1) Είσαι το δέκα το καλό (Μ.Χιώτης) Σταύρος Καμπάνης, Γεωργία Κορώνη (1959)
2) Παράκλησις (Γ.Βρούβας) Στέλιος Καζαντζίδης, Μαρινέλλα, Μανώλης Χιώτης (1961)
3) Περασμένες μου αγάπες (Ε.Παπαγιαννοπούλου) Τρίο Μπελκάντο (1960)
4) Μην περιμένεις άδικα (Μ.Χιώτης) Αντώνης Ρεπάνης, Μανώλης Χιώτης (1962)
5) Μου 'φαγες το κορίτσι μου (Μ.Χιώτης) Μανώλης Χιώτης, Μαίρη Λίντα (1962)
6) Θα πεθάνω πριν ξημερώσει (Μ.Χιώτης) Γιάννης Κουλουκάκης (1959)
7) Στη θέση που κοιμόσουνα (Μ.Χιώτης) Λευτέρης Μυτιληναίος, Μανώλης Χιώτης
(Ανέκδοτη ηχογράφηση 24-7-1969)
8) Πολλές φορές (Χ.Κολοκοτρώνης) Μαίρη Λίντα (1962)
9) Την ολόχρυση τη βέρα (Χ.Κολοκοτρώνης) Μαίρη Λίντα (1963)
10) Θα κλείσει το κατάστημα (Μ.Χιώτης) Στράτος Διονυσίου, Μανώλης Χιώτης (1961)
11) Είναι αλήθεια ή ψέματα; (Μ.Χιώτης) Γεωργία Κορώνη, Μανώλης Χιώτης (1959)
12) Δώδεκα και πέντε (Χ.Κολοκοτρώνης) Στέλιος Καζαντζίδης (1957)
13) Σκάρτες ζαριές (Μ.Χιώτης) Μανώλης Αγγελόπουλος (1959)
14) Ένας βλάκας και μισός (Μ.Χιώτης) Τέρης Χρυσός, Μανώλης Χιώτης (1959)
15) χω μπλεχτεί έχω μπλεχτεί (Μ.Χιώτης) Μανώλης Χιώτης, Μαίρη Λίντα (Ν.Υόρκη 1965)
16) Θα κάνω ότι πέθανα (M.Xιώτης) Γιώργος Χατζηαντωνίου (Μάιος 1970)
(Το τελευταίο τραγούδι του Χιώτη. Ηχογραφήθηκε μετά το θάνατό του).
Παίζει μπουζούκι και διευθύνει την ορχήστρα ο Μανώλης Χιώτης, εκτός από το 16.
Το μειονέκτημα της συλλογής είναι πως, εκτός από τις χρονολογίες, τις οποίες μετέφερα αυτούσιες, δεν αναγράφονται οι στιχουργοί (εκτός από δυο τραγούδια). Έτσι, προστέθηκαν από τον υπογράφοντα. Πολύ σημαντική συλλογή, πολύ περισσότερο για την εποχή που κυκλοφόρησε, αφού τότε, αφενός δεν είχε εξαπλωθεί η τεχνολογία του cd, ενώ πολύ περισσότερο δεν είχε μπει στη ζωή μας το διαδίκτυο, όπου είναι πλέον δυνατό να βρεθούν τα πάντα, ή σχεδόν τα πάντα…
Τα περισσότερα, αν όχι όλα από τα κομμάτια του δίσκου, δεν είχαν επανεκδοθεί τότε σε μεγάλο δίσκο, μετά την πρώτη τους έκδοση στους δίσκους γραμμοφώνου και τα 45άρια. Αρκετά από τα τραγούδια είχαν ηχογραφηθεί την ίδια περίοδο από διαφορετικούς τραγουδιστές, για λογαριασμό άλλων εταιρειών.
Δεν μπορώ να μην σταθώ σε κάποιες από τις στιγμές του δίσκου, αρχής γενομένης με την «Παράκληση», που θεωρώ ένα από τα ωραιότερα που έχει ερμηνεύσει ο Καζαντζίδης στην καριέρα του…. Μοναδική δημιουργία, ξεχωριστή ερμηνεία, και βέβαια το ντουέτο της Μαρινέλλας με το Χιώτη που συμπληρώνει το παζλ…
Ακούγεται επίσης η πρώτη εκτέλεση από το «Περασμένες μου αγάπες» με το Τρίο Μπελκάντο, το «Δώδεκα και πέντε» με τον Καζαντζίδη να ερμηνεύει, σχεδόν, με τον ίδιο τρόπο που είχε τραγουδήσει το «Η κοινωνία με κατακρίνει», ενώ ξεχωριστό είναι και το ντουέτο του Διονυσίου με το συνθέτη στο «Θα κλείσει το κατάστημα», ένα από τα πρώτα ζεϊμπέκικα του ερμηνευτή στη δισκογραφία.
Σε διαφορετικό, λαϊκότερο ύφος, από ότι στη συνέχεια τραγούδησε στην καριέρα του, το «Ένας βλάκας και μισός» με τον Τέρη Χρυσό (από την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη, που βασίσθηκε πάνω στο θεατρικό έργο του Δημήτρη Ψαθά). Ο δίσκος κλείνει με το προφητικό «Θα κάνω ότι πέθανα», που δισκογραφήθηκε το Μάιο του 1970, για τη μικρή εταιρεία Coronet, δυο μήνες μετά το θάνατο του Μανώλη Χιώτη… Δυστυχώς ο Χιώτης δεν έκανε ότι πέθανε, άλλα έφυγε πραγματικά από τη ζωή στις 21 Μαρτίου 1970, σε ηλικία 49 ετών.
