Έτσι ήταν… Ήξερα τους τρεις πρώτους δίσκους του Καζαντζή, που ήταν γραμμένοι σε τελείως διαφορετικό ηχητικό κλίμα κι όταν άκουσα τα νέα τραγούδια του με το λαϊκό ήχο, μ’ αυτή τη φρέσκια, δροσερή και άφθαρτη φωνή, έμεινα έκπληκτος. Αφού του έδωσα συγχαρητήρια, τον ρώτησα κάποια πράγματα γι’ αυτή την εξαιρετική τραγουδίστρια. Λιζέτα Καλημέρη ήταν το όνομά της και είχε γεννηθεί στις 9 Μαΐου του 1969. Είχε σπουδάσει στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Θεσσαλονίκης, ενώ από το 1988 τραγουδούσε σε μουσικές σκηνές της πόλης. Ο πρώτος αυτός δίσκος της Λιζέτας κυκλοφόρησε το Μάρτη του 1994 από τη Lyra με τίτλο «Πνοή του ανέμου» και τη συμμετοχή του Δημήτρη Ζερβουδάκη στα «Σεντόνια δίχτυα», ένα τραγούδι που ακούστηκε ιδιαίτερα. Οι στίχοι ήταν της Λίλυς Βαρίνου, του Θόδωρου Μπεμπέκη, της Σοφίας Κατζούρη, σε ένα τραγούδι του Μανώλη Ρασούλη και σε ένα του συνθέτη.
1) Πνοή του ανέμου (στίχοι Λίλυ Βαρίνου)
2) Χρόνοι της απουσίας σου (Λίλυ Βαρίνου)
3) Σεντόνια δίχτυα (Θόδωρος Μπεμπέκης) Τραγουδά ο Δημήτρης Ζερβουδάκης
4) Ερωτικός χορός (Λίλυ Βαρίνου)
5) Φωτιά κι αρμύρα (Λίλυ Βαρίνου)
6) Ότι γεννιέται (Σοφία Κατζούρη)
7) Νύχτα της Χαλιμάς (Λίλυ Βαρίνου)
8) Χώμα κι έρωτες (Λίλυ Βαρίνου)
9) Κάρμα και ντάρμα (Λίλυ Βαρίνου)
10) Έρωτα (Μανώλης Ρασούλης)
11) Σαν καταιγίδα (Γιώργος Καζαντζής)
Πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά, η οποία, εκτός από μένα, όπως έγραψα παραπάνω, ξάφνιασε πολλούς από αυτούς που είχαν ακούσει τις τρεις προηγούμενες δουλειές του συνθέτη. Σ' αυτούς τους πρώτους δίσκους ήταν εμφανείς οι επιρροές του Καζαντζή από το Μάνο Χατζιδάκι, αλλά και από τη jazz και κλασσική μουσική. Στην «Πνοή του ανέμου» έγραψε κυρίως λαϊκά κομμάτια, στο στυλ της «σχολής της Θεσσαλονίκης» - όπως λέγεται από πολλούς- που είχε σαν κύριους εκπροσώπους το Νίκο Παπάζογλου, το Γιώργο Ζήκα, το Σωκράτη Μάλαμα κ.α. Δε λείπουν βέβαια και οι μπαλάντες όπως τα «Σεντόνια δίχτυα» ή το «Σαν καταιγίδα», που είχε ακουστεί από την Ελένη Μιχαλοπούλου και το Μανώλη Χατζημανώλη στους «Πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού» της Καλαμάτας το 1991. Ο δίσκος κυκλοφόρησε και σε cd, ενώ αρκετά από τα τραγούδια του παίζονται μέχρι σήμερα στο ραδιόφωνο και συμπεριλήφθηκαν σε διάφορες συλλογές της Lyra, όπως «Στου τραγουδιού την όχθη» κλπ.
Συζητώντας πριν από μερικά χρόνια στα πλαίσια μιας συνέντευξης με τον Γιώργο Καζαντζή, αναφερθήκαμε και στη σχέση του με το λαϊκό τραγούδι.
Όσον αφορά τη δισκογραφία σου νομίζω πως με το ένα πόδι πατάς σ’ αυτό που λέμε έντεχνο ή λαϊκό ή σύγχρονο τραγούδι και με το άλλο στην ορχηστρική ή θεατρική μουσική. Ποια είναι η σχέση σου με το λαϊκό τραγούδι και με το τραγούδι γενικότερα;
To λαϊκό τραγούδι το ’χω βιωμένο, δηλαδή το τραγούδησα πιτσιρικάς. Δεν είχα κανένα “ταμπού” γιατί οι σπουδές μου στη μουσική ήτανε σε πιο ώριμα χρόνια. Εγώ δεν ξεκίνησα όπως ξεκίνησε η κόρη μου κι ο γιός μου, από τα έξι τους να κάνουνε κλασσική μουσική, ξεκίνησα σε μια πιο ώριμη ηλικία που είχα ήδη τραγουδήσει και χορέψει πολύ τραγούδι, οπότε νομίζω ότι οι κλασσικές μου σπουδές μου δώσανε αυτά τα εφόδια που θα έπρεπε να μου δώσουν και τίποτε παραπάνω, τα οποία βέβαια τα χρησιμοποιώ και τα έχω βιωμένα. Και μου αρέσει ένα πάντρεμα δυτικής και ανατολικής μουσικής, με μια ροπή τεχνικά προς το συγκερασμό. Αυτά που γράφω δηλαδή είναι όλα συγκερασμένα, χωρίς να παύω να χρησιμοποιώ κανονάκια, ούτια, μπουζούκια τρίχορδα ή και πνευστά, δηλαδή πράγματα τα οποία είναι όργανα σχεδιασμένα πάνω στη φυσική κλίμακα και μπορούν να παίξουν ασυγκέραστα, εγώ τα χρησιμοποιώ συγκερασμένα, δηλαδή κάνω χρήση ανατολικών οργάνων με μια συγκερασμένη χρήση.
Τι ακριβώς εννοείς με τον όρο «συγκερασμένα» για να το μάθουν και αυτοί που ενδεχομένως δεν ξέρουν;
O συγκερασμός είναι ο χωρισμός της οκτάβας σε δώδεκα ίσα κομμάτια, για να μπορεί να γίνεται η μετατόνιση σωστά. Οι φυσικές κλίμακες δεν χωρίζονται, έχουν κάποιες διαφοροποιήσεις.(1)
Πηγή:1) Συνέντευξη του Γιώργου Καζαντζή στο Θανάση Γιώγλου για το Music Heaven
