Ποιος πληρώνει το «μάλαμα»;

μείνει εκτός. Το πώς, όμως, είναι μια συζήτηση που χωράει πολλή κουβέντα και «μπάζει» πολλά νερά κι απόνερα. Μια συναυλία αποτελεί καλλιτεχνικό γεγονός απ’ την οποία «ζουν», ενώ ρισκάρουν, οι συντελεστές της. Αν πάει καλά, θα πληρωθούν ο χώρος (το ενοίκιο, η καθαριότητά, το ρεύμα του), η διαφήμιση, η εφορία, η ΑΕΠΙ, τα σκηνικά, ο φωτισμός, ο ήχος και οι τεχνικοί τους, οι μουσικοί, οι ερμηνευτές και οι «βοηθοί» τους – όλοι με το ΙΚΑ τους. Για να στηθεί αυτή η «παραγωγή», η εταιρεία παραγωγής απασχολεί αρκετά άτομα ενώ πρέπει να έχει προνοήσει καιρό πριν να «κλείσει» την εκδήλωση και να ρυθμίσει τις λεπτομέρειες της, προβλέψιμες και «απρόβλεπτες» -πιστέψτε με οι τελευταίες πάντα προκύπτουν. Γι αυτό και οι «άνθρωποι» της παραγωγής, που συχνά «συντροφεύονται» από «ανθρώπους» του καλλιτέχνη -για ευνόητους λόγους- πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και αμέσως μετά τη συναυλία του καλλιτέχνη βρίσκονται σε μια έντονη ένταση. Το «κέρδος» δεν έρχεται εύκολα. Η δε «χασούρα» μπορεί να σε ρίξει πολύ χαμηλά, ίσαμε τα «κάτεργα». Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετοί γνωστοί στην πιάτσα διοργανωτές κατέληξαν «φαλιρισμένοι».

Δεν είναι λοιπόν εύκολο να διαχειριστείς με ηρεμία και νηφαλιότητα «εξτρά» καταστάσεις όσο καίριες και «ανθρώπινες» κι αν είναι. Κατανοώ απόλυτα τους εκπαιδευτικούς, τα αιτήματά τους, τον υψίστου σημασίας ρόλο που παίζουν στην διάπλαση και καλλιέργεια των παιδιών μας, στο αύριο της κοινωνίας μας, την ώρα που το κράτος κατά την «κρίση» του τους συμπεριφέρεται αντί για «πρώτους» σαν «τελευταίους».
Η υποκειμενική μου άποψη, σαν γνώστης όμως των συναυλιακών δρώμενων, είναι ότι θα έπρεπε λίγες ημέρες νωρίτερα να είχαν απευθυνθεί στην παραγωγή και τον καλλιτέχνη ώστε αν συναινούσαν να «περνούσε» και μάλιστα με ισχυρό αντίκτυπο η διαμαρτυρία τους μέσα από τη συναυλία και με την «παραδοχή» ακόμη και όσων -ελπίζω λίγων- δεν επιθυμούν να μπλέκουν τη μουσική απόλαυσή τους με άλλα -παρά τη «ζωτικότητά» τους- «ζητήματα». Κάτι αντίστοιχο είχαν επιτύχει την προηγούμενη χρονιά άλλοι «πυρήνες» στην εκδήλωση του Θανάση Παπακωνσταντίνου στην Τεχνόπολις. Αν αντιμετώπιζαν αδιαφορία, «απάθεια» και «άρνηση» θα κατανοούσα τις αντιδράσεις κατά του καλλιτέχνη και του γραφείου του.
Τώρα όμως αν και επί της ουσίας «είμαι μαζί τους», όσον αφορά τη συγκεκριμένη «στιγμή», τουλάχιστον απ’ όσο μπορώ ενημερωθώ για τα «δεδομένα» της, δηλώνω «χώρια τους».

Το κείμενο της διαμαρτυρίας: AlfaVita.gr

---