Αυτά είναι τραγούδια κύριοι… που έλεγε παλιά κι ο Στελάρας. Βέβαια εκείνος τα ‘λεγε για τα δικά του και όχι για της Άντζελας αλλά παραφράζοντάς τον, το χρησιμοποιώ.
Όχι δεν θα παρεξηγηθεί εκεί στα ψηλά ο βάρδος. Εδώ τον κακοποιούν τόσα χρόνια προσπαθώντας να τραγουδήσουν όπως τραγούδησε αυτός τα τραγούδια του… με τη Δημητρίου θα ασχοληθεί, που παρεμπιπτόντως από κάτι άχρωμα γατάκια, και πιο πολύ ψυχή έχει και φωνή…
Μπορεί να φαλτσάρει λίγο, όχι ενοχλητικά. Τουλάχιστον εμένα -σαν Φάλτσος μιλάω που είμαι μόνο κατ’ όνομα όμως- δε με χαλάει. Όχι βέβαια και για πολύ γιατί ως συνήθως και η υπερβολή, όπως και η έλλειψη βλάπτουν.
Τέλος πάντων, το νέο τραγούδι της Άντζελας έχει τίτλο «Κοίτα Με» σε μουσική του Σωτήρη Αγραφιώτη και στίχους του Στελάρα, όχι του Καζαντζίδη, αλλά του Μαργωμένου που είναι και καλός γραφιάς και παλικάρι με καρδιά, μαχητής που ξεπέρασε τα ζόρικα που τον βρήκανε.
Το κομμάτι κατά πως λέει και ο Μπαλαχούτης -όχι γι’ αυτό για άλλα το λέει κι από εκεί τον κατακλέβουν οι άλλοι, όπως κάνω κι εγώ δηλαδή τώρα αλλά σαν τζέντλεμαν αναφέρω την πηγή- είναι ταιριαστό με την ιδιοσυγκρασία και τον ψυχισμό της ερμηνεύτριας… και μου μυρίζει -κατάδικό μου αυτό- σουξέ: «Εσύ που λες δεν μπορώ, μείνε πίσω και κοίτα με…».
Όχι δεν θα παρεξηγηθεί εκεί στα ψηλά ο βάρδος. Εδώ τον κακοποιούν τόσα χρόνια προσπαθώντας να τραγουδήσουν όπως τραγούδησε αυτός τα τραγούδια του… με τη Δημητρίου θα ασχοληθεί, που παρεμπιπτόντως από κάτι άχρωμα γατάκια, και πιο πολύ ψυχή έχει και φωνή…
Μπορεί να φαλτσάρει λίγο, όχι ενοχλητικά. Τουλάχιστον εμένα -σαν Φάλτσος μιλάω που είμαι μόνο κατ’ όνομα όμως- δε με χαλάει. Όχι βέβαια και για πολύ γιατί ως συνήθως και η υπερβολή, όπως και η έλλειψη βλάπτουν.
Τέλος πάντων, το νέο τραγούδι της Άντζελας έχει τίτλο «Κοίτα Με» σε μουσική του Σωτήρη Αγραφιώτη και στίχους του Στελάρα, όχι του Καζαντζίδη, αλλά του Μαργωμένου που είναι και καλός γραφιάς και παλικάρι με καρδιά, μαχητής που ξεπέρασε τα ζόρικα που τον βρήκανε.
Το κομμάτι κατά πως λέει και ο Μπαλαχούτης -όχι γι’ αυτό για άλλα το λέει κι από εκεί τον κατακλέβουν οι άλλοι, όπως κάνω κι εγώ δηλαδή τώρα αλλά σαν τζέντλεμαν αναφέρω την πηγή- είναι ταιριαστό με την ιδιοσυγκρασία και τον ψυχισμό της ερμηνεύτριας… και μου μυρίζει -κατάδικό μου αυτό- σουξέ: «Εσύ που λες δεν μπορώ, μείνε πίσω και κοίτα με…».
