Δηλαδή ίδια ακριβώς «σύνθεση» με το «Και με πιάνουν τα κλάματα».
Κανονικό ζεϊμπέκικο, αισθηματικού χαρακτήρα αλλά καλοβαλμένο στην κατηγορία του. Από αυτά που πλέον στις μέρες μας τείνουν να γίνουν εξαιρέσεις καθώς τα αυτονόητα έχουν γίνει… ζητούμενα.
Για τη δεινότητα του Γονίδη δεν χρειάζονται περαιτέρω σχόλια, όπως και για την αρτιότητα του Κυριάκου Παπαδόπουλου.
Κανονικό ζεϊμπέκικο, αισθηματικού χαρακτήρα αλλά καλοβαλμένο στην κατηγορία του. Από αυτά που πλέον στις μέρες μας τείνουν να γίνουν εξαιρέσεις καθώς τα αυτονόητα έχουν γίνει… ζητούμενα.
Για τη δεινότητα του Γονίδη δεν χρειάζονται περαιτέρω σχόλια, όπως και για την αρτιότητα του Κυριάκου Παπαδόπουλου.
