Η Τήνος είναι ένας πολύ ιδιαίτερος τόπος, κυρίως, λόγω των πολλών μικρών διάσπαρτων χωριών, του φυσικού της κάλλους, της ιστορίας της, αλλά και του κόσμου που συγκεντρώνει και που έρχεται στο νησί για να απολαύσει, να συνομιλήσει με τη φύση και τον εσωτερικό εαυτό του.
Θα έπρεπε να υπάρχει ένα σχέδιο μακράς διάρκειας για το τι πρέπει να γίνει και τι να αποφευχθεί στο νησί. Τι είναι προς όφελος των ανθρώπων και της διαφύλαξης του πολύτιμου πλούτου, του πολιτισμού και του μέλλοντος του.
Ναι στην ανάπτυξη όταν αυτή εξυπηρετεί τις ουσιαστικές ανάγκες, που σημαίνει ότι η τοπική κοινωνία και η κοινωνία των πολιτών δεν μπορεί να είναι απούσα από τον δημόσιο διάλογο. Σ’ αυτή τη χώρα υπάρχει ένα πρόβλημα: δεν καθόμαστε ποτέ σ’ ένα τραπέζι στην ώρα που πρέπει αρμόδιοι, αρχές και πολίτες να εξετάσουμε και να συζητήσουμε με επιχειρήματα λύσεις. Αυτή η κουλτούρα δεν υπάρχει, με τεράστιες ευθύνες από πολλές και διαφορετικές πλευρές.
Σε σχέση με τις ανεμογεννήτριες, που αυτή τη στιγμή δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα, θα έπρεπε να είχαν μπει εγκαίρως στο τραπέζι χωροταξικά σχέδια, γεωφυσικά και τοπολογικά κριτήρια, περιβαλλοντικές συνέπειες, οφέλη και ζημίες και φυσικά με γνώμονα το κοινωνικό όφελος, την προστασία του περιβάλλοντος, την μη καταπάτηση δημόσιας και δασικής έκτασης. Κυρίως χωρίς προσωπικά συμφέροντα, μικροσκοπιμότητες κ.α.
Αυτή τη στιγμή η λύση θα πρέπει να είναι η αναστολή εγκαταστάσεων, τουλάχιστον μέχρι τις δικαστικές αποφάσεις και επανεξέταση των δεδομένων που έχουν προκύψει. Λύσεις με την κοινωνία ενάντια δημιουργούν μόνο προβλήματα. Και μην ξεχνάμε ποτέ πως ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό. Τα ΜΑΤ δεν είναι λύση. Το να μένουμε στη διαμαρτυρία δεν αρκεί. Έστω και αργά μια σοβαρή συζήτηση για το τι είναι η Τήνος και που θέλουμε να πάει αυτός ο τόπος και σε σχέση με τις ανεμογεννήτριες, αλλά και σε σχέση με την κακοποίηση γενικότερα του περιβάλλοντος, θέματα αισθητικής, θορύβου, αλλοίωσης του χαρακτήρα του νησιού και άλλων δεινών. Προσπάθησα ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ να γίνει μια τέτοια συζήτηση πέρσι, αλλά αυτό δυστυχώς βρήκε δυσκολίες και δεν κατέστη δυνατόν.
Εύχομαι να λειτουργήσουμε με ειλικρίνεια ως υπεύθυνοι πολίτες χωρίς ιδιοτέλεια, εκμετάλλευση και σκοπιμότητες, ώστε να προλάβουμε τα χειρότερα, τα οποία λόγω ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού είναι μπροστά μας. Κυρίως να αλλάξει ο τρόπος σκέψης μας, να αντιμετωπιστεί ο δημόσιος χώρος ως κοινό αγαθό, έτσι ώστε οι πράξεις μας να αποκτήσουν ένα επιπλέον νόημα.
Θα έπρεπε να υπάρχει ένα σχέδιο μακράς διάρκειας για το τι πρέπει να γίνει και τι να αποφευχθεί στο νησί. Τι είναι προς όφελος των ανθρώπων και της διαφύλαξης του πολύτιμου πλούτου, του πολιτισμού και του μέλλοντος του.
Ναι στην ανάπτυξη όταν αυτή εξυπηρετεί τις ουσιαστικές ανάγκες, που σημαίνει ότι η τοπική κοινωνία και η κοινωνία των πολιτών δεν μπορεί να είναι απούσα από τον δημόσιο διάλογο. Σ’ αυτή τη χώρα υπάρχει ένα πρόβλημα: δεν καθόμαστε ποτέ σ’ ένα τραπέζι στην ώρα που πρέπει αρμόδιοι, αρχές και πολίτες να εξετάσουμε και να συζητήσουμε με επιχειρήματα λύσεις. Αυτή η κουλτούρα δεν υπάρχει, με τεράστιες ευθύνες από πολλές και διαφορετικές πλευρές.
Σε σχέση με τις ανεμογεννήτριες, που αυτή τη στιγμή δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα, θα έπρεπε να είχαν μπει εγκαίρως στο τραπέζι χωροταξικά σχέδια, γεωφυσικά και τοπολογικά κριτήρια, περιβαλλοντικές συνέπειες, οφέλη και ζημίες και φυσικά με γνώμονα το κοινωνικό όφελος, την προστασία του περιβάλλοντος, την μη καταπάτηση δημόσιας και δασικής έκτασης. Κυρίως χωρίς προσωπικά συμφέροντα, μικροσκοπιμότητες κ.α.
Αυτή τη στιγμή η λύση θα πρέπει να είναι η αναστολή εγκαταστάσεων, τουλάχιστον μέχρι τις δικαστικές αποφάσεις και επανεξέταση των δεδομένων που έχουν προκύψει. Λύσεις με την κοινωνία ενάντια δημιουργούν μόνο προβλήματα. Και μην ξεχνάμε ποτέ πως ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό. Τα ΜΑΤ δεν είναι λύση. Το να μένουμε στη διαμαρτυρία δεν αρκεί. Έστω και αργά μια σοβαρή συζήτηση για το τι είναι η Τήνος και που θέλουμε να πάει αυτός ο τόπος και σε σχέση με τις ανεμογεννήτριες, αλλά και σε σχέση με την κακοποίηση γενικότερα του περιβάλλοντος, θέματα αισθητικής, θορύβου, αλλοίωσης του χαρακτήρα του νησιού και άλλων δεινών. Προσπάθησα ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ να γίνει μια τέτοια συζήτηση πέρσι, αλλά αυτό δυστυχώς βρήκε δυσκολίες και δεν κατέστη δυνατόν.
Εύχομαι να λειτουργήσουμε με ειλικρίνεια ως υπεύθυνοι πολίτες χωρίς ιδιοτέλεια, εκμετάλλευση και σκοπιμότητες, ώστε να προλάβουμε τα χειρότερα, τα οποία λόγω ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού είναι μπροστά μας. Κυρίως να αλλάξει ο τρόπος σκέψης μας, να αντιμετωπιστεί ο δημόσιος χώρος ως κοινό αγαθό, έτσι ώστε οι πράξεις μας να αποκτήσουν ένα επιπλέον νόημα.
