Ο Βαγγέλης Μαρκαντώνης έρχεται πάλι, αυτή τη φορά να μας συγκινήσει, με το νέο του single «Το τραγούδι των έρημων τόπων». Ντύνοντας με μουσική τους στίχους του Αλέξανδρου Ατσικπάση και ερμηνεύοντάς τους μοναδικά, καταφέρνει να δημιουργήσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να περιγράψει τις σκέψεις ενός ανθρώπου που βαδίζει νύχτα σε ένα αστικό τοπίο. Μία αισθαντική μπαλάντα που με την μαγική της απλότητα μας προσεγγίζει και μας προσκαλεί σε ένα ταξίδι. Συνοδοιπόρος του, το ακορντεόν του Χρήστου Χουσίδη
Μετά τον Κατάδικο, το Αυτός ο Ξένος και το Τράβα μια γραμμή, Το τραγούδι των έρημων τόπων είναι το 4ο κατά σειρά single του νέου άλμπουμ του Βαγγέλη Μαρκαντώνη ο οποίος μας περιμένει “... εκεί που ο κόσμος μικραίνει...”.
"Την περασμένη άνοιξη, ήρθε από το σπίτι μου ο Αλέξης να με βοηθήσει να ξεριζώσουμε τις τσουκνίδες από την πίσω αυλή. Μας πρόλαβε μια βροχούλα και κάτσαμε στο σαλόνι. Ένιωσα τυχερός. Για τη βροχή, για όλα. Αρχίσαμε να μιλάμε για τραγούδια και λέξη λέξη φτάσαμε στο να μου δώσει κάτι κρυμμένους στίχους. Τους διάβασα και το τραγούδι ήταν έτοιμο πριν καν πιάσω την κιθάρα..."
Ακορντεόν: Χρήστος Χουσίδης
12χορδη: Βαγγέλης Μαρκαντώνης
Ηχογράφηση-Μίξη: Βαγγέλης Μαρκαντώνης
Master: Βασίλης Κορρές, Sierra Studios
Photo-Video: MIARIS
ΣΤΙΧΟΙ
Μετά τον Κατάδικο, το Αυτός ο Ξένος και το Τράβα μια γραμμή, Το τραγούδι των έρημων τόπων είναι το 4ο κατά σειρά single του νέου άλμπουμ του Βαγγέλη Μαρκαντώνη ο οποίος μας περιμένει “... εκεί που ο κόσμος μικραίνει...”.
"Την περασμένη άνοιξη, ήρθε από το σπίτι μου ο Αλέξης να με βοηθήσει να ξεριζώσουμε τις τσουκνίδες από την πίσω αυλή. Μας πρόλαβε μια βροχούλα και κάτσαμε στο σαλόνι. Ένιωσα τυχερός. Για τη βροχή, για όλα. Αρχίσαμε να μιλάμε για τραγούδια και λέξη λέξη φτάσαμε στο να μου δώσει κάτι κρυμμένους στίχους. Τους διάβασα και το τραγούδι ήταν έτοιμο πριν καν πιάσω την κιθάρα..."
Ακορντεόν: Χρήστος Χουσίδης
12χορδη: Βαγγέλης Μαρκαντώνης
Ηχογράφηση-Μίξη: Βαγγέλης Μαρκαντώνης
Master: Βασίλης Κορρές, Sierra Studios
Photo-Video: MIARIS
ΣΤΙΧΟΙ
Το κελί με την πόρτα που ανοίγει,
το φιλί σ' ένα στόμα που κλαίει,
H ζωή που δεν θέλει να φύγει,
H φωτιά που για πάντα θα καίει.
το φιλί σ' ένα στόμα που κλαίει,
H ζωή που δεν θέλει να φύγει,
H φωτιά που για πάντα θα καίει.
Η χαρά των αγγέλων που πέσαν,
στο τραγούδι των έρημων τόπων,
η οργή των παιδιών που πονέσαν,
κι η σιωπή των μεγάλων ανθρώπων.
στο τραγούδι των έρημων τόπων,
η οργή των παιδιών που πονέσαν,
κι η σιωπή των μεγάλων ανθρώπων.
Το φεγγάρι κοιτά κι ανασαίνει
στων σπιτιών τις μεγάλες ταράτσες.
Πάω κει που ο κόσμος μικραίνει
κι ανταμώνουνε όλες οι ράτσες
στων σπιτιών τις μεγάλες ταράτσες.
Πάω κει που ο κόσμος μικραίνει
κι ανταμώνουνε όλες οι ράτσες
Στο κελί με την πόρτα που ανοίγει,
στο φιλί σ' ενα στόμα που κλαίει,
στη ζωή που δεν θέλει να φύγει,
στη φωτιά που για πάντα θα καίει.
στο φιλί σ' ενα στόμα που κλαίει,
στη ζωή που δεν θέλει να φύγει,
στη φωτιά που για πάντα θα καίει.
Στον χορό των αγγέλων που πέσαν,
στο τραγούδι των έρημων τόπων,
στην οργή των παιδιών που πονέσαν,
στη σιωπή των μεγάλων ανθρώπων.
στο τραγούδι των έρημων τόπων,
στην οργή των παιδιών που πονέσαν,
στη σιωπή των μεγάλων ανθρώπων.
Το φεγγάρι σαν πύρινο μάτι
με κοιτά που γυρίζω στην πόλη.
Περπατώ με την νύχτα στην πλάτη
και ζητώ όσα ζήτησαν όλοι
με κοιτά που γυρίζω στην πόλη.
Περπατώ με την νύχτα στην πλάτη
και ζητώ όσα ζήτησαν όλοι
