έβαλα το κομμάτι να «τρέξει» αρκετές φορές και, δεν ξέρω αν είναι αμαρτία, αλλά έως ένα βαθμό «ψιλοκόλλησα» μαζί του. Σίγουρα το τραγούδι του Δημήτρη Καρρά δεν είναι από αυτά που αλλάζουν τα «δεδομένα» ούτε θα επηρεάσουν καταλυτικά την κατοπινή τραγουδοποιία. Απ’ την άλλη όμως πόσα άσματα τέτοιας κοπής, συναντήσαμε τα τελευταία χρόνια; Το «Όλοι για τα μπετά/λεφτά δουλεύουμε» με την όμορφη -αλά Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου- φράση/ρίμα «όλοι στο ίδιο μέρος πάμε όταν φεύγουμε» είναι ένα στέρεο, καλοβαλμένο και μάλλον γοητευτικό τραγούδι με «ενωτικά» μηνύματα που δυστυχώς στους φαν-ατικούς δε λειτουργούν!
Διακριτικά ρυθμικό με «μελιστάλαχτη» ενορχήστρωση και πολύ καλές ερμηνείες. Ο Καρράς επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά πως από τα χρόνια του ΄50 μέχρι και τις μέρες μας, όταν οι λαϊκοί ερμηνευτές κλήθηκαν να αποδώσουν δημιουργίες συνθετών και στιχουργών που προέρχονταν από άλλους μουσικούς χώρους (μαέστρων του ελαφρού, εντέχνων – με την ουσία της λέξης έως και τραγουδοποιών) στις περισσότερες περιπτώσεις διέπρεψαν. Ο –πιο λαϊκός των λαϊκών- Μάλαμας, στη «γέφυρα» του τραγουδιού έχει κάποια γυρίσματα που σε «φτιάχνουν» αποδεικνύοντας την απαράμιλλη, φαινομενικά ατιμέλητη, μαστοριά του. Η ιδέα του Μάλαμα να «παίξει» ο Καρράς στο τραγούδι είναι εύστοχη, αφού πριν και πέρα τις λαμπερές πίστες, ο Καρράς και «ζόρικα» βιώματα και λαϊκό ένστικτο διαθέτει ενώ είναι γνώστης των μυστικών του τραγουδιού και πετυχημένος δημιουργός. Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν πως και εικαστικά ο Καρράς έχει κερδίσει «γαλόνια» με αξιοπρόσεκτα έργα τέχνης.
Ο αείμνηστος Μάνος Ξυδούς, μέσα από συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει, μου είχε τονίσει για τον Καρρά: «Όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος των Πυξ Λαξ με το Άστη να λέει ο Βασίλης Καρράς εμφανιζόταν σ’ ένα μαγαζί στη Θεσσαλονίκη. Ένα βράδυ στο καμαρίνι έτυχα μάρτυρας μιας σκηνής που αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια τη θυμάμαι πολύ έντονα. Ήρθαν τρία άτομα από τον σύλλογο παιδιών της Βέροιας με προβλήματα για να μιλήσουν για μια συναυλία που θα συγκέντρωναν χρήματα. Τους άκουσε και στο τέλος τους ρώτησε με πόσα χρήματα θα ήταν ευχαριστημένοι από τα έσοδα της συναυλίας. Τα παιδιά θα ήταν ικανοποιημένα με 300.000 δραχμές. Τότε εκείνος φωνάζει τον συνεργάτη του, τον Λέλεκα, και του λέει “κόψε ένα χαρτί”. Όταν λέμε “ένα χαρτί” εννοούμε ένα εκατομμύριο. Έδωσε την επιταγή στο ένα παιδί και είπε “αν μάθει κανείς τίποτα θα σου κόψω το λαρύγγι”. Από ’κεί και πέρα δεν μπορεί να μου πει κανείς τίποτα για τον Βασίλη Καρρά». Είναι επίσης γνωστές οι τοποθετήσεις του Φίλιππου Πλιάτσικα: «Το 1993, τότε που κάναμε, συνεχίζαμε μάλλον να κάνουμε άλλες δουλειές, γιατί από τη μουσική δε μπορούσαμε να ζήσουμε, ... στον δίσκο μας Ο Ήλιος Του Χειμώνα Με Μελαγχολεί, μας βοήθησε τότε εμάς τους Πυξ Λαξ , κατά τη γνώμη μου ένας πραγματικός, μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής, ο κύριος Βασίλης Καρράς».
Κλείνοντας να προσθέσω πως ο Καρράς την ίδια ώρα που ντουετάρει με το Σωκράτη Μάλαμα δε διστάζει να τραγουδά Φοίβο. Μοιραία, οι επιλογές αυτές και οι επιδόσεις του ερμηνευτή προκαλούν αναστάτωση στον τύπο αλλά και στο διαδίκτυο, θέτοντας ξανά το ζήτημα των διαφορετικών στρατοπέδων και της αισθητικής προσέγγισης των έργων. Ο Καρράς και ο Μάλαμας με τη στάση και τον «τρόπο» τους δε λογαριάζουν στεγανά και αναθέματα που σε ορισμένες περιπτώσεις, εντέχνως βολεύουν τους άτεχνους.
