Δανείζομαι τη φράση του φίλου & συνεργάτη Γιώργου Μυζάλη: Όλοι Σωκρατικοί είμαστε τελικά!
Ακόμα κι αν δεν είμαστε εκεί κάθε Δευτέρα, ακόμα κι αν δεν έχουμε κάνει… διατριβή επί του θέματος, πάντα επιστρέφουμε στον τόπο του «εγκλήματος» κι εν προκειμένω στο Σταυρό του Νότου.
Ο Σωκράτης κάνει αυτό που ξέρει κι ο κόσμος «εισπράττει». Τραγούδια δικά του, παλιά, νέα, του Θανάση, παραγγελίες… Με την Ιουλία Καραπατάκη, τον Φώτη Σιώτα και τ’ άλλα παιδιά, όλοι μαζί μια παρέα, μια αγκαλιά σε στιγμές, με πολύ τραγούδι, πολύ χορό, χαμόγελο και διάχυτη αγάπη.
Εμπνέει ο ίδιος; Εμπνέουν τα τραγούδια του; Εμπνέει το ποτό; Σίγουρα λίγο απ’ όλα.
Σημασία έχει αυτό που -τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή- νιώθουμε και μοιραζόμαστε και τραγουδάμε όλοι μαζί: «Ψυχή μου εδώ θα ξαναγεννηθώ»!
Μια μικρή γεύση:
Ακόμα κι αν δεν είμαστε εκεί κάθε Δευτέρα, ακόμα κι αν δεν έχουμε κάνει… διατριβή επί του θέματος, πάντα επιστρέφουμε στον τόπο του «εγκλήματος» κι εν προκειμένω στο Σταυρό του Νότου.
Ο Σωκράτης κάνει αυτό που ξέρει κι ο κόσμος «εισπράττει». Τραγούδια δικά του, παλιά, νέα, του Θανάση, παραγγελίες… Με την Ιουλία Καραπατάκη, τον Φώτη Σιώτα και τ’ άλλα παιδιά, όλοι μαζί μια παρέα, μια αγκαλιά σε στιγμές, με πολύ τραγούδι, πολύ χορό, χαμόγελο και διάχυτη αγάπη.
Εμπνέει ο ίδιος; Εμπνέουν τα τραγούδια του; Εμπνέει το ποτό; Σίγουρα λίγο απ’ όλα.
Σημασία έχει αυτό που -τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή- νιώθουμε και μοιραζόμαστε και τραγουδάμε όλοι μαζί: «Ψυχή μου εδώ θα ξαναγεννηθώ»!
Μια μικρή γεύση:
