Η Χριστιάνα Γαλιάτσου είναι μια προικισμένη ερμηνεύτρια με ξεχωριστή διαδρομή και σημαντικές συνεργασίες, τόσο στις ζωντανές εμφανίσεις αλλά και τη δισκογραφία. Πριν λίγο καιρό παρουσίασε τη δική της «πρόταση» σε ένα ιδιαίτερο και απαιτητικό -για πολλούς και διαφορετικούς λόγους- τραγούδι.
Γιατί επέλεξες να ερμηνεύσεις ένα κλασικό κομμάτι και όχι ένα καινούριο;
Κάποιες φορές τα πράγματα απλώς συμβαίνουν. Έρχεται η ώρα τους ... Κάτι τέτοιο συνέβη και με το «Πρωινό Τσιγάρο», το οποίο πάντοτε με άγγιζε ψυχικά και ακουστικά, μέχρι που η συγκυρία μας οδήγησε σε αυτό το μονοπάτι. Ήταν ένα τραγούδι που ανέκαθεν ερμήνευα στις πρόβες και κάποια στιγμή ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, για να το δισκογραφήσω, ύστερα βέβαια και από την έγκριση του σπουδαίου Νότη Μαυρουδή.
Γιατί το συγκεκριμένο;
Ήταν μεγάλη πρόκληση για μένα αυτό το κομμάτι. Μπορεί, όπως είπα και πριν, να με άγγιζε πάντοτε συναισθηματικά τόσο σε επίπεδο στίχου όσο και σε επίπεδο μουσικής, αλλά αισθανόμουν ότι ρεπερτοριακά εντασσόταν στο προσωπικό εύρος μου. Η βαθιά ερμηνεία του ήταν και το μεγάλο στοίχημα για μένα. Φυσικά, το κοινό θα κρίνει κατά πόσο τα κατάφερα! Άλλωστε, καθετί που περνά στη δημόσια σφαίρα ανήκει πια στον κόσμο. Σε κάθε περίπτωση, εγώ αισθάνομαι ότι έβαλα τα δυνατά μου!
Τι νομίζεις πως προσθέτεις με την ερμηνεία σου;
Δεν έχω χειρότερο από το να μιλάω για τον εαυτό μου. Κάνω σκληρή αυτοκριτική, αλλά προτιμώ, όταν έχω το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας, να αφήνω τους ειδικούς και τον κόσμο να κρίνουν. Θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του δημιουργού, ο οποίος μου προκάλεσε ρίγη συγκίνησης, όταν κλήθηκε να σχολιάσει τη συγκεκριμένη επανεκτέλεση: «Η Χριστιάννα Γαλιάτσου είναι ένα φωνητικό μίγμα εξαιρετικών ηχοχρωμάτων βοκαλισμού. Ήρεμη φωνή με βελούδινη υφή, γεννάει ήχους σαν χάδι, για να ιστορήσει τον ποιητικό-στιχουργικό λόγο που καταπιάνεται. Στέκεται μακριά από επιθετικές κραυγές, διότι, όπως φαίνεται, έχει επίγνωση πως η τέχνη του τραγουδιού είναι άνεμος με ήχο, όπως εκείνοι του βουνού και της πεδιάδας· όπως το θαλασσινό αεράκι... Προτιμώ να την ακούω σε λυρικά τραγούδια που είναι κοινή μας επιλογή».
Έχεις σχεδιάσει το επόμενο δισκογραφικό σου βήμα;
Έχω ξεκινήσει ήδη την ηχογράφηση μίας σειράς τραγουδιών κι αισθάνομαι ιδιαίτερα δημιουργική αυτή την περίοδο. Είναι μία διαδικασία, η οποία θα συνεχιστεί μέσα στο καλοκαίρι κι ευελπιστώ ότι από το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσει μία ολοκληρωμένη δουλειά.
Αξιοποίησες την αναγκαστική καραντίνα;
Ο χρόνος που μας δόθηκε στην καραντίνα ήταν, ίσως, η μοναδική θετική πλευρά της πανδημίας. Λες και σταμάτησε για λίγο η γη και βρήκαμε όλοι την ευκαιρία να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας, να κοιτάξουμε λίγο μέσα μας και να κάνουμε πράγματα που θέλαμε, αλλά δεν βρίσκαμε την ευκαιρία. Προσωπικά, προσπάθησα να αξιοποιήσω κάθε λεπτό αυτής της περιόδου, καθώς κατάφερα να οργανωθώ και να μελετήσω περισσότερο τα τραγούδια, ξεκίνησα μαθήματα κιθάρας – ένα παλιό απωθημένο μου - και φυσικά δούλεψα μαζί με τους συνεργάτες μου το «Πρωινό Τσιγάρο», το οποίο γεννήθηκε στην καραντίνα.
Έχασες δικούς σου ανθρώπους από κορονοϊό;
Δόξα τω θεώ, όχι! Ωστόσο, νομίζω ότι αυτή η πρωτόγνωρη εμπειρία δοκίμασε όλη την ανθρωπότητα είτε έχασε είτε όχι κάποιο δικό του άνθρωπο. Άλλωστε, ήταν μία πανδημία με υγειονομικό, οικονομικό και εν γένει κοινωνικό αντίκτυπο, η οποία μας υπενθύμισε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ο κόσμος αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα πια και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε ευέλικτοι.
Θεωρείς πως η πολιτεία διαχειρίστηκε, όσον αφορά τον τραγουδιστικό κλάδο, ορθά την όλη κατάσταση;
Νομίζω ότι είναι μία πολύ μεγάλη κουβέντα με πολλές προεκτάσεις. Σε κάθε περίπτωση, ο κλάδος μας πληγώθηκε πολύ, ίσως παραπάνω από όσο έπρεπε. Αρκετές αποφάσεις μας φάνηκαν παράλογες. Θεωρώ ότι υπήρχαν τρόποι, ώστε να παραμείνει η μουσική στη ζωή μας, μιας και τη χρειαζόμαστε ίσως περισσότερο από ποτέ.
Σιγά σιγά οι ζωντανές παραστάσεις ξαναμπαίνουν στη ζωή μας, τι ετοιμάζεις;
Μου έλειψε πολύ η μουσική επικοινωνία και η επαφή με το κοινό. Ελπίζω ότι το φετινό καλοκαίρι θα διαφέρει από τους μήνες της απομόνωσης και τους εγκλεισμού που προηγήθηκαν και θα καταφέρουμε όλοι να μοιραστούμε τις στιγμές επί σκηνή, όπως κάναμε και στο παρελθόν. Το πρόγραμμά μου περιλαμβάνει εμφανίσεις στο πλευρό της Γλυκερίας και του Μανώλη Μητσιά, αλλά και κάποιες προσωπικές συναυλίες με μουσικό υλικό που ετοιμάζω.
Όταν συνεργάζεσαι με κορυφαίους καλλιτέχνες τι προσπαθείς να κρατήσεις για σένα;
Θεωρώ κάθε συνεργασία ως μία ευκαιρία να μάθω και να εξελιχθώ. Όλοι οι καλλιτέχνες με τους οποίους συνέπραξα είχαν και κάτι να μου δώσουν είτε ως άνθρωποι είτε ως επαγγελματίες. Προσωπικά, προσπαθώ να αξιοποιώ κάθε λεπτό δίπλα τους, να τους παρατηρώ και να κρατώ σαν δώρο όλα αυτά τα καινούργια στοιχεία, που μου αποκαλύπτουν συνειδητά ή όχι, στον τρόπο ερμηνείας, έκφρασης, αλλά και συμπεριφοράς. Άλλωστε, όπως συνηθίζω να λέω, οι πραγματικά μεγάλοι καλλιτέχνες είναι και σπουδαίοι άνθρωποι.
Μια ευχή;
Εύχομαι σύντομα να αγκαλιαστούμε και να διασκεδάσουμε με την ψυχή μας, χωρίς φόβο, να είμαστε καλά μέσα μας κι έξω μας, να παραμείνουμε ασφαλείς και να έχουμε την τύχη με το μέρος μας, γιατί χρειάζεται κι αυτή σε όλους τους τομείς, όπως αποδείχθηκε τον τελευταίο χρόνο.
Γιατί επέλεξες να ερμηνεύσεις ένα κλασικό κομμάτι και όχι ένα καινούριο;
Κάποιες φορές τα πράγματα απλώς συμβαίνουν. Έρχεται η ώρα τους ... Κάτι τέτοιο συνέβη και με το «Πρωινό Τσιγάρο», το οποίο πάντοτε με άγγιζε ψυχικά και ακουστικά, μέχρι που η συγκυρία μας οδήγησε σε αυτό το μονοπάτι. Ήταν ένα τραγούδι που ανέκαθεν ερμήνευα στις πρόβες και κάποια στιγμή ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, για να το δισκογραφήσω, ύστερα βέβαια και από την έγκριση του σπουδαίου Νότη Μαυρουδή.
Γιατί το συγκεκριμένο;
Ήταν μεγάλη πρόκληση για μένα αυτό το κομμάτι. Μπορεί, όπως είπα και πριν, να με άγγιζε πάντοτε συναισθηματικά τόσο σε επίπεδο στίχου όσο και σε επίπεδο μουσικής, αλλά αισθανόμουν ότι ρεπερτοριακά εντασσόταν στο προσωπικό εύρος μου. Η βαθιά ερμηνεία του ήταν και το μεγάλο στοίχημα για μένα. Φυσικά, το κοινό θα κρίνει κατά πόσο τα κατάφερα! Άλλωστε, καθετί που περνά στη δημόσια σφαίρα ανήκει πια στον κόσμο. Σε κάθε περίπτωση, εγώ αισθάνομαι ότι έβαλα τα δυνατά μου!
Τι νομίζεις πως προσθέτεις με την ερμηνεία σου;
Δεν έχω χειρότερο από το να μιλάω για τον εαυτό μου. Κάνω σκληρή αυτοκριτική, αλλά προτιμώ, όταν έχω το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας, να αφήνω τους ειδικούς και τον κόσμο να κρίνουν. Θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του δημιουργού, ο οποίος μου προκάλεσε ρίγη συγκίνησης, όταν κλήθηκε να σχολιάσει τη συγκεκριμένη επανεκτέλεση: «Η Χριστιάννα Γαλιάτσου είναι ένα φωνητικό μίγμα εξαιρετικών ηχοχρωμάτων βοκαλισμού. Ήρεμη φωνή με βελούδινη υφή, γεννάει ήχους σαν χάδι, για να ιστορήσει τον ποιητικό-στιχουργικό λόγο που καταπιάνεται. Στέκεται μακριά από επιθετικές κραυγές, διότι, όπως φαίνεται, έχει επίγνωση πως η τέχνη του τραγουδιού είναι άνεμος με ήχο, όπως εκείνοι του βουνού και της πεδιάδας· όπως το θαλασσινό αεράκι... Προτιμώ να την ακούω σε λυρικά τραγούδια που είναι κοινή μας επιλογή».
Έχεις σχεδιάσει το επόμενο δισκογραφικό σου βήμα;
Έχω ξεκινήσει ήδη την ηχογράφηση μίας σειράς τραγουδιών κι αισθάνομαι ιδιαίτερα δημιουργική αυτή την περίοδο. Είναι μία διαδικασία, η οποία θα συνεχιστεί μέσα στο καλοκαίρι κι ευελπιστώ ότι από το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσει μία ολοκληρωμένη δουλειά.
Αξιοποίησες την αναγκαστική καραντίνα;
Ο χρόνος που μας δόθηκε στην καραντίνα ήταν, ίσως, η μοναδική θετική πλευρά της πανδημίας. Λες και σταμάτησε για λίγο η γη και βρήκαμε όλοι την ευκαιρία να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας, να κοιτάξουμε λίγο μέσα μας και να κάνουμε πράγματα που θέλαμε, αλλά δεν βρίσκαμε την ευκαιρία. Προσωπικά, προσπάθησα να αξιοποιήσω κάθε λεπτό αυτής της περιόδου, καθώς κατάφερα να οργανωθώ και να μελετήσω περισσότερο τα τραγούδια, ξεκίνησα μαθήματα κιθάρας – ένα παλιό απωθημένο μου - και φυσικά δούλεψα μαζί με τους συνεργάτες μου το «Πρωινό Τσιγάρο», το οποίο γεννήθηκε στην καραντίνα.
Έχασες δικούς σου ανθρώπους από κορονοϊό;
Δόξα τω θεώ, όχι! Ωστόσο, νομίζω ότι αυτή η πρωτόγνωρη εμπειρία δοκίμασε όλη την ανθρωπότητα είτε έχασε είτε όχι κάποιο δικό του άνθρωπο. Άλλωστε, ήταν μία πανδημία με υγειονομικό, οικονομικό και εν γένει κοινωνικό αντίκτυπο, η οποία μας υπενθύμισε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ο κόσμος αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα πια και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε ευέλικτοι.
Θεωρείς πως η πολιτεία διαχειρίστηκε, όσον αφορά τον τραγουδιστικό κλάδο, ορθά την όλη κατάσταση;
Νομίζω ότι είναι μία πολύ μεγάλη κουβέντα με πολλές προεκτάσεις. Σε κάθε περίπτωση, ο κλάδος μας πληγώθηκε πολύ, ίσως παραπάνω από όσο έπρεπε. Αρκετές αποφάσεις μας φάνηκαν παράλογες. Θεωρώ ότι υπήρχαν τρόποι, ώστε να παραμείνει η μουσική στη ζωή μας, μιας και τη χρειαζόμαστε ίσως περισσότερο από ποτέ.
Σιγά σιγά οι ζωντανές παραστάσεις ξαναμπαίνουν στη ζωή μας, τι ετοιμάζεις;
Μου έλειψε πολύ η μουσική επικοινωνία και η επαφή με το κοινό. Ελπίζω ότι το φετινό καλοκαίρι θα διαφέρει από τους μήνες της απομόνωσης και τους εγκλεισμού που προηγήθηκαν και θα καταφέρουμε όλοι να μοιραστούμε τις στιγμές επί σκηνή, όπως κάναμε και στο παρελθόν. Το πρόγραμμά μου περιλαμβάνει εμφανίσεις στο πλευρό της Γλυκερίας και του Μανώλη Μητσιά, αλλά και κάποιες προσωπικές συναυλίες με μουσικό υλικό που ετοιμάζω.
Όταν συνεργάζεσαι με κορυφαίους καλλιτέχνες τι προσπαθείς να κρατήσεις για σένα;
Θεωρώ κάθε συνεργασία ως μία ευκαιρία να μάθω και να εξελιχθώ. Όλοι οι καλλιτέχνες με τους οποίους συνέπραξα είχαν και κάτι να μου δώσουν είτε ως άνθρωποι είτε ως επαγγελματίες. Προσωπικά, προσπαθώ να αξιοποιώ κάθε λεπτό δίπλα τους, να τους παρατηρώ και να κρατώ σαν δώρο όλα αυτά τα καινούργια στοιχεία, που μου αποκαλύπτουν συνειδητά ή όχι, στον τρόπο ερμηνείας, έκφρασης, αλλά και συμπεριφοράς. Άλλωστε, όπως συνηθίζω να λέω, οι πραγματικά μεγάλοι καλλιτέχνες είναι και σπουδαίοι άνθρωποι.
Μια ευχή;
Εύχομαι σύντομα να αγκαλιαστούμε και να διασκεδάσουμε με την ψυχή μας, χωρίς φόβο, να είμαστε καλά μέσα μας κι έξω μας, να παραμείνουμε ασφαλείς και να έχουμε την τύχη με το μέρος μας, γιατί χρειάζεται κι αυτή σε όλους τους τομείς, όπως αποδείχθηκε τον τελευταίο χρόνο.
