Το γεγονός δεν μου προκαλεί την παραμικρή εντύπωση γιατί τον έχω «παρακολουθήσει» αρκετές φορές και έχω καταλάβει την ματιά του πάνω στη ζωή και την γενικότερη κοσμο-καλλιτεχνική φιλοσοφία του.
Δεν γνωριζόμαστε «ουσιαστικά» αλλά έχουμε συνυπάρξει αρκετές στιγμές. Θυμάμαι όταν ήταν προσκεκλημένος στην εκπομπή της Μάριον Μιχελιδάκη «Σε Χρόνο TV», όπου είχα την μουσική επιμέλεια. Ένας κεντρικός καλεσμένος δεν ήρθε και δεν ενημέρωσε έγκαιρα για την απουσία του. Ο Κώστας Βουτσάς ήταν ειδικός προσκεκλημένος εκείνη την μέρα. Μοιραία, τέθηκε στα παρασκήνια το ερώτημα, ποιος θα εξηγούσε στον Βουτσά τι έχει συμβεί, δίχως να παρεξηγηθεί… καθώς είχε έρθει στην ώρα του, είχε κάνει το μακιγιάζ του, και υπομονετικά περίμενε… Το ζήτημα ήταν «φλέγον» αφού η «εκπομπή» δεν έπρεπε να «παρεξηγηθεί» με τον σπουδαίο ηθοποιό που την τιμούσε με την έκτακτη αυτή παρουσία του, αλλά και την ίδια ώρα προετοιμάζαμε ένα νέο ξεχωριστό, αυτόνομο, δικό του αφιέρωμα. Και ο Βουτσάς, ήταν και περιζήτητος και έκανε και νούμερα… και μπορούσε ανά πάσα στιγμή να πάει όπου ήθελε.
Όταν του μετέφερα τα δεδομένα, δίχως να εκθέσω εκείνον που μας… έκθεσε, ο τρόπος του με εξέπληξε και χαράχτηκε για πάντα μέσα μου.
Ο Βουτσάς όχι μόνο δεν εκνευρίστηκε, αλλά μου απάντησε πως «καταλαβαίνω, συμβαίνουν στις δουλειές μας αυτά» και με ρώτησε: «πες μου μόνο πότε θα την γυρίσετε για να ξαναέρθω…».
Σας πληροφορώ πως ελάχιστοι έχουν δείξει ανάλογη συμπεριφορά σε αντίστοιχες περιπτώσεις…
Και τις επόμενες φορές ο Βουτσάς στο γύρισμα ήταν πάντα άψογος. Χαμογελαστός, προσιτός, «εύκολος» και βολικός στις όποιες αναποδιές συμβαίνουν. Δεν παραπονιέται, δεν γκρινιάζει ακόμη και αν θέλει κάτι στο ζητά με αφοπλιστικό χιούμορ.
Τα ίδια και στην εκπομπή της Σεμίνας Διγενή «Κοίτα τι έκανες» όπου συμμετείχα στα «μουσικά». Πλακατζής και «παιδί». Βοηθούσε τη ροή, αιχμαλώτιζε τον φακό, κέντριζε τη συζήτηση. Έξω καρδιά, που λένε…
Τον έχω παρατηρήσει επίσης στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου «στην Υγειά μας» σε γυρίσματα που για διάφορους λόγους -που όμως δεν σχετίζονταν με τη στενή έννοια με εκείνον- τραβούσαν από νωρίς το απόγευμα μέχρι και τα ξημερώματα, να μην διαμαρτύρεται για το παραμικρό.
Και στο θέατρο στον Ελληνικό Κόσμο που βρέθηκα στα καμαρίνια της παράστασης «Σμύρνη μου Αγαπημένη» σε μια συνάντηση με τον Μπάμπη Τσέρτο, με είδε και έτρεξε να μου δώσει πρώτος το χέρι.
Θυμάμαι επίσης κάποιες σοφές κουβέντες του στα παραλειπόμενα των τηλεοπτικών γυρισμάτων αλλά και τον αυτοσαρκασμό του.
Έχω την εντύπωση πως ο σπουδαίος αυτός καλλιτέχνης και ωραίος άνθρωπος, πρέπει να απολαμβάνει την κάθε στιγμή της ημέρας του.
Το γεγονός δε ότι εργάζεται ανελλιπώς από πιτσιρικάς μέχρι και σήμερα, στα «μεστά» του χρόνια, λέει πολλά.
Με το ταλέντο του και τη νοοτροπία του κατάφερε να βγει δικαιωμένος και αλώβητος είτε έπαιζε σε ταινίες του Βασίλη Βαφέα είτε σε βιντεοταινίες…
Πρωταγωνιστής, με ουσία, και στην τέχνη του και στη ζωή! Κι αυτά όλα ίσως τελικά εξηγούν το «γιατί» της εισαγωγής!
«Μαζί» με τον Κώστα Βουτσά
Δεν γνωριζόμαστε «ουσιαστικά» αλλά έχουμε συνυπάρξει αρκετές στιγμές. Θυμάμαι όταν ήταν προσκεκλημένος στην εκπομπή της Μάριον Μιχελιδάκη «Σε Χρόνο TV», όπου είχα την μουσική επιμέλεια. Ένας κεντρικός καλεσμένος δεν ήρθε και δεν ενημέρωσε έγκαιρα για την απουσία του. Ο Κώστας Βουτσάς ήταν ειδικός προσκεκλημένος εκείνη την μέρα. Μοιραία, τέθηκε στα παρασκήνια το ερώτημα, ποιος θα εξηγούσε στον Βουτσά τι έχει συμβεί, δίχως να παρεξηγηθεί… καθώς είχε έρθει στην ώρα του, είχε κάνει το μακιγιάζ του, και υπομονετικά περίμενε… Το ζήτημα ήταν «φλέγον» αφού η «εκπομπή» δεν έπρεπε να «παρεξηγηθεί» με τον σπουδαίο ηθοποιό που την τιμούσε με την έκτακτη αυτή παρουσία του, αλλά και την ίδια ώρα προετοιμάζαμε ένα νέο ξεχωριστό, αυτόνομο, δικό του αφιέρωμα. Και ο Βουτσάς, ήταν και περιζήτητος και έκανε και νούμερα… και μπορούσε ανά πάσα στιγμή να πάει όπου ήθελε.
Όταν του μετέφερα τα δεδομένα, δίχως να εκθέσω εκείνον που μας… έκθεσε, ο τρόπος του με εξέπληξε και χαράχτηκε για πάντα μέσα μου.
Ο Βουτσάς όχι μόνο δεν εκνευρίστηκε, αλλά μου απάντησε πως «καταλαβαίνω, συμβαίνουν στις δουλειές μας αυτά» και με ρώτησε: «πες μου μόνο πότε θα την γυρίσετε για να ξαναέρθω…».
Σας πληροφορώ πως ελάχιστοι έχουν δείξει ανάλογη συμπεριφορά σε αντίστοιχες περιπτώσεις…
Και τις επόμενες φορές ο Βουτσάς στο γύρισμα ήταν πάντα άψογος. Χαμογελαστός, προσιτός, «εύκολος» και βολικός στις όποιες αναποδιές συμβαίνουν. Δεν παραπονιέται, δεν γκρινιάζει ακόμη και αν θέλει κάτι στο ζητά με αφοπλιστικό χιούμορ.
Τα ίδια και στην εκπομπή της Σεμίνας Διγενή «Κοίτα τι έκανες» όπου συμμετείχα στα «μουσικά». Πλακατζής και «παιδί». Βοηθούσε τη ροή, αιχμαλώτιζε τον φακό, κέντριζε τη συζήτηση. Έξω καρδιά, που λένε…
Τον έχω παρατηρήσει επίσης στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου «στην Υγειά μας» σε γυρίσματα που για διάφορους λόγους -που όμως δεν σχετίζονταν με τη στενή έννοια με εκείνον- τραβούσαν από νωρίς το απόγευμα μέχρι και τα ξημερώματα, να μην διαμαρτύρεται για το παραμικρό.
Και στο θέατρο στον Ελληνικό Κόσμο που βρέθηκα στα καμαρίνια της παράστασης «Σμύρνη μου Αγαπημένη» σε μια συνάντηση με τον Μπάμπη Τσέρτο, με είδε και έτρεξε να μου δώσει πρώτος το χέρι.
Θυμάμαι επίσης κάποιες σοφές κουβέντες του στα παραλειπόμενα των τηλεοπτικών γυρισμάτων αλλά και τον αυτοσαρκασμό του.
Το «γιατί»
Έχω την εντύπωση πως ο σπουδαίος αυτός καλλιτέχνης και ωραίος άνθρωπος, πρέπει να απολαμβάνει την κάθε στιγμή της ημέρας του.
Το γεγονός δε ότι εργάζεται ανελλιπώς από πιτσιρικάς μέχρι και σήμερα, στα «μεστά» του χρόνια, λέει πολλά.
Με το ταλέντο του και τη νοοτροπία του κατάφερε να βγει δικαιωμένος και αλώβητος είτε έπαιζε σε ταινίες του Βασίλη Βαφέα είτε σε βιντεοταινίες…
Πρωταγωνιστής, με ουσία, και στην τέχνη του και στη ζωή! Κι αυτά όλα ίσως τελικά εξηγούν το «γιατί» της εισαγωγής!
