Χρήστος Θηβαίος: «Όποιοι ονειρεύονται και τολμούν είναι ήρωες και νέοι»

Ο νέος δίσκος του Χρήστου Θηβαίου «Σιδερένιο νησί», ο Κωνσταντίνος Σπέρας, ο Milorad Pavic, όσα του είπε ο γιος του και η ζωή που ποτέ δε ρωτάει.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
17/10/2016
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τα γραπτά μένουν, και καμιά φορά, υπό προϋποθέσεις «συνομιλούν» καλύτερα κι απ’ τον ζωντανό, προφορικό λόγο που αρκετές στιγμές «σφυροκοπιέται» και «αλλοιώνεται» για να χωρέσει σε γραμμές. Ο νέος δίσκος του Χρήστου Θηβαίου «Σιδερένιο νησί» αποτέλεσε την αφορμή για την ιδιότυπη αυτή «κουβέντα» μας, που παρά την απόστασή της, ευχαριστήθηκα το καταστάλαγμά της.

Ο δίσκος, αν και δεν έχει ακόμη καταλαγιάσει αδρά μέσα μου, με κέρδισε απ’ το πρώτο τρεμόπαιγμα μέχρι και το τελευταίο φύσημά του.

Τι συνδέει ένας Αθηναίο με τα γεγονότα της εξέγερσης της Σερίφου του και τον πρωτεργάτη της Κωνσταντίνο Σπέρα;
Για 10 χρόνια επισκεπτόμουν το νησί και τον πρώτο καιρό ήμουν ενθουσιασμένος από τα χρώματα, τις παραλίες και το φως. Κάποια στιγμή συνάντησα μια επιτύμβια πλάκα όπου ανέφερε τα ονόματα των αναρχοσυνδικαλιστών μεταλλωρύχων Σπέρα, Κουζούπη, Μητροφάνη, Ζωίλη, Πρωτόποππα. Επισκέφθηκα τα ορυχεία στο Μεγάλο Λιβάδι. Διένυσα 3 φορές την σήραγγα υπ’ ευθύνη μου κι έτσι η εμπειρία του σκότους των εργαζομένων σε αντίθεση με το άπλετο φως του επισκέπτη με έκανε να ασχοληθώ με την ιστορία των μεταλλωρύχων της Σερίφου.

Πώς ένα γεγονός και ο κομβικός πρωταγωνιστής του εμπνέουν έναν τραγουδοποιό να δημιουργήσει έναν θεματικό δίσκο; Δεν σε προβλημάτισε η δυσκολία τόσο της υλοποίησης του εγχειρήματος όσο και της αποδοχής του;
Η πρώτη έμπνευση ήταν η αντιπαλότητα φωτός σκοταδιού. Δεύτερη πηγή έμπνευσης ήταν ένας εμφύλιος πριν τον εμφύλιο. Τρίτη πηγή έμπνευσης η δεκαπενθήμερη Ελληνική κομμούνα πριν τον Οκτώβρη του ‘17. Προβληματίστηκα πάρα πολύ, αλλά όπως λέει κι ο Milorad Pavic, «κάθε άνθρωπος έχει μπροστά του χιλιάδες δρόμους αλλά ο πραγματικός δικός του δρόμος είναι αυτός που εάν αποφασίσει να τον ακολουθήσει ο φόβος του μεγαλώνει». Η αλήθεια μου είναι και το εφαλτήριο της αποδοχής του.
thiv002
Έλαβες υπόψη σου πως στο διάβα των καιρών έχουν κατατεθεί διάφορες αμφιλεγόμενες απόψεις σχετικά με την προσωπικότητα και τη δράση του Σπέρα;
Αναμφίβολα. Μελέτησα πολύ την ζωή και την δράση του και δεν συμφωνώ με τα αμφιλεγόμενα. Ο δίσκος εστιάζεται στα γεγονότα της Σερίφου και όχι στον βίο και την πολιτεία του Κωνσταντίνου Σπέρα.

Ακούγοντας το δίσκο διαπίστωσα πως υπάρχει μια αρμονία, ανάμεσα σε ένα concept album αλλά και σε τραγούδια που μπορούν να λειτουργήσουν αυτόνομα, και να τραβήξουν το δίσκο «μπροστά». Αυτό προέκυψε αυθόρμητα ή έγινε συνειδητά;
Έγινε συνειδητά και χαίρομαι πολύ που ένας θεματικός δίσκος αποτελείται από τραγούδια που έχουν ισχύ και πέρα από την ενότητα του, όπως κι εσείς διαπιστώνετε. Αυτό ακριβώς ήθελα.

Ένα παλιό τραγούδι του Μητσάκη λέει «οι καλοί πεθαίνουν νέοι». Στους «Ήρωες» γράφεις πως «είναι πάντα όμορφοι και νέοι». Έτσι συμβαίνει; Και γιατί;
Έτσι συμβαίνει και έχει δίκιο ο λαϊκός βάρδος. Γιατί η τόλμη αποκαλύπτει την νεότητα του καθένα μας.
thiv004
Πώς μπορεί κάποιος να λειτουργεί «ηρωικά» σήμερα, στη ζωή του, στις σχέσεις του, στη δουλειά του;
Ένας συνταξιούχος και ένας φοιτητής ή ένας μετανάστης ή πρόσφυγας όταν ονειρεύονται και τολμούν είναι ήρωες και νέοι.

Μαρία Λιβάνιου (Μανταλένα), μόνο 5’. Ο ρόλος της/τους στο δίσκο;
Τα πέντε λεπτά είναι η διορία που δίνει ο υπομοίραρχος Χρυσάνθου πριν ανοίξει πυρ. Η φωνή της Μαρίας Λιβανίου και τα τραγούδισμά της ήταν όλες οι γυναίκες που αντέδρασαν πετροβολώντας τους δολοφόνους.

Το «Φυσάει» που κλείνει - ολοκληρώνει το άλμπουμ είναι το μοναδικό τραγούδι που δεν υπογράφεις τους στίχους. Υπάρχει λόγος;
Έτσι όπως όλοι οι συντελεστές του δίσκου Μάξιμος Δράκος, Πέτρος Βαρθακούρης, Γιάννης Αγγελόπουλος, Γιώργος Μακρής, Γιώργος Κορρές, Γιάννης Γίγας και Άγγελος Σφακιανάκης ενορχηστρώσαμε όλο τον δίσκο, έτσι και τα λόγια της Γεωργίας Λινάρδου σαν Μεσογειακό μοιρολόι ενορχήστρωσε το φινάλε.

«Η ζωή ποτέ δε ρωτάει;»
Ποτέ.

Είσαι ευχαριστημένος απ’ όσα έχεις δημιουργήσει μέχρι σήμερα;
Απόλυτα.

Μετανιώνεις για τραγούδια ή στιγμές;
«Αν βαθειά μέσα σου πιστεύεις για κάτι ότι αξίζει να τιμωρηθείς θα τιμωρηθείς τόσο όσο σου αξίζει». Αυτό μου το είπε ο γιός μου.

Στιχουργικά, η ματιά μου βλέπει έναν πλούτο και μια ωριμότητα, αλλά και μια πολυπλοκότητα συνάμα. Αυτό ίσως έχει ένα κόστος που σχετίζεται με την αμεσότητα των λόγων. Μελωδικά οι στράτες είναι γνώριμες… Συμφωνείς;
Αυτό έκανα από την αρχή της πορείας μου. Δύσκολα κείμενα με ενέπνεαν, ποιητές λογοτέχνες τραγουδοποιοί άφησαν τα ίχνη τους στην ψυχή μου.
thiv005
Καθώς έχεις μελετήσει τον ήρωά σου, κάνοντας μια «αυθαίρετη» υπέρβαση στους χώρους και τους χρόνους, ποια τα κοινά σημεία και οι διαφορές της προσωπικότητας της δικής του με την δική σου;
Κατέγραψα μια μυθιστορία εμπνεόμενος από το τελείως διαφορετικό και πλέκοντας το σαν αναρριχώμενος κισσός με το προσωπικό στοιχείο.

Θα ήθελα να μου εξηγούσες τις αφιερώσεις του δίσκου;
Όλοι αυτοί που αγαπώ και με στηρίζουν και με ενέπνευσαν.

Η χώρα σήμερα είναι ένα «Σιδερένιο νησί»;
Κάθε άνθρωπος που διεκδικεί την αξιοπρέπειά και τα δικαιώματά του είναι ένα Σιδερένιο Νησί.
thiv003
Μια ευχή…
Αντί ευχής αφιερώνω τους τελευταίους στίχους του τραγουδιού «Η Μαρία».

Αυτό το γέλιο σαν πλυμένο μάρμαρο στον ήλιο
Αγιάζει όλα τα μάτια κι εκδικείται την φθορά
Αυτή την αθωότητα ποιός θα την εξαντλήσει
Δεν έχω άλλη στέγη από την έκρηξη σιωπής,
Σ’ αυτή την εκκωφαντική ελευθερία των διωγμών,
Την Άχραντη αφοσίωση το πέλμα σαν γευτώ των καιρών...

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!