Στα ταπεινά χωριά της ορεινής Αρκαδίας οι μέρες των διακοπών κυλούν γλυκόπικρα.
Παράξενοι καιροί, παράξενο, αλλιώτικο καλοκαίρι.
Ποικίλος ο μουσικός κόσμος των ανθρώπων.
Στο καφενείο-ταβέρνα της πλατείας κλασικά λαϊκά εναλλάσσονται με επιτυχίες των καιρών. Το «Κόκκινο Ποτάμι» δίνει και παίρνει.
Στην μία απ’ τις δύο μεγάλες ταβέρνες το κυρίως μενού έχει ρεμπέτικά και λαϊκά.
Στην αντικριστή, που είναι και πιο μοδάτη, παίζουν και Αλκίνοος και Πασχαλίδης και Κραουνάκης, μαζί βέβαια με Τερζή, Μπάση, Νικολόπουλο και όχι μόνο.
Στο μπαράκι, στο μεγάλο πλάτωμα, έχουμε ξένο ρεπερτόριο, ωραίες ροκιές και πιο πρόσφατες ανάλογες καταθέσεις.
Άλλωστε εκεί, στον περιβάλλοντα χώρο, έχουν εμφανιστεί ζωντανά ο Μαργαρίτης, ο Ανδρεάτος, ο Τσέρτος, ο Λεμπέσης μέχρι και ο Μπαλάφας καθώς και τζαζ σχήματα
Στο άλλο μπαράκι όμως, πέριξ της πλατείας, αντηχούν Πάολα και Ρέμος, ότι δηλαδή ακούγεται κι απ’ το ηχείο στο φορτηγάκι του μανάβη που δυο φορές την εβδομάδα κάνει τα περάσματά του.
Μπόλικη η μαρίδα, 13-17 ετών ξενυχτά άφοβα και βγάζει το άχτι της. Τόπος συνάντησης, το πλάτωμα με το γήπεδο του μπάσκετ, την παιδική χαρά, το πνευματικό κέντρο με τον πινγκ πονγκ και γενικότερα τη μεγάλη άπλα με το περίφημο λεπτό, ψηλό μαύρο πεύκο.
Τα φορητά τους ηχεία πλημμυρίζουν το σύμπαν με τραπ… και Snikαρο, όπως άκουσα να αποκαλούν τον λαμπερό πρωταγωνιστή τραγουδοποιό της κατηγορίας.
Μόνο που τις τελευταίες ημέρες, το αυτί μου έπιασε και αρκετό Μητροπάνο. Το «Όταν έχω εσένα» έχει την τιμητική του», όπως και άλλα άσματα της δεύτερης, χρονικά, πορείας του αλησμόνητου ερμηνευτή. Χτες άκουσα κι έναν Καζαντζίδη: «Βραδιάζει πάλι σήμερα, βραδιάζει». Άλλωστε άμα ακούς το Μητσάρα δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταλήξεις στο Στέλιο.
Αφορμή για να γράψω τις γραμμές αυτές, αμέσως μετά το σεργιάνι μου, ήταν όταν μετά το «Millionaire», σε τέρμα ένταση, ακολούθησε το «Βρέχει φωτιά στην στράτα μου».
Ωραίες στιγμές στην Ελλάς του 2000, στην εποχή του κορονοϊού.
Παράξενοι καιροί, παράξενο, αλλιώτικο καλοκαίρι.
Ποικίλος ο μουσικός κόσμος των ανθρώπων.
Στο καφενείο-ταβέρνα της πλατείας κλασικά λαϊκά εναλλάσσονται με επιτυχίες των καιρών. Το «Κόκκινο Ποτάμι» δίνει και παίρνει.
Στην μία απ’ τις δύο μεγάλες ταβέρνες το κυρίως μενού έχει ρεμπέτικά και λαϊκά.
Στην αντικριστή, που είναι και πιο μοδάτη, παίζουν και Αλκίνοος και Πασχαλίδης και Κραουνάκης, μαζί βέβαια με Τερζή, Μπάση, Νικολόπουλο και όχι μόνο.
Στο μπαράκι, στο μεγάλο πλάτωμα, έχουμε ξένο ρεπερτόριο, ωραίες ροκιές και πιο πρόσφατες ανάλογες καταθέσεις.
Άλλωστε εκεί, στον περιβάλλοντα χώρο, έχουν εμφανιστεί ζωντανά ο Μαργαρίτης, ο Ανδρεάτος, ο Τσέρτος, ο Λεμπέσης μέχρι και ο Μπαλάφας καθώς και τζαζ σχήματα
Στο άλλο μπαράκι όμως, πέριξ της πλατείας, αντηχούν Πάολα και Ρέμος, ότι δηλαδή ακούγεται κι απ’ το ηχείο στο φορτηγάκι του μανάβη που δυο φορές την εβδομάδα κάνει τα περάσματά του.
Μπόλικη η μαρίδα, 13-17 ετών ξενυχτά άφοβα και βγάζει το άχτι της. Τόπος συνάντησης, το πλάτωμα με το γήπεδο του μπάσκετ, την παιδική χαρά, το πνευματικό κέντρο με τον πινγκ πονγκ και γενικότερα τη μεγάλη άπλα με το περίφημο λεπτό, ψηλό μαύρο πεύκο.
Τα φορητά τους ηχεία πλημμυρίζουν το σύμπαν με τραπ… και Snikαρο, όπως άκουσα να αποκαλούν τον λαμπερό πρωταγωνιστή τραγουδοποιό της κατηγορίας.
Μόνο που τις τελευταίες ημέρες, το αυτί μου έπιασε και αρκετό Μητροπάνο. Το «Όταν έχω εσένα» έχει την τιμητική του», όπως και άλλα άσματα της δεύτερης, χρονικά, πορείας του αλησμόνητου ερμηνευτή. Χτες άκουσα κι έναν Καζαντζίδη: «Βραδιάζει πάλι σήμερα, βραδιάζει». Άλλωστε άμα ακούς το Μητσάρα δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταλήξεις στο Στέλιο.
Αφορμή για να γράψω τις γραμμές αυτές, αμέσως μετά το σεργιάνι μου, ήταν όταν μετά το «Millionaire», σε τέρμα ένταση, ακολούθησε το «Βρέχει φωτιά στην στράτα μου».
Ωραίες στιγμές στην Ελλάς του 2000, στην εποχή του κορονοϊού.
