Διπλό άλμπουμ με 27 τραγούδια και 4 οργανικά. Πλαισιωμένα από πολυσέλιδο ένθετο με μουσικά χρονογραφήματα – επιφυλλίδες του ίδιου του Κραουνάκη και τους στίχους των τραγουδιών . Όλα τα παραπάνω συνοδευόμενα από «δυνατά» γραφιστικά, σχέδια, φωτογραφίες, εικόνες σε ένα υποδειγματικό και ευρηματικό «πακέτο» έκδοσης, ταιριαστό με το όλο «κραουνακικό» κλίμα.
Στα τραγούδια (νεότερα, διασκευές και επαναπροσεγγίσεις παλαιότερων αλλά κάποια «αρχειακά» διαμαντάκια) συναντάμε μια πανσπερμία διαλεκτών συντελεστών.
Ο Κραουνάκης παντρεύει με μελωδίες λόγια των (αλφαβητικά): Χαράλαμπου Βασιλειάδη, Άκη Δήμου, Κικής Δημουλά, Ιάκωβου Καμπανέλλη, Λάκη Λαζόπουλου, Παναγιώτη Μέντη, Λίνας Νικολακοπούλου, Γιώργου Χρονά και δικά του.
Τραγουδάνε οι (αλφαβητικά): Λευτέρης Βογιατζής, Αναστασία Έδεν, Γιώργος Μαργαρίτης, Βίκυ Μοσχολιού, Χρήστος Μουστάκας, Κώστας Μπουγιώτης, Γιώτα Νέγκα, Καίτη Ντάλη, Ελένη Ουζουνίδου, Γωγώ Τσαμπά και βέβαια ο ίδιος ο Κραουνάκης που και ερμηνευτικά είναι στα καλύτερά του. Έχει μάθει πια καλά να υπογραμμίζει με τα μέσα του τον λόγο και να υπηρετεί ταιριαστά τις «φωνές» των τραγουδιών.
Αυτό φαίνεται ολοκάθαρα στο μοναδικό «ξένο» τραγούδι του άλμπουμ, το «Φίλα με» σε στίχους του Κώστα Μπαλαχούτη και μουσική του Χρήστου Παπαδοπούλου που αποδίδει με εντυπωσιακό τρόπο αλλά και στην «Αρκούδα» σε μουσική του Άρη Βλάχου και στίχους του Κραουνάκη.
Ο δίσκος παρά τον «όγκο» του κυλάει γλυκά, αφού οι απότομες «στροφές» του έχουν γοητευτικό πάτημα. Υπάρχουν αβανταδόρικες αλλά και υπόγειες στιγμές που συντελούν σε ένα προσωπικό μεν για το «δημιουργό» ακρόαμα, ανοιχτό όμως δε στους φίλους που θα θελήσουν να το επισκεφτούν… να δουν τα εσώψυχά του, να μοιραστούν αλήθειες και ψέματα, να πάρουν και να δώσουν πάσες και μετά… να κεντράρει ο καθένας το δικό του γκολ… σαν παίκτες της ίδιας ομάδας.
Η «φανέλα» μετράει και για τον Μαργαρίτη και για την Ντάλη που ερμηνεύει Καμπανέλλη αλλά και για τη νέα μούσα του Κραουνάκη, την τραγουδίστρια Αναστασία Έδεν… Ανεκτίμητο και το «δώρο» της Μοσχολιού σε στίχους του Τσάντα…
Πάντως ορισμένες «ερμηνείες» αν κατέληγαν σε άλλα χείλη και ψυχές ίσως το τελικό αποτέλεσμα να μεγέθυνε ακόμη περισσότερο τις αρετές του. Ίσως… βέβαια ποιος ξέρει… Γιατί πια πολλά «ακριβά» χείλη μείναν δίχως «βάση»…
Με δυο λόγια: Ο Κραουνάκης αποδομείται και με παλιά και καινούργια υλικά ξαναχτίζει το τραγούδι και το «είναι» του σήμερα! Το ‘χει!!!
Άκουσε αποσπάσματα του άλμπουμ ΕΔΩ
Στα τραγούδια (νεότερα, διασκευές και επαναπροσεγγίσεις παλαιότερων αλλά κάποια «αρχειακά» διαμαντάκια) συναντάμε μια πανσπερμία διαλεκτών συντελεστών.
Ο Κραουνάκης παντρεύει με μελωδίες λόγια των (αλφαβητικά): Χαράλαμπου Βασιλειάδη, Άκη Δήμου, Κικής Δημουλά, Ιάκωβου Καμπανέλλη, Λάκη Λαζόπουλου, Παναγιώτη Μέντη, Λίνας Νικολακοπούλου, Γιώργου Χρονά και δικά του.
Τραγουδάνε οι (αλφαβητικά): Λευτέρης Βογιατζής, Αναστασία Έδεν, Γιώργος Μαργαρίτης, Βίκυ Μοσχολιού, Χρήστος Μουστάκας, Κώστας Μπουγιώτης, Γιώτα Νέγκα, Καίτη Ντάλη, Ελένη Ουζουνίδου, Γωγώ Τσαμπά και βέβαια ο ίδιος ο Κραουνάκης που και ερμηνευτικά είναι στα καλύτερά του. Έχει μάθει πια καλά να υπογραμμίζει με τα μέσα του τον λόγο και να υπηρετεί ταιριαστά τις «φωνές» των τραγουδιών.
Αυτό φαίνεται ολοκάθαρα στο μοναδικό «ξένο» τραγούδι του άλμπουμ, το «Φίλα με» σε στίχους του Κώστα Μπαλαχούτη και μουσική του Χρήστου Παπαδοπούλου που αποδίδει με εντυπωσιακό τρόπο αλλά και στην «Αρκούδα» σε μουσική του Άρη Βλάχου και στίχους του Κραουνάκη.
Ο δίσκος παρά τον «όγκο» του κυλάει γλυκά, αφού οι απότομες «στροφές» του έχουν γοητευτικό πάτημα. Υπάρχουν αβανταδόρικες αλλά και υπόγειες στιγμές που συντελούν σε ένα προσωπικό μεν για το «δημιουργό» ακρόαμα, ανοιχτό όμως δε στους φίλους που θα θελήσουν να το επισκεφτούν… να δουν τα εσώψυχά του, να μοιραστούν αλήθειες και ψέματα, να πάρουν και να δώσουν πάσες και μετά… να κεντράρει ο καθένας το δικό του γκολ… σαν παίκτες της ίδιας ομάδας.
Η «φανέλα» μετράει και για τον Μαργαρίτη και για την Ντάλη που ερμηνεύει Καμπανέλλη αλλά και για τη νέα μούσα του Κραουνάκη, την τραγουδίστρια Αναστασία Έδεν… Ανεκτίμητο και το «δώρο» της Μοσχολιού σε στίχους του Τσάντα…
Πάντως ορισμένες «ερμηνείες» αν κατέληγαν σε άλλα χείλη και ψυχές ίσως το τελικό αποτέλεσμα να μεγέθυνε ακόμη περισσότερο τις αρετές του. Ίσως… βέβαια ποιος ξέρει… Γιατί πια πολλά «ακριβά» χείλη μείναν δίχως «βάση»…
Με δυο λόγια: Ο Κραουνάκης αποδομείται και με παλιά και καινούργια υλικά ξαναχτίζει το τραγούδι και το «είναι» του σήμερα! Το ‘χει!!!
Άκουσε αποσπάσματα του άλμπουμ ΕΔΩ
