«Μακρινές αποστάσεις»
Βρισκόμαστε στον Μάιο του 1991 και στην «Ώρα της αλήθειας» με τον Φρέντυ Γερμανό και τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου στο Mega, είναι καλεσμένος ο Γιώργος Νταλάρας, για μια εφ’όλης της ύλης συνέντευξη, που συνοδεύεται από πολλές μουσικές εκπλήξεις. Σε μια από αυτές βρίσκεται στο studio ο σπουδαίος μουσικός, συνθέτης και ενορχηστρωτής και παλιός συμμαθητής του Νταλάρα στο Δημοτικό Σχολείο της Δάφνης, ο Θανάσης Μπίκος, προκαλώντας την έκπληξη και τη συγκίνηση του ερμηνευτή. Οι δυο τους θυμούνται τα παιδικά τους χρόνια, παίρνουν τις κιθάρες και «συναγωνίζονται» σε μουσικές ακροβασίες… (Μια θαυμάσια, απ’όλες τις απόψεις, εκπομπή).
Ένα χρόνο μετά, τον Μάρτη του 1992, κυκλοφορεί από την «Ακτή» ο εξαίσιος, ορχηστρικός δίσκος του Θανάση Μπίκου με τίτλο «Μακρινές αποστάσεις», με τη συμμετοχή του Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος παίζει ακουστική και κλασική κιθάρα, ούτι, τζουρά και προσθέτει, σε δυο κομμάτια, τα φωνητικά του. Συμμετέχει επίσης, κάνοντας φωνητικά, η Ελισάβετ Καρατσόλη. Η μουσική, η ενορχήστρωση και η παραγωγή είναι του Θανάση Μπίκου.
Τα τραγούδια του δίσκου
1) Χορός των ανέμων
2) Ανατολικά / Φωνητικά, ούτι, τζουράς: Γιώργος Νταλάρας
3) Πέρα απ’ τον Ατλαντικό
4) Πρωινό στο Αιγαίο
5) Άκου
6) Κύματα - χρωματισμοί - φτερουγίσματα (Με τον τρόπο του Μανώλη Χιώτη) Ακουστική και κλασική κιθάρα: Γιώργος Νταλάρας
7) Μεσόγειος / Φωνητικά, ούτι: Γιώργος Νταλάρας
8) Πνοές
9) Μετά τη βροχή
10) Αντίο / Φωνητικά: Ελισάβετ Καρατσόλη
Έπαιξαν οι μουσικοί: Θανάσης Μπίκος (κιθάρες, ακουστική, κλασική, δωδεκάχορδη, ηλεκτρική), Amin Allagabo (κρουστά στο 2), Θόδωρος Γιαννακόπουλος (ακουστική κιθάρα στο 9), Ross Daly (ταμπουρά, λύρα στο 2), Στέλιος Ζαχαρίου (κρουστά στο 6,7,8), Ηρακλής Κοντός (ακουστική κιθάρα στο 9), Γιώργος Μαγκλάρας (βιολί στα 3, 4, 9), Θύμιος Παπαδόπουλος (κλαρινέτο στο 8, φλάουτο στα 4, 8), Νίκος Πολίτης (ακουστικό μπάσο), Γιώργος Ροϊλός (κρουστά στο 2), Γιώργος Σταυραετός (χαβάγια στο 3), Στέφανος Στεφανόπουλος (ιρλανδέζικη φλογέρα στα 2, 3) και Χρήστος Τσιαμούλης (νέι στο 7).
Η ηχογράφηση έγινε από τις 19 Ιανουαρίου 1991 μέχρι τις 22 Φεβρουαρίου του 1992 στο στούντιο SIGMA από τον Βασίλη Γεωργόπουλο, η φωτογραφία στο εξώφυλλο ήταν του Χρήστου Πότσιου και στο οπισθόφυλλο του Μανώλη Χιώτη, η σχεδίαση του εξωφύλλου του Δημήτρη Αρβανίτη και η επιμέλεια παραγωγής του Παναγιώτη Κοντοσταυλάκη.
«Με τον τρόπο του Μανώλη Χιώτη» και όχι μόνο…
Δεν χρειάστηκε να ακούσω για δεύτερη φορά τον δίσκο για να τον λατρέψω και να γίνει ένας από αυτούς που θα επέλεγα, αν (λέμε αν) χρειαζόταν να φύγω για πάντα μόνος σε ένα ερημικό νησί ή οπουδήποτε αλλού… Ακόμα κι αν ο Φιλέας Φογκ, ο ξακουστός ήρωας του Ιουλίου Βερν, κατάφερε να κάνει το περίφημο «Ταξίδι του κόσμου σε 80 μέρες», ο Θανάσης Μπίκος το έκανε νοερά, μέσα σε σαράντα τρία λεπτά, με αυτά τα δέκα κομμάτια. Δεν χρειάζεται να αναλύσω περισσότερο. Οι περισσότεροι τίτλοι φανερώνουν τόσο τις επιρροές του δημιουργού όσο και το ηχητικό κλίμα του κάθε οργανικού, που κινείται από το Αιγαίο, μέχρι την country μουσική.
Έχουν περάσει τριάντα δύο ολόκληρα χρόνια από την πρώτη ακρόαση κι ακόμη δεν μπορώ να «μαζέψω» τον ενθουσιασμό μου, όταν ακούω αυτό τον δίσκο. Όπως επίσης δεν μπορώ να μην κάνω ιδιαίτερη μνεία στον «Χορό των ανέμων», στο μικρό, αριστουργηματικό αφιέρωμα στον Μανώλη Χιώτη, καθώς και στα «Ανατολικά» φωνητικά του Γιώργου Νταλάρα, που θυμίζουν μουεζίνη, ο οποίος από τον μιναρέ καλεί τους πιστούς στο τζαμί για προσευχή. «Σαν βγαίνει ο Χότζας στο τζαμί, αργά σαν σουρουπώνει» που λέει και το τραγούδι…
Τον δίσκο βινυλίου και την κασέτα τα προμηθεύτηκα σχεδόν αμέσως. Αυτό που με «ταλαιπώρησε» πολύ ήταν το cd, το οποίο, για άγνωστους λόγους, είχε εξαφανιστεί σχετικά γρήγορα από την αγορά και βρέθηκε να πωλείται στην Ολλανδία, μόλις πριν από ένα χρόνο… Η αγορά του ήταν βεβαίως μονόδρομος…
«Ευχαριστώ» κι αφιερώσεις…
Τον δίσκο αυτόν τον αφιερώνω στον γιο μου Δημήτρη.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο μου Γιώργο Νταλάρα, για την ένθερμη υποστήριξη και συμμετοχή του στην υλοποίηση της δουλειάς αυτής.
Στον Γιώργο Μακράκη, για την εμπιστοσύνη και συμπαράστασή του.
Στον Παναγιώτη Κοντοσταυλάκη, για την επίμονη υπομονή του μαζί μου επί ένα χρόνο.
Ευχαριστώ επίσης τους φίλους μου μουσικούς και συνεργάτες που με βοήθησαν με την παρουσία τους.
Το κομμάτι «Άκου» αφιερώνω στον φίλο μου Δημήτρη Λάγιο.
Το κομμάτι «Αντίο» αφιερώνω στον φίλο μου Γιώργο Παπασωτηρόπουλο.
Θανάσης Μπίκος
Μια «φιλία που… κρατάει τσίλιες και φυλάει αναμνήσεις…»
Αυτό το παιχνίδι που παίζουμε με τον Θανάση, εδώ σ’ αυτό τον δίσκο, δεν το παίζουμε για πρώτη φορά. Πρόκειται για ένα παμπάλαιο παιχνίδι, που άρχισε πριν από 35 χρόνια στην Α’ τάξη του Β’ Δημοτικού Σχολείου Δάφνης. Αυτόχθων Μπραχαμιώτης ο Θανάσης, περιέβαλε αμέσως με αγάπη και εμπιστοσύνη τον «ξένο» άρτι αφιχθέντα εκ Νικαίας Πειραιώς υποφαινόμενο μείρακα, στον οποίον, λόγω καταγωγής, η επονομαζόμενη μαγκιά περίσσευε του υπολειπόμενου ύψους του.
Από τότε αυτή η φιλία, Θανάση, ίδια κι απαράλαχτη, κρατάει τσίλιες μέχρι σήμερα, φυλάει τις αναμνήσεις μας. Είναι εδώ μπροστά στα μάτια μου άθικτα, το μικρό μηχανουργείο με το σπιτάκι από πάνω, η γιαγιά κι ο «γίγαντας» ο Σταύρος, ο πατέρας σου. Εγώ σε περιμένω στην πόρτα, καρφωμένος στη φωτογραφία του με τη θρυλική βουτιά κι η μάνα να καμαρώνει στη διπλανή φωτογραφία. Σου φωνάζω να πάμε να κόψουμε μπιρμπιλόνια από το περιβολάκι για φυσοκάλαμα. Εσύ ρίχνεις δίπροκα, πέφτει το χελιδόνι, εγώ σε βρίζω και μετά κλαίμε μαζί.
Ευτυχώς ξαναπετάει.
Στο ίδιο θρανίο από την Α’ μέχρι την Ε’, σ’ ακούω να λες το πενήντα «πελήντα», το ενενήντα «ελελήντα»… αμάν αυτά τα κρεατάκια. Και μετά απορούσες γιατί η Ε.Ευστ. αγαπάει τον Γ. ενώ η Μ.Πολ δεν σου δίνει σημασία.
Πέρασαν οι τάξεις γρήγορα, πέρασαν τα χρόνια γρηγορότερα. Σου χρωστάω κάτι φραγκοδίφραγκα απ’τα κάλαντα, ήσουν φάλτσος όμως – αν θυμάσαι – δεν μπορούσαμε να έχουμε το ίδιο κασέ! Και μου χρωστάς να μου μάθεις αυτό το κόλπο «αλά χαβάγια» στην κιθάρα.
Περάσαμε πολύ ωραία στο στούντιο. Εσύ «αμερικάνος» εκ γενετής, εγώ «λατινοανατολίτης» από κούνια. Ο ιστορικός συμβιβασμός επετεύχθη. Μας ενώνουν τα μπράτσα της κιθάρας μας και τα μπράτσα της μείζονος περιοχής Μπραχαμίου με τους Καλογήρους, Ατλαντίδα, Μαλτσινιώτη, Αστέρα, Ασύρματο, που κρατάνε σφιχτά στην αγκαλιά τους την παιδική μας αφέλεια, τα όνειρα και το πάθος μας για τη ζωή. Κι έπεται συνέχεια…
Γιώργος Νταλάρας
Στο video μπορείτε να απολαύσετε ολόκληρο τον δίσκο.
