Με το παραπάνω εύστοχο μήνυμα για την αγαπημένη του ομάδα ολοκληρώθηκε η συνέντευξη του Παντελή Θαλασσινού λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του «Ρυθμού» και μας «μαγέψει» με το χάρισμα, την αμεσότητα, την ειλικρίνειά του, τα σπουδαία τραγούδια και τις χαρακτηριστικές ερμηνείες του.
Ο τραγουδοποιός όμως δεν μας μίλησε μόνο για το «σαράκι» της ΑΕΚ. Στάθηκε στη νέα δισκογραφική εργασία του, στις αλλαγές στον τρόπο παραγωγής και διανομής των δίσκων, στα επόμενα σχέδια του που ήδη «τρέχουν» και στις παραστάσεις του που παρατείνονται λόγω της αγάπης και εκτίμησης του κόσμου προς τον ίδιο, τη στάση και τα «έργα» του. Και πράγματι όση ώρα κουβεντιάζαμε ο «Ρυθμός» γέμιζε ασφυκτικά, ενώ η αδημονία του κοινού έδινε το δικό της γοργό ρυθμό στα ερωτήματα και τις απαντήσεις.
Πριν απ’ τις παραστάσεις αυτές είχατε καιρό να εμφανιστείτε στην Αθήνα.
Ναι, είχα αρκετό καιρό να εμφανιστώ γενικά, αλλά στην Αθήνα περισσότερο. Ξεκίνησα, όμως, από την περιφέρεια, έκανα 4 συναυλιούλες σε κάποιους μικρούς χώρους, έπαιξα στην Πάτρα, στη Χαλκίδα και δύο φορές στην Κρήτη και μετά θέλησα να έρθω σ’ αυτόν το χώρο, το Ρυθμό, επειδή από πέρσι είχα πει πως θα έρθω για ένα διήμερο, αλλά τελικά δεν κάθισε και ήθελα να κρατήσω την υπόσχεσή μου και να έρθω έστω φέτος. Έτσι ξεκινήσαμε για ένα διήμερο, αλλά θα παίξουμε και το επόμενο Δευτερότριτο μιας κι έμεινε πολύς κόσμος απ’ έξω και κρατήσανε αναμονές. Εντάξει, καλό είναι και για μας, δεν έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε Δευτέρα & Τρίτη! (γελάει).
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια;
Ο τραγουδοποιός όμως δεν μας μίλησε μόνο για το «σαράκι» της ΑΕΚ. Στάθηκε στη νέα δισκογραφική εργασία του, στις αλλαγές στον τρόπο παραγωγής και διανομής των δίσκων, στα επόμενα σχέδια του που ήδη «τρέχουν» και στις παραστάσεις του που παρατείνονται λόγω της αγάπης και εκτίμησης του κόσμου προς τον ίδιο, τη στάση και τα «έργα» του. Και πράγματι όση ώρα κουβεντιάζαμε ο «Ρυθμός» γέμιζε ασφυκτικά, ενώ η αδημονία του κοινού έδινε το δικό της γοργό ρυθμό στα ερωτήματα και τις απαντήσεις.
Πριν απ’ τις παραστάσεις αυτές είχατε καιρό να εμφανιστείτε στην Αθήνα.
Ναι, είχα αρκετό καιρό να εμφανιστώ γενικά, αλλά στην Αθήνα περισσότερο. Ξεκίνησα, όμως, από την περιφέρεια, έκανα 4 συναυλιούλες σε κάποιους μικρούς χώρους, έπαιξα στην Πάτρα, στη Χαλκίδα και δύο φορές στην Κρήτη και μετά θέλησα να έρθω σ’ αυτόν το χώρο, το Ρυθμό, επειδή από πέρσι είχα πει πως θα έρθω για ένα διήμερο, αλλά τελικά δεν κάθισε και ήθελα να κρατήσω την υπόσχεσή μου και να έρθω έστω φέτος. Έτσι ξεκινήσαμε για ένα διήμερο, αλλά θα παίξουμε και το επόμενο Δευτερότριτο μιας κι έμεινε πολύς κόσμος απ’ έξω και κρατήσανε αναμονές. Εντάξει, καλό είναι και για μας, δεν έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε Δευτέρα & Τρίτη! (γελάει).
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια;
Μετά θα κάνουμε Πάσχα και στη συνέχεια θα βρω ένα χώρο να παρουσιάσω δύο μέρες το CD , με όλη την ορχήστρα που έπαιξε στο CD «Τα δέκα τραγούδια της Ελπίδας». Δεν έχω σχεδιάσει κάτι πολύ μακρινό. Έχω κάνει, όμως, άλλο ένα διπλό CD, το οποίο πρέπει να αρχίσω να ετοιμάζω, σε 2-3 μήνες να το βγάλω κι αυτό...
Τόσο σύντομα;
Θα το βγάλω προς το τέλος καλοκαιριού για την αγορά των Χριστουγέννων.
Τι διαφορετικό θα έχει από αυτό που κυκλοφόρησε πριν λίγο μόλις καιρό;
Είναι μια ζωντανή ηχογράφηση που έγινε στο στούντιο Sierra με κόσμο μέσα. Αυτό έγινε πέρσι, επειδή έχω κάνει δική μου εταιρεία και θέλω να έχω τα δικά μου τραγούδια, τις επιτυχίες μου στην εταιρεία μου, μιας και τα παλιότερα ηχογραφήματα δε μου ανήκουν και δε μπορώ να τα διαχειριστώ εγώ. Τη διαχείριση τους δεν την έχει ούτε η παλιά μου εταιρεία. Την έχω απαγορεύσει με εξώδικο, μιας και μου φέρθηκαν απαίσια, ώστε να μη μπορούν να δώσουν κάπου το υλικό μου, ας πούμε σε μια εφημερίδα, διότι θα κάνω ασφαλιστικά μέτρα. Δυστυχώς, αυτά τα ηχογραφήματα αιωρούνται.
Και γιατί έγινε σε στούντιο αυτή η ηχογράφηση κι όχι σε κάποιο μαγαζί ας πούμε;
Ήθελα να γράψω στο στούντιο για να είναι καλογραμμένα… Δε μπορείς να κάνεις ένα live εδώ και να γράψεις όπως να ‘ναι… Ήθελα να είναι όλα γραμμένα τέλεια. Είχαμε κάνει πρόβες πως βγαίνει κάθε όργανο στην αρχή και στο τέλος κάναμε μίξη τα όργανα, καθένα πέρναγε σε ένα κανάλι. Αν και επειδή ήμασταν έτσι ομήγυρη, πέρναγαν τα όργανα, αλλά τουλάχιστον κάναμε μια πολύ σωστή μίξη.
Τη νέα δουλειά πώς την είδε ο κόσμος;
Νομίζω αρκετά καλά. Σε μια άσχημη μέρα της Ελευθεροτυπίας, πούλησε 28.000. Και μεσοβδόμαδα με τις παραγγελίες πρέπει να πήγε 30.000. Ήταν μια άσχημη μέρα κι εγώ βγήκα έξω να δω τι γίνεται το CD , πώς πάει, έτσι από περιέργεια, δεν υπήρχε ψυχή στους δρόμους, έκανε πάρα πολύ κρύο. Παρ’ όλα αυτά, από την επαρχία δεν υπήρξαν επιστροφές, ο δίσκος εξαντλήθηκε. Στην Αθήνα, εντάξει, είχανε βγάλει 50.000 φύλλα.
Πάντως φάνηκε να αγαπήθηκαν πολύ τα καινούρια τραγούδια.
Εντάξει, υπήρχε πολύς κόσμος που είχε ακούσει ζωντανά τα τραγούδια, γιατί τα έπαιζα, και το περίμεναν πως και πώς να βγει. Και μάλιστα υπήρχαν και κάποιοι που δεν αντέχανε, μου το ζητούσαν να τους το δώσω έτσι απ’ το στούντιο και στους δικούς μου ανθρώπους το έδινα, αλλά ξέρεις, υπάρχει ο φόβος να κυκλοφορήσει σε κάνα youtube κι άντε βρες τους μετά κι άντε πες τους να τα κατεβάσουν… Δύο τραγούδια τα είχα κάνει γνωστά, το ένα στον Άξιο Λόγο του Κατσούλη και το άλλο το «Χαλάλι σου» που το είχα δώσει σε σας στο ogdoo . gr και το είχαμε βγάλει σαν προπομπό… Φαντάζεσαι, όμως, να κάνεις έναν καινούριο δίσκο και να τα έχουν όλοι τα τραγούδια; Δεν έχει νόημα.
Αν και τώρα τελευταία, αυτή πλέον είναι η τακτική των εταιρειών.
Ναι μωρέ, αλλά υπάρχει πολύς κόσμος που δεν κοιτάζει πια την ποιότητα. Είναι πολύ κακή η ποιότητα στο mp3 ή το Youtube. Η μουσική δεν ακούγεται στο computer! Τότε θα κάναμε μίξεις στο στούντιο για δύο μικρά ηχειάκια (γελάει).
Τώρα που μιλάμε για ποιότητα του υλικού φορέα, βινύλια έχετε;
Έχω, έχω αρκετά. Και οι δύο πρώτοι μου προσωπικοί δίσκοι υπήρχαν σε βινύλιο. Από κει και πέρα, υπήρξε μια σκέψη να κάνουμε 400 βινύλια αριθμημένα στο κάθε CD που έβγαζα, αναφερόμενοι σε συλλέκτες, αλλά ξεθύμανε η ιδέα, γιατί τα κόστη ήταν μεγάλα. Εδώ έξω το CD μου το πουλάω 5 ευρώ, δεν θέλω να βγάλω λεφτά, μόνο τα έξοδα που έκανα για να βγει η έκδοση με το βιβλιαράκι. Τώρα φαντάζομαι στα δισκοπωλεία θα κοστίζει λίγο παραπάνω.
Διατίθεται στα δισκοπωλεία; Ποιος κάνει τη διανομή;
Μόνος μου τρέχω, μόνος μου κάνω τη διανομή, μόνος μου το δειγματίζω, ελπίζω να μην το αγοράσω και μόνος μου! (γέλια)
Πριν σας αφήσουμε να ετοιμαστείτε για την παράσταση, πείτε μας για τη μεγάλη αγάπη σας την ΑΕΚ.
Είχα πάει στο γήπεδο… Είχα εξοικειωθεί με την ιδέα αυτή, ότι μπορεί να πέσουμε και το δούλευα πάρα πολύ μες το μυαλό μου, γιατί έβλεπα ότι η ΑΕΚ δεν έχει αδελφό σωματείο, είναι ανάδελφη ομάδα αυτή τη στιγμή. Δεν έχει πάρει το τρένο με τους δυνατούς και να ‘χει φιλίες με το λιμάνι, ας πούμε, διότι εντάξει, βλέπουμε ότι ελέγχονται τα πράγματα, φως φανάρι και είναι καθαρό πια. Έβλεπα ότι όποτε πήγαινε κόντρα, είχε και άσχημες διαιτησίες εις βάρος της, εν τω μεταξύ είχε κι ένα υλικό αγωνιστικό, ποδοσφαιρικό, ένα έμψυχο υλικό το οποίο, ρε γαμώτο, πιστεύω ότι πήρε αγωνιστικά αυτό που της άξιζε τελικά, δε μπορεί να κερδίσει ούτε τον Πανθρακικό, όταν δεν κάνεις ευκαιρία… Ο πολύς ο κόσμος εξεπλάγην κι εμένα μου κάνει εντύπωση ότι άρχισαν να στεναχωριούνται όσο πέρναγε η ώρα. Εγώ έμεινα ήρεμος απ’ την αρχή μέχρι το τέλος, βέβαια έκλαιγα στο τέλος κι εγώ, όπως όλοι. Όλοι κλαίγανε στο γήπεδο. Αλλά, εντάξει… Έτσι είναι. Ήταν η θεία μας που είχε καρκίνο απ’ τον Αύγουστο και χθες της τράβηξαν τα σωληνάκια, ας πούμε, και πέθανε. Αυτό ήτανε. Την κρατάγανε έτσι, στη ζωή με τα σωληνάκια, συνέχεια. Αυτό ήτανε. Κι εμείς, όπως έχει πει κι ο Θοδωρής ο Γκόνης της πηγαίναμε τη βυσσινάδα της, την πορτοκαλάδα της κάθε Κυριακή, έτσι ακριβώς, πηγαίναμε στο νοσοκομείο να τη βλέπουμε… Αυτό ήτανε.
Τόσο σύντομα;
Θα το βγάλω προς το τέλος καλοκαιριού για την αγορά των Χριστουγέννων.
Τι διαφορετικό θα έχει από αυτό που κυκλοφόρησε πριν λίγο μόλις καιρό;
Είναι μια ζωντανή ηχογράφηση που έγινε στο στούντιο Sierra με κόσμο μέσα. Αυτό έγινε πέρσι, επειδή έχω κάνει δική μου εταιρεία και θέλω να έχω τα δικά μου τραγούδια, τις επιτυχίες μου στην εταιρεία μου, μιας και τα παλιότερα ηχογραφήματα δε μου ανήκουν και δε μπορώ να τα διαχειριστώ εγώ. Τη διαχείριση τους δεν την έχει ούτε η παλιά μου εταιρεία. Την έχω απαγορεύσει με εξώδικο, μιας και μου φέρθηκαν απαίσια, ώστε να μη μπορούν να δώσουν κάπου το υλικό μου, ας πούμε σε μια εφημερίδα, διότι θα κάνω ασφαλιστικά μέτρα. Δυστυχώς, αυτά τα ηχογραφήματα αιωρούνται.
Και γιατί έγινε σε στούντιο αυτή η ηχογράφηση κι όχι σε κάποιο μαγαζί ας πούμε;
Ήθελα να γράψω στο στούντιο για να είναι καλογραμμένα… Δε μπορείς να κάνεις ένα live εδώ και να γράψεις όπως να ‘ναι… Ήθελα να είναι όλα γραμμένα τέλεια. Είχαμε κάνει πρόβες πως βγαίνει κάθε όργανο στην αρχή και στο τέλος κάναμε μίξη τα όργανα, καθένα πέρναγε σε ένα κανάλι. Αν και επειδή ήμασταν έτσι ομήγυρη, πέρναγαν τα όργανα, αλλά τουλάχιστον κάναμε μια πολύ σωστή μίξη.
Τη νέα δουλειά πώς την είδε ο κόσμος;
Νομίζω αρκετά καλά. Σε μια άσχημη μέρα της Ελευθεροτυπίας, πούλησε 28.000. Και μεσοβδόμαδα με τις παραγγελίες πρέπει να πήγε 30.000. Ήταν μια άσχημη μέρα κι εγώ βγήκα έξω να δω τι γίνεται το CD , πώς πάει, έτσι από περιέργεια, δεν υπήρχε ψυχή στους δρόμους, έκανε πάρα πολύ κρύο. Παρ’ όλα αυτά, από την επαρχία δεν υπήρξαν επιστροφές, ο δίσκος εξαντλήθηκε. Στην Αθήνα, εντάξει, είχανε βγάλει 50.000 φύλλα.
Πάντως φάνηκε να αγαπήθηκαν πολύ τα καινούρια τραγούδια.
Εντάξει, υπήρχε πολύς κόσμος που είχε ακούσει ζωντανά τα τραγούδια, γιατί τα έπαιζα, και το περίμεναν πως και πώς να βγει. Και μάλιστα υπήρχαν και κάποιοι που δεν αντέχανε, μου το ζητούσαν να τους το δώσω έτσι απ’ το στούντιο και στους δικούς μου ανθρώπους το έδινα, αλλά ξέρεις, υπάρχει ο φόβος να κυκλοφορήσει σε κάνα youtube κι άντε βρες τους μετά κι άντε πες τους να τα κατεβάσουν… Δύο τραγούδια τα είχα κάνει γνωστά, το ένα στον Άξιο Λόγο του Κατσούλη και το άλλο το «Χαλάλι σου» που το είχα δώσει σε σας στο ogdoo . gr και το είχαμε βγάλει σαν προπομπό… Φαντάζεσαι, όμως, να κάνεις έναν καινούριο δίσκο και να τα έχουν όλοι τα τραγούδια; Δεν έχει νόημα.
Αν και τώρα τελευταία, αυτή πλέον είναι η τακτική των εταιρειών.
Ναι μωρέ, αλλά υπάρχει πολύς κόσμος που δεν κοιτάζει πια την ποιότητα. Είναι πολύ κακή η ποιότητα στο mp3 ή το Youtube. Η μουσική δεν ακούγεται στο computer! Τότε θα κάναμε μίξεις στο στούντιο για δύο μικρά ηχειάκια (γελάει).
Τώρα που μιλάμε για ποιότητα του υλικού φορέα, βινύλια έχετε;
Έχω, έχω αρκετά. Και οι δύο πρώτοι μου προσωπικοί δίσκοι υπήρχαν σε βινύλιο. Από κει και πέρα, υπήρξε μια σκέψη να κάνουμε 400 βινύλια αριθμημένα στο κάθε CD που έβγαζα, αναφερόμενοι σε συλλέκτες, αλλά ξεθύμανε η ιδέα, γιατί τα κόστη ήταν μεγάλα. Εδώ έξω το CD μου το πουλάω 5 ευρώ, δεν θέλω να βγάλω λεφτά, μόνο τα έξοδα που έκανα για να βγει η έκδοση με το βιβλιαράκι. Τώρα φαντάζομαι στα δισκοπωλεία θα κοστίζει λίγο παραπάνω.
Διατίθεται στα δισκοπωλεία; Ποιος κάνει τη διανομή;
Μόνος μου τρέχω, μόνος μου κάνω τη διανομή, μόνος μου το δειγματίζω, ελπίζω να μην το αγοράσω και μόνος μου! (γέλια)
Πριν σας αφήσουμε να ετοιμαστείτε για την παράσταση, πείτε μας για τη μεγάλη αγάπη σας την ΑΕΚ.
Είχα πάει στο γήπεδο… Είχα εξοικειωθεί με την ιδέα αυτή, ότι μπορεί να πέσουμε και το δούλευα πάρα πολύ μες το μυαλό μου, γιατί έβλεπα ότι η ΑΕΚ δεν έχει αδελφό σωματείο, είναι ανάδελφη ομάδα αυτή τη στιγμή. Δεν έχει πάρει το τρένο με τους δυνατούς και να ‘χει φιλίες με το λιμάνι, ας πούμε, διότι εντάξει, βλέπουμε ότι ελέγχονται τα πράγματα, φως φανάρι και είναι καθαρό πια. Έβλεπα ότι όποτε πήγαινε κόντρα, είχε και άσχημες διαιτησίες εις βάρος της, εν τω μεταξύ είχε κι ένα υλικό αγωνιστικό, ποδοσφαιρικό, ένα έμψυχο υλικό το οποίο, ρε γαμώτο, πιστεύω ότι πήρε αγωνιστικά αυτό που της άξιζε τελικά, δε μπορεί να κερδίσει ούτε τον Πανθρακικό, όταν δεν κάνεις ευκαιρία… Ο πολύς ο κόσμος εξεπλάγην κι εμένα μου κάνει εντύπωση ότι άρχισαν να στεναχωριούνται όσο πέρναγε η ώρα. Εγώ έμεινα ήρεμος απ’ την αρχή μέχρι το τέλος, βέβαια έκλαιγα στο τέλος κι εγώ, όπως όλοι. Όλοι κλαίγανε στο γήπεδο. Αλλά, εντάξει… Έτσι είναι. Ήταν η θεία μας που είχε καρκίνο απ’ τον Αύγουστο και χθες της τράβηξαν τα σωληνάκια, ας πούμε, και πέθανε. Αυτό ήτανε. Την κρατάγανε έτσι, στη ζωή με τα σωληνάκια, συνέχεια. Αυτό ήτανε. Κι εμείς, όπως έχει πει κι ο Θοδωρής ο Γκόνης της πηγαίναμε τη βυσσινάδα της, την πορτοκαλάδα της κάθε Κυριακή, έτσι ακριβώς, πηγαίναμε στο νοσοκομείο να τη βλέπουμε… Αυτό ήτανε.
