Δύσκολα συναντάς καλλιτέχνες με το σπάνιο «χαρμάνι» της Φέι Ντάναγουεϊ (Faye Dunaway).
Γήινη και απόκοσμη μαζί. Φωτιά και πάγκος σε ένα! Κι αυτό το βλέμμα. Ειδικά στα νιάτα της, που τόσο σαν εικόνα όσο και σαν «τρόπος» ξέφευγε απ’ τα «καλούπια» της ασφυκτικής βιομηχανίας που υπηρετούσε.
Δεν εγκλωβιζόταν εύκολα σε στερεότυπα η ματιά της. Έβρισκε τις χαραμάδες να δραπετεύει κάνοντας τη διαφορά.
Δεν της δώσαν το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για το Μπόνι και Κλάιντ (Bonnie and Clyde) του1967 και του Τσάιναταουν (Chinatown) του1974, όπου ήταν υποψήφια και «ρεφάραν» με το κάπως «άνευρο» Το Δίκτυο (Network) δύο χρόνια αργότερα. Κ
Η παρουσία της στα Υπόθεση Τόμας Κράουν (The Thomas Crown Affair, 1968), Ο Μικρός Ανθρωπάκος (Little Big Man, 1970), Οι Τρεις Μέρες του Κόνδορα (Three Days of the Condor, 1975) και Αποκαλύψεις για μια Γυναίκα (Mommie Dearest, 1981) ανεπανάληπτα «καθοριστική».
Δεν είναι ανάγκη να παίξεις 1000 σκηνές για να γράψεις. Αλλά και πάλι άλλες τόσες δεν μπορούσαν και να την «εγκλωβίσουν» ή να στερέψουν τους χυμούς της…
Άλλωστε απ’ όλες τις παραπάνω, λατρεμένες οι περισσότερες, εγώ «την προτιμώ» στο Συμβιβασμό (The Arrangement, 1969) του Καζάν στο πλευρό του μεγάλου Κιrk!
Γήινη και απόκοσμη μαζί. Φωτιά και πάγκος σε ένα! Κι αυτό το βλέμμα. Ειδικά στα νιάτα της, που τόσο σαν εικόνα όσο και σαν «τρόπος» ξέφευγε απ’ τα «καλούπια» της ασφυκτικής βιομηχανίας που υπηρετούσε.
Δεν εγκλωβιζόταν εύκολα σε στερεότυπα η ματιά της. Έβρισκε τις χαραμάδες να δραπετεύει κάνοντας τη διαφορά.
Δεν της δώσαν το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για το Μπόνι και Κλάιντ (Bonnie and Clyde) του1967 και του Τσάιναταουν (Chinatown) του1974, όπου ήταν υποψήφια και «ρεφάραν» με το κάπως «άνευρο» Το Δίκτυο (Network) δύο χρόνια αργότερα. Κ
Η παρουσία της στα Υπόθεση Τόμας Κράουν (The Thomas Crown Affair, 1968), Ο Μικρός Ανθρωπάκος (Little Big Man, 1970), Οι Τρεις Μέρες του Κόνδορα (Three Days of the Condor, 1975) και Αποκαλύψεις για μια Γυναίκα (Mommie Dearest, 1981) ανεπανάληπτα «καθοριστική».
Δεν είναι ανάγκη να παίξεις 1000 σκηνές για να γράψεις. Αλλά και πάλι άλλες τόσες δεν μπορούσαν και να την «εγκλωβίσουν» ή να στερέψουν τους χυμούς της…
Άλλωστε απ’ όλες τις παραπάνω, λατρεμένες οι περισσότερες, εγώ «την προτιμώ» στο Συμβιβασμό (The Arrangement, 1969) του Καζάν στο πλευρό του μεγάλου Κιrk!
