Ο «Σπόρος» αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του μπουζουκιού και του λαϊκού μας τραγουδιού. Μοιραία λοιπόν η αναφορά του Ορφανίδη στο «δάσκαλο»:
Σβήσαν τα φώτα ξαφνικά πάνω στην πίστα
Κι ο προβολέας στο μπουζούκι αντανακλά
Με μια σιωπή και μια λαχτάρα περιμένουν
Του Σταματίου την απίστευτη πενιά.
Και ξεκινά ο φίλος τις πενιές του
Κι ο Φρανκ Σινάτρα και ο Έλβις Πρίσλευ απορούν
Κι αυτός ορθός με το μπουζούκι τους μαγεύει
Κάνει τους πάντες για το Σπόρο να μιλούν.
Μα πως μπορεί με το μπουζούκι αυτός ο Έλλην
Να βγάζει τέτοιες αρμονίες φοβερές
Και με ασύλληπτη ταχύτητα να παίζει
Κομμάτια τζαζ και μελωδίες κλασικές.
Γεια σου ρε Γιάννη φωνάζουν όλοι
Παίξε μας κι άλλο ένα κομμάτι δυνατό
Παίξε το σόλο σου μπουζούκι και ουίσκι
Που ΄ναι του μπουζουκιού το δέκα το καλό.
Το τραγούδι αυτό συμπεριελήφθη στην πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του Ορφανίδη σε ρόλο δημιουργού αλλά και ερμηνευτή, που κυκλοφόρησε, τότε, από την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία Δίκτυο, του Πάρη Μήτσου, που δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα μπουζούκι και δεξιοτέχνες. Τίτλος του δίσκου «Βορεινό», όπως και το χωριό του νομού Πέλλης που γεννήθηκε ο Λάκης Ορφανίδης (Τριαντάφυλλος Ορφανόπουλος).
Εκεί έζησε μέχρι και τα 11 του χρόνια μέχρι να έρθει με την οικογένειά του στον Πειραιά αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα. Την αγάπη για τη μουσική την κληρονόμησε από τον πατέρα του Γιάννη (Γιαγκούλη) που έπαιζε βιολί. Καθοδηγητής στου στα πρώτα του βήματα, ο φίλος του πατέρα του Λευτέρης Τραπεζανλίδης που έπαιζε τρίχορδο μπουζούκι. Από τα μισά της δεκαετίας του '70 ανεβαίνει επαγγελματικά στο πάλκο έχοντας στο ενεργητικό του αξιόλογες συνεργασίες σε νυχτερινά κέντα και συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το «Βορεινό» περιλαμβάνει εννέα τραγούδια και ένα οργανικό που κινούνται σε λαϊκά μπουζουκοκεντρικά μονοπάτια. Εκτός από τον Ορφανίδη τραγουδούν η Θεοδώρα Αθανασίου και η Έφη Ράπτη. Το οργανικό λέγεται «Αέρηδες» μιας και το κύριο χαρακτηριστικό του χωριού του Ορφανίδη είναι ο δυνατός αέρας που τις περισσότερες φορές ήταν καταστροφικός για τις σοδιές.
Για την ιστορία ο Σπόρος έφυγε απ’ τη ζωή ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού. Πρόλαβε όμως να χαρεί και να απολαύσει το «δώρο» του φίλου του.
Σβήσαν τα φώτα ξαφνικά πάνω στην πίστα
Κι ο προβολέας στο μπουζούκι αντανακλά
Με μια σιωπή και μια λαχτάρα περιμένουν
Του Σταματίου την απίστευτη πενιά.
Και ξεκινά ο φίλος τις πενιές του
Κι ο Φρανκ Σινάτρα και ο Έλβις Πρίσλευ απορούν
Κι αυτός ορθός με το μπουζούκι τους μαγεύει
Κάνει τους πάντες για το Σπόρο να μιλούν.
Μα πως μπορεί με το μπουζούκι αυτός ο Έλλην
Να βγάζει τέτοιες αρμονίες φοβερές
Και με ασύλληπτη ταχύτητα να παίζει
Κομμάτια τζαζ και μελωδίες κλασικές.
Γεια σου ρε Γιάννη φωνάζουν όλοι
Παίξε μας κι άλλο ένα κομμάτι δυνατό
Παίξε το σόλο σου μπουζούκι και ουίσκι
Που ΄ναι του μπουζουκιού το δέκα το καλό.
Το τραγούδι αυτό συμπεριελήφθη στην πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του Ορφανίδη σε ρόλο δημιουργού αλλά και ερμηνευτή, που κυκλοφόρησε, τότε, από την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία Δίκτυο, του Πάρη Μήτσου, που δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα μπουζούκι και δεξιοτέχνες. Τίτλος του δίσκου «Βορεινό», όπως και το χωριό του νομού Πέλλης που γεννήθηκε ο Λάκης Ορφανίδης (Τριαντάφυλλος Ορφανόπουλος).
Εκεί έζησε μέχρι και τα 11 του χρόνια μέχρι να έρθει με την οικογένειά του στον Πειραιά αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα. Την αγάπη για τη μουσική την κληρονόμησε από τον πατέρα του Γιάννη (Γιαγκούλη) που έπαιζε βιολί. Καθοδηγητής στου στα πρώτα του βήματα, ο φίλος του πατέρα του Λευτέρης Τραπεζανλίδης που έπαιζε τρίχορδο μπουζούκι. Από τα μισά της δεκαετίας του '70 ανεβαίνει επαγγελματικά στο πάλκο έχοντας στο ενεργητικό του αξιόλογες συνεργασίες σε νυχτερινά κέντα και συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το «Βορεινό» περιλαμβάνει εννέα τραγούδια και ένα οργανικό που κινούνται σε λαϊκά μπουζουκοκεντρικά μονοπάτια. Εκτός από τον Ορφανίδη τραγουδούν η Θεοδώρα Αθανασίου και η Έφη Ράπτη. Το οργανικό λέγεται «Αέρηδες» μιας και το κύριο χαρακτηριστικό του χωριού του Ορφανίδη είναι ο δυνατός αέρας που τις περισσότερες φορές ήταν καταστροφικός για τις σοδιές.
Για την ιστορία ο Σπόρος έφυγε απ’ τη ζωή ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού. Πρόλαβε όμως να χαρεί και να απολαύσει το «δώρο» του φίλου του.
