Από παιδί άκουγα σχεδόν τα… άπαντα. Λαϊκά, ελαφρά, έντεχνα, ροκ, ποπ, ευρωπαϊκά, βαλκανικά, τούρκικα, αράβικα, έθνικ… όπου υπήρχε μουσική έτρεχα να γευτώ τα δώρα της.
Και μάλιστα προσπαθούσα να εντρυφήσω στα μυστικά και την ιστορία του κάθε είδους να κατανοήσω τους κώδικες του και στη συνέχεια να κάνω τις δικές μου καταλήξεις και ιεραρχήσεις.
Με δύο σχολές καθυστέρησα να… αντιληφθώ το μεγαλείο τους. Με το δημοτικό μας τραγούδι και την όπερα.
Ευτυχώς και με τις δυο στάθηκα τυχερός, αφού βρέθηκαν οι κατάλληλοι καταλύτες και αναπλήρωσα τον χαμένο χρόνο.
Όσον αφορά την Κάλλας, κομβικό σημείο στάθηκε η περίοδος ενός μέρους των σπουδών μου στην Ιταλία. Εκεί η Κάλλας λατρεύεται σαν τη… Μαντόνα, εννοώ την Παναγία και όχι την διάσημη ποπ σταρ. Μπροστά της αυτή η δεύτερη Μαντόνα, σε εκτίμηση και δημοφιλία είναι για τα… μπάζα.
Ανέκαθεν η φωνή της συντοπίτισσάς μας με εντυπωσίαζε… όμως δεν καταλάβαινα… τι γινόταν.
Όταν παρακολούθησα συμπτωματικά μια οπερική παράσταση, όταν έπιασα τα λιμπρέτα στα χέρια μου, όταν φίλοι μου εξήγησαν το θαύμα του λυρικού τραγουδιού, την μοναδικότητα των έργων και των ερμηνευτών, τότε έγινα φανατικός «Καλλικός» και παραμένω.
Κάθε φορά που την ακούω συγκλονίζομαι περισσότερο από την προηγούμενη. Το θαύμα της ζωής ξετυλίγεται στο μυαλό και τις αισθήσεις μου.
Κι όπως μου είχε πει κι ένας φιλόμουσος Ιταλός τον οποίο νωρίτερα είχα μυήσει στα μυστικά του λαϊκού μας τραγουδιού: «Δεν γίνεται σε κάποιον που του αρέσει ο Καζαντζίδης να μην λατρέψει την Μαρία Κάλλας».
Και μάλιστα προσπαθούσα να εντρυφήσω στα μυστικά και την ιστορία του κάθε είδους να κατανοήσω τους κώδικες του και στη συνέχεια να κάνω τις δικές μου καταλήξεις και ιεραρχήσεις.
Με δύο σχολές καθυστέρησα να… αντιληφθώ το μεγαλείο τους. Με το δημοτικό μας τραγούδι και την όπερα.
Ευτυχώς και με τις δυο στάθηκα τυχερός, αφού βρέθηκαν οι κατάλληλοι καταλύτες και αναπλήρωσα τον χαμένο χρόνο.
Όσον αφορά την Κάλλας, κομβικό σημείο στάθηκε η περίοδος ενός μέρους των σπουδών μου στην Ιταλία. Εκεί η Κάλλας λατρεύεται σαν τη… Μαντόνα, εννοώ την Παναγία και όχι την διάσημη ποπ σταρ. Μπροστά της αυτή η δεύτερη Μαντόνα, σε εκτίμηση και δημοφιλία είναι για τα… μπάζα.
Ανέκαθεν η φωνή της συντοπίτισσάς μας με εντυπωσίαζε… όμως δεν καταλάβαινα… τι γινόταν.
Όταν παρακολούθησα συμπτωματικά μια οπερική παράσταση, όταν έπιασα τα λιμπρέτα στα χέρια μου, όταν φίλοι μου εξήγησαν το θαύμα του λυρικού τραγουδιού, την μοναδικότητα των έργων και των ερμηνευτών, τότε έγινα φανατικός «Καλλικός» και παραμένω.
Κάθε φορά που την ακούω συγκλονίζομαι περισσότερο από την προηγούμενη. Το θαύμα της ζωής ξετυλίγεται στο μυαλό και τις αισθήσεις μου.
Κι όπως μου είχε πει κι ένας φιλόμουσος Ιταλός τον οποίο νωρίτερα είχα μυήσει στα μυστικά του λαϊκού μας τραγουδιού: «Δεν γίνεται σε κάποιον που του αρέσει ο Καζαντζίδης να μην λατρέψει την Μαρία Κάλλας».
