Αστέρι αστεράκι, Της αυλής σου το φεγγάρι, Ξύπνα αγάπη μου, Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου, Η αγάπη μας, Από σένα αρχίζουν όλα, Τι κρίμα, Το αμαξάκι, Θέλω κοντά σου να μείνω, Άνοιξε άνοιξε, καινούργια τώρα ζωή, Η σκλάβα, Σ’ αγαπώ είναι μερικοί τίτλοι από την πρώτη δεκαετία της Τζένης Βάνου στο τραγούδι, από τα τέλη του ’50 έως και αυτά του ’60.
Αν δείτε τις υπογραφές των δημιουργών των τραγουδιών της Τζένης Βάνου θα «πέσετε κάτω» απ’ το καλλιτεχνικό τους βάρος (Πλέσσας, Γιαννίδης, Καπνίσης, Μουζάκης, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Μαμαγκάκης, Κλάββας, Μαρκέας, Κινδύνης, Πρετεντέρης, Γ. Γιαννακόπουλος και άλλοι μεγάλοι και μικροί Θεοί).
Κι αν πάμε και στις πολυζητημένες σουξεδάτες εποχές του '70 και του '80 με τους χρυσούς δίσκους (άνω των 50 χιλιάδων αντιτύπων): Αγόρι μου, Σταγόνα σταγόνα, Μα αύριο κύριε, Οι αμαρτίες μου, Χίλιες φορές, Σε βλέπω στο ποτήρι μου, Έρωτα μου ανεπανάληπτε, Αν είναι η αγάπη αμαρτία, Στιγμές, Αλήτη μου σπουργίτι μου, Έλα, Εφτά μαχαίρια, Να μ’ αγαπάς, Κι έκλεγε μαζί μου κι ο Θεός, Αμ δε, Άκουσε με, Τις ώρες που σε θέλω, Το τραίνο της ζωής, Κοίτα πράγματα, Αγάπη σημαίνει θυσία, τα καλύτερα μου χρόνια…
Ξέρετε ποιοι διαλεκτοί επαγγελματίες υπογράφουν ορισμένα από αυτά τα τραγούδια; Πλέσσας, Λυμπερόπουλος, Κατσαρός, Πυθαγόρας, Νικολόπουλος, Χρυσοβέργης, Γιατράς, Μουσαφίρης, Παπαβασιλείου, Κριμιζάκης Μπιζάνη, Τσώτου…
Ξέρετε πόσος κόσμος και ντουνιάς αγάπησε, δάκρυσε, λυτρώθηκε και δέθηκε με αυτά…
Ξέρετε πόσοι άλλοι τραγουδιστές -σπουδαίοι και λιγότερο «σημαντικοί»- τα ξανατραγούδησαν από τότε και εξακολουθούν να τα λένε; Αμέτρητοι…
Δε φτάνουν όλα αυτά -μαζί με τα προηγούμενα- για να θεσμοθετήσουν ένα αξιόμαχο ρεπερτόριο;
Δεν θα επεκταθώ περισσότερο. Θα κλείσω με ένα ζαμπετικό άσμα σε στίχους του αλησμόνητου Πυθαγόρα:
Μα προς Θεού, μα προς Θεού, μας έχετε ζαλίσει.
Τα βασανάκια του λαού ποιος θα τα τραγουδήσει;
Αν δείτε τις υπογραφές των δημιουργών των τραγουδιών της Τζένης Βάνου θα «πέσετε κάτω» απ’ το καλλιτεχνικό τους βάρος (Πλέσσας, Γιαννίδης, Καπνίσης, Μουζάκης, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Μαμαγκάκης, Κλάββας, Μαρκέας, Κινδύνης, Πρετεντέρης, Γ. Γιαννακόπουλος και άλλοι μεγάλοι και μικροί Θεοί).
Κι αν πάμε και στις πολυζητημένες σουξεδάτες εποχές του '70 και του '80 με τους χρυσούς δίσκους (άνω των 50 χιλιάδων αντιτύπων): Αγόρι μου, Σταγόνα σταγόνα, Μα αύριο κύριε, Οι αμαρτίες μου, Χίλιες φορές, Σε βλέπω στο ποτήρι μου, Έρωτα μου ανεπανάληπτε, Αν είναι η αγάπη αμαρτία, Στιγμές, Αλήτη μου σπουργίτι μου, Έλα, Εφτά μαχαίρια, Να μ’ αγαπάς, Κι έκλεγε μαζί μου κι ο Θεός, Αμ δε, Άκουσε με, Τις ώρες που σε θέλω, Το τραίνο της ζωής, Κοίτα πράγματα, Αγάπη σημαίνει θυσία, τα καλύτερα μου χρόνια…
Ξέρετε ποιοι διαλεκτοί επαγγελματίες υπογράφουν ορισμένα από αυτά τα τραγούδια; Πλέσσας, Λυμπερόπουλος, Κατσαρός, Πυθαγόρας, Νικολόπουλος, Χρυσοβέργης, Γιατράς, Μουσαφίρης, Παπαβασιλείου, Κριμιζάκης Μπιζάνη, Τσώτου…
Ξέρετε πόσος κόσμος και ντουνιάς αγάπησε, δάκρυσε, λυτρώθηκε και δέθηκε με αυτά…
Ξέρετε πόσοι άλλοι τραγουδιστές -σπουδαίοι και λιγότερο «σημαντικοί»- τα ξανατραγούδησαν από τότε και εξακολουθούν να τα λένε; Αμέτρητοι…
Δε φτάνουν όλα αυτά -μαζί με τα προηγούμενα- για να θεσμοθετήσουν ένα αξιόμαχο ρεπερτόριο;
Δεν θα επεκταθώ περισσότερο. Θα κλείσω με ένα ζαμπετικό άσμα σε στίχους του αλησμόνητου Πυθαγόρα:
Μα προς Θεού, μα προς Θεού, μας έχετε ζαλίσει.
Τα βασανάκια του λαού ποιος θα τα τραγουδήσει;
