αποκτούν «φωνή» μόνο όταν δεήσει ο λαμπερός αστέρας να «σκύψει» πάνω τους. Από δίπλα και οι δισκογραφικές εταιρείες με τους ανθρώπους τους, που οι περισσότεροι εξ’ αυτών, ξέρουν να στήσουν λαιφσταλιτζίδικες παρουσιάσεις αλλά από τραγούδι δεν σκαμπάζουν και πολλά. Ούτε νότες ξέρουν, ούτε από στίχο, ούτε από ιστορία του τραγουδιού… αλλά είναι «παντογνώστες» του τι αρέσει και δεν αρέσει στο κοινό ή καλύτερα του τι πουλάει και τι δεν πουλάει στον κόσμο. Κι αυτό γιατί έχουν στήσει «κολλεγιές» με «όμοιούς» τους σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και media , και όχι μόνο, και σε εποχές «τρέλας», όντως πούλησαν τρέλα και τα «πήραν». Μόνο που εδώ μιλάμε για τραγούδια… Κι έτσι μέσα από πλατινένιους δίσκους και δεκάδες χρόνια καριέρας, ξαφνικά ένα πρωί κάνεις απολογισμό και μετράς… το «τίποτα». Ή κάτι σαν το «τίποτα». Πολλοί από τους παραπάνω θα μπορούσαν άνετα να πουλάνε πλυντήρια, κατσαρόλες, αυτοκίνητα, κολόνιες και άλλα σεβαστά και χρηστικά «εργαλεία». Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις βέβαια που «έρμες» και «μόνες» επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Στο «πακέτο» χάνονται και πολλοί ταλαντούχοι ερμηνευτές αφού γίνονται γρανάζι της αλυσίδας. «Καλά παιδιά» με «καλές φωνές» που έχουν την απαίτηση από τους δημιουργούς να τους φέρνουν τα καλύτερα κι αυτοί να επιλέγουν «όπως θέλουν» μαζί με τους συμβουλάτορες τους. Μόνοι που έτσι τα «φράγκα» πάνε μονόπατα και η «τέχνη» πάει περίπατο.
Για τα «παραπάνω» αφορμή στάθηκε η «απάντηση» του Γιάννη Πλούταρχου στην εκπομπή Θέμου Αναστασιάδη σχετικά με την «κόντρα» του με τον Χάρη Βαρθακούρη και τις αιχμές που άφησε ο τελευταίος για τον πρώτο. Δήλωσε σχετικά ο Πλούταρχος: « Είπε ο Χάρης λίγα παραπάνω λόγια, δεν έπρεπε να μιλήσει έτσι. Μίλησε πάνω στα νεύρα του και στην τσαντίλα του. Καλό είναι όμως αυτά να μή γίνονται, γιατί αύριο θα ξανασυναντηθούμε. Από την άλλη, τον δικαιολογώ γιατί κι αυτός πληγώθηκε».
Μπορείτε να παρακολουθήσετε το σχετικό video με τις αναλυτικές δηλώσεις του ΕΔΩ
Ο Πλούταρχος είναι αξιόλογος ερμηνευτής και απ’ όσα λέγεται από ανθρώπους του χώρου «εντάξει» συνεργάτης και άνθρωπος. Ακόμα και ο τρόπος που τοποθετήθηκε βγάζει έναν τέτοιο χαρακτήρα. Τα λάθη είναι για τους γήινους. Δισκογραφικά πάντως αλλά και σε επίπεδο εμφανίσεων η «εμμονή» στα ίδια και στα ίδια και η ολοένα και περισσότερο «μειωμένη» έντασή τους, μεταφράζεται σαν «αδυναμία» για ένα βήμα «παραπάνω», περισσότερο ταιριαστό με την εποχή και τις ανάγκες της, ακόμα και για το είδος που υπηρετεί. Γιατί και οι «αστικοί μύθοι», κάποια στιγμή αν δε συντηρηθούν και δεν ανανεωθούν καταλλήλως, ξεθωριάζουν. Ειδικά όταν το «διακύβευμα» (βλέπε: τραγούδια) δεν διαθέτει το απαιτούμενο ειδικό βάρος!
