Η Μαρίνα Μανωλάκου είναι μια προικισμένη ερμηνεύτρια με ξεχωριστή διαδρομή και σπουδαίες συνεργασίες. Προέρχεται από μουσική οικογένεια, ο πατέρας ήταν μέλος του συγκροτήματος Τα Παιδιά από την Πάτρα στις χρυσές στιγμές τους. Με μουσικές σπουδές στο ενεργητικό της και παρουσία στη Χορωδία Τυπάλδου συμμετείχε στην παράσταση της Αλίκης Βουγιουκλάκη «Η μελωδία της ευτυχίας». Έγινε ευρύτερα γνωστή μέσα απ’ το ντουέτο της με τον Πασχάλη Τερζή στο τραγούδι «Αρχιπέλαγος» των Χρήστου Παπαδόπουλου και Κώστα Μπαλαχούτη που έντυσε την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά. Διδάσκει μουσικοκινητική αγωγή και πιάνο σε ωδεία και νηπιαγωγεία και πρόσφατα πήρε μέρος -μαζί με τους Γρηγόρη Νταραβάνογλου και Ιεροκλή Μιχαηλίδη- στο δίσκο «Συγγνώμη Πόλη μου» των Μανώλη Καρπάθιου και Μπαλαχούτη με κεντρικό ερμηνευτή το Μανώλη Μητσιά
Πόσα χρόνια μετρά η συνεργασία σου με τον Μανώλη Καρπάθιο;
Τον γνώρισα το 2005.Ενας κοινός μας φίλος ο Μωυσής Ασέρ μας σύστησε. Ο Μανώλης βρισκόταν σε αναζήτηση τραγουδίστριας. Από τότε έως και σήμερα είμαστε μαζί, κυρίως σε δισκογραφικό επίπεδο αλλά και σε συναυλιακό.
Πως τον χαρακτηρίζεις σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο;
Θα ξεκινήσω λέγοντας μια μικρή ιστορία… Ένας φίλος μου κάποια μέρα μου έβαλε ένα cd του Μανώλη να το ακούσω, χωρίς να τον γνωρίζω τότε. Κυριολεκτικά είχα το αυτί μου στο ηχείο του cd player για 4 ώρες και προσπαθούσα να καταλάβω τι είναι αυτό που με έχει μαγέψει τόσο πολύ. Δεν είχα ακούσει ποτέ μια τέτοια μουσική, όμως την ήξερα πολύ καλά, ήταν αυτό που ονειρευόμουν, χωρίς να ξέρω οτι υπάρχει. Μετά από αυτό πήγα σε μια συναυλία του και αυτό που είπα μέσα μου είναι πως θέλω να συνεργαστώ μ αυτόν τον άνθρωπο. Και τελικά η τύχη με βοήθησε. Από την πρώτη συνάντηση μας κατάλαβα πως του αρέσει η ουσία των πραγμάτων και οι σωστές ανθρώπινες σχέσεις και μετά η δουλειά. Έτσι στις πρόβες καθόμασταν με τι ώρες και μιλούσαμε, ακούγαμε μουσική, με συμβούλευε για τη ζωή μου και για την δουλειά και μετά κάναμε πρόβα. Γρήγορα γίναμε φίλοι (αδέλφια) και ήταν ο δεύτερος μεγάλος σταθμός στην μουσική καριέρα μου, μετά το Δημήτρη Τυπάλδο. Ένας άνθρωπος που εμπιστεύομαι απόλυτα, έχει ήθος ,σεβασμό και αγάπη για ότι κάνει. Επίσης είναι πολύ ξεχωριστός, αλλά είναι κάτι μαγικό που δεν μπορώ να το εξηγήσω, το νοιώθω όμως και αυτό είναι αρκετό.
Το να συμμετέχεις σε μια δουλειά όπου κεντρικό της θέμα είναι η Πόλη σημαίνει κάτι ιδιαίτερο για σένα;
Βέβαια, πάρα πολύ και πολλά γιατί έχω καταγωγή από τη Μικρά Ασία και η προγιαγιά μου ήταν δασκάλα στην Κωνσταντινούπολη. Στο σπίτι μου έτσι μεγάλωσα, από τη μεριά της μαμάς μου, άκουγα ιστορίες για το Αϊβαλί ,για την Προύσα και για την Πόλη. Μυρωδιές από εκεί, ομιλίες και μουσικές. Και παρά το γεγονός ότι ο πατέρας μου ήταν από την Σπάρτη, τρελαινόταν κι αυτός για τις μουσικές αυτές και για τα φαγητά. Μελετούσαμε μαζί και ακούγαμε Μικρασιατικά και Τουρκικά τραγούδια μιας και η μαμά μου μιλούσε συνεχώς με τις αδερφές τις για όσα είχαν μάθει από την μαμά τους και όχι μόνο. Έτσι κι αλλιώς η Πόλη έχει τέτοια ιστορία και δύναμη που και καταγωγή να μην έχεις…πονάς. Είναι μια από τις δύο αγαπημένες πόλεις που έχω ταξιδέψει.
Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από τη γνωριμία και συνεργασία σου με το Μανώλη Μητσιά;
O Μανώλης Μητσιάς είναι μια από τις πλέον αγαπημένες φωνές που με συνοδεύουν από τα παιδικά μου χρόνια. Όταν τον ανακάλυπτα στις κασέτες του πατέρα μου μέχρι και σήμερα. Και μιλάμε όχι μόνο για την συγκλονιστική φωνή και ερμηνεία του, αλλά και για την συνολική παρουσία του. Όλα αυτά τα χρόνια που παρακολουθώ την πορεία του αποτελεί υπόδειγμα καλλιτέχνη και ανθρώπου. Στο στούντιο ένοιωσα δέος και μεγάλη συγκίνηση.
Το τραγούδι που ερμηνεύεις, είναι βαθιά ερωτικό, θα μπορούσε να παρουσιάζετε ακόμη και σε… πίστες. Τα τραγούδια επιδέχονται διαχωριστικές γραμμές;
Το τραγούδι που ερμηνεύω στον δίσκο «Συγγνώμη Πόλη μου», με τίτλο «Η γλώσσα των ματιών», είναι όντως ερωτικό και έχετε δίκιο ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έως λαϊκό. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι ακροβατεί ανάμεσα σε 2-3 διαφορετικά είδη και χαίρομαι πολύ γι αυτό. Θεωρώ ότι ερμηνευτικά έχω βάλει όλα τα στοιχεία που έχω μαζέψει όλα αυτά τα χρόνια: λαϊκό, δημοτικό, ξένο, αραβικό, βυζαντινό, έντεχνο. Φυσικά η μουσική του Μανώλη ήταν πάντα και εξακολουθεί να είναι οδηγός για μένα. Στο συγκεκριμένο τραγούδι η συνύπαρξη αυτής της μουσικής με τόσο εμπνευσμένους στίχους, καθορίζουν την ερμηνεία μου σε μεγάλο βαθμό. Ακούω πάρα πολλά είδη μουσικής και νομίζω ότι όλα έχουν κάτι να μου προσφέρουν με τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Υπάρχει καλό και κακό τραγούδι και δεν είναι μόνο η μουσική που το χαρακτηρίζει αλλά οι στίχοι, η ενορχήστρωση, ο τρόπος που παίζουν οι μουσικοί και η ερμηνεία του τραγουδιστή. Όλα κρέμονται σε μια λεπτή κλωστή. Ποτέ δεν μου άρεσε να ανήκω σε ένα είδος αλλά απο την αρχή της τραγουδιστικής μου καριέρας είχα όρια και προτιμήσεις μέσα μου και αυτά έψαχνα να βρω.
Είσαι πολλά χρόνια στο χώρο, έχεις μια αξιοπρόσεκτη πορεία, είσαι ευχαριστημένη από όσα έχεις πετύχει;
Είμαι αλλά όχι πλήρως. Είμαι ευχαριστημένη γιατί αγωνίστηκα πάρα πολύ από μικρό παιδί, διάβασα πάρα πολύ. Πήρα πτυχίο ωδικής και μουσικοκινητικής αγωγής και όλα αυτά τα χρόνια, από 15 ετών, τραγουδάω επαγγελματικά και παράλληλα κάνω και μάθημα σε παιδιά, πιάνο, τραγουδι και μουσική προπαιδεία. Είμαι υπερήφανη γιατί πάντα συνεργάστηκα με σημαντικούς καλλιτέχνες. Όλοι αυτοί συνέβαλαν σημαντικά στην εξέλιξή μου και στην καλλιτεχνική μου πορεία και τους ευχαριστώ. Συνεχίζω και λέω ο καθένας έχει τα όπλα του. Διάλεξα σαν όπλα την συνέπεια, το διάβασμα και την ευελιξία στο να λέω αρκετά είδη. Η φωνή είναι ένα μεγάλο χάρισμα αλλά δεν αρκεί και δεν εξασφαλίζει πάντα την καταξίωση. Σε ότι αφορά τους μελλοντικούς στόχους μου θα ήθελα να εκπληρώσω ένα όνειρο μου ,το οποίο είναι η συμμετοχή μου σε musical. Αυτό το όνειρο μου άρχισε να πραγματοποιείται σε πολλή μικρή ηλικία με την συμμετοχή μου στη «Μελωδία της Ευτυχίας» δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη το 1994-1996, αλλά στη συνέχεια έμεινε ημιτελές λόγω των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων.
Όσα βιώνουμε τον τελευταίο καιρό σε προβληματίζουν;
Φυσικά και με προβληματίζουν, όχι μόνο από την άποψη του προβλήματος της σωματικής υγείας αλλά κυρίως της ψυχικής. Αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο είναι ότι έχουν στοχοποιηθεί κυρίως οι άνθρωποι του πολιτισμού (για άλλη μια φορά) και οι αρμόδιοι, όπως και ο κόσμος, θα πρέπει να γνωρίζει πως ζωή χωρίς πολιτισμό (συναυλίες- εκδηλώσεις παραδοσιακού τραγουδιού- θεατρικές παραστάσεις κλπ) είναι μια ζωή χωρίς κανένα μέλλον.
Το επόμενο βήμα;
Υπάρχουν κάποια σημαντικά πράγματα που δρομολογούνται αλλά οι καιροί δεν και οι καλύτεροι. Σύντομα όμως πιστεύω και ελπίζω ότι θα πραγματοποιηθούν.
Πόσα χρόνια μετρά η συνεργασία σου με τον Μανώλη Καρπάθιο;
Τον γνώρισα το 2005.Ενας κοινός μας φίλος ο Μωυσής Ασέρ μας σύστησε. Ο Μανώλης βρισκόταν σε αναζήτηση τραγουδίστριας. Από τότε έως και σήμερα είμαστε μαζί, κυρίως σε δισκογραφικό επίπεδο αλλά και σε συναυλιακό.
Πως τον χαρακτηρίζεις σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο;
Θα ξεκινήσω λέγοντας μια μικρή ιστορία… Ένας φίλος μου κάποια μέρα μου έβαλε ένα cd του Μανώλη να το ακούσω, χωρίς να τον γνωρίζω τότε. Κυριολεκτικά είχα το αυτί μου στο ηχείο του cd player για 4 ώρες και προσπαθούσα να καταλάβω τι είναι αυτό που με έχει μαγέψει τόσο πολύ. Δεν είχα ακούσει ποτέ μια τέτοια μουσική, όμως την ήξερα πολύ καλά, ήταν αυτό που ονειρευόμουν, χωρίς να ξέρω οτι υπάρχει. Μετά από αυτό πήγα σε μια συναυλία του και αυτό που είπα μέσα μου είναι πως θέλω να συνεργαστώ μ αυτόν τον άνθρωπο. Και τελικά η τύχη με βοήθησε. Από την πρώτη συνάντηση μας κατάλαβα πως του αρέσει η ουσία των πραγμάτων και οι σωστές ανθρώπινες σχέσεις και μετά η δουλειά. Έτσι στις πρόβες καθόμασταν με τι ώρες και μιλούσαμε, ακούγαμε μουσική, με συμβούλευε για τη ζωή μου και για την δουλειά και μετά κάναμε πρόβα. Γρήγορα γίναμε φίλοι (αδέλφια) και ήταν ο δεύτερος μεγάλος σταθμός στην μουσική καριέρα μου, μετά το Δημήτρη Τυπάλδο. Ένας άνθρωπος που εμπιστεύομαι απόλυτα, έχει ήθος ,σεβασμό και αγάπη για ότι κάνει. Επίσης είναι πολύ ξεχωριστός, αλλά είναι κάτι μαγικό που δεν μπορώ να το εξηγήσω, το νοιώθω όμως και αυτό είναι αρκετό.
Το να συμμετέχεις σε μια δουλειά όπου κεντρικό της θέμα είναι η Πόλη σημαίνει κάτι ιδιαίτερο για σένα;
Βέβαια, πάρα πολύ και πολλά γιατί έχω καταγωγή από τη Μικρά Ασία και η προγιαγιά μου ήταν δασκάλα στην Κωνσταντινούπολη. Στο σπίτι μου έτσι μεγάλωσα, από τη μεριά της μαμάς μου, άκουγα ιστορίες για το Αϊβαλί ,για την Προύσα και για την Πόλη. Μυρωδιές από εκεί, ομιλίες και μουσικές. Και παρά το γεγονός ότι ο πατέρας μου ήταν από την Σπάρτη, τρελαινόταν κι αυτός για τις μουσικές αυτές και για τα φαγητά. Μελετούσαμε μαζί και ακούγαμε Μικρασιατικά και Τουρκικά τραγούδια μιας και η μαμά μου μιλούσε συνεχώς με τις αδερφές τις για όσα είχαν μάθει από την μαμά τους και όχι μόνο. Έτσι κι αλλιώς η Πόλη έχει τέτοια ιστορία και δύναμη που και καταγωγή να μην έχεις…πονάς. Είναι μια από τις δύο αγαπημένες πόλεις που έχω ταξιδέψει.
Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από τη γνωριμία και συνεργασία σου με το Μανώλη Μητσιά;
O Μανώλης Μητσιάς είναι μια από τις πλέον αγαπημένες φωνές που με συνοδεύουν από τα παιδικά μου χρόνια. Όταν τον ανακάλυπτα στις κασέτες του πατέρα μου μέχρι και σήμερα. Και μιλάμε όχι μόνο για την συγκλονιστική φωνή και ερμηνεία του, αλλά και για την συνολική παρουσία του. Όλα αυτά τα χρόνια που παρακολουθώ την πορεία του αποτελεί υπόδειγμα καλλιτέχνη και ανθρώπου. Στο στούντιο ένοιωσα δέος και μεγάλη συγκίνηση.
Το τραγούδι που ερμηνεύεις, είναι βαθιά ερωτικό, θα μπορούσε να παρουσιάζετε ακόμη και σε… πίστες. Τα τραγούδια επιδέχονται διαχωριστικές γραμμές;
Το τραγούδι που ερμηνεύω στον δίσκο «Συγγνώμη Πόλη μου», με τίτλο «Η γλώσσα των ματιών», είναι όντως ερωτικό και έχετε δίκιο ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έως λαϊκό. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι ακροβατεί ανάμεσα σε 2-3 διαφορετικά είδη και χαίρομαι πολύ γι αυτό. Θεωρώ ότι ερμηνευτικά έχω βάλει όλα τα στοιχεία που έχω μαζέψει όλα αυτά τα χρόνια: λαϊκό, δημοτικό, ξένο, αραβικό, βυζαντινό, έντεχνο. Φυσικά η μουσική του Μανώλη ήταν πάντα και εξακολουθεί να είναι οδηγός για μένα. Στο συγκεκριμένο τραγούδι η συνύπαρξη αυτής της μουσικής με τόσο εμπνευσμένους στίχους, καθορίζουν την ερμηνεία μου σε μεγάλο βαθμό. Ακούω πάρα πολλά είδη μουσικής και νομίζω ότι όλα έχουν κάτι να μου προσφέρουν με τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Υπάρχει καλό και κακό τραγούδι και δεν είναι μόνο η μουσική που το χαρακτηρίζει αλλά οι στίχοι, η ενορχήστρωση, ο τρόπος που παίζουν οι μουσικοί και η ερμηνεία του τραγουδιστή. Όλα κρέμονται σε μια λεπτή κλωστή. Ποτέ δεν μου άρεσε να ανήκω σε ένα είδος αλλά απο την αρχή της τραγουδιστικής μου καριέρας είχα όρια και προτιμήσεις μέσα μου και αυτά έψαχνα να βρω.
Είσαι πολλά χρόνια στο χώρο, έχεις μια αξιοπρόσεκτη πορεία, είσαι ευχαριστημένη από όσα έχεις πετύχει;
Είμαι αλλά όχι πλήρως. Είμαι ευχαριστημένη γιατί αγωνίστηκα πάρα πολύ από μικρό παιδί, διάβασα πάρα πολύ. Πήρα πτυχίο ωδικής και μουσικοκινητικής αγωγής και όλα αυτά τα χρόνια, από 15 ετών, τραγουδάω επαγγελματικά και παράλληλα κάνω και μάθημα σε παιδιά, πιάνο, τραγουδι και μουσική προπαιδεία. Είμαι υπερήφανη γιατί πάντα συνεργάστηκα με σημαντικούς καλλιτέχνες. Όλοι αυτοί συνέβαλαν σημαντικά στην εξέλιξή μου και στην καλλιτεχνική μου πορεία και τους ευχαριστώ. Συνεχίζω και λέω ο καθένας έχει τα όπλα του. Διάλεξα σαν όπλα την συνέπεια, το διάβασμα και την ευελιξία στο να λέω αρκετά είδη. Η φωνή είναι ένα μεγάλο χάρισμα αλλά δεν αρκεί και δεν εξασφαλίζει πάντα την καταξίωση. Σε ότι αφορά τους μελλοντικούς στόχους μου θα ήθελα να εκπληρώσω ένα όνειρο μου ,το οποίο είναι η συμμετοχή μου σε musical. Αυτό το όνειρο μου άρχισε να πραγματοποιείται σε πολλή μικρή ηλικία με την συμμετοχή μου στη «Μελωδία της Ευτυχίας» δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη το 1994-1996, αλλά στη συνέχεια έμεινε ημιτελές λόγω των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων.
Όσα βιώνουμε τον τελευταίο καιρό σε προβληματίζουν;
Φυσικά και με προβληματίζουν, όχι μόνο από την άποψη του προβλήματος της σωματικής υγείας αλλά κυρίως της ψυχικής. Αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο είναι ότι έχουν στοχοποιηθεί κυρίως οι άνθρωποι του πολιτισμού (για άλλη μια φορά) και οι αρμόδιοι, όπως και ο κόσμος, θα πρέπει να γνωρίζει πως ζωή χωρίς πολιτισμό (συναυλίες- εκδηλώσεις παραδοσιακού τραγουδιού- θεατρικές παραστάσεις κλπ) είναι μια ζωή χωρίς κανένα μέλλον.
Το επόμενο βήμα;
Υπάρχουν κάποια σημαντικά πράγματα που δρομολογούνται αλλά οι καιροί δεν και οι καλύτεροι. Σύντομα όμως πιστεύω και ελπίζω ότι θα πραγματοποιηθούν.
