«Δήμιος» της η εθνικιστική πολιτοφυλακή της Γερμανίας, στην προσπάθειά της να καταστείλει το επαναστατικό κύμα της εργατικής τάξης που εξαπλωνόταν δυναμικά σε όλη τη χώρα.

---

Η Λούξεμπουργκ ήταν η ηγετική φυσιογνωμία των γερμανών κομμουνιστών (των Σπαρτακιστών). Όμως η Κόκκινη Ρόζα δεν εγκλωβίζονταν σε ταμπέλες και στεγανά και δεν υπηρετούσε τη δογματική ματιά κομμάτων και παρατάξεων. Υπήρξε μια από τις πιο αγνές και ανεξάρτητες εργάτριες και πρωταγωνίστριες ταυτόχρονα του παγκόσμιου σοσιαλιστικού κινήματος.

Ο Νίκος Καζαντζάκης είχε δηλώσει σχετικά γι’ αυτήν: «Μια μέρα την είχα δει σε μια μικρή γερμανική πολιτεία, πάνου σε ένα τραπέζι, να μιλάει σε χιλιάδες εργάτες και πεινασμένους. Ήταν αδύναμη, σα ραχητική, φορούσε ένα παλιό σάλι, έτρεμε από το κρύο κι έβηχε. Μα πότε δεν θα ξεχάσω την κραυγή που τινάχτηκε από το ανεμικό της στόμα κι ανέβηκε στον ουρανό: “Ελευτερία, φως, δικαιοσύνη. Να χαθούμε, όλοι αδέλφια, για να σώσουμε τη γης!”».

Και ο Μπρεχτ και Κουρτ Βάιλ τίμησαν τη «φυγή» της αλλά και ο Θάνος Μικρούτσικος με το Μάνο Ελευθερίου στο δίσκο «Τροπάρια για φονιάδες» το 1977.