Χάρης Πανόπουλος: Η σκηνή είναι ο φυσικός μου χώρος

Διαπιστευτήρια με τον πρώτο προσωπικό του δίσκο και live στο θέατρο Πέτρας
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 

Ο Χάρης Πανόπουλος είναι ένας ιδιαίτερα ταλαντούχος νέος δημιουργός και ερμηνευτής που ζει τον μαγικό του Σεπτέμβρη.


Αύριο Σάββατο στις 8 Σεπτεμβρίου εμφανίζεται ζωντανά στο Θέατρο Πέτρας και τη Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group ο πρώτος προσωπικός του δίσκος με τίτλο «Το δέντρο που μεγάλωσε».

Ο Χάρης Πανόπουλος παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει ισχυρή καλλιτεχνική άποψη και μία ωριμότητα σπάνια, που θα τον βοηθήσει να εξελίξει την τέχνη του και να συνεχίσει να καταθέτει στο κοινό την αλήθεια του.

Ο δίσκος «Το δέντρο που μεγάλωσε» είναι ένα πρώτο σπουδαίο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς αποτελεί το δημιουργικό του διαπιστευτήριο, που έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό τον αρμονικό συνδυασμό του παραδοσιακού ήχου με την πλούσια έντεχνη παράδοση.

Ο Χάρης Πανόπουλος δημιουργεί χωρίς συμβιβασμούς έναν δίσκο σημαντικό, απόλυτα ισορροπημένο που θυμίζει τις καλές εποχές των κύκλων τραγουδιών.

Παίζοντας ο ίδιος λαούτο, υπογράφει τις περισσότερες συνθέσεις και ερμηνεύει με στιβαρότητα και ευαισθησία. Η μουσική του παιδεία τον βοηθά να κινείται με άνεση και σιγουριά, δημιουργώντας τραγούδια που φέρουν ανεξίτηλο το προσωπικό καλλιτεχνικό του στίγμα, γεγονός σπάνιο για έναν πρωτοεμφανιζόμενο δημιουργό.

Σημαντική είναι η συμμετοχή της καταξιωμένης ερμηνεύτριας Γεωργίας Νταγάκη στο τραγούδι «Του χωρισμού» που ανταποκρίθηκε με προθυμία στο κάλεσμα του Χάρη.
XARIS LIVE
Με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου «Το δέντρο που μεγάλωσε» αλλά και της συναυλίας στο θέατρο Πέτρας συζητήσαμε με τον Χάρη Πανόπουλο για την έως τώρα μουσική του περιπέτεια.

Πες μου καταρχάς που μεγάλωσες και πως ξεκίνησε η σχέση με την μουσική;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, στο Ίλιον συγκεκριμένα. Στην ηλικία των έξι ετών ήταν η πρώτη μου ενασχόληση με την μουσική.

Ήθελα να μάθω τύμπανα και με πήγαν οι γονείς μου σε ένα Ωδείο στο Ίλιον, αλλά εκεί δεν υπήρχε καθηγητής τυμπάνων και ο διευθυντής είχε την άποψη «ότι το παιδί πρέπει να μάθει ένα κλασικό όργανο, ή πιάνο ή κιθάρα ή βιολί».

Εγώ επειδή το πιάνο είναι πιο κοντά στα τύμπανα είπα θα μάθω πιάνο. Μέχρι τα 12 κράτησε αυτό. Στη συνέχεια επειδή η ενασχόληση με την κλασική μουσική δεν με τράβαγε πάρα πολύ σε αυτή την πολύ μικρή ηλικία, τα παράτησα.

Στα 18 ξανά εκεί μπορώ να πω ότι ήταν η αρχή ουσιαστικά που αποφάσισα να παρακολουθήσω μαθήματα φωνητικής για προσωπική μου ευχαρίστηση, για να μπορώ να μάθω να τραγουδάω σωστά για τους φίλους μου και για μένα.

Πήγα σε ένα ωδείο. Η καθηγήτρια με ρώτησε πως και δεν παίζω κάποιο μουσικό όργανο. Εγώ τότε ήθελα να μάθω κρητικό λαούτο. Της το ανέφερα και μου είπε έχω εγώ κάποιο γνωστό που θα μπορούσε να με βοηθήσει να διαλέξω το πρώτο μου λαούτο.

Όταν τη ρώτησα ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος μου είπε ότι είναι ο Γιάννης Χαρούλης! Καλά σκέφτηκα τώρα σιγά μη φέρει το τηλέφωνο του Γιάννη Χαρούλη. Κι όμως την επόμενη πήγα, μου έδωσε το τηλέφωνο, πήρα το Γιάννη, μιλήσαμε και ήταν αυτός ο οποίος με βοήθησε να βρω το πρώτο μου λαούτο.

Τρέχαμε μαζί μια εβδομάδα σε οργανοποιούς δικούς του φίλους. Κάπως έτσι αρχίζει και δρομολογείται η σχέση που είχα εγώ με τη μουσική.

Τώρα σε σχέση με τα ερεθίσματα, αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα είναι το γεγονός ότι Κυριακές θυμάμαι να παίζει δεύτερο πρόγραμμα στο σπίτι πάρα πολύ, με ότι συνεπάγεται αυτό μουσικά και επίσης ότι είχαμε το δίσκο της Χαρούλας Αλεξίου το «Έι», τον οποίο τον έβαζα εγώ και τον άκουγα κάθε μέρα.

Αυτές οι δύο αναμνήσεις έχουν μείνει στο μυαλό μου χαραγμένες.

Τι σε έκανε να ξαναρχίσεις στα 18 σου την ενασχόλησή σου με τη μουσική;
Εγώ σπούδαζα στην Πάτρα διοίκηση επιχειρήσεων. Δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς τι είναι αυτό που με οδήγησε ξανά στη μουσική, αλλά προσπαθώ να το εντάξω μέσα σε μια λογική συνέχεια της φοιτητικής μου ζωής.

Κατέβηκαν οι γονείς μου στην Πάτρα ένα Σαββατοκύριακο και με βλέπουνε μέσα τις μαύρες πλερέζες.

Όταν αναρωτήθηκαν τι έχω, τους είπα ότι θέλω να τα παρατήσω όλα και να ασχοληθώ με τη μουσική. Μου λένε κανένα πρόβλημα, απλά θα ‘ρθεις στην Αθήνα πάλι ,να πάρεις το πτυχίο σου.

Τι θέλεις να κάνεις; Θέλω να γίνω καθηγητής τραγουδιού. Τέλεια μου είπαν έλα πήγαινε στο Εθνικό πάρε το πτυχίο σου κι από εκεί και πέρα, κάνε ότι σε φωτίσει ο θεός.

Οπότε νομίζω ότι η εσωτερική ανάγκη σε συνδυασμό με τη φοιτητική μοναξιά, δηλαδή να είσαι σε ένα σπίτι και να ασχολείσαι με την μουσική άρχισε να βάζει το μυαλό μου σε μια διαδικασία αναζήτησης.

Άλλωστε δεν μου πήγαινε το σμόκιν των οικονομικών που σπούδαζα. Είχα δοκιμάσει να φορέσω σμόκιν για να δω πως θα φαίνομαι όταν γινόμουν οικονομολόγος. Εκτός του ότι δεν μου πήγαινε, μία ανεξήγητη εσωτερική ανάγκη με οδήγησε πάλι προς στη μουσική.

Έτσι φοίτησα στο Εθνικό Ωδείο του Περιστερίου με δασκάλα τη Φωτεινή Σιδηροπούλου. Τελείωσα εφέτος και το μόνο που απομένει είναι να δώσω τις τελικές εξετάσεις μου για να πάρω το πτυχίο μου.

Πάντα βέβαια όλα αυτά τα χρόνια επειδή είχα την αγάπη για το παραδοσιακό τραγούδι, αυτόχρονα με το Εθνικό Ωδείο πάντα έκανα μαθήματα και εκτός με καθηγήτριες παραδοσιακού τραγουδιού ώστε να μπορώ να πάρω από εκεί τα στοιχεία που χρειαζόμουν.

Καθηγήτριές μου ήταν η Μαρία Κώτη, από τους Χαΐνηδες, η Μάγδα η Μαυροειδη και η αείμνηστη Μίρκα Γεμεντζάκη που έχει προσφέρει πάρα πολλά στο ελληνικό θέατρο.Και έτσι όλα μου τα χρόνια είχα διπλή ερμηνευτική ζωή.

Το ένα είδος συμπλήρωνε το άλλο. Από εκεί και πέρα υπάρχουν διαφορετικές τεχνικές στο πως προσπαθείς να προσεγγίσεις το παραδοσιακό τραγούδι και πως προσεγγίζεις το σύγχρονο.

Υπάρχουν διαφορετικές τεχνικές που βέβαια αν μπορέσεις να τις έχεις καθαρά στο μυαλό σου και τις χρησιμοποιείς σμίγουν και γίνονται ένα.

Η σχέση σου με την παραδοσιακή μουσική πως προέκυψε;
Νομίζω ότι στην ηλικία που ανέφερα και πριν ,στα 18 μου, ακούγοντας πολύ κρητική μουσική. Νομίζω ότι τότε μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να ασχοληθώ με την παραδοσιακή μουσική χωρίς να ξέρω και πάλι το γιατί. Ήταν μια ανάγκη που προέκυψε από μόνη της.

Οπότε συνεχίζεις τις σπουδές σου και παράλληλα κάνεις κάποιες εμφανίσεις;
Άφησα τις σπουδές μου στα οικονομικά το 2012. Από το 2013 δειλά, δειλά, ενώ είχα ξεκινήσει τις σπουδές μου στο ωδείο, με κάποιους φίλους, 2-3 άτομα, παίζαμε μεταξύ μας και κάποια στιγμή είπαμε να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε και κάποια μαγαζιά να δούμε τι γίνεται. Κάπως έτσι ξεκίνησαν αυτές οι πρώτες εμφανίσεις σε μικρούς χώρους.

Μετά διαμορφώθηκε ένα διαφορετικό line up όσο αφορά τους μουσικούς που είχα δίπλα μου.Aπό το 2015 και μετά είμαι με τους ίδιους μουσικούς εδώ και τρία χρόνια. Μπορούμε να πούμε τώρα ότι το πράγμα έγινε, όχι πιο επαγγελματικό, ας πούμε λίγο πιο στοχευμένο.

Πολύ μεγάλο ρόλο στο μυαλό μου για να μπορέσω να κάνω αυτή τη μετάβαση από το εντός εισαγωγικών ερασιτεχνικό στο πιο στοχευμένο, ήτανε το γεγονός ότι το χειμώνα του 2014 τραγούδαγα μαζί με τη Μαριώ και με τη Λένα την Αλκαίου στις Γραμμές στην μουσικοθεατρική παράσταση που είχε οργανώσει η Ντόρα Ρίζου με τίτλο «Στις γραμμές του έρωτα».

Ήτανε ένα μεγάλο σχολείο κακά τα ψέματα και με έβαλε να σκεφτώ διαφορετικά για το τι θέλω και αν το θέλω.

Κατέληξα ότι θέλω να είμαι επάνω σε μια σκηνή και να τραγουδάω, δεν ξέρω αν το κάνω καλά δεν με απασχολεί, θα φανεί στην πορεία αλλά αυτό θέλω να κάνω οπότε…

Έχεις αρχίσει τότε παράλληλα και γράφεις;
Αυτό άρχισε το 2013 πριν 5 χρόνια .Ήταν το Καστελόριζο το πρώτο κομμάτι που έγραψα. Το είχα ακούσει ως παραδοσιακό σκοπό στο διαδίκτυο και είχα πάει διακοπές στην Κρήτη μαζί με δύο φίλους μου.

Τραγούδαγα όλη τη μέρα αυτό το τραγούδι και κάποια στιγμή, λίγο η κρητική κατάνυξη λίγο οι μαντινάδες, λέμε θα κάτσουμε σε αυτό το σκοπό να βάλουμε εμείς μαντινάδες. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το «Καστελόριζο».

Στη συνέχεια αρχίζαμε να το παίζουμε στους φίλους να μας πούνε τη γνώμη τους .Έτσι πήρα το θάρρος να ξεκινήσω να γράφω ,να βάλω κάτω το μυαλό μου να δω τι μουσικές μπορώ να γράψω.

Δανείστηκα στίχους από διάφορους φίλους και το ένα έφερα το άλλο.

Στην Κρήτη είχες επαφή με παραδοσιακούς μουσικούς;
Βέβαια, ο πρώτος μου δάσκαλος στο λαούτο ήταν ο Γιάννης ο Κακλής, ο οποίος είναι Κρητικός, εξαιρετικός τραγουδιστής και συνθέτης. Γνώρισα αρκετούς Κρητικούς μουσικούς.

Είναι και η Γεωργία η Νταγάκη που έχει συμμετοχή στο δίσκο.

Οπότε ξεκινάνε με το «Καστελόριζο» όλα όσα αφορούν τα δικά σου γραψίματα και σιγά σιγά προσθέτεις τραγούδια. Με έναν ορίζοντα δίσκου ή απλά γράφεις;
Όχι απλά γράφω. Το δεύτερο κομμάτι μετά το «Καστελόριζο» ήταν οι «Πράσινες γραμμές»..Είπα ότι πρέπει να βγάλω ένα κομμάτι στο you tube να δούμε τι γίνεται αφού είχαμε ξεκινήσει όπως είπα τα μικρά live.

To πρώτο κομμάτι ήταν οι «Πράσινες γραμμές», παρ΄όλο που το Καστελόριζο είχε γραφτεί πιο πριν. Είναι ένα κομμάτι σε μουσική του δάσκαλού μου του Γιάννη του Κακλή και της Ελένης Σιούφτα της στιχουργού το οποίο τραγούδησα.

Ένα χρόνο νομίζω μετά αναρτήσαμε στο you tube .το τραγούδι «Όλο το τώρα» το οποίο έχει στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου.

Τον είχα γνωρίσει τον Οδυσσέα σε μαθήματα στιχουργικής που παρέδιδε σε ένα ωδείο στην νέα Φιλαδέλφεια στο Χαλακηδόνιο και πήρα το θάρρος και του είπα «Οδυσσέα θέλω αν έχεις κάτι στο συρτάρι σου το οποίο δεν το χρειάζεσαι να μου το εμπιστευτείς».

Με μεγάλη χαρά ο άνθρωπος μου έδωσε τους στίχους και ήταν η δεύτερη απόπειρά μας που ανέβηκε στο διαδίκτυο. Αλλά μετά άρχισε να ωριμάζει στο μυαλό μας η ιδέα ενός δίσκου.

Οφείλω να πω ότι αυτή διαδικασία του δίσκου αν δεν ήταν η φίλη μου η Ισμήνη Πεπέ που έβαλε το μεράκι της, το χρόνο της, το στούντιο που διαθέτει, δεν θα είχε προχωρήσει. Οπότε, νομίζω ότι είναι ένας από τους ανθρώπους που χρωστάω πάρα πολλά στο αποτέλεσμα αυτό που θα ακούσετε στο δίσκο.

Ήταν δική της η προτροπή κυρίως να δημιουργήσουμε το «Το δέντρο που μεγάλωσε». Κάπως έτσι πάρθηκε η απόφαση.
 ΔΕΝΤΡΟ
Τώρα έχουμε τον πρώτο δίσκο σου στα χέρια μας
Ναι το πρώτο δίσκο. Αν δεν τον έπαιρνα στα χέρια μου δε θα το πίστευα. «Το δέντρο που μεγάλωσε» λέγεται ο δίσκος. Από το 2015 που ξεκινήσαμε να γράφουμε στο στούντιο ουσιαστικά το 2016 είχαμε τελειώσει.

Δηλαδή μέσα σε ένα χρόνο τα είχαμε γράψει τα τραγούδια όλα, εκτός από το Ντουέτο με τη Γεωργία Νταγάκη το οποίο το τελειοποιήσαμε πρόσφατα.

Ψάχναμε από τότε μια στέγη. Είχαμε απευθυνθεί σε πάρα πολλές δισκογραφικές εταιρείες. Άλλες μας απαντούσαν αρνητικά άλλες δεν μας απαντούσαν καθόλου και βρέθηκε το Όγδοο στο δρόμο μας και μας άνοιξε τα φτερά του και μας δέχτηκε.

Ήταν τόση η προσπάθεια μας που αν δεν έπαιρνα το cd στα χέρια μου δε θα το πίστευα ότι κυκλοφορεί. Γιατί όταν πέφτεις συνέχεια σε τοίχο, λες δεν θα γίνει. Τώρα που τον έχω στα χέρια μου, μπορώ να πω ότι έχουμε δίσκο. Ναι!

Από τα λεγόμενά σου συμπεραίνω ότι σου αρέσει τόσο η διαδικασία του live όσο και η διαδικασία του στούντιο.
Για να πω την αλήθεια θεωρώ δεν ξέρω αν είμαι τραγουδιστής του στούντιο ή του live. Λειτουργώ όμως πολύ καλύτερα απάνω στη σκηνή, εκεί θεωρώ ότι είναι ο φυσικός μου χώρος. Τώρα στο στούντιο τα πράγματα αναγκαστικά είναι πιο αποστειρωμένα.

Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να είμαι εκεί τόσο άνετος όσο είμαι στο live αλλά είναι μια πάρα πολύ ωραία διαδικασία και αυτή του στούντιο.

Νομίζω ότι το live μου δίνει ζωή!

Οπότε θα είσαι στο στοιχείο σου στο Θέατρο Πέτρας το Σάββατο
Ναι το Σάββατο στις 8 του μήνα στις 9 το βράδυ θα είμαστε στο θέατρο Πέτρας. Είναι η τέταρτη χρονιά που εμφανίζομαι εκεί με το σχήμα μου.

Είμαστε έξι μουσικοί μαζί μ’ εμένα. Θα είναι ο Νίκος Συμβουλίδης στις κιθάρες, ο Δημήτρης Στεφόπουλος στο βιολί, η Ντορίτα Χωραφά στα πλήκτρα και στο τραγούδι. ο Μάριος Μηλιώτης στο μπάσο και ο Ορφέας Σιέρας στα τύμπανα.

Είναι μεγάλη μας χαρά γιατί το νταμάρι εκεί είναι το νταμάρι της γειτονιάς μας που πηγαίναμε μικροί και βλέπαμε κι εμείς όλες τις συναυλίες κι όλους τους καλλιτέχνες που αγαπούσαμε.Οπότε μόνο και μόνο που κάνουμε πρόβες εκεί νιώθουμε δέος..

Περιμένουμε όλους σας να έρθετε. Θα ακούσουμε κομμάτια από την πρώτη μου δουλειά «Το δέντρο που μεγάλωσε» και θα ακούσουμε και κομμάτια αγαπημένων μας καλλιτεχνών, που τα έχουμε διασκευάσει και τα παίζουμε με το δικό μας ηχόχρωμα.

Νομίζω ότι θα είναι ένα γλέντι εφ’ όλης της ύλης το Σάββατο στην Πέτρα.

Υ.Γ
Σας προτείνω χωρίς επιφυλάξεις να ανηφορίσετε το Σαββατόβραδο στο θέατρο Πέτρας για να ακούσετε από κοντά έναν σημαντικό νέο δημιουργό και ερμηνευτή που ξεκινά, έχοντας εφόδιο τον πρώτο του δίσκο, με ανοιχτά τα πανιά του το ταξίδι του στην άγρια και γοητευτική θάλασσα του ελληνικού τραγουδιού.

Το cd «To δέντρο που μεγάλωσε» κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group και θα βρίσκεται από τη Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου στις προθήκες των δισκοπωλείων.

Οι φωτογραφίες είναι του Γιάννη Μαργετουσάκη

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!