Ή μήπως αν δεν συνέβαινε η δολοφονία του, το άλμπουμ θα πέρναγε απαρατήρητο;
Μάλλον όχι, γιατί το Double Fantasy που κυκλοφόρησε στις 17 Νοέμβρη του 1980, ήταν, είναι ένας καλός δίσκος.
Η «ορθολογική» απάντηση είναι κάπου στη μέση.
Δεν είναι τυχαίο ότι το άλμπουμ, στο καλημέρα της έκδοσής του, απέσπασε χλιαρές και αρνητικές κριτικές.
Ακόμη και το καλό τραγούδι και πρώτο single "(Just Like) Starting Over" που υπογράμμιζε την δισκογραφική επιστροφή του Lennon μετά από πέντε χρόνια απουσίας, όπου αφοσιώθηκε στο μεγάλωμα του γιου του Sean, ανέβηκε στην κορυφή μετά τη φυγή του δημιουργού, στις 8 Δεκέμβρη του 1980. Όπως ακριβώς συνέβη και με το δίσκο.
Υπόψιν το Double Fantasy είναι ένα άλμπουμ του John Lennon και της Yoko Ono… δυστυχώς.
Γιατί όσο κι αν εμπνέεται ο πρώτος από αυτήν, υμνώντας την μάλιστα στις δημιουργίες του, οι πιο αδύναμες, περιττές θα τις έλεγα, στιγμές του δίσκου είναι αυτές που φέρουν την υπογραφή της τελευταίας.
Αντιθέτως ο Lennon, κεντάει και στα τρία singles ("Woman", "Watching the Wheels") αλλά και σε άλλα που φέρουν τη σφραγίδα του ("Beautiful Boy", "I'm Losing You").
Το τελευταίο αποτύπωμα του χαρισματικού καλλιτέχνη έχει στάγματα του πηγαίου ταλέντου του, δημιουργικά και ερμηνευτικά, όπου ο 40χρονος αδικοχαμένος καλλιτέχνης, παορυσιάζετια σε μεγάλη φόρμα.
Το Double Fantasy στα χρόνια, εκτός από εμπορικά, γύρισε και καλλιτεχνικά το αρχικό κλίμα που είχε διαμορφωθεί για το εκτόπισμα του.
Μάλλον όχι, γιατί το Double Fantasy που κυκλοφόρησε στις 17 Νοέμβρη του 1980, ήταν, είναι ένας καλός δίσκος.
Η «ορθολογική» απάντηση είναι κάπου στη μέση.
Δεν είναι τυχαίο ότι το άλμπουμ, στο καλημέρα της έκδοσής του, απέσπασε χλιαρές και αρνητικές κριτικές.
Ακόμη και το καλό τραγούδι και πρώτο single "(Just Like) Starting Over" που υπογράμμιζε την δισκογραφική επιστροφή του Lennon μετά από πέντε χρόνια απουσίας, όπου αφοσιώθηκε στο μεγάλωμα του γιου του Sean, ανέβηκε στην κορυφή μετά τη φυγή του δημιουργού, στις 8 Δεκέμβρη του 1980. Όπως ακριβώς συνέβη και με το δίσκο.
Υπόψιν το Double Fantasy είναι ένα άλμπουμ του John Lennon και της Yoko Ono… δυστυχώς.
Γιατί όσο κι αν εμπνέεται ο πρώτος από αυτήν, υμνώντας την μάλιστα στις δημιουργίες του, οι πιο αδύναμες, περιττές θα τις έλεγα, στιγμές του δίσκου είναι αυτές που φέρουν την υπογραφή της τελευταίας.
Αντιθέτως ο Lennon, κεντάει και στα τρία singles ("Woman", "Watching the Wheels") αλλά και σε άλλα που φέρουν τη σφραγίδα του ("Beautiful Boy", "I'm Losing You").
Το τελευταίο αποτύπωμα του χαρισματικού καλλιτέχνη έχει στάγματα του πηγαίου ταλέντου του, δημιουργικά και ερμηνευτικά, όπου ο 40χρονος αδικοχαμένος καλλιτέχνης, παορυσιάζετια σε μεγάλη φόρμα.
Το Double Fantasy στα χρόνια, εκτός από εμπορικά, γύρισε και καλλιτεχνικά το αρχικό κλίμα που είχε διαμορφωθεί για το εκτόπισμα του.
