Πέρασε ακριβώς μισός αιώνας από τότε που ο Αλγερινός μουσικός Gaston Ghrenassia ταξίδευε στη Γαλλία και ως Enrico Macias κατακτούσε τους Γάλλους και το ευρύτερο μεσογειακό και ευρωπαϊκό κοινό.
50 χρόνια δισκογραφίας, λοιπόν, τα οποία γιορτάζει μ’ ένα επετειακό άλμπουμ την επιμέλεια του οποίου είχε ο γιος του μουσικός (μπασίστας) και παραγωγός των τελευταίων του δίσκων, Jean-Claude Ghrenassia. Ο Ενρίκο, που, κάποτε, υπήρξε αγαπητός και στο ελληνικό κοινό (μην ξεχνάμε ότι τραγούδια του έγιναν στα ελληνικά και τραγουδήθηκαν από τους Φίλιππο Νικολάου, Νίκο Νομικό, Γιάννη Κατέβα κ.α. αλλά και εσχάτως, από τον Γιώργο Μαργαρίτη - ο Ενρίκο είχε εμφανιστεί και στην Αθήνα την εποχή της μεγάλης ακμής του στα μέσα της δεκαετίας του 1960) επέλεξε να γιορτάσει μισόν αιώνα στο τραγούδι μαζί με κάποιους από του παλιούς και νεότερους φίλους του σ’ ένα κάλεσμα Venez tous mes amis! (στιχάκι από παλιό τραγούδι του «Ελάτε όλοι οι φίλοι μου») που ταυτόχρονα μοιάζει και με μια σύγχρονη μικρή ανθολόγηση της ιστορίας του. Και τα 17 τραγούδια που περιέχονται στο άλμπουμ - που κυκλοφόρησε στα μέσα του Νοεμβρίου του 2012 - και προέρχονται από το ένδοξο παρελθόν του (εκτός από το “L' Algerie” που είχε γραφτεί και τραγουδηθεί από τον Serge Lama), τα μοιράζεται με φωνές από το παλιότερο ή νεότερο οικείο τραγουδιστικό περιβάλλον του, ακροβατώντας έτσι λίγο ανάμεσα στο ρετρό και τη νοσταλγία με μια καλή δόση από το σύγχρονο αέρα που φέρνει η αύρα των νέων προσώπων και μιας νέας παραγωγής.
Σε αυτή την έκδοση, λοιπόν, τον συντροφεύουν οι Γάλλοι τραγουδιστές-τραγουδοποιοί Cali (Adieu Mon Pays), Mikael Miro (Le Mendiant De L'Amour), Bruno Maman (Ces Etrangers) & Serge Lama (L'Algerie), o πολυεθνικός Corneille (Oranges Ameres), ο Γαλλοτυνήσιος τραγουδιστής Dany Brillant (Les Filles De Mon Pays), οι Γαλλομαροκινοί Sofia Essaidi (Paris Tu M'As Pris Dans Tes Bras) & Gerard Darmon (Sans Voir Le Jour), οι Γαλλοισραηλινές τραγουδίστριες Riff Cohen (Aux Talons De Ses Souliers) & Cabra Casay (Il Reste Aujourd'hui), ο Αλγερινός Khaled (L'Oriental), η Γαλλοαλγερινή Liane Foly (Mon Coeur D'Attache), η Γαλλοκαναδή Natasha St-Pier (Dis Moi Ce Qui Ne Va Pas), οι Γαλλίδες ηθοποιοί και τραγουδίστριες Dani (Oumparere) & Valerie Lemercier (J'Ai Perdu 25 Kilos) και τέλος η Ιταλογαλλίδα τραγουδίστρια και πρώην μοντέλο Carla Bruni (Les Gens Du Nord), σύζυγος του πρώην προέδρου της Γαλλίας Nicolas Sarkozy, τον οποίον, ως γνωστόν, ο Enrico Macias είχε στηρίξει στις τελευταίες γαλλικές εκλογές και η εν λόγω στιγμή, μάλλον, έρχεται ως φιλική ανταπόδοση. (Κάτι τέτοια κάνουν ορισμένοι καλλιτέχνες… λες και η τέχνη τους δεν αρκεί). Προσεγμένες ορχήστρες με σύγχρονα και παλιομοδίτικα στοιχεία και κάποιες καλές συμμετοχές που μαζί με τον Ενρίκο, αν και αρκετά επιβαρυμένο φωνητικά από τα 74 χρόνια του, θυμίζουν ορισμένες από τις πιο γνωστές και φωτεινές στιγμές του.
50 χρόνια δισκογραφίας, λοιπόν, τα οποία γιορτάζει μ’ ένα επετειακό άλμπουμ την επιμέλεια του οποίου είχε ο γιος του μουσικός (μπασίστας) και παραγωγός των τελευταίων του δίσκων, Jean-Claude Ghrenassia. Ο Ενρίκο, που, κάποτε, υπήρξε αγαπητός και στο ελληνικό κοινό (μην ξεχνάμε ότι τραγούδια του έγιναν στα ελληνικά και τραγουδήθηκαν από τους Φίλιππο Νικολάου, Νίκο Νομικό, Γιάννη Κατέβα κ.α. αλλά και εσχάτως, από τον Γιώργο Μαργαρίτη - ο Ενρίκο είχε εμφανιστεί και στην Αθήνα την εποχή της μεγάλης ακμής του στα μέσα της δεκαετίας του 1960) επέλεξε να γιορτάσει μισόν αιώνα στο τραγούδι μαζί με κάποιους από του παλιούς και νεότερους φίλους του σ’ ένα κάλεσμα Venez tous mes amis! (στιχάκι από παλιό τραγούδι του «Ελάτε όλοι οι φίλοι μου») που ταυτόχρονα μοιάζει και με μια σύγχρονη μικρή ανθολόγηση της ιστορίας του. Και τα 17 τραγούδια που περιέχονται στο άλμπουμ - που κυκλοφόρησε στα μέσα του Νοεμβρίου του 2012 - και προέρχονται από το ένδοξο παρελθόν του (εκτός από το “L' Algerie” που είχε γραφτεί και τραγουδηθεί από τον Serge Lama), τα μοιράζεται με φωνές από το παλιότερο ή νεότερο οικείο τραγουδιστικό περιβάλλον του, ακροβατώντας έτσι λίγο ανάμεσα στο ρετρό και τη νοσταλγία με μια καλή δόση από το σύγχρονο αέρα που φέρνει η αύρα των νέων προσώπων και μιας νέας παραγωγής.
Σε αυτή την έκδοση, λοιπόν, τον συντροφεύουν οι Γάλλοι τραγουδιστές-τραγουδοποιοί Cali (Adieu Mon Pays), Mikael Miro (Le Mendiant De L'Amour), Bruno Maman (Ces Etrangers) & Serge Lama (L'Algerie), o πολυεθνικός Corneille (Oranges Ameres), ο Γαλλοτυνήσιος τραγουδιστής Dany Brillant (Les Filles De Mon Pays), οι Γαλλομαροκινοί Sofia Essaidi (Paris Tu M'As Pris Dans Tes Bras) & Gerard Darmon (Sans Voir Le Jour), οι Γαλλοισραηλινές τραγουδίστριες Riff Cohen (Aux Talons De Ses Souliers) & Cabra Casay (Il Reste Aujourd'hui), ο Αλγερινός Khaled (L'Oriental), η Γαλλοαλγερινή Liane Foly (Mon Coeur D'Attache), η Γαλλοκαναδή Natasha St-Pier (Dis Moi Ce Qui Ne Va Pas), οι Γαλλίδες ηθοποιοί και τραγουδίστριες Dani (Oumparere) & Valerie Lemercier (J'Ai Perdu 25 Kilos) και τέλος η Ιταλογαλλίδα τραγουδίστρια και πρώην μοντέλο Carla Bruni (Les Gens Du Nord), σύζυγος του πρώην προέδρου της Γαλλίας Nicolas Sarkozy, τον οποίον, ως γνωστόν, ο Enrico Macias είχε στηρίξει στις τελευταίες γαλλικές εκλογές και η εν λόγω στιγμή, μάλλον, έρχεται ως φιλική ανταπόδοση. (Κάτι τέτοια κάνουν ορισμένοι καλλιτέχνες… λες και η τέχνη τους δεν αρκεί). Προσεγμένες ορχήστρες με σύγχρονα και παλιομοδίτικα στοιχεία και κάποιες καλές συμμετοχές που μαζί με τον Ενρίκο, αν και αρκετά επιβαρυμένο φωνητικά από τα 74 χρόνια του, θυμίζουν ορισμένες από τις πιο γνωστές και φωτεινές στιγμές του.
