Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε στην Ξάνθη στις 23 Οκτωβρίου 1925. Θεωρητικά έφυγε στις 15 Ιουνίου του 1994, αλλά ουσιαστικά εξακολουθεί να δίνει δυναμικό παρών με τα έργα του στις μέρες μας, σηματοδοτώντας τις εξελίξεις στον κύκλο του και όχι μόνο. Η πολύτιμη αξία τους λειτουργεί σαν «μέτρο» σε μια άνευρη και συνάμα αμήχανα ταραγμένη εποχή.
Πολλοί φιρμάτοι των καιρών μας για να δώσουν υπόσταση στο «ρόλο» τους αναφέρουν: «Είχε μιλήσει για μένα κολακευτικά ο Χατζιδάκις», «του είχα βάλει ν’ ακούσει το τάδε τραγούδι μου και του άρεσε»… και άλλα παρεμφερή. Δεν έχει νόημα να παραθέσω «άσκοπα» βιογραφικά που πλέον υπάρχουν… παντού.
Άλλωστε πως θα μπορούσε να χωρέσει κανείς, μέσα σε λίγες γραμμές, το μεγαλείο της τέχνης και της χαρισματικής προσωπικότητας ενός τόσο μεγάλου δημιουργού; Πως μπορούν οι λέξεις να ψηλαφίσουν το μύθο ενός ανθρώπου, που χάραξε όσο λίγοι την πορεία του ελληνικού τραγουδιού και την πολιτισμική ζωή του τόπου για μισό περίπου αιώνα, και που οι επιρροές, οι επιδράσεις, οι αποχρώσεις και το στίγμα του εξακολουθούν να δονούν και να καθορίζουν τα δεδομένα;
Το 1970 ο Χατζιδάκις αν και ευρισκόμενος στην Αμερική, κατέθετε το δίσκο του «Επιστροφή», σε στίχους του ακριβού συνοδοιπόρου του Νίκου Γκάτσου. Την ενορχήστρωση, λόγω της απουσίας του δημιουργού ανέλαβε ο Δήμος Μούτσης. Εκεί η Δήμητρα Γαλάνη, ανάμεσα στα άλλα, τραγουδούσε και το:
Η πίκρα σήμερα
Δεν έχει σύνορα…
Αυτό είναι το βασικό συναίσθημα στον Ολυμπιακό, αφού μετά τη γενναία και γενναιόδωρη απόδοση του απέναντι στη Μπάγερν, δεν κατάφερε να γευτεί την χαρά της νίκης ή την ικανοποίηση της ισοπαλίας. Οι Γερμανοί, παρά τις αδιαμφισβήτητες αρετές τους, μέρος των οποίων ξεδιπλώθηκαν στο τερέν του Καραϊσκάκη, αποδείχτηκαν πιο κυνικοί από ποτέ.
Σίγουρα τίποτα δεν τυχαίο, ειδικά σε αυτά τα επίπεδα, όμως άνετα ο Θρύλος θα μπορούσε να είχε τσιμπήσει το βαθμό, και με λίγη τύχη, ακόμη και βαθμούς και μαζί ένα μάλλον άπιαστο όνειρο, όπως εξελίσσεται η συνέχεια στο Τσάμπιονς Λιγκ. Βέβαια για «Τα παιδιά του Πειραιά» που παλεύουν και ματώνουν με αξιώσεις μες το γήπεδο «Δεν μπορεί κανείς να ξέρει» τι θα συμβεί τελικά, για να δανειστώ τίτλους άλλων τραγουδιών του Χατζιδάκι…
«Η πίκρα σήμερα» γίνεται εντονότερη αναλογιζόμενοι αυτήν του… «χτες» στο Βελιγράδι απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα. Εκεί συνέβη το μοιραίο για τον Ολυμπιακό, όπου κάλλιστα θα μπορούσε να έχει κατακτήσει το τρίποντο και να βρισκόταν καβάλα στο άλογο, ακόμα και για πρόκριση στην επόμενη φάση στα μεγάλα σαλόνια…
Όμως τότε, ο κατά τα υπόλοιπα άξιος Μαρτίνς, αποφάσισε να κάνει το ροτέισον που έπρεπε να είχε εφαρμόσει στο ματς με τον Παναθηναϊκό. Κι όλα γίνανε μαντάρα, χωρίς επαναλαμβάνω να είναι ο μόνος υπεύθυνος. Όμως ο Κόβατς δεν έκανε αντίστοιχες κινήσεις στο ματς με τους ερυθρόλευκους στο Φάληρο, κι ας είχε την πολυτέλεια και τη δυνατότητα. Στο πρωτάθλημα, ειδικά αν έχεις και τα πλέι οφ στη μέση μπορείς να επανέλθεις. Στα μετρημένα κουκιά της Ευρώπης, όχι!
Ο αναγκαστικές απουσίες και κοπώσεις του Ολυμπιακού, λόγω των διπλών υποχρεώσεών του, αρχίζουν να έχουν σημαντικό κόστος. Και η ΑΕΚ πλέον καραδοκεί. Πάντως έως στιγμής από τους Πειραιώτες του Μαρτίνς έχουμε δει όμορφη μπάλα, έχουμε γευτεί συγκινήσεις. Οι λεπτομέρειες όμως και η ρέντα φέρνουν τα αποτελέσματα… σε όλα τα επίπεδα, μέχρι και στα ντέρμπι, και διώχνουν την πίκρα…
Από το οπισθόφυλλο της εφημερίδας Sportime και με τη χορηγία της σειράς Wise Men της Vican.
Πολλοί φιρμάτοι των καιρών μας για να δώσουν υπόσταση στο «ρόλο» τους αναφέρουν: «Είχε μιλήσει για μένα κολακευτικά ο Χατζιδάκις», «του είχα βάλει ν’ ακούσει το τάδε τραγούδι μου και του άρεσε»… και άλλα παρεμφερή. Δεν έχει νόημα να παραθέσω «άσκοπα» βιογραφικά που πλέον υπάρχουν… παντού.
Άλλωστε πως θα μπορούσε να χωρέσει κανείς, μέσα σε λίγες γραμμές, το μεγαλείο της τέχνης και της χαρισματικής προσωπικότητας ενός τόσο μεγάλου δημιουργού; Πως μπορούν οι λέξεις να ψηλαφίσουν το μύθο ενός ανθρώπου, που χάραξε όσο λίγοι την πορεία του ελληνικού τραγουδιού και την πολιτισμική ζωή του τόπου για μισό περίπου αιώνα, και που οι επιρροές, οι επιδράσεις, οι αποχρώσεις και το στίγμα του εξακολουθούν να δονούν και να καθορίζουν τα δεδομένα;
Το 1970 ο Χατζιδάκις αν και ευρισκόμενος στην Αμερική, κατέθετε το δίσκο του «Επιστροφή», σε στίχους του ακριβού συνοδοιπόρου του Νίκου Γκάτσου. Την ενορχήστρωση, λόγω της απουσίας του δημιουργού ανέλαβε ο Δήμος Μούτσης. Εκεί η Δήμητρα Γαλάνη, ανάμεσα στα άλλα, τραγουδούσε και το:
Η πίκρα σήμερα
Δεν έχει σύνορα…
Αυτό είναι το βασικό συναίσθημα στον Ολυμπιακό, αφού μετά τη γενναία και γενναιόδωρη απόδοση του απέναντι στη Μπάγερν, δεν κατάφερε να γευτεί την χαρά της νίκης ή την ικανοποίηση της ισοπαλίας. Οι Γερμανοί, παρά τις αδιαμφισβήτητες αρετές τους, μέρος των οποίων ξεδιπλώθηκαν στο τερέν του Καραϊσκάκη, αποδείχτηκαν πιο κυνικοί από ποτέ.
Σίγουρα τίποτα δεν τυχαίο, ειδικά σε αυτά τα επίπεδα, όμως άνετα ο Θρύλος θα μπορούσε να είχε τσιμπήσει το βαθμό, και με λίγη τύχη, ακόμη και βαθμούς και μαζί ένα μάλλον άπιαστο όνειρο, όπως εξελίσσεται η συνέχεια στο Τσάμπιονς Λιγκ. Βέβαια για «Τα παιδιά του Πειραιά» που παλεύουν και ματώνουν με αξιώσεις μες το γήπεδο «Δεν μπορεί κανείς να ξέρει» τι θα συμβεί τελικά, για να δανειστώ τίτλους άλλων τραγουδιών του Χατζιδάκι…
«Η πίκρα σήμερα» γίνεται εντονότερη αναλογιζόμενοι αυτήν του… «χτες» στο Βελιγράδι απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα. Εκεί συνέβη το μοιραίο για τον Ολυμπιακό, όπου κάλλιστα θα μπορούσε να έχει κατακτήσει το τρίποντο και να βρισκόταν καβάλα στο άλογο, ακόμα και για πρόκριση στην επόμενη φάση στα μεγάλα σαλόνια…
Όμως τότε, ο κατά τα υπόλοιπα άξιος Μαρτίνς, αποφάσισε να κάνει το ροτέισον που έπρεπε να είχε εφαρμόσει στο ματς με τον Παναθηναϊκό. Κι όλα γίνανε μαντάρα, χωρίς επαναλαμβάνω να είναι ο μόνος υπεύθυνος. Όμως ο Κόβατς δεν έκανε αντίστοιχες κινήσεις στο ματς με τους ερυθρόλευκους στο Φάληρο, κι ας είχε την πολυτέλεια και τη δυνατότητα. Στο πρωτάθλημα, ειδικά αν έχεις και τα πλέι οφ στη μέση μπορείς να επανέλθεις. Στα μετρημένα κουκιά της Ευρώπης, όχι!
Ο αναγκαστικές απουσίες και κοπώσεις του Ολυμπιακού, λόγω των διπλών υποχρεώσεών του, αρχίζουν να έχουν σημαντικό κόστος. Και η ΑΕΚ πλέον καραδοκεί. Πάντως έως στιγμής από τους Πειραιώτες του Μαρτίνς έχουμε δει όμορφη μπάλα, έχουμε γευτεί συγκινήσεις. Οι λεπτομέρειες όμως και η ρέντα φέρνουν τα αποτελέσματα… σε όλα τα επίπεδα, μέχρι και στα ντέρμπι, και διώχνουν την πίκρα…
Από το οπισθόφυλλο της εφημερίδας Sportime και με τη χορηγία της σειράς Wise Men της Vican.
