Η Ευγενία Βραχνού γεννιέται στην Αθήνα. Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, ξεκινά η καριέρα της, τόσο στη δισκογραφία, όσο και συμμετέχοντας στα Φεστιβάλ Τραγουδιού του ΕΙΡ, υπό την καθοδήγηση του Μίμη Πλέσσα και με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Τζένη Βάνου.
Το 1965, όταν έχει γευτεί την καταξίωση και αναγνώριση σημειώνοντας πολλές προσωπικές επιτυχίες, κυκλοφορεί από τη LYRA ο πρώτος μεγάλος δίσκος της με έξι τραγούδια του Πλέσσα αλλά και έξι λαϊκά, διασκευασμένα και ενορχηστρωμένα από τον ίδιο.
30 χρόνια μετά, στο ένθετο της επανέκδοσης του δίσκου σε cd, που γίνεται με την επιμέλεια του Γιώργου Τσάμπρα, ο συνθέτης θυμάται:
Όταν διηύθυνα την χορωδία του Σπαρτιάτη αρχιμουσικού και συνθέτη Αλέκου Παναγιωτόπουλου στην ηχογράφηση του τραγουδιού του «Θυμήσου» με τον αξέχαστο Νίκο Γούναρη, ξεχώρισα ένα μελαχρινό κοριτσάκι που με την ολόσωστη φωνή του και το ταμπεραμέντο του βοηθούσε την χορωδία. Ευγενία Βραχνού το λέγανε…
Κι όταν ύστερα από χρόνια η Ευγενία δοκίμασε να τραγουδήσει μόνη της έγινε το θαύμα μιας παραμυθένιας μεταμόρφωσης! Η Ευγενία Βραχνού έγινε η Τζένη Βάνου, το αηδόνι του πενταγράμμου μας. Η έκταση, η χροιά και η ευαισθησία της φωνής της ήταν φυσικά χαρίσματα κι εγώ στην προσπάθειά μου να υπηρετήσω την ελαφρά μας μουσική είχα βρει το ιδανικό εργαλείο.
Της έγραψα τα πρώτα της τραγούδια και καμάρωνα την ευκολία που είχε στην ερμηνεία ενός μοντέρνου τραγουδιού σαν κι αυτό που την ξεχώρισε στο Δεύτερο Φεστιβάλ του ΕΙΡ («Η αγάπη μας»), το ρυθμικό της ένστικτο στο «Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου» (πρώτη γυναικεία εκτέλεση) και την δραματική δύναμη στην έκφραση σ’ ένα τραγούδι σαν το «Τι κρίμα».
Κι όταν η Τζένη βρέθηκε στη LYRA, την εποχή που οι δημιουργικές διαφωνίες μας με τον Αλέκο Πατσιφά έφτιαξαν μια νέα αντίληψη στην ελληνική δισκογραφία, τον έπεισα να κάνουμε ένα τόλμημα: ένα μεγάλο δίσκο που η μια του όψη να έχει τα δικά μας, μοντέρνα ακούσματα της εποχής και από την άλλη όψη (πολύ πριν ξεκινήσει η μόδα επανεκτελέσεων λαϊκών τραγουδιών από ελαφρολαϊκούς τραγουδιστές) να εμπιστευτούμε στην φωνή της Τζένης 6 αυθεντικά λαϊκά τραγούδια.
Σήμερα που οι διασημότερες κλασικές φωνές εκτελούν λαϊκά τραγούδια το εγχείρημα δεν φαίνεται παράτολμο. Εγώ όμως από τότε πίστευα πως αν ένα όμορφο τραγούδι γίνει με μια εκτέλεση φρέσκια, αληθινή, ευαίσθητη, θα ’ρθει η στιγμή που θα δικαιωθεί.
Μίμης Πλέσσας
Τα έξι τραγούδια του Μίμη Πλέσσα είναι:
1) Κράτα με κοντά σου (Στίχοι Μίμη Πλέσσα)
2) Εδώ τελειώνει ο ουρανός (Κώστα Κινδύνη)
3) Αγάπη μου πού είσαι (Μαρίας Πλυτά)
4) Πες μου (Θάνου Σοφού)
5) Το χέρι σου ( Κώστα Κινδύνη)
6) Τι κρίμα (Κώστα Κινδύνη)
7) Συννεφιασμένη Κυριακή (Βασίλη Τσιτσάνη-Αλέκου Γκούβερη)
8) Μινόρε της αυγής (Σπύρου Περιστέρη - Μίνωα Μάτσα)
9) Ψιλή βροχούλα έπιασε (Γιώργου Μητσάκη)
10) Το τελευταίο βράδυ μου (Στέλιου Καζαντζίδη - Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου)
11) Αγάπη που ’γινες δίκοπο μαχαίρι (Μάνου Χατζιδάκι - Μιχάλη Κακογιάννη)
12) Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι (Απόστολου Καλδάρα)
Ότι και να γραφτεί για τις ερμηνείες αυτής της μεγάλης φωνής, που μεσουρανούσε εκείνη την εποχή, είναι περιττό. Είναι γνωστό πως η Τζένη Βάνου συνδέθηκε με το έργο του Μίμη Πλέσσα, ίσως όσο καμιά άλλη τραγουδίστρια, αφού το υπηρέτησε τόσο στα χρόνια του ’60, όσο και αργότερα, στη δεκαετία του ’70, με μεγάλες και αναλλοίωτες επιτυχίες. Η έκπληξη έρχεται από τα λαϊκά τραγούδια του δίσκου, στα οποία βάζει την προσωπική της σφραγίδα, καταθέτοντας απρόβλεπτες ερμηνείες, ενώ όσον αφορά τις ενορχηστρώσεις, θα έλεγα πως είναι κάποια σημεία που ο Πλέσσας γράφει επηρεασμένος από τις «Έξη λαϊκές ζωγραφιές», τις διασκευές έξι ρεμπέτικων για πιάνο του Μάνου Χατζιδάκι. Τρία από τα τραγούδια του δίσκου με τη Βάνου άλλωστε, υπήρχαν και στις «Έξη λαϊκές ζωγραφιές». Στο μεγαλύτερο μέρος βεβαίως, ο Πλέσσας, χωρίς να αλλοιώνει τα πρωτότυπα στοιχεία των τραγουδιών, καταφέρνει να βάλει το στίγμα του, προσαρμόζοντας τα με επιτυχημένο τρόπο, στην ιδιαίτερη φωνή της τραγουδίστριας. Στα λαϊκά παίζουν οι Στέλιος Ζαφειρίου, μπουζούκι, Τάσος Διακογιώργης, σαντούρι, Τίτος Καλλίρης, κιθάρα.
Η ηχοληψία έγινε στα studio της Columbia από το Στέλιο Γιαννακόπουλο.
