Ο Χρήστος Παπαδόπουλος συμπληρώνει 35 χρόνια δημιουργικής παρουσίας στο ελληνικό τραγούδι.
Πέρα απ’ τη θητεία του στα «Παιδιά από την Πάτρα», στην αυτόνομη διαδρομή του έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής, συνεργασίες και τραγούδια με ισχυρό αποτύπωμα.
Επιτυχίες όπως Της αγάπης μαχαιριά, Αρχιπέλαγος, Εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω, Χωρισμός, Φίλα με, Να με θυμάσαι κ.ά. έχουν κερδίσει τις καρδιές του κόσμου και τη μάχη με το χρόνο.
Τα Σάββατα 17 και 24 Μαρτίου στη μουσική σκηνή Σφίγγα παρουσιάζει πτυχές της πολυδιάστατης καλλιτεχνικής του προσωπικότητας
Τι θα ακούσουμε στις 17 Μαρτίου;
Κομμάτια από την κλασική ροκ σκηνή που αναδεικνύουν τη συνάφειά τους με ελληνικές δημιουργίες.
Δηλαδή;
Το People are strange των Doors να παντρεύεται από έρωτα με το Άνθρωποι μονάχοι… και Το πέντε μάγκες στον Περαία με το Roadhouse blues. Αλλά και το Λαϊκό Τσα Τσα του Καλδάρα με τους Led Zeppelin. Και οι Pink Floyd και άλλες εκπλήξεις. Θα έλεγα πως είναι μια βραδιά που οι φίλοι του καλού τραγουδιού, αν μη τι άλλο, δεν θα πλήξουν στιγμή.
Τελικά τι θα πει ροκ;
Το ροκ δεν είναι μόνο η μουσική. Είναι η ματιά ζωής που εμπεριέχει την αντισυμβατικότητα. Κάτι που διέθεταν οι ρεμπέτες και πολλοί λαϊκοί καλλιτέχνες.
Η μουσική δεν έχει σύνορα;
Ούτε διαχωριστικές γραμμές. Αρκεί να μιλάμε για καλή μουσική. Να προσθέσω πως στη σκηνή της Σφίγγας με συντροφεύουν καλοί φίλοι και εξαιρετικοί ερμηνευτές και μουσικοί.
Στις 24 Μαρτίου;
Βγάζω την αγάπη μου για το παραδοσιακό τραγούδι συμπράττοντας με το Γιώργο Νικηφόρου Ζερβάκη ο οποίος είναι πνευματικό παιδί του σπουδαίου Βασίλη Σκουλά.
Με τον Σκουλά έχουμε κάνει έναν ολόκληρο δίσκο μαζί αλλά και το τραγούδι «Αυτή η γη έχει φωνή» όπου ντουετάρει με τον Αλέξανδρο Παρχαρίδη.
Κρήτη και Πόντος δυο καημοί;
Κουβαλάω και τον Πόντο και την Κρήτη μέσα μου. Μ’ αρέσει να «πειράζω» πράγματα που με αγγίζουν και με αφορούν σαν καλλιτέχνη. Στην παράσταση θα παίξουμε δικά μου αλλά και «ξένα» όπως το «Να σταθώ στα πόδια μου» και πολλά άλλα διαμάντια. Θα περάσουμε όμορφα.
Θα παίξετε και το ντουέτο σου, με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και το Θέμη Αδαμαντίδη;
Αυτό το κομμάτι, το «Τέρμα τα παιχνίδια» ξάφνιασε ευχάριστα και αγαπήθηκε. Είναι πολύ σημερινό τραγούδι.
Πως αισθάνεσαι πως όλοι σήμερα μιλούν για το έθνικ μουσικό κίνημα;
Ήμουν έθνικ απ’ το ξεκίνημα της πορείας μου στο τραγούδι. Την ίδια ώρα που έπαιζα στα μπουζούκια πραγματοποιούσα και παραστάσεις με «παράξενα» για την εποχή μουσικά όργανα και μουσικούς. Σήμερα το έθνικ έχει γίνει καραμέλα. Αυτά που στην δεκαετία του ’80 φάνταζαν πρωτόγνωρα στις μέρες μας έχουν κορεστεί. Ούτια και κανονάκια παραπαίχτηκαν. Πολλά παιδιά στα μουσικά λύκεια τα στηρίζουν και πολλοί δεξιοτέχνες. Αυτό είναι θετικό. Όμως παρ’ ότι πλουτίσαμε σε γνώσεις, βλέπω να χάνουμε σε ψυχή. Είναι σαν να έχουν βγει όλοι απ’ το ίδιο καλούπι. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις.
Μουσική για ταινίες, σήριαλ, κανονική δισκογραφία, παραστάσεις, πάντα στις επάλξεις, πως τα καταφέρνεις;
Ευτυχώς δημιούργησα το δικό μου στούντιο μουσικής και καταφέρνω να δημιουργώ όπως επιθυμώ. Η μουσική είναι η ζωή μου όλη.
Χάριν Ευφωνίας το όνομα του στούντιο, ίδιο με αυτός της τηλεοπτικής εκπομπής που παρουσιάζεις στο Κανάλι της Βουλής.
Ακριβώς. Η εκπομπή έχει αγαπηθεί από τον κόσμο γεγονός που με χαροποιεί ιδιαίτερα. Μέσα από αυτήν παρουσιάζω στιγμές μουσικής συνεύρεσης με πηγαίους συνθέτες και τραγουδοποιούς, καθώς πλέον οι ερμηνευτές, με την παραδοσιακή έννοια της λέξης, σπανίζουν. Πρόσφατα φιλοξενούμενοι ήταν ο Σιόλας, ο Κοτονιάς, ο Κατσιγιάννης και άλλοι διαλεκτοί. Τα εξαιρετικά σχόλια που εισπράττω μου δίνουν δύναμη να συνεχίζω. Δεν είναι απλή υπόθεση, απαιτούνται πολλές ώρες δουλειάς και πρόβας για να έχεις ένα άρτιο αποτέλεσμα.
Έχεις πετύχει πολλά, νιώθεις γεμάτος, ικανοποιημένος;
Εγώ διψάω. Θέλω να πιστεύω πως τα καλύτερα μπορεί να μην έχουν έρθει ακόμα.
Μετά τη Σφίγγα;
Το Πάσχα θα βρίσκομαι στο Μαρόκο. Θα διασχίσω 2.500 χιλιόμετρα. Πιστεύω πως μέσα από αυτό ταξίδι θα γεννηθούν 10 καλές μελωδίες.
Πέρα απ’ τη θητεία του στα «Παιδιά από την Πάτρα», στην αυτόνομη διαδρομή του έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής, συνεργασίες και τραγούδια με ισχυρό αποτύπωμα.
Επιτυχίες όπως Της αγάπης μαχαιριά, Αρχιπέλαγος, Εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω, Χωρισμός, Φίλα με, Να με θυμάσαι κ.ά. έχουν κερδίσει τις καρδιές του κόσμου και τη μάχη με το χρόνο.
Τα Σάββατα 17 και 24 Μαρτίου στη μουσική σκηνή Σφίγγα παρουσιάζει πτυχές της πολυδιάστατης καλλιτεχνικής του προσωπικότητας
Τι θα ακούσουμε στις 17 Μαρτίου;
Κομμάτια από την κλασική ροκ σκηνή που αναδεικνύουν τη συνάφειά τους με ελληνικές δημιουργίες.
Δηλαδή;
Το People are strange των Doors να παντρεύεται από έρωτα με το Άνθρωποι μονάχοι… και Το πέντε μάγκες στον Περαία με το Roadhouse blues. Αλλά και το Λαϊκό Τσα Τσα του Καλδάρα με τους Led Zeppelin. Και οι Pink Floyd και άλλες εκπλήξεις. Θα έλεγα πως είναι μια βραδιά που οι φίλοι του καλού τραγουδιού, αν μη τι άλλο, δεν θα πλήξουν στιγμή.
Τελικά τι θα πει ροκ;
Το ροκ δεν είναι μόνο η μουσική. Είναι η ματιά ζωής που εμπεριέχει την αντισυμβατικότητα. Κάτι που διέθεταν οι ρεμπέτες και πολλοί λαϊκοί καλλιτέχνες.
Η μουσική δεν έχει σύνορα;
Ούτε διαχωριστικές γραμμές. Αρκεί να μιλάμε για καλή μουσική. Να προσθέσω πως στη σκηνή της Σφίγγας με συντροφεύουν καλοί φίλοι και εξαιρετικοί ερμηνευτές και μουσικοί.
Στις 24 Μαρτίου;
Βγάζω την αγάπη μου για το παραδοσιακό τραγούδι συμπράττοντας με το Γιώργο Νικηφόρου Ζερβάκη ο οποίος είναι πνευματικό παιδί του σπουδαίου Βασίλη Σκουλά.
Με τον Σκουλά έχουμε κάνει έναν ολόκληρο δίσκο μαζί αλλά και το τραγούδι «Αυτή η γη έχει φωνή» όπου ντουετάρει με τον Αλέξανδρο Παρχαρίδη.
Κρήτη και Πόντος δυο καημοί;
Κουβαλάω και τον Πόντο και την Κρήτη μέσα μου. Μ’ αρέσει να «πειράζω» πράγματα που με αγγίζουν και με αφορούν σαν καλλιτέχνη. Στην παράσταση θα παίξουμε δικά μου αλλά και «ξένα» όπως το «Να σταθώ στα πόδια μου» και πολλά άλλα διαμάντια. Θα περάσουμε όμορφα.
Θα παίξετε και το ντουέτο σου, με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και το Θέμη Αδαμαντίδη;
Αυτό το κομμάτι, το «Τέρμα τα παιχνίδια» ξάφνιασε ευχάριστα και αγαπήθηκε. Είναι πολύ σημερινό τραγούδι.
Πως αισθάνεσαι πως όλοι σήμερα μιλούν για το έθνικ μουσικό κίνημα;
Ήμουν έθνικ απ’ το ξεκίνημα της πορείας μου στο τραγούδι. Την ίδια ώρα που έπαιζα στα μπουζούκια πραγματοποιούσα και παραστάσεις με «παράξενα» για την εποχή μουσικά όργανα και μουσικούς. Σήμερα το έθνικ έχει γίνει καραμέλα. Αυτά που στην δεκαετία του ’80 φάνταζαν πρωτόγνωρα στις μέρες μας έχουν κορεστεί. Ούτια και κανονάκια παραπαίχτηκαν. Πολλά παιδιά στα μουσικά λύκεια τα στηρίζουν και πολλοί δεξιοτέχνες. Αυτό είναι θετικό. Όμως παρ’ ότι πλουτίσαμε σε γνώσεις, βλέπω να χάνουμε σε ψυχή. Είναι σαν να έχουν βγει όλοι απ’ το ίδιο καλούπι. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις.
Μουσική για ταινίες, σήριαλ, κανονική δισκογραφία, παραστάσεις, πάντα στις επάλξεις, πως τα καταφέρνεις;
Ευτυχώς δημιούργησα το δικό μου στούντιο μουσικής και καταφέρνω να δημιουργώ όπως επιθυμώ. Η μουσική είναι η ζωή μου όλη.
Χάριν Ευφωνίας το όνομα του στούντιο, ίδιο με αυτός της τηλεοπτικής εκπομπής που παρουσιάζεις στο Κανάλι της Βουλής.
Ακριβώς. Η εκπομπή έχει αγαπηθεί από τον κόσμο γεγονός που με χαροποιεί ιδιαίτερα. Μέσα από αυτήν παρουσιάζω στιγμές μουσικής συνεύρεσης με πηγαίους συνθέτες και τραγουδοποιούς, καθώς πλέον οι ερμηνευτές, με την παραδοσιακή έννοια της λέξης, σπανίζουν. Πρόσφατα φιλοξενούμενοι ήταν ο Σιόλας, ο Κοτονιάς, ο Κατσιγιάννης και άλλοι διαλεκτοί. Τα εξαιρετικά σχόλια που εισπράττω μου δίνουν δύναμη να συνεχίζω. Δεν είναι απλή υπόθεση, απαιτούνται πολλές ώρες δουλειάς και πρόβας για να έχεις ένα άρτιο αποτέλεσμα.
Έχεις πετύχει πολλά, νιώθεις γεμάτος, ικανοποιημένος;
Εγώ διψάω. Θέλω να πιστεύω πως τα καλύτερα μπορεί να μην έχουν έρθει ακόμα.
Μετά τη Σφίγγα;
Το Πάσχα θα βρίσκομαι στο Μαρόκο. Θα διασχίσω 2.500 χιλιόμετρα. Πιστεύω πως μέσα από αυτό ταξίδι θα γεννηθούν 10 καλές μελωδίες.
