Στη δεκαετία του ‘60 παρουσίασε δύο εξαιρετικά έργα: την Καταχνιά (κατοχή - αντίσταση - απελευθέρωση) σε στίχους Κ. Βίρβου και κείμενα Νικ. Βρεττάκου,

---

με ερμηνευτές τους Καζαντζίδη - Μαρινέλλα, τη Χορωδία Κορίνθου και αφηγητή τον Δ. Μυράτ και την Ανάσταση Ονείρων σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, Μιχάλη Παπανικολάου και Γιάννη Κακουλίδη. Από τους κύκλους αυτούς ξεχώρισαν τραγούδια όπως τα: Δεν θέλω να μου δέσετε τα μάτια με τον Καζαντζίδη, Πού να χωρέσει τ’ όνειρο με τους Περπινιάδη – Ρία Νόρμα και αποδείχτηκε περίτρανα το ταλέντο του συνθέτη με τις «θεοδωρακικές» επιρροές στο μουσικό ύφος και την όλη φιλοσοφία που διέπει τη δουλειά του. Στις αρχές του ‘70 κυκλοφορεί το άλμπουμ Δώδεκα Παρά Πέντε σε στίχους Γ. Νεγροπόντη, Σ. Τσώτου, Β. Γκούφα, Π. Γλυκοφρύδη, με τη Μαρινέλλα, τη Β. Σαββίδη και τον Γ. Φωτόπουλο. Ακολουθούν 4 χρόνια σιωπής, στη διάρκεια των οποίων ο συνθέτης γράφει μουσική για θεατρικά και ταινίες και το 1974 κυκλοφορεί ο κύκλος τραγουδιών Αχ! Ερωτα, σε ποίηση Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και απόδοση Λ. Παπαδόπουλου με τον Μητσιά και την Τσανακλίδου. Την επόμενη χρονιά βγαίνει το Καπνισμένο Τσουκάλι σε ποίηση Ρίτσου, με τους Ξυλούρη, Τσανακλίδου και Β. Μπαρνή. Ο πρώτος είναι συγκλονιστικός όταν τραγουδά «Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους μπορεί να ‘ναι κι από αίμα...». Ο Λεοντής κλείνει το ‘70 με τις Παραστάσεις που περιλαμβάνουν τραγούδια από θεατρικά και με την μουσική και τα τραγούδια για το έργο του Γ. Αρμένη Ματζουράνα Στο Κατώφλι. Το 2007 ο Λεοντής παρουσίασε το δίσκο Έρωτας Αρχάγγελος πάνω σε στίχους του Δημήτρη Λέντζου, με τον Δημήτρη Μητροπάνο να ερμηνεύει το ομότιτλο τραγούδι.