Αυτή η αργοπορία μου να έρθω σ’ αυτόν το μάταιο, υπέροχο κόσμο, φαίνεται ότι όρισε έκτοτε και το ρυθμό που πορεύομαι στη ζωή.
Η βραδύτητα με ακολουθεί με το ανέμελο περπάτημά της από τότε που στάθηκα στα πόδια μου. Σαν ένας πιστός σκύλος που γνωρίζει καλά το βηματισμό του αφεντικού του.
Σε ένα κόσμο που αποθέωσε την ταχύτητα σαν υπέρτατη αρετή, μοιάζω σχεδόν ακίνητος. Όλοι με προσπερνούν χωρίς σχεδόν να αντιλαμβάνονται την ύπαρξή μου.
Περπατούσα από παιδί χαζεύοντας γύρω. Έναν μυστηριώδη ίσκιο πίσω από μια τραβηγμένη κουρτίνα, τις κυρίες που έπλεναν κάθε πρωί τα πεζοδρόμια, τον γέρο κουλουρτζή που φώναζε «εδώ το τραγανοοό», ένα κορίτσι απαρηγόρητο για έναν ματαιωμένο έρωτα.
Στέκομαι όταν ακούω μια μακρυσμένη, θολή μελωδία από μια μισάνοιχτη μπαλκονόπορτα. Μένω έκστατικός, όταν ξαφνικά αντικρύζω την πρώτη ανθισμένη αμυγδαλιά, εμπροσθοφυλακή μιας άνοιξης που ετοιμάζει την τελική της επίθεση.
Θυμηθείτε την εικόνα των δέντρων όταν τα προσπερνάτε με ένα γρήγορο αυτοκίνητο. Μοιάζουν σαν να λιποθυμούν και να σωριάζονται διαρκώς πίσω σας. Τι θα μπορούσατε να θυμηθείτε από αυτά τα δέντρα;
Η ταχύτητα αλλοιώνει τη μνήμη, αφαιρεί από το πλάνο τα σημαντικά και προκρίνει τα στοιχειώδη.
Είμαι αργός. Ο φίλος μου ο Αλέξης λέει ότι εάν ήμουν ψάρι θα ήμουν σ…αργός. Η βιασύνη με αρρωσταίνει αλλάζει την μοριακή μου ισορροπία, σχεδόν με εξαϋλώνει.
Με δυσκολία αποφεύγω κάθε πρωί στις σκάλες του τραίνου τα αλλόφρονα πλήθη τα προελαύνοντα στίφη, που έρχονται κατά πάνω μου.Διεκδικώ το ένα μόλις τετραγωνικό μέτρο που μου επιτρέπει να παραμένω όρθιος.
Ο περίπατος ξέρω ότι είναι μια ξεχασμένη πρακτική ακόμα και η λέξη φαντάζει αλλόκοτη και ξένη.
Ο καλός περιπατητής της πόλης όμως τριγυρίζει άσκοπα με αργόσυρτο βήμα, ξεχωρίζει τις φευγαλέες εικόνες και τις καταχωρεί ακατάστατα στη μνήμη του. Αυτή είναι η πρώτη ύλη της φαντασίας, οι εικόνες της πραγματικότητας βαλμένες σε «λάθος» σειρά.
Φτιάχνει ένα ιδιότυπο ημερολόγιο από στοπ καρέ άγνωστων προσώπων που καθρεφτίζουν στα μάτια τους στους σκηνές από την ιστορία της ζωής τους. Τι ιστορίες μπορείς να μάθεις ή να σκαρώσεις τρέχοντας; Τι θα έχεις να αφηγηθείς στις παρέες των φίλων όταν σε ρωτούν τα νέα του «έξω» από τη ζωή τους κόσμου;
Διεκδικώ το δικαίωμά μου στην βραδύτητα και βεβαιώνω τους απανταχού γρήγορους ότι δεν πρόκειται για κολλητική ασθένεια, αλλά για έναν διαφορετικό τρόπο θεώρησης του κόσμου.
Η ταχύτητα περιέργως έχει σαν καύσιμο το χρόνο, αντί να «παράγει χρόνο» τον καταναλώνει.
Βιάζεσαι διαρκώς, αλλά η ζωή σε προσπερνά σαν σταματημένο. Γι’ αυτό είναι μάταιο να την προκαλείς καθημερινά να παραβγείτε στο τρέξιμο, πάντα θα βλέπεις την πλάτη της.
- «Ο βαθμός της βραδύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της μνήμης. Ο βαθμός της ταχύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της λήθης.»
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
Η βραδύτητα με ακολουθεί με το ανέμελο περπάτημά της από τότε που στάθηκα στα πόδια μου. Σαν ένας πιστός σκύλος που γνωρίζει καλά το βηματισμό του αφεντικού του.
Σε ένα κόσμο που αποθέωσε την ταχύτητα σαν υπέρτατη αρετή, μοιάζω σχεδόν ακίνητος. Όλοι με προσπερνούν χωρίς σχεδόν να αντιλαμβάνονται την ύπαρξή μου.
Περπατούσα από παιδί χαζεύοντας γύρω. Έναν μυστηριώδη ίσκιο πίσω από μια τραβηγμένη κουρτίνα, τις κυρίες που έπλεναν κάθε πρωί τα πεζοδρόμια, τον γέρο κουλουρτζή που φώναζε «εδώ το τραγανοοό», ένα κορίτσι απαρηγόρητο για έναν ματαιωμένο έρωτα.
Στέκομαι όταν ακούω μια μακρυσμένη, θολή μελωδία από μια μισάνοιχτη μπαλκονόπορτα. Μένω έκστατικός, όταν ξαφνικά αντικρύζω την πρώτη ανθισμένη αμυγδαλιά, εμπροσθοφυλακή μιας άνοιξης που ετοιμάζει την τελική της επίθεση.
Θυμηθείτε την εικόνα των δέντρων όταν τα προσπερνάτε με ένα γρήγορο αυτοκίνητο. Μοιάζουν σαν να λιποθυμούν και να σωριάζονται διαρκώς πίσω σας. Τι θα μπορούσατε να θυμηθείτε από αυτά τα δέντρα;
Η ταχύτητα αλλοιώνει τη μνήμη, αφαιρεί από το πλάνο τα σημαντικά και προκρίνει τα στοιχειώδη.
Είμαι αργός. Ο φίλος μου ο Αλέξης λέει ότι εάν ήμουν ψάρι θα ήμουν σ…αργός. Η βιασύνη με αρρωσταίνει αλλάζει την μοριακή μου ισορροπία, σχεδόν με εξαϋλώνει.
Με δυσκολία αποφεύγω κάθε πρωί στις σκάλες του τραίνου τα αλλόφρονα πλήθη τα προελαύνοντα στίφη, που έρχονται κατά πάνω μου.Διεκδικώ το ένα μόλις τετραγωνικό μέτρο που μου επιτρέπει να παραμένω όρθιος.
Ο περίπατος ξέρω ότι είναι μια ξεχασμένη πρακτική ακόμα και η λέξη φαντάζει αλλόκοτη και ξένη.
Ο καλός περιπατητής της πόλης όμως τριγυρίζει άσκοπα με αργόσυρτο βήμα, ξεχωρίζει τις φευγαλέες εικόνες και τις καταχωρεί ακατάστατα στη μνήμη του. Αυτή είναι η πρώτη ύλη της φαντασίας, οι εικόνες της πραγματικότητας βαλμένες σε «λάθος» σειρά.
Φτιάχνει ένα ιδιότυπο ημερολόγιο από στοπ καρέ άγνωστων προσώπων που καθρεφτίζουν στα μάτια τους στους σκηνές από την ιστορία της ζωής τους. Τι ιστορίες μπορείς να μάθεις ή να σκαρώσεις τρέχοντας; Τι θα έχεις να αφηγηθείς στις παρέες των φίλων όταν σε ρωτούν τα νέα του «έξω» από τη ζωή τους κόσμου;
Διεκδικώ το δικαίωμά μου στην βραδύτητα και βεβαιώνω τους απανταχού γρήγορους ότι δεν πρόκειται για κολλητική ασθένεια, αλλά για έναν διαφορετικό τρόπο θεώρησης του κόσμου.
Η ταχύτητα περιέργως έχει σαν καύσιμο το χρόνο, αντί να «παράγει χρόνο» τον καταναλώνει.
Βιάζεσαι διαρκώς, αλλά η ζωή σε προσπερνά σαν σταματημένο. Γι’ αυτό είναι μάταιο να την προκαλείς καθημερινά να παραβγείτε στο τρέξιμο, πάντα θα βλέπεις την πλάτη της.
- «Ο βαθμός της βραδύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της μνήμης. Ο βαθμός της ταχύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της λήθης.»
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
