Ο Άρης Ζέρβας, μετά από πολλά χρόνια παρουσίας στο χώρο της μουσικής ως τσελίστας και ενορχηστρωτής - τόσο δισκογραφικά όσο και σε ζωντανές συναυλίες - στο πλάι γνωστών καλλιτεχνών (Χαρούλα Αλεξίου, Νατάσσα Μποφίλιου, Μόνικα, Γιώτα Νέγκα, Κωστής Μαραβέγιας, Στάθης Δρογώσης, Μανώλης Φάμελλος, Μαριέττα Φαφούτη κ.α.), παρουσιάζει για πρώτη φορά τα δικά του κομμάτια, όχι μόνο τραγούδια, αλλά και ορχηστρική μουσική, μέσα σε ένα άλμπουμ με τίτλο «Πες μου αλμυρή μου θάλασσα».
Δύο ποιήματα που έγραψε η γιαγιά του («Πες μου αλμυρή μου θάλασσα», «Έσβησε πια») στάθηκαν αφορμή να δημιουργηθεί αυτή η δουλειά και αυτά να πλαισιωθούν και από άλλες, δικές του συνθέσεις, μέχρι τη δημιουργία του άλμπουμ.
Τα τρία ορχηστρικά κομμάτια, με μια συνέχεια μεταξύ τους, αντιπροσωπεύουν την αρχή («Το Όνειρο»), τη διαδρομή («Το Ταξίδι») και τον απολογισμό («Αναμνήσεις») σε μια πορεία του ανθρώπου στη ζωή, έτσι όπως τη βιώνει ο συνθέτης και την αποδίδει μουσικά. Τα τραγούδια που πλαισιώνουν τα ποιήματα αποτελούν τις δικές του σκέψεις, δοσμένες με απλό τρόπο, μουσικά πάντα με μια «ορχηστρική» διάθεση.
Εκεί που νόμιζες ότι ήξερες τα πάντα για τον άνθρωπο που μαζί µε τους γονείς σου σε φρόντιζε και σε μεγάλωνε, ξυπνάς ένα πρωί και μαθαίνεις ότι υπάρχουν δύο τετράδια... «Δεν θα στα δώσω τώρα, όταν θα “φύγω” θα τα βρεις».
«Κι εγώ θα φτιάξω ένα τραγούδι µε τα λόγια που θα βρω εκεί μέσα» ήταν η απάντησή µου.
Και έτσι και έγινε. Η γιαγιά έφυγε και στα χέρια µου πήρα τις σκέψεις, τις ανησυχίες και τα συναισθήματά της.
1932, σε ένα χωριό κάπου στα Χανιά, σε ηλικία 18 ετών, έγραφε αυτά τα λόγια, για την αληθινή αγάπη, τον χωρισμό, τον θάνατο, την απόσταση που χωρίζει ανθρώπους και συναισθήματα.
Η ανάγκη έκφρασης κάθε ανθρώπου δεν έχει όρια, ούτε ταμπέλες. Τραγουδάς κάτι και ας µην το λες καλά το τραγούδι. Γράφεις ένα ποίημα και δεν θα πάρεις ποτέ Νόμπελ λογοτεχνίας, ίσως δεν το δει και ποτέ κανείς αυτό που έγραψες... Και όμως για εκείνη την στιγμή, για αυτά τα λίγα λεπτά προσωπικής έκφρασης, γίνεσαι τραγουδιστής, ποιητής, ζωγράφος, χορευτής, ο καλύτερος του κόσμου.
Αυτή η υπόσχεση λοιπόν που έγινε πράξη, αποτυπώνει αυτό ακριβώς. Δίνει μια υπόσταση, μια μονιμότητα στις στιγμές εκείνες που αυτή η γυναίκα έγινε για λίγο ποιήτρια, η καλύτερη του κόσμου...
Και τελικά έφτιαξα δύο τραγούδια από τα λόγια εκείνα. Και για ένα τραγούδι πήρα και τα λόγια ενός φίλου. Και μαζί µε τις δικές µου σκέψεις και τα δικά µου συναισθήματα φτιάξαμε αυτό τον δίσκο...
«στη γιαγιά µου Ευτυχία»
Ο Άρης Ζέρβας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν στη Μουσική σχολή του Δήμου Ζωγράφου, όπου ξεκίνησε και τα μαθήματα βιολοντσέλου. Συνέχισε ως μαθητής στο Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης και στο ωδείο Φίλιππος Νάκας, και πήρε το Δίπλωμα βιολοντσέλου με καθηγητή τον Δημήτρη Γούζιο τον Ιούνιο του 2001 (άριστα παμψηφεί και β’ βραβείο).
Το 2002 αποφοίτησε από τη σχολή Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ είναι και κάτοχος του Cambridge Proficiency in English. Συνέχισε τις σπουδές του στο τσέλο για δύο χρόνια στη Μουσική Ακαδημία του Ρότερνταμ όπου έκανε μαθήματα με τους καθηγητές Herre-Jan Stegenga και Ad van Dongen, ενώ ήταν μέλος της Συμφωνικής Νέων του Ρότερνταμ.
Έχει συμμετοχή σε διάφορες ορχήστρες και μουσικά σύνολα, όπως π.χ. την Κ.Ο.Α, simfonietta Χανίων, την Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα Νέων ως πρώτο τσέλο, την Συμφωνική Νέων Πειραιά, Από το 2006 είναι μέλος του κουαρτέτου «Φαντασία».
Τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν καθηγητής τσέλου στην «Ελληνογερμανική Αγωγή» στην Παλλήνη και στο «Σύγχρονο κέντρο μουσικής και Ρυθμού» στην Αθήνα.
Η αξιοποίηση των δυνατοτήτων του τσέλου, σε συνδυασμό με το ενδιαφέρον του για διαφορετικά είδη μουσικής φαίνεται στην πράξη με συνεργασίες και τη συμμετοχή του σε ηχογραφήσεις και ζωντανές εμφανίσεις με διάφορα συγκροτήματα και καλλιτέχνες, (Monika, Ν. Μποφίλιου, Μ. Φάμελλο, Στάθη Δρογώση, Γιάννη Χαρούλη, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Δραμαμίνη, Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο, Γιώτα Νέγκα, Κωστή Μαραβέγια, Φοίβο Δεληβοριά, Katerine Duska, Μαριέττα Φαφούτη, Σωκράτη Μάλαμα, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Ελένη Βιτάλη και άλλους). Ήταν μέλος των «Chromatic Sequence» και της μουσικοθεατρικής ομάδας «The Guillotinas».
Πραγματοποιεί μόνιμα εμφανίσεις με τη Νατάσσα Μποφίλιου, τη Γιώτα Νέγκα, το Στάθη Δρογώση, το Μανώλη Φάμελλο και τη Monika και ως guest μουσικός σε πολλά από τα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Τον Οκτώβρη - Δεκέμβρη του 2016 συμμετείχε με άλλους δύο μουσικούς στην παράσταση «Χειρόγραφο» με τη Χαρούλα Αλεξίου (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ισραήλ, Πάτρα) και από το Δεκέμβρη μέχρι σήμερα συνεχίζει τις εμφανίσεις στο πλευρό του Θέμη Καραμουρατίδη και της Νατάσσας Μποφίλιου, με τη «Βαβέλ 2».
Δύο ποιήματα που έγραψε η γιαγιά του («Πες μου αλμυρή μου θάλασσα», «Έσβησε πια») στάθηκαν αφορμή να δημιουργηθεί αυτή η δουλειά και αυτά να πλαισιωθούν και από άλλες, δικές του συνθέσεις, μέχρι τη δημιουργία του άλμπουμ.
Τα τρία ορχηστρικά κομμάτια, με μια συνέχεια μεταξύ τους, αντιπροσωπεύουν την αρχή («Το Όνειρο»), τη διαδρομή («Το Ταξίδι») και τον απολογισμό («Αναμνήσεις») σε μια πορεία του ανθρώπου στη ζωή, έτσι όπως τη βιώνει ο συνθέτης και την αποδίδει μουσικά. Τα τραγούδια που πλαισιώνουν τα ποιήματα αποτελούν τις δικές του σκέψεις, δοσμένες με απλό τρόπο, μουσικά πάντα με μια «ορχηστρική» διάθεση.
Ο Άρης Ζέρβας σημειώνει:
Εκεί που νόμιζες ότι ήξερες τα πάντα για τον άνθρωπο που μαζί µε τους γονείς σου σε φρόντιζε και σε μεγάλωνε, ξυπνάς ένα πρωί και μαθαίνεις ότι υπάρχουν δύο τετράδια... «Δεν θα στα δώσω τώρα, όταν θα “φύγω” θα τα βρεις».
«Κι εγώ θα φτιάξω ένα τραγούδι µε τα λόγια που θα βρω εκεί μέσα» ήταν η απάντησή µου.
Και έτσι και έγινε. Η γιαγιά έφυγε και στα χέρια µου πήρα τις σκέψεις, τις ανησυχίες και τα συναισθήματά της.
1932, σε ένα χωριό κάπου στα Χανιά, σε ηλικία 18 ετών, έγραφε αυτά τα λόγια, για την αληθινή αγάπη, τον χωρισμό, τον θάνατο, την απόσταση που χωρίζει ανθρώπους και συναισθήματα.
Η ανάγκη έκφρασης κάθε ανθρώπου δεν έχει όρια, ούτε ταμπέλες. Τραγουδάς κάτι και ας µην το λες καλά το τραγούδι. Γράφεις ένα ποίημα και δεν θα πάρεις ποτέ Νόμπελ λογοτεχνίας, ίσως δεν το δει και ποτέ κανείς αυτό που έγραψες... Και όμως για εκείνη την στιγμή, για αυτά τα λίγα λεπτά προσωπικής έκφρασης, γίνεσαι τραγουδιστής, ποιητής, ζωγράφος, χορευτής, ο καλύτερος του κόσμου.
Αυτή η υπόσχεση λοιπόν που έγινε πράξη, αποτυπώνει αυτό ακριβώς. Δίνει μια υπόσταση, μια μονιμότητα στις στιγμές εκείνες που αυτή η γυναίκα έγινε για λίγο ποιήτρια, η καλύτερη του κόσμου...
Και τελικά έφτιαξα δύο τραγούδια από τα λόγια εκείνα. Και για ένα τραγούδι πήρα και τα λόγια ενός φίλου. Και μαζί µε τις δικές µου σκέψεις και τα δικά µου συναισθήματα φτιάξαμε αυτό τον δίσκο...
«στη γιαγιά µου Ευτυχία»
Λίγα λόγια για τον Άρη Ζέρβα
Ο Άρης Ζέρβας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν στη Μουσική σχολή του Δήμου Ζωγράφου, όπου ξεκίνησε και τα μαθήματα βιολοντσέλου. Συνέχισε ως μαθητής στο Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης και στο ωδείο Φίλιππος Νάκας, και πήρε το Δίπλωμα βιολοντσέλου με καθηγητή τον Δημήτρη Γούζιο τον Ιούνιο του 2001 (άριστα παμψηφεί και β’ βραβείο).
Το 2002 αποφοίτησε από τη σχολή Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ είναι και κάτοχος του Cambridge Proficiency in English. Συνέχισε τις σπουδές του στο τσέλο για δύο χρόνια στη Μουσική Ακαδημία του Ρότερνταμ όπου έκανε μαθήματα με τους καθηγητές Herre-Jan Stegenga και Ad van Dongen, ενώ ήταν μέλος της Συμφωνικής Νέων του Ρότερνταμ.
Έχει συμμετοχή σε διάφορες ορχήστρες και μουσικά σύνολα, όπως π.χ. την Κ.Ο.Α, simfonietta Χανίων, την Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα Νέων ως πρώτο τσέλο, την Συμφωνική Νέων Πειραιά, Από το 2006 είναι μέλος του κουαρτέτου «Φαντασία».
Τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν καθηγητής τσέλου στην «Ελληνογερμανική Αγωγή» στην Παλλήνη και στο «Σύγχρονο κέντρο μουσικής και Ρυθμού» στην Αθήνα.
Η αξιοποίηση των δυνατοτήτων του τσέλου, σε συνδυασμό με το ενδιαφέρον του για διαφορετικά είδη μουσικής φαίνεται στην πράξη με συνεργασίες και τη συμμετοχή του σε ηχογραφήσεις και ζωντανές εμφανίσεις με διάφορα συγκροτήματα και καλλιτέχνες, (Monika, Ν. Μποφίλιου, Μ. Φάμελλο, Στάθη Δρογώση, Γιάννη Χαρούλη, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Δραμαμίνη, Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο, Γιώτα Νέγκα, Κωστή Μαραβέγια, Φοίβο Δεληβοριά, Katerine Duska, Μαριέττα Φαφούτη, Σωκράτη Μάλαμα, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Ελένη Βιτάλη και άλλους). Ήταν μέλος των «Chromatic Sequence» και της μουσικοθεατρικής ομάδας «The Guillotinas».
Πραγματοποιεί μόνιμα εμφανίσεις με τη Νατάσσα Μποφίλιου, τη Γιώτα Νέγκα, το Στάθη Δρογώση, το Μανώλη Φάμελλο και τη Monika και ως guest μουσικός σε πολλά από τα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Τον Οκτώβρη - Δεκέμβρη του 2016 συμμετείχε με άλλους δύο μουσικούς στην παράσταση «Χειρόγραφο» με τη Χαρούλα Αλεξίου (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ισραήλ, Πάτρα) και από το Δεκέμβρη μέχρι σήμερα συνεχίζει τις εμφανίσεις στο πλευρό του Θέμη Καραμουρατίδη και της Νατάσσας Μποφίλιου, με τη «Βαβέλ 2».
