O Ορφέας Περίδης στο οgdoo.gr: «Απ’ τη συγκίνηση ξεκινάει ένα τραγούδι»

(ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ VIDEO) Ο Ορφέας Περίδης είναι ένας ανεξερεύνητος κόσμος, προσβάσιμος μόνο σ’ εκείνους που τον αγαπούν αληθινά.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Συναντήσαμε τον Ορφέα Περίδη στη μουσική σκηνή Σφίγγα και μιλήσαμε με αφορμή τις εμφανίσεις του εκεί μαζί με τη Λιζέτα Καλημέρη, τις Παρασκευές του Φεβρουαρίου (2, 9, 16 και 23 του μήνα).

Ο Ορφέας Περίδης είναι ένας ανεξερεύνητος κόσμος, προσβάσιμος μόνο σ’ εκείνους που τον αγαπούν αληθινά. Τα τραγούδια του είναι ο τρόπος του να επικοινωνεί με εμάς τους έξω.

Μας μεταφέρουν τις ιστορίες, τις εικόνες των μυστικών του εσωτερικών  τοπίων και τις μελωδίες που αναδύονται από την συγκίνηση του δημιουργού για κάθε τι που ταράζει τα ύδατα της ψυχής του.

Ο Ορφέας Περίδης είναι τραγουδοποιός, ιχνηλάτης. Προηγείται και σηματοδοτεί τα μονοπάτια που μας βοηθούν να μην χαθούμε στην πολυδαίδαλη πραγματικότητα, ενός κόσμου που αλλάζει πιο γρήγορα από ότι μπορούμε να αντιληφθούμε.

Συλλέγει εικόνες και ξεχωρίζει πολύτιμες στιγμές που περνούν απαρατήρητες μέσα στην καθημερινή μας βιασύνη.

Μας αφηγείται τις ιστορίες του, τραγουδώντας με ένταση εσωτερική και με ένα τρόπο απευθύνεται στον καθένα μας ξεχωριστά, σαν να είμαστε εμείς οι ήρωές τους.

Ξεκινάμε τη συζήτηση με τους αγώνες τραγουδιού Καλαμάτας, όπου ο Ορφέας κέρδισε το τέταρτο βραβείο και στην ουσία πήρε την ώθηση που χρειαζόταν για την αρχή της καριέρας του.

Εδώ μας αφηγείται την ιστορία και προβάρει στη σκηνή για εμάς το νέο του τραγούδι «Άμα δεν δω τους φίλους μου»

Ορφέα μετά τους αγώνες της Καλαμάτας τι ακολούθησε;
Από τότε άνοιξε ένας δρόμος, βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς με είχε βοηθήσει η συμμετοχή που είχα ένα χρόνο πριν στο δίσκο του Νίκου Παπάζογλου «Τα σύνεργα» όπου είχε τραγουδήσει το «Φεύγω»,» το «Μάτια μου» και το «Θάνατο θέλω τραγικό». Έτσι άρχισε να ακούγεται σιγά σιγά το όνομά μου. Μετά από δύο χρόνια ήρθε ο πρώτος μου δίσκος στη Sony music το «Αχ ψυχή μου φαντασμένη». Έτσι ήταν το ξεκίνημα.

Θυμάσαι την πρώτη ζωντανή σου εμφάνιση;
Ήταν σε ένα μπαράκι στο Χαλάνδρι. Θυμάμαι επίσης την παρουσίαση του δίσκου στο θέατρο Πόρτα, αρχές της Μεσογείων, όπου υπήρχε μια ομάδα 10-20 ατόμων που ξέρανε ήδη τη φωτοβολίδα, παρ’ όλο που είχε κυκλοφορήσει μόνο ένα μήνα πριν. Τραγουδούσανε μαζί μου κι εγώ νόμιζα ότι μου κάνανε πλάκα! Πού το ξέρανε; Δεν μπορούσα να καταλάβω εκείνη την εποχή τη δύναμη των μέσων και της διαφήμησης. Έτσι νόμιζα ότι είναι βαλτοί, ότι τους έβαλαν κάποιοι για να με ενθαρρύνουν. Είναι δύσκολος ο χώρος του τραγουδιού μπορείς εύκολα να υποστείς μια προσωρινή ανισορροπία. Είχα και μια καχυποψία τότε η οποία μου πέρασε με τα χρόνια. Με την επιμονή μου, την αγάπη μου για το τραγούδι τα κατάφερα και είμαι ακόμα εδώ 26 χρόνια μετά την πρώτη μας συνέντευξη.

Στη συνέχεια τον ρώτησα αν η συμμετοχή του κόσμου σ’ ένα τραγούδι του αποτελεί δικαίωση για τον τραγουδοποιό.

Από ποια ακούσματα θεωρείς ότι έχεις επηρεαστεί;
Εγώ δύο μέρη αγάπησα πολύ από μουσική άποψη, την Ήπειρο και την Κρήτη. Τα πολυφωνικά τραγούδια της Ηπείρου, αυτά τα σπαραξικάρδια και πολύ συγκινητικά τραγούδια. Αυτά είναι και η σπουδή μας. Επειδή αυτός που γράφει στίχους και τραγούδια είναι ουσιαστικά αυτοδίδακτος, δεν υπάρχει σχολή να σπουδάσεις τραγουδοποιητική. Έτσι από αυτά τα τραγούδια μαθαίνεις πως θα ταιριάζεις τη μουσική με το στίχο, έτσι ώστε να υπάρχει μια συνέπεια, να δημιουργείται ένας κόσμος αλληλέγγυος που είναι ταυτόχρονα μουσικός και στιχουργικός. Επίσης εκτίμησα και τον πλούτο της Βυζαντινής μουσικής και διδάχτηκα από αυτόν. Πώς μελοποιείται μια φράση, πώς μελοποιούσε ο Ρωμανός ο Μελωδός. Από εκεί και πέρα άκουγα τα λαϊκά της δεκαετίας του ‘60 που αγαπούσε ο πατέρας μου. Οι γονείς μου δεν ήταν μουσικοί αλλά τραγουδούσανε πολύ ωραία στις γιορτές που κάναμε στο σπίτι. Όταν μπήκα στην εφηβεία άκουγα κυρίως Rock. BlacK Sabbath, Beatles, Rolling Stones, τα πιο μελωδικά κυρίως γιατί το Rock με την παραμόρφωση δεν μου άρεσε ποτέ. Επίσης υπήρχε ο Σαββόπουλος που μεσουρανούσε εκείνη την εποχή, ακόμη και οι Poll. Toν Τουρνά τον αγαπώ ιδιαίτερα. Αυτά ήταν τα ακούσματά μου και δυτικά και λαϊκά.

Όλα ξεκίνησαν από την κιθάρα Ορφέα;

Φαντάζομαι τα πιο δύσκολο είναι να βρεις τον δικό σου τρόπο να γράφεις…
Ναι βέβαια, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω πως είναι ο δικός μου τρόπος. Όταν γράφω δεν πιστεύω ότι είναι τίποτα δικό μου, έχω την εντύπωση ότι όλα κλεμμένα είναι. Αισθάνομαι ότι το κάθε τι παραπέμπει κάπου και μάλιστα νιώθω μια ασφάλεια όταν παραπέμπει κάπου. Όταν γράφω ένα τραγούδι και μου θυμίζει ένα λαϊκό της δεκαετίας του ’60 νιώθω καλά. Λέω ότι πατάω σε στέρεο έδαφος. Αρκεί η μελωδία να είναι επηρεασμένη και όχι κλεμμένη, αυτό είναι το ζήτημα. Έτσι με ένα καινούργιο στίχο δημιουργείται ένα νέο τραγούδι, με επιρροές από τη χρυσή δεκαετία του ’60.

Εδώ ο Ορφέας πρόσθεσε μια διευκρίνιση σχετικά με την αντιμετώπιση της γυναίκας από το λαϊκό τραγούδι.

Tα τραγούδια σου είναι ιστορίες;
Μερικά είναι ιστορίες, μερικά είναι παραμύθια. Κυρίως όμως τα «υλικά» που χρησιμοποιώ είναι πράγματα που έχω βιώσει και φυσικά από ιστορίες που έχω ακούσει. Είναι κυρίως ό,τι με έχει συγκινήσει. Απ’ τη συγκίνηση ξεκινάει ένα τραγούδι. Είναι δύσκολη αυτή η τέχνη! Πρέπει οι λέξεις να είναι καθημερινές και τα νοήματα συμπυκνωμένα. Μέσα σε μια φράση αν είναι δυνατόν πρέπει να τα έχεις πει όλα και μέσα σε τρία λεπτά να έχεις ολοκληρώσει το θέμα σου. Εμένα μου αρέσει αυτό γιατί είμαι ολιγόλογος, τα πολλά λόγια δεν μου αρέσουν, γι’ αυτό δεν ήμουνα καλός στην έκθεση που ήθελε πολλή σάλτσα.

Έκπληξη μου προκάλεσε η απάντηση στο ερώτημα: Όταν γράφεις έχεις στο μυαλό σου έναν ιδανικό ακροατή;

Έχεις μπει ποτέ στον πειρασμό να γράψεις ένα τραγούδι για να αρέσει σε πολύ κόσμο;

Με τα βιβλία έχεις καλή σχέση;
Μόνο με τα ποιήματα. Το μόνο που με ενδιέφερε στην εκπαίδευση ήταν η μουσική, η έκθεση, στην οποία δεν ήμουν καλός αλλά είχα τη δυνατότητα να αναπτύξω τη φαντασία μου και η λογοτεχνία. Ένα διήγημα είναι το τραγούδι μόνο που αντί να χρησιμοποιείς 3.000 λέξεις χρησιμοποιείς 30.

Η μνήμη των τραγουδιών. Ο Ζαμπέτας, ο Παπαϊωάννου και ο Τσαουσάκης.

Καθηγητής κιθάρας του Φοίβου Δεληβοριά

Με τις ζωντανές εμφανίσεις τι σχέση έχεις;
Να σου πω, οι ζωντανές εμφανίσεις, θα έλεγα ότι είναι μια άλλη εντελώς διαφορετική δουλειά. Άλλο είναι να γράφεις μουσική, στίχο τραγούδι, άλλο να το παίζεις. Με τις ζωντανές εμφανίσεις αισθάνομαι ότι ήρθε η ώρα να δώσω προφορικές εξετάσεις, δίνω εξετάσεις στον κόσμο. Εκεί πρέπει να είσαι μετρημένος, να μην καταχραστείς την εξουσία του μικροφώνου, να προλογίσεις ένα τραγούδι αλλά σύντομα. Έχει σχέση και με το πώς θα σταθείς, πως θα μιλήσει το σώμα σου. Εκεί τελειώνουν τα ψέματα, εκεί είσαι εσύ και ο κόσμος. Eίναι μια διαδραστική διαδικασία. Έχει σχέση με το πώς είναι ο κόσμος και το πώς εσύ για να πούμε ότι πέτυχε ή ήταν μέτρια ή καμιά φορά και αποτυχημένη. Είσαι όπως ο ακροβάτης πάνω στο σκοινί, πρέπει να είσαι τόσο όσο. Αυτό το έμαθα με τα χρόνια και σιγά σιγά. Να και κάτι άλλο που επίσης δεν διδάσκεται, πιθανόν οι ηθοποιοί να το ξέρουν που το έχουν σπουδάσει. Εμείς δεν έχουμε σπουδάσει τη σκηνική παρουσία, όλα τα κάνουμε αυθόρμητα και ο αυθορμητισμός είναι καλός αλλά δεν είναι πάντα ότι καλύτερο, χρειάζεται να έχεις και μια γνώση. Αν θα με ρώταγες τώρα πως θα είναι το Πρόγραμμα που θα παρουσιάσουμε στη Σφίγγα θα σου έλεγα ότι σίγουρα θα είναι τα γνωστά τραγούδια τα οποία δεν μπορούμε να μην τα πούμε γιατί και ο κόσμος τα θέλει και εμείς τα θέλουμε, αλλά επίσης σίγουρο είναι ότι θα παίξουμε και καινούρια τραγούδια. Γιατί είναι μια μεγάλη ευκαιρία να δοκιμάσουμε τα νέα τραγούδια και επίσης να πούμε ότι κυρίες και κύριοι ήμασταν 2 χρόνια εκτός, δεν παίζαμε, δεν κάναμε εμφανίσεις.

Τι κάνατε λοιπόν;
Να τι κάναμε, γράψαμε καινούργια τραγούδια και θα σας παρουσιάσουμε μερικά από αυτά.

Μίλησέ μου για τη συνεργασία με τη Λιζέτα.

Οι δύο δημοφιλείς καλλιτέχνες θα παρουσιάσουν στη Σφίγγα γνωστά αγαπημένα τους τραγούδια αλλά και καινούρια, από τον τελευταίο δίσκο του Ορφέα «Paradise», ο οποίος θα επανακυκλοφορήσει με την προσθήκη δύο νέων τραγουδιών και τίτλο «Paradise Plus», καθώς και τον νέο δίσκο της Λιζέτας Καλημέρη σε μουσική επίσης του Ορφέα και στίχους του Γιώργου Σιδερή με τίτλο «Εν Φλύα».

Και οι δύο δίσκοι θα κυκλοφορήσουν προσεχώς από το Ogdoo Music Group.

Υ.Γ.: Η συνέντευξη αυτή έχει ένα μικρό παρασκήνιο που θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

Όταν τελείωσε ο ημιτελικός των αγώνων τραγουδιού της Καλαμάτας, νέος τότε απεσταλμένος του εξαιρετικού πλην βραχύβιου ραδιοφώνου «Δίαυλος 10», είχα πλησιάσει τον Ορφέα και του είχα ζητήσει μετά τους αγώνες μια συνέντευξη. Τότε είχε απορήσει «μα τα βραβεία δεν έχουν δοθεί ακόμα».

Επέμεινα και όντως μετά τους αγώνες κάναμε μαζί την πρώτη του ραδιοφωνική συνέντευξη. Βρεθήκαμε 26 χρόνια και κάτι μήνες μετά για να ενώσουμε το νήμα της αρχικής μας γνωριμίας και η αίσθηση μου ήταν η ίδια όπως και τότε που τον πρωτοάκουσα να τραγουδά τον «Ρομπέν των καμένων δασών».

Ο Ορφέας Περίδης ανήκει σε μια ξεχωριστή, μικρή ομάδα τραγουδοποιών που γράφει τραγούδια γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Γιατί κάποιος πρέπει να αφηγηθεί τις ιστορίες για λογαριασμό μας και να συγκινηθεί με τους έρωτες και τα παθήματά μας.

Είναι κατά τη γνώμη μου ο κορυφαίος μελωδός της γενιάς του, συνδυάζοντας δύο φαινομενικά αντικρουόμενα στοιχεία: την απροσποίητη ευγένεια και λακωνικότητα με μια κροτική εσωτερική δύναμη που σμιλεύει με επιδεξιότητα την ερμηνεία του.

Όλοι εμείς στο Ogdoo Music Group είμαστε περήφανοι που υποδεχόμαστε στην οικογένειά μας τον Ορφέα Περίδη και τη Λιζέτα Καλημέρη.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!