Σαν σήμερα…
Στις 28 Νοεμβρίου του 1947 γεννήθηκε στην Αθήνα η Μαρία Φαραντούρη…
«Ο bella ciao, bella ciao» και άλλα αγωνιστικά τραγούδια…
Τον Ιούνιο του 1977 κυκλοφόρησε από τη Minos ένας από τους λιγοστούς, μέχρι τότε, δίσκους με τη Μαρία Φαραντούρη να μην τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη, αλλά να μην ξεφεύγει από το γνωστό αγωνιστικό ύφος των τραγουδιών του Μίκη, ιδιαίτερα αυτών που γράφτηκαν στα χρόνια της χούντας και στη μεταπολίτευση. (Αν δεν κάνω λάθος ήταν ο τρίτος, μετά τη «Μεγάλη αγρύπνια» της Ελένης Καραΐνδρου και του Κώστα Γεωργουσόπουλου και τα «Νέγρικα» του Μάνου Λοΐζου και του Γιάννη Νεγρεπόντη).
Αναφέρομαι στα περίφημα «Τραγούδια διαμαρτυρίας από όλο τον κόσμο», με τη Μαρία Φαραντούρη να τραγουδά δέκα τραγούδια από διάφορες περιοχές του κόσμου, όπως η Κάτω και η Άνω Ιταλία, η Ισπανία, η Βόρεια Αμερική και οι χώρες της Λατινικής Αμερικής. Τραγούδια που έγραψαν άγνωστοι, αλλά και επώνυμοι δημιουργοί. Τον δίσκο συμπλήρωσε η οργανική εκδοχή του εμβληματικού, εργατικού τραγουδιού «Bella ciao» από την Ιταλία.
Τις ενορχηστρώσεις επιμελήθηκε ο Κώστας Γανωσέλλης.
Τα τραγούδια του δίσκου
1) Bella Ciao (Ανωνύμου) Ιταλία
2) Άντρα μου πάει (O klama I jineka u emigrantu) (Franco Cirliano) Ιταλία
3) La peregrinacion (Από το λαϊκό ορατόριο του Ariel Ramirez «Navidad Nuestra») Αργεντινή
4) Some times I feel like a motherless child (Παραδοσιακό νέγρικο spiritual) Βόρεια Αμερική
5) El paso del Ebro (Ανωνύμου 1937) Ισπανία
6) Gracias a la vida (Violeta Parra) Χιλή
7) La plegaria a un labrador (Victor Jara) Χιλή
8) Comandante Che Guevara (Carlos Puebla) Κούβα
9) Joe Hill (Hayes – Rodinson) Βόρεια Αμερική
10) Te recuerdo Amanda (Victor Jara) Βόρεια Αμερική
11) Bella ciao (Ανωνύμου) Ιταλία / Ορχηστρικό
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Βιολιά: Παντελής Δεσποτίδης, Σπ.Τσούτσος, Δ.Σειράς, Ι.Ζαραλής, Στ.Μαργαρίτης, Π. Φίλιππας
Βιόλες: Ν.Καρδάρης, Β.Γιαπαλάκης, Ελ.Παρουσιάδου, Μ.Παναγόπουλου
Βιολοντσέλα: Κώστας Κύρου, Δημήτρης Ντουφεξιάδης
Ακουστικό arco μπάσο: Ανδρέας Ροδουσάκης
Τρομπέτες: Ι.Θεοδωρίδης, Θ.Κασιμάτης, Τάκης Πατερέλλης
Σαξόφωνο, άλτο κλαρίνο: Στέλιος Βήχος
Σαξόφωνο τενόρο: Χ.Βήχος
Σαξόφωνο βαρύτονο: Σπύρος Μεταλληνός
Τρομπόνι: Σπύρος Αλεξανδράτος
Φυσαρμόνικα: Μάνος Αβαράκης
Κιθάρα (κλασική, ακουστική, 12χορδη): Κώστας Νικολόπουλος
Κιθάρα (flamenga, κλασική, ακουστική), charango, άρπα: Νίκος Μανιάτης Μπάσο ηλεκτρικό: Μιχάλης Τριπολιτσιώτης
Drums, καστανιέτες, vibra slap, cow del, ντέφια, τρίγωνα, bonges, claves, maracas: Τάκης Γκοβόστης
Μαντολίνο: Γιάννης Κιουρκτσόγλου
Πιάνο, ηλεκτρικό τσέμπαλο, Yamaha SY-2 synthesizer, όργανο Hammond, φυσαρμόνικα: Κώστας Γανωσέλλης
Χορωδία: Μίτσα Ρούτη, Λιλή Τσιτριμπίνη, Ερμής Τσαπάκης, Δαμιανός Σερέφογλου, Τ.Ζαχαρόπουλος, Θ.Βασιλάκη
Ο λαμπερός ήχος της ηχογράφησης οφείλεται στον Στέλιο Γιαννακόπουλο και τον Τάκη Φιλιππίδη, με τη βοήθεια του Μίμη Καννή και του Μανώλη Ψαρά. Ο συντονισμός έγινε από τον Γιώργο Λεφεντάριο, το εξώφυλλο από τον Αλέκο Λεβίδη, οι φωτογραφίες ήταν της Νίκης Τυπάλδου και η παραγωγή του «γκουρού» της δισκογραφικής παραγωγής στην Ελλάδα, Αχιλλέα Θεοφίλου.
Με οδηγό το «Bella ciao» τα «Τραγούδια διαμαρτυρίας» γνώρισαν μεγάλη ανταπόκριση, ο δίσκος έγινε χρυσός κι αποτελεί μέχρι σήμερα «σήμα κατατεθέν» στην εργογραφία της ερμηνεύτριας. Νομίζω πως αξίζει τον κόπο να μεταφέρουμε τις πληροφορίες που φιλοξενούνται στο εσώφυλλο για κάποια από τα τραγούδια. Το «Bella ciao» είναι ένα εργατικό τραγούδι της Βόρειας Ιταλίας, που το τραγούδησαν στις αρχές του αιώνα οι γυναίκες που μάζευαν το ρύζι (η πρώτη στροφή) και αργότερα, στον καιρό της κατοχής, έγινε αντιστασιακό. Ο νέος που δεν μπορεί να ζήσει κάτω από τον φασιστικό ζυγό χαιρετάει την καλή του, ανεβαίνει στο βουνό και γίνεται παρτιζάνος. Το «Άντρα μου πάει» προέρχεται από τη Νότιο Ιταλία και πρωτοακούστηκε το 1975 στην ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Μαυρίκιου για τους Έλληνες της Κάτω Ιταλίας «Polemonta». Τέσσερα χρόνια μετά έγινε ένα από τα «Τραγούδια της χθεσινής μέρας» με την Χαρούλα Αλεξίου.
Το «Sometimes I feel like a motherless child» είναι ένα παραδοσιακό νέγρικο τραγούδι, για το παράπονο ενός ξεριζωμένου μαύρου που νιώθει σαν ορφανό παιδί μακριά από τη γη που το γέννησε, το «El paso del Ebro» αναφέρεται στο πέρασμα του Ισπανικού Δημοκρατικού στρατού από τον Έβρο ποταμό (της Ισπανίας) και την απόκρουση των φασιστών εισβολέων, το «Comandante Che Guevara» είναι βεβαίως ο ύμνος του Κουβανέζικου λαού (και όχι μόνο) προς τον Che Guevara, ενώ το «Joe Hill» αποτελεί μια λυρική μπαλάντα ενός εργάτη που δολοφονήθηκε από τους αστυνομικούς στην προσπάθειά του να υποκινήσει μια απεργία.
Το 1979 τα «Τραγούδια διαμαρτυρίας» εκδόθηκαν στη Γερμανία από την Rca Victor και με τίτλο «Lieder der welt», το 1995 κυκλοφόρησαν σε cd που επανακυκλοφόρησε το 2001 στο πλαίσιο της σειράς «Οι 100 μεγάλες ηχογραφήσεις του αιώνα».
Στο video μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο τον δίσκο στο YouTube.
tags: Μαρία Φαραντούρη
Στις 28 Νοεμβρίου του 1947 γεννήθηκε στην Αθήνα η Μαρία Φαραντούρη…
«Ο bella ciao, bella ciao» και άλλα αγωνιστικά τραγούδια…
Τον Ιούνιο του 1977 κυκλοφόρησε από τη Minos ένας από τους λιγοστούς, μέχρι τότε, δίσκους με τη Μαρία Φαραντούρη να μην τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη, αλλά να μην ξεφεύγει από το γνωστό αγωνιστικό ύφος των τραγουδιών του Μίκη, ιδιαίτερα αυτών που γράφτηκαν στα χρόνια της χούντας και στη μεταπολίτευση. (Αν δεν κάνω λάθος ήταν ο τρίτος, μετά τη «Μεγάλη αγρύπνια» της Ελένης Καραΐνδρου και του Κώστα Γεωργουσόπουλου και τα «Νέγρικα» του Μάνου Λοΐζου και του Γιάννη Νεγρεπόντη).
Αναφέρομαι στα περίφημα «Τραγούδια διαμαρτυρίας από όλο τον κόσμο», με τη Μαρία Φαραντούρη να τραγουδά δέκα τραγούδια από διάφορες περιοχές του κόσμου, όπως η Κάτω και η Άνω Ιταλία, η Ισπανία, η Βόρεια Αμερική και οι χώρες της Λατινικής Αμερικής. Τραγούδια που έγραψαν άγνωστοι, αλλά και επώνυμοι δημιουργοί. Τον δίσκο συμπλήρωσε η οργανική εκδοχή του εμβληματικού, εργατικού τραγουδιού «Bella ciao» από την Ιταλία.
Τις ενορχηστρώσεις επιμελήθηκε ο Κώστας Γανωσέλλης.
Τα τραγούδια του δίσκου
1) Bella Ciao (Ανωνύμου) Ιταλία
2) Άντρα μου πάει (O klama I jineka u emigrantu) (Franco Cirliano) Ιταλία
3) La peregrinacion (Από το λαϊκό ορατόριο του Ariel Ramirez «Navidad Nuestra») Αργεντινή
4) Some times I feel like a motherless child (Παραδοσιακό νέγρικο spiritual) Βόρεια Αμερική
5) El paso del Ebro (Ανωνύμου 1937) Ισπανία
6) Gracias a la vida (Violeta Parra) Χιλή
7) La plegaria a un labrador (Victor Jara) Χιλή
8) Comandante Che Guevara (Carlos Puebla) Κούβα
9) Joe Hill (Hayes – Rodinson) Βόρεια Αμερική
10) Te recuerdo Amanda (Victor Jara) Βόρεια Αμερική
11) Bella ciao (Ανωνύμου) Ιταλία / Ορχηστρικό
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Βιολιά: Παντελής Δεσποτίδης, Σπ.Τσούτσος, Δ.Σειράς, Ι.Ζαραλής, Στ.Μαργαρίτης, Π. Φίλιππας
Βιόλες: Ν.Καρδάρης, Β.Γιαπαλάκης, Ελ.Παρουσιάδου, Μ.Παναγόπουλου
Βιολοντσέλα: Κώστας Κύρου, Δημήτρης Ντουφεξιάδης
Ακουστικό arco μπάσο: Ανδρέας Ροδουσάκης
Τρομπέτες: Ι.Θεοδωρίδης, Θ.Κασιμάτης, Τάκης Πατερέλλης
Σαξόφωνο, άλτο κλαρίνο: Στέλιος Βήχος
Σαξόφωνο τενόρο: Χ.Βήχος
Σαξόφωνο βαρύτονο: Σπύρος Μεταλληνός
Τρομπόνι: Σπύρος Αλεξανδράτος
Φυσαρμόνικα: Μάνος Αβαράκης
Κιθάρα (κλασική, ακουστική, 12χορδη): Κώστας Νικολόπουλος
Κιθάρα (flamenga, κλασική, ακουστική), charango, άρπα: Νίκος Μανιάτης Μπάσο ηλεκτρικό: Μιχάλης Τριπολιτσιώτης
Drums, καστανιέτες, vibra slap, cow del, ντέφια, τρίγωνα, bonges, claves, maracas: Τάκης Γκοβόστης
Μαντολίνο: Γιάννης Κιουρκτσόγλου
Πιάνο, ηλεκτρικό τσέμπαλο, Yamaha SY-2 synthesizer, όργανο Hammond, φυσαρμόνικα: Κώστας Γανωσέλλης
Χορωδία: Μίτσα Ρούτη, Λιλή Τσιτριμπίνη, Ερμής Τσαπάκης, Δαμιανός Σερέφογλου, Τ.Ζαχαρόπουλος, Θ.Βασιλάκη
Ο λαμπερός ήχος της ηχογράφησης οφείλεται στον Στέλιο Γιαννακόπουλο και τον Τάκη Φιλιππίδη, με τη βοήθεια του Μίμη Καννή και του Μανώλη Ψαρά. Ο συντονισμός έγινε από τον Γιώργο Λεφεντάριο, το εξώφυλλο από τον Αλέκο Λεβίδη, οι φωτογραφίες ήταν της Νίκης Τυπάλδου και η παραγωγή του «γκουρού» της δισκογραφικής παραγωγής στην Ελλάδα, Αχιλλέα Θεοφίλου.
Με οδηγό το «Bella ciao» τα «Τραγούδια διαμαρτυρίας» γνώρισαν μεγάλη ανταπόκριση, ο δίσκος έγινε χρυσός κι αποτελεί μέχρι σήμερα «σήμα κατατεθέν» στην εργογραφία της ερμηνεύτριας. Νομίζω πως αξίζει τον κόπο να μεταφέρουμε τις πληροφορίες που φιλοξενούνται στο εσώφυλλο για κάποια από τα τραγούδια. Το «Bella ciao» είναι ένα εργατικό τραγούδι της Βόρειας Ιταλίας, που το τραγούδησαν στις αρχές του αιώνα οι γυναίκες που μάζευαν το ρύζι (η πρώτη στροφή) και αργότερα, στον καιρό της κατοχής, έγινε αντιστασιακό. Ο νέος που δεν μπορεί να ζήσει κάτω από τον φασιστικό ζυγό χαιρετάει την καλή του, ανεβαίνει στο βουνό και γίνεται παρτιζάνος. Το «Άντρα μου πάει» προέρχεται από τη Νότιο Ιταλία και πρωτοακούστηκε το 1975 στην ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Μαυρίκιου για τους Έλληνες της Κάτω Ιταλίας «Polemonta». Τέσσερα χρόνια μετά έγινε ένα από τα «Τραγούδια της χθεσινής μέρας» με την Χαρούλα Αλεξίου.
Το «Sometimes I feel like a motherless child» είναι ένα παραδοσιακό νέγρικο τραγούδι, για το παράπονο ενός ξεριζωμένου μαύρου που νιώθει σαν ορφανό παιδί μακριά από τη γη που το γέννησε, το «El paso del Ebro» αναφέρεται στο πέρασμα του Ισπανικού Δημοκρατικού στρατού από τον Έβρο ποταμό (της Ισπανίας) και την απόκρουση των φασιστών εισβολέων, το «Comandante Che Guevara» είναι βεβαίως ο ύμνος του Κουβανέζικου λαού (και όχι μόνο) προς τον Che Guevara, ενώ το «Joe Hill» αποτελεί μια λυρική μπαλάντα ενός εργάτη που δολοφονήθηκε από τους αστυνομικούς στην προσπάθειά του να υποκινήσει μια απεργία.
Το 1979 τα «Τραγούδια διαμαρτυρίας» εκδόθηκαν στη Γερμανία από την Rca Victor και με τίτλο «Lieder der welt», το 1995 κυκλοφόρησαν σε cd που επανακυκλοφόρησε το 2001 στο πλαίσιο της σειράς «Οι 100 μεγάλες ηχογραφήσεις του αιώνα».
Στο video μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο τον δίσκο στο YouTube.
tags: Μαρία Φαραντούρη
