζεται
και η ψυχή μου αδειάζει…
Ο Αύγουστος μικρός
δεν ήταν αρκετός
οι νύχτες να χωράνε
Στην άμμο ο χρόνος ξάπλωνε
κι ο ήλιος έκαιγε τα πάντα
Για ένας «Έναν λίβα π’ έφτανε από τις πυρωμένες ξέρες…τον πρώτο Αύγουστο» τραγουδούσε ο Μπάμπης Τσέρτος το 2010 σε στίχους του Μάρκου Σαριμανώλη και μουσική του Νικήτα Βοστάνη
Φινάλε με τη Μαρία Φαραντούρη σε στίχους της Μάγδας Παπαδάκη και μουσική του γείτονα Fuat Saka,
Ένας καυτός άνεμος συρτός φτάνει απ’ το νοτιά…
