μπορούσε να έχεις τις τάξεις μια ομάδα που βρίσκεται σε κατάσταση ανάλογη με αυτή των πρασίνων. Το αρχικό «ταρακούνημα» του Ρότσα δεν είχε συνέχεια αφού ενδεχομένως το δυναμικό του Παναθηναϊκού δεν μπορεί ή και δεν θέλει.
Στην παρούσα λοιπόν κατάσταση, ποιος «μπλαζονάτος», διακεκριμένος, σοβαρός ακόμη και ελπιδοφόρος ξένος προπονητής θα επιθυμούσε να αναλάβει στα μισά της σεζόν μια ομάδα «στρωμένη» από άλλον τεχνικό που βρίσκεται σε ένα από στα πιο χαμηλά «βαρομετρικά» της ιστορίας της και με άκρως αβέβαιο το «μετά»;
Ποιον Έλληνα ή εν Ελλάδι αναγνωρισμένο τεχνικό θα μπορούσε να αντέξει η ίδια η ομάδα, ο περίγυρος και οι οπαδοί της, τη στιγμή που οι «καλύτεροι» είναι πιασμένοι και υπόλοιποι αρκετά «χρησιμοποιημένοι» και κατά συνέπεια «εύκολα» τρωτοί;
Και το σημαντικότερο –και στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση- όταν το χρηματικό δέλεαρ είναι ταπεινό.
Έτσι λοιπόν καταλήγεις σε έναν εργάτη δεύτερης κατηγορίας, αλλά σε ένα κορυφαίο πρωτάθλημα, που δέχεται το «άλμα στο κενό». Επιπλέον δεν τον ξέρουν στα «πέριξ» οπότε μέχρι να βγουν τα κουσούρια εξασφαλίζεται μια σχετικά πολύτιμη ηρεμία μπας και «οργανώσουμε» την όποια επόμενη μέρα.
Άσε που λίγο αν σου «βγει», θα πούνε και «μάγκα» αυτόν που τον επέλεξε. Έτσι κι αλλιώς το «ρεζουμέ» πάνω κάτω ήταν δεδομένο. Το καλοκαίρι «έχει ο Θεός». Δεν ξέρω αν θα ισχύει το ίδιο και για το ιστορικό «τριφύλλι».
