Πώς θα έμοιαζε η “εμπειρία” της Αμερικής αν ήταν συλλογική; Πώς θα αποτυπωνόταν η σχέση των δύο χωρών σε αληθινό, “χειροπιαστό” πλέγμα; Τον Σεπτέμβριο, στο πλαίσιο της καμπάνιας #makingithappen που είχε στόχο να αναδείξει τη δύναμη της συνεργασίας και της δημιουργικότητας και να αποτυπώσει τις αξίες που συνδέουν του δύο λαούς, της Ελλάδας και των Η.Π.Α., επτά καλλιτέχνες δημιούργησαν ένα “ζωντανό” έργο τέχνης. Σε πραγματικό χρόνο, φιλοτέχνησαν μια εγκατάσταση που άλλαζε διαρκώς μορφή αντανακλώντας το μήνυμα της συλλογικότητας, της διάδρασης και της καινοτομίας, το αμάλγαμα εμπειριών που αντικατόπριζε την ισχυρή σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αμερική. Αφετηρία και έμπνευση, πραγματικές ιστορίες ανθρώπων που “πατώντας” στις δύο χώρες κατάφεραν να ξεχωρίσουν ο κάθε ένας στον τομέα του. Όλοι μαζί έδωσαν πνοή σε ένα έργο που εκφράζει τις αξίες που μοιραζόμαστε - της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ανοιχτής στη διαφορετικότητα κοινωνίας, του πάθους για πρόοδο και προκοπή.
Το #makingithappen όμως συνεχίζεται σφυρηλατώντας νέα συλλογικά έργα τέχνης, μέσα από τη συλλογή ακόμα περισσότερων ιστοριών. Ανάμεσα στους ήρωες της δεύτερης περιόδου της καμπάνιας για την ανάδειξη των οραμάτων και των προκλήσεων που μοιράζονται τα δύο κράτη, ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης και ο διευθύνων σύμβουλος του Μουσείου Μπενάκη Χάρης Σιαμπάνης.
“Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση στις ΗΠΑ ήταν η αμεσότητα με την οποία αντιμετωπίζεται το κάθε πρόβλημα, με συλλογικότητα και οργανωτικότητα” θυμάται ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, ο οποίος βρέθηκε στη Νέα Υόρκη το ’83, κερδίζοντας μια υποτροφία για σπουδές κινηματογράφου. “Με εντυπωσίασε ότι οι δάσκαλοί μας δεν απαιτούσαν τον σεβασμό, τον κέρδιζαν. Μας ζητούσαν να τους μιλούμε με το μικρό τους όνομα και μας έδειχναν έτσι ότι ήταν στη διάθεσή μας για να συζητήσουμε τα πάντα, να λύσουμε το οποιοδήποτε πρόβλημα μαζί.» Στο πανεπιστήμιο, οι νέοι φοιτητές είχαν οδηγίες για τα πάντα. «Αυτή η οργανωτικότητα των Αμερικανών συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν μια στείρα διαδικασία, αλλά ένας τρόπος να κοιτάς το πρόβλημα, την πρόκληση κατά μέτωπο και να αντιμετωπίζεις τα πράγματα απευθείας.»
Οι ΗΠΑ ήταν γι’ αυτόν μια πρωτόγνωρη, συναρπαστική εμπειρία που διήρκεσε σχεδόν 15 χρόνια. “Ουσιαστικά δεν έφυγα ποτέ γιατί μέχρι σήμερα παρακολουθώ πιο στενά τις εξελίξεις στον κόσμο παρά στην Ελλάδα. Απλούστατα γιατί από τη στιγμή που προσγειώθηκα στο Μανχάταν έγινα πολίτης του κόσμου. Αυτό το δώρο οι ΗΠΑ το δίνουν σε όλους, σε απενοχοποιούν από το φόβο του ξένου και νιώθεις ότι μπορείς να κατανοήσεις οποιονδήποτε στον πλανήτη. Σίγουρα θα προτιμούσα να μην ήμουν υποχρεωμένος να επιλέξω. Από τη στιγμή όμως που το έκανα νομίζω είναι η ιδανική συνθήκη -και ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα παραμένει ένας από τους ωραιότερους τόπους στον πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο ότι στη δική μας χώρα, παρά τα όσα την έχουν πλήξει, εξακολουθούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Και για μένα το πιο σημαντικό επίτευγμα μας κατά τη διάρκεια αυτών των τελευταίων χρόνων της κρίσης ήταν ότι στραφήκαμε προς τα έξω. Η εξωστρέφεια των Ελλήνων καλλιτεχνών τώρα δεν συγκρίνεται με αυτό που ήταν πριν μερικά χρόνια και αυτό είναι εξαιρετικό”.
Για το Χάρη Σιαμπάνη η εμπειρία της Αμερικής ήταν ξεσηκωτική, δυναμική. «Όταν ζεις σε μια χώρα για αρκετό καιρό, αρχίζεις να αποκτάς κάποια πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Εξαιρετικό παράδειγμα για μένα είναι το πόσο πρακτικοί είναι οι Αμερικανοί, το πόσο προγραμματίζουν τα πράγματα. Και ότι εμπιστεύονται τους ανθρώπους. Αυτό εμένα με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στις σχέσεις μου, με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στη δουλειά μου και νομίζω ότι βοηθάει και τον οργανισμό Μουσείο Μπενάκη για τη σταθερότητα που επιδεικνύει ως προς την αξιοποίηση αυτών των σχέσεων και για το ότι θεωρεί την Αμερική έναν πόρο με τον οποίο παραδοσιακά είχε σχέση και από τον οποίο θα αντλήσει και στο μέλλον μεγάλο κομμάτι για τη βιωσιμότητά του.»
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των Αμερικανών που έχει αποβεί χρήσιμο στον κ. Σιαμπάνη είναι ότι έχουν τον τρόπο να απλοποιούν τα πράγματα. «Ξέρετε, για να παρουσιάσεις κάτι πιο απλά σημαίνει ότι το έχεις καταλάβει πολύ καλά. Το complexity οφείλεται ενίοτε στο ότι δεν υπάρχει κατανόηση. Οπότε τα πράγματα γίνονται σύνθετα. Αν καταλάβεις την ουσία των πραγμάτων, τα πράγματα γίνονται απλά.» Παρόλ’ αυτά, ο ίδιος γύρισε πίσω σε μια ιδιαίτερα «σύνθετη» εποχή για τη χώρα μας. «Θεωρώ ότι χρωστάω πολλά στον τόπο μου, με έχει διαπλάσει. Και είναι μία στιγμή που πρέπει να δώσω πίσω. Θεωρώ ότι οι στιγμές που πρέπει να δίνεις πίσω είναι σαν τις στιγμές που στηρίζεις τους φίλους σου, είναι στα δύσκολα. Και θεωρώ ότι είμαι ένας άνθρωπος που μπορώ να προσφέρω στο να βελτιωθούν τα πράγματα στη χώρα μου.»
Το #makingithappen όμως συνεχίζεται σφυρηλατώντας νέα συλλογικά έργα τέχνης, μέσα από τη συλλογή ακόμα περισσότερων ιστοριών. Ανάμεσα στους ήρωες της δεύτερης περιόδου της καμπάνιας για την ανάδειξη των οραμάτων και των προκλήσεων που μοιράζονται τα δύο κράτη, ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης και ο διευθύνων σύμβουλος του Μουσείου Μπενάκη Χάρης Σιαμπάνης.
“Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση στις ΗΠΑ ήταν η αμεσότητα με την οποία αντιμετωπίζεται το κάθε πρόβλημα, με συλλογικότητα και οργανωτικότητα” θυμάται ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, ο οποίος βρέθηκε στη Νέα Υόρκη το ’83, κερδίζοντας μια υποτροφία για σπουδές κινηματογράφου. “Με εντυπωσίασε ότι οι δάσκαλοί μας δεν απαιτούσαν τον σεβασμό, τον κέρδιζαν. Μας ζητούσαν να τους μιλούμε με το μικρό τους όνομα και μας έδειχναν έτσι ότι ήταν στη διάθεσή μας για να συζητήσουμε τα πάντα, να λύσουμε το οποιοδήποτε πρόβλημα μαζί.» Στο πανεπιστήμιο, οι νέοι φοιτητές είχαν οδηγίες για τα πάντα. «Αυτή η οργανωτικότητα των Αμερικανών συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν μια στείρα διαδικασία, αλλά ένας τρόπος να κοιτάς το πρόβλημα, την πρόκληση κατά μέτωπο και να αντιμετωπίζεις τα πράγματα απευθείας.»
Οι ΗΠΑ ήταν γι’ αυτόν μια πρωτόγνωρη, συναρπαστική εμπειρία που διήρκεσε σχεδόν 15 χρόνια. “Ουσιαστικά δεν έφυγα ποτέ γιατί μέχρι σήμερα παρακολουθώ πιο στενά τις εξελίξεις στον κόσμο παρά στην Ελλάδα. Απλούστατα γιατί από τη στιγμή που προσγειώθηκα στο Μανχάταν έγινα πολίτης του κόσμου. Αυτό το δώρο οι ΗΠΑ το δίνουν σε όλους, σε απενοχοποιούν από το φόβο του ξένου και νιώθεις ότι μπορείς να κατανοήσεις οποιονδήποτε στον πλανήτη. Σίγουρα θα προτιμούσα να μην ήμουν υποχρεωμένος να επιλέξω. Από τη στιγμή όμως που το έκανα νομίζω είναι η ιδανική συνθήκη -και ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα παραμένει ένας από τους ωραιότερους τόπους στον πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο ότι στη δική μας χώρα, παρά τα όσα την έχουν πλήξει, εξακολουθούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Και για μένα το πιο σημαντικό επίτευγμα μας κατά τη διάρκεια αυτών των τελευταίων χρόνων της κρίσης ήταν ότι στραφήκαμε προς τα έξω. Η εξωστρέφεια των Ελλήνων καλλιτεχνών τώρα δεν συγκρίνεται με αυτό που ήταν πριν μερικά χρόνια και αυτό είναι εξαιρετικό”.
Για το Χάρη Σιαμπάνη η εμπειρία της Αμερικής ήταν ξεσηκωτική, δυναμική. «Όταν ζεις σε μια χώρα για αρκετό καιρό, αρχίζεις να αποκτάς κάποια πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Εξαιρετικό παράδειγμα για μένα είναι το πόσο πρακτικοί είναι οι Αμερικανοί, το πόσο προγραμματίζουν τα πράγματα. Και ότι εμπιστεύονται τους ανθρώπους. Αυτό εμένα με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στις σχέσεις μου, με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στη δουλειά μου και νομίζω ότι βοηθάει και τον οργανισμό Μουσείο Μπενάκη για τη σταθερότητα που επιδεικνύει ως προς την αξιοποίηση αυτών των σχέσεων και για το ότι θεωρεί την Αμερική έναν πόρο με τον οποίο παραδοσιακά είχε σχέση και από τον οποίο θα αντλήσει και στο μέλλον μεγάλο κομμάτι για τη βιωσιμότητά του.»
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των Αμερικανών που έχει αποβεί χρήσιμο στον κ. Σιαμπάνη είναι ότι έχουν τον τρόπο να απλοποιούν τα πράγματα. «Ξέρετε, για να παρουσιάσεις κάτι πιο απλά σημαίνει ότι το έχεις καταλάβει πολύ καλά. Το complexity οφείλεται ενίοτε στο ότι δεν υπάρχει κατανόηση. Οπότε τα πράγματα γίνονται σύνθετα. Αν καταλάβεις την ουσία των πραγμάτων, τα πράγματα γίνονται απλά.» Παρόλ’ αυτά, ο ίδιος γύρισε πίσω σε μια ιδιαίτερα «σύνθετη» εποχή για τη χώρα μας. «Θεωρώ ότι χρωστάω πολλά στον τόπο μου, με έχει διαπλάσει. Και είναι μία στιγμή που πρέπει να δώσω πίσω. Θεωρώ ότι οι στιγμές που πρέπει να δίνεις πίσω είναι σαν τις στιγμές που στηρίζεις τους φίλους σου, είναι στα δύσκολα. Και θεωρώ ότι είμαι ένας άνθρωπος που μπορώ να προσφέρω στο να βελτιωθούν τα πράγματα στη χώρα μου.»
Η καμπάνια ξεκίνησε στην 83η ΔΕΘ, όπου τιμώμενη χώρα ήταν οι ΗΠΑ. Λίγο μετά, το Δεκέμβριο του 2018, ο Στρατηγικός Διάλογος μεταξύ της Ελλάδας και των ΗΠΑ εγκαινιάστηκε με κύριο στοιχείο την αναγνώριση αλλά και την πρόθεση για ενίσχυση των ισχυρών δεσμών που συνδέουν τους δύο λαούς. Με βάση αυτό, η καμπάνια #makingithappen εισέρχεται πλέον στη νέα της φάση, και με κύριο μήνυμα “Σε κάθε επόμενο βήμα, μαζί“, “φωτίζει” ακόμη περισσότερες ιστορίες δημιουργίας που μας εμπνέουν.
Ιστορίες με ήρωες και ηρωίδες από το χώρο των Τεχνών, των Επιστημών, της Καινοτομίας, του Αθλητισμού, του Πολιτισμού, της Κοινωνικής Δράσης, της Τεχνολογίας, της Επιχειρηματικότητας, της Εκπαίδευσης, των Νεοφυών Επιχειρήσεων.
Βρείτε περισσότερες ιστορίες στο www.makingithappen.gr και στα social media κανάλια της καμπάνιας, στο Facebook https://www.facebook.com/makingithappengr/ και στο Instagram https://www.instagram.com/makingithappengr/
