Λαμπρινή Καρακώστα: Καθένας έχει τον τρόπο του και είναι σεβαστός όταν έχει αλήθεια

Εδώ και λίγο καιρό, ο πρώτος σου προσωπικός δίσκος «Ακούγομαι;» κυκλοφορεί από το Cd Baby. Πες μας λίγα λόγια γι’ αυτή σου την επιλογή. Γιατί δε συνεργάστηκες με κάποια δισκογραφική εταιρία για την κυκλοφορία αυτής σου της δουλειάς;
Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει ζήτημα με τις δισκογραφικές εταιρίες και γενικά με το φυσικό προϊόν. Το ίδιο δηλαδή πρόβλημα που υπάρχει και με τις ταινίες. Τη στιγμή που διατίθενται όλα δωρεάν, δεν αγοράζουμε. Αυτό απ' τη μια είναι θετικό, γιατί υπάρχουν ανοιχτά, άπειρα ερεθίσματα και γνώση, απ' την άλλη αυτό προκαλεί δυσλειτουργία στη διαδικασία και στην ανταμοιβή αυτής της εργασίας. Με αυτό το σκεπτικό, είναι λογικό να αντιμετωπίζουν πρόβλημα οι δισκογραφικές. Μπορεί να υπήρχε κάποια εταιρία που να ήθελε το δίσκο, ο κυρίως όμως λόγος που δεν μπήκα στη διαδικασία να ψάξω, ήταν γιατί δεν ήθελα να καθυστερήσω την κυκλοφορία του υλικού. Ίσως σε κάποια άλλη δουλειά, το κάνω. Δεν είμαι αρνητική, ίσα ίσα θα ήθελα πολύ να ανήκω σε μια οικογένεια που βγάζει αντίστοιχα και άλλες ωραίες δουλειές και να μην έχω το άγχος να τρέχω για όλα μόνη μου. Επίσης, αντιλαμβάνομαι ότι ο δίσκος αυτός είναι αρκετά προσωπικός σαν ύφος, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι αφορά μόνο εμένα. Αντικατοπτρίζει και την εποχή μας, τη στιγμή που είμαι κομμάτι της και παρουσιάζω κάποιες στιγμές μου. Ήταν κι αυτός ίσως άλλος ένας λόγος. Το cd baby είναι μια αμερικάνικη πλατφόρμα, η οποία πληρώνοντας ένα ποσό, σου δίνει τη δυνατότητα να κυκλοφορήσεις νόμιμα τη δουλειά σου, σε ψηφιακό επίπεδο, παρέχοντας σου τον κωδικό isrc, αλλά και να τυπώσεις το φυσικό προϊόν δίνοντας σου barcode. Το κάνουν αρκετοί συνάδελφοι και ήταν η καλύτερη λύση για μένα.

Ιδανικά πώς θα ήθελες να κυκλοφορήσεις το υλικό σου;
Θα ήθελα να κυκλοφορήσω βινύλιο και usb. Αν καταφέρω οικονομικά θα το κάνω. Όταν κυκλοφορείς μια δουλεία, αυτό που θέλεις είναι να την επικοινωνήσεις όσο περισσότερο γίνεται, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς δηλαδή να θίγει το υλικό. Το usb είναι ένα εύκολο μέσο, το οποίο χρησιμοποιώ κι εγώ και τη στιγμή που δεν αλλοιώνει την ποιότητα του ήχου, σε σχέση με το cd, γιατί όχι; Στα περισσότερα αυτοκίνητα ας πούμε δεν έχει καν cd, παρά μόνο usb. Όσον αφορά το βινύλιο, είναι κάτι που όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότεροι άνθρωποι έρχονται σε επαφή. Ακραία εντελώς ως μέσα, κάτι δεν δείχνει αυτό για την εποχή; Γενικότερα όσον αφορά τις μόδες, εγώ θεωρώ ότι οι τέχνες οφείλουν να κρατάνε μια απόσταση όταν βλέπουν ότι εκείνες είναι ελλιπείς ως προς το συνολικό αποτέλεσμα. Αν κάτι όμως το θεωρήσω χρήσιμο, λειτουργικό και όμορφο θα το κάνω. Όπως το κανάλι μου στο youtube στο οποίο υπάρχει η δουλειά μου και τα social media που χρησιμοποιώ. Μια περίοδο ήμουν κατά όλης αυτής της διαδικασίας και είχα μια συζήτηση μ' έναν φίλο μουσικό από Αμερική, οπού του το έλεγα κι εκείνος εκνευρίστηκε τόσο! «Μα τι λες», μου λέει, «ξέρεις πως ήταν παλιά τα πράγματα; Αν δεν δεχόταν μια εταιρία να κυκλοφορήσει τα τραγούδια σου, δεν υπήρχε κανένα μέσο για να τα παρουσιάσεις». Άρχισα να σκέφτομαι διαφορετικά από τότε.

Μερικοί νεότεροι καλλιτέχνες θέλουν να κυκλοφορήσουν έναν δίσκο και μετά δεν έχουν στο μυαλό τους την κυκλοφορία περαιτέρω υλικού.
Αναμφίβολα η δημιουργία ενός ολόκληρου δίσκου είναι μια τεράστια διαδικασία σε πολλά επίπεδα. Ειδικά όταν το κάνει κάποιος μόνος του, όπως οι περισσότεροι της γενιάς μου. Ίσως γι’ αυτό δεν το έχουν στο μυαλό τους, τουλάχιστον άμεσα. Επίσης σίγουρα αποκαρδιώνεσαι και με το ότι δεν πηγαίνει έτσι όπως φανταζόσουν και θα ήθελες. Θέλει χρόνο, επιμονή και υπομονή όμως, όπως το κάθε τι. Η ανάγκη για δημιουργία δεν πρέπει να σταματά ποτέ και να εξαρτάται από οτιδήποτε. Όπως και όσο μπορεί ο καθένας. Αυτή την περίοδο, απολαμβάνω την κυκλοφορία του άλμπουμ κι ανυπομονώ να ταξιδέψω και να παρουσιάσω live τα τραγούδια. Παρ 'όλα αυτά όμως δεν σου κρύβω πως παράλληλα ήδη δουλεύω και καινούριες ιδέες! Δικές μου, αλλά και άλλων συνθετών που μου έχουν δώσει υπέροχα τραγούδια. Θέλω να ξαναμπώ σύντομα στο στούντιο, είναι μια πολύ ιδιαίτερη και δημιουργική διαδικασία! Καλά να είμαστε, έρχονται όμορφα πράγματα!

Πώς έχεις αντιμετωπίσει το κοινό το οποίο πετάει μπουκάλια και ποτήρια στη σκηνή την ώρα των συναυλιών;
Έχω βρεθεί σε συζήτηση με άνθρωπο που μου είπε «εμείς σας αγαπάμε γι’ αυτό το κάνουμε». Ο τρόπος με τον οποίο ο καθένας δείχνει την αγάπη του, είναι πολύ προσωπικός. Ειδικά σε συνθήκη έντασης, όπως μια συναυλία ενός καλλιτέχνη που θαυμάζεις και συντονίζεται το «είναι» σου. Καταλαβαίνω την ανάγκη για ξέσπασμα που σου προκαλείται, το έχω νιώσει κι εγώ. Τέτοιου είδους ιδέες και συμπεριφορές όμως, εγώ δε τις συνδέω με την αγάπη. Ξέρεις, είναι σαν ένα αντρόγυνο που ο άντρας ασκεί σωματική ή ψυχολογική βία στη σύντροφο του και της λέει πως την αγαπάει, γι' αυτό το κάνει! Απ’ την πολλή αγάπη! Η αγάπη μέσα της έχει το σεβασμό και μόνο αυτό δεν συμβαίνει όταν εγώ τραγουδώ και μου πετάς μπουκάλια πάνω στη σκηνή. Έκτος από βίαιο και αντιαισθητικό, είναι και άκρως επικίνδυνο στ' αλήθεια. Είμαστε ελεύθεροι να εκφραζόμαστε όπως θέλουμε αρκεί να μην ενοχλούμε τον άλλο. Είμαι πολύ κατά αυτού και θαυμάζω τους καλλιτέχνες, όπως ο Σωκράτης, ο οποίος βάζει όρια στη συμπεριφορά του κοινού, όταν ξεφεύγουν, προστατεύοντας τον εαυτό του, και τους συνεργάτες του, αλλά κι όταν ανάμεσα στο κοινό συμβεί κάποια ένταση, την αποδοκιμάζει.

Στο παρελθόν έχεις δηλώσει ότι πιστεύεις πολύ στους νέους ανθρώπους και στο μέλλον που μπορούν να δημιουργήσουν. Τα πρόσφατα ποσοστά που έδωσαν οι νέοι στα ακροδεξιά κόμματα πώς τα αντιλαμβάνεσαι και τα μεταφράζεις;
Είναι προέκταση της προηγούμενης ερώτησης. Ειδικά ο νέος άνθρωπος έχει ανάγκη να ξεσπάσει, έχει πολλή ενέργεια, και λόγω ηλικίας, όχι την απαραίτητη ωριμότητα στο πώς να τη διαχειριστεί. Φυσικά όλα ξεκινούν απ’ την παιδεία, είναι προφανές, δεν είναι γνώμη μου αυτό. Το πώς μεγαλώνεις στον αυτόματο μπροστά σε μια οθόνη που σου πετάει ό,τι σκουπίδι υπάρχει, τάσεις και μόδες που όπως πάντα σκοπό έχουν να σε κρατήσουν κοιμισμένο μη ερεθίζοντας την προσωπική κριτική ματιά σου. Επίσης, έχεις ακούσει τι μουσικές ακούν οι περισσότεροι; Ρυθμός χωρίς εξέλιξη και χωρίς μελωδίες. Καλά κάνουν κι εμένα μ' αρέσουν πολλά τραγούδια, αλλά παρατήρησε ποιο αίσθημα σου εντείνουν. Της βίας. Θα επιλέξει λοιπόν να ενταχθεί και να υποστηρίξει ομάδες που πρεσβεύουν αυτό ακριβώς. Την ακροδεξιά. Αντί να εξελισσόμαστε και να μαλακώνουμε τα ζωώδη ένστικτα μας και να λειτουργούμε με την ευφυΐα, θεωρούμε λύση τη βία, αναπαράγοντας πράγματα που η ιστορία του ανθρώπου έχει πολεμήσει στο παρελθόν. Είναι σοβαρό και στενάχωρο. Παρόλα αυτά, επιλέγω να πιστεύω στην καλοσύνη του ανθρώπου, στον πυρήνα του που πάντα η φυσική εξέλιξη του είναι να πηγαίνει προς το φως. Θα έρθουν καλύτερες μέρες, πάντα υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις και υπέροχοι άνθρωποι. Επίσης, όπως λέει και η Λένα Πλάτωνος «Του συστήματος η συστολή κι η διαστολή συχνά μας έχει εγκαταλείψει, σ’ ένα σταθμό με μια βαλίτσα, που όμως μέσα της υπάρχει η κόκκινη καρφίτσα που σύντομα θα σπάσει του σύμπαντος τη πλαστική στολή!». Είναι τόσο τεντωμένα όλα που μόνο να σπάσει η φούσκα γίνεται!

Πώς πήρες την απόφαση να σταματήσεις τις παραστάσεις σου με τον Σωκράτη Μάλαμα;
Το κάθε τι κάνει τον κύκλο του και πιστεύω πως όταν νιώθεις ότι κάποιος κύκλος κλείνει, καλό είναι να προχωράς προς αναζήτηση νέων περιπετειών. Δεν μου ήταν καθόλου εύκολο να πάρω την απόφαση να φύγω, η αλήθεια είναι, γιατί, εκτός από το ρεπερτόριο του Σωκράτη που λατρεύω να τραγουδώ, εκτός από την γενικότερη στάση και φιλοσοφία του που θαυμάζω, τους αγάπησα πάρα πολύ όλους, δέθηκα και πέρασα πολύ όμορφα. Ήταν μια σπουδαία εμπειρία, σε πολλά επίπεδα γνώσης, όχι μόνο μουσικής. Είναι μια θαυμάσια δεμένη οικογένεια. Θα μπορούσα θεωρητικά, τη στιγμή που η συνεργασία μας πήγαινε καλά, να συνέχιζα τις παραστάσεις με το Σωκράτη και τα παιδιά και ταυτόχρονα να έκανα και τα προσωπικά μου βήματα. Δεν θα γινόταν όμως, με ξέρω! Το λουλούδι ανθίζει τη στιγμή που αρχίζει να διψά. Θέλω να πω, πως γνωρίζω τον εαυτό μου και ξέρω πως αν δεν δημιουργούνταν η συνθήκη να πρέπει να πετάξω, να κάνω το βήμα, αναγκαστικά πια, δε θα το έκανα. Πολλοί δεν είμαστε έτσι; Αλλιώς συνεχώς το αναβάλουμε προφασιζόμενοι διάφορες δικαιολογίες. Φρόντισα λοιπόν, να είναι μονόδρομος, για να μην έχω πια εσωτερικούς διαλόγους αναβολής που είχα για χρόνια. Να ξέρεις πάντως, όλα είναι πολύ σχετικά. Μπορεί να φεύγεις από κάπου, να πηγαίνεις σε άλλες καινούριες γειτονιές, αλλά κουβαλάς τα πάντα μέσα σου, την κάθε σου στιγμή, σε κάθε σου βήμα. Έτσι νιώθω για τον Σωκράτη, αλλά και για όλες τις συνεργασίες μου.

Πες μας λίγα λόγια για τις εμφανίσεις που έχεις ετοιμάσει.
Έχω ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό να κάνω πρόβες με τον καινούριο μου φίλο, κιθαρίστα, Γιάννη Γιαννάκο, με τον οποίο θα ταξιδέψουμε σε όλη την Ελλάδα παρουσιάζοντας τα καινούρια τραγούδια, τις συμμετοχές μου σε άλλες δισκογραφικές δουλειές αλλά και διασκευές αγαπημένων μου τραγουδιών. Έχει γίνει πολύ ωραία δουλειά και απολαμβάνω ιδιαίτερα το γεγονός ότι εκτός από κλασσική κιθάρα, θα παίζω κι άλλα όργανα που μου είχαν λείψει, όπως κρουστά, μελλόντικα, μεταλλόφωνο, μπαγλαμά, κ.α., ανάλογα το τραγούδι. Ήδη έχουμε κλείσει 28 live σε Κάρυστο, Στενή Ευβοίας, Θήβα, Πάτρα, Πύργο, Κεφαλονιά, Ιθάκη, Ζάκυνθο, Άρτα, Πρέβεζα, Λευκάδα, Καστοριά, Βόλο, Πήλιο, Ρόδο, Λέρο, Κω, Πάτμο, Τρίκαλα, Καρπενήσι κ.α. Μου αρέσει πάρα πολύ να ταξιδεύω. Θέλω επίσης να τονίσω πως υπάρχουν πανέμορφοι χώροι και άνθρωποι στην επαρχία για παραστάσεις. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα. Υπάρχουν ραδιοφωνικοί σταθμοί, ιστοσελίδες, έντυπα και χώροι που όταν τους βρίσκω, οι περισσότεροι ζητούν να τους συστήσω και άλλα σχήματα, κάτι το οποίο φυσικά κάνω.

Δεν ακολουθείς τη γραμμή ενός μουσικού είδους αλλά προσεγγίζεις πολύ προσεκτικά τα κομμάτια άλλων δημιουργών. Πώς το κάνεις αυτό; Ποια είναι η σχέση σου με τις ταμπέλες που πολλοί βάζουν;
Γενικά οι ταμπέλες είναι χρήσιμες, ώστε να μπορεί να περιγραφεί κάτι, αλλά απ' την άλλη είναι και πολύ στενές. Αναγκαστικά τις χρησιμοποιώ λοιπόν κι εγώ στην καθημερινή επικοινωνία μου, αλλά προσπαθώ αν μη τι άλλο να μη με ορίζουν, καθότι είναι ό,τι χειρότερο για τη δημιουργικότητα. Γενικά, λειτουργώ με γνώμονα την εναρμόνιση με το που βρίσκομαι και τι συμβαίνει. Για παράδειγμα, θα πας σε μια επίσημη συγκέντρωση, θα βάλεις τα καλά σου και θα εναρμονιστείς με το περιβάλλον. Αντίστοιχα θα πας στην ταβέρνα με φίλους, θα είναι αλλιώς. Φυσικά έχοντας πάντα έναν ενιαίο πυρήνα της προσωπικότητας σου. Κάπως έτσι είναι και τα τραγούδια. Όταν ακούω ένα τραγούδι, είναι μια ιστορία, εγώ προσπαθώ να μεταφέρω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τι θέλει να πει αυτό το τραγούδι με τον τρόπο φυσικά που εγώ το αντιλαμβάνομαι και αισθάνομαι. Είτε ενορχηστρώνοντάς το, είτε μόνο τραγουδώντας το. Δε μπορώ να κάνω swing ένα «βαρύ» τραγούδι. Αν το κάνω, θέλω να βρω ένα λόγο γι’ αυτό μέσα μου. Όταν έγραψα ας πούμε τη «Ρακί», για μένα φώναζε ότι θέλει κλαρίνο, αντίστοιχα το «Να ρωτάς» φώναζε ότι θέλει έγχορδα! Το ίδιο και με τις συμμετοχές μου σε παραστάσεις. Αλλιώς ήταν με τον Σωκράτη, αλλιώς με τον κύριο Σαββόπουλο. Είμαι ο εαυτός μου αλλά ανάλογα την παράσταση και το ύφος, προσαρμόζομαι! Ο καθένας έχει τον τρόπο του να βλέπει και να αισθάνεται τα πράγματα και είναι πάντοτε σεβαστός όταν έχει αλήθεια. Αυτός είναι ο προσωπικός μου τρόπος σκέψης και πράξης. Είμαι υπέρ του «Be water my friend».

Τι είναι λοιπόν η μουσική για εσένα;
Είναι η καλύτερη, πιο άμεση, συνολική γλώσσα έκφρασης των αισθημάτων μου. Η μουσική είναι το δικό μου μέσο μιας συνολικής εξέλιξης και επαφής του εαυτού μου και συνάμα της επαφής μου με τον κόσμο. Αν παρατηρήσεις, αν θεωρήσουμε πάντα πως κάποιος είναι ειλικρινής με την τέχνη του, απλώνεται σα βεντάλια όλη η προσωπικότητά του. Είμαι ευλογημένη, αλήθεια, για τα δώρα που έχω, δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο. Όταν κάποιοι άνθρωποι με κοιτούν με μάτια που λαχταρούν να εκφραστούν και μου λένε «αχ, πόσο τυχερή είσαι που μπορείς και τραγουδάς», συγκινούμαι απίστευτα. Βέβαια δεν μπορώ να σου κρύψω ότι επειδή δεν είμαι ερασιτέχνης, δηλαδή δεν είμαστε μόνο εραστές, αλλά είμαστε παντρεμένοι, τα καβγαδάκια δίνουν και παίρνουν! Παίζει και σχέση αγάπης -μίσους! Ξέρεις, «μου έφαγες τα καλύτερα μου χρόνια» και τέτοια!

Εκτός από το τραγούδι τι άλλο αποτελεί μέρος της καθημερινότητάς σου;
Η επαφή μου με τη φύση είναι πολύ σημαντικό κομμάτι για μένα. Οπότε, συνήθως μέσα στη μέρα θα περπατήσω σε κάποιο πάρκο. Μαγειρεύω καθημερινά, κάτι το οποίο απολαμβάνω, ειδικά όταν έρχονται και φίλοι στο σπίτι. Ακούω και ψάχνω μουσικές, παίζω με τη συγκάτοικο Ψιψί, μιλάω αρκετά στο τηλέφωνο με τη μικρή μου αδερφή που είναι στη Κύπρο, όταν έχω χρόνο λατρεύω να παίζω μπιρίμπα, βλέπω αρκετές ταινίες, ντοκιμαντέρ για οποιοδήποτε θέμα, με ιδιαίτερη προτίμηση αυτά που έχουν να κάνουν με το σύμπαν, πχ. Cosmos - a spacetime Odessey! Αποφεύγω τις σειρές γιατί κολλάω, αλλά με το Game Of Τhrones δεν τη γλύτωσα!

Πώς σου φάνηκε το Game of Thrones, θα ήθελες να τελειώσει αλλιώς;
Ο τρόπος που στήθηκε ο τελευταίος κύκλος θεωρώ πως ήταν λίγο πρόχειρος. Ενώ μας είχαν συνηθίσει σε μια αργή σχετικά, αναλυτική περιγραφή των προσώπων και της πλοκής, κάπως στο τέλος σα να βιάστηκαν. Να το ξεπέταξαν. Μου άρεσε που επιλέχθηκε η σοφία αντί της δύναμης, το περίμενα να σου πω την αλήθεια και το ήθελα. Αυτό που δε μου άρεσε καθόλου προσωπικά, ήταν η στάση της Καλίσι... Ήταν πολύ αποκαρδιωτικό το γεγονός ότι παρότι σε όλη τη σειρά κατάφερε να είναι μια γυναίκα με σταθερό πυρήνα καλοσύνης και να μας αποδεικνύει πως μπορεί να αποκοπεί από το παρελθόν της, τελικά μεταμορφώθηκε στο τέλος, και κατέληξε ίδια με τον πατέρα της. Καθόλου καλό μήνυμα! Τελικά δεν ξεφεύγουμε; Αναπαράγουμε τα ίδια; Επιλέγω να μην θέλω να το πιστεύω αυτό.

Ήρθε η ώρα να πας για τη σημερινή σου πρόβα;
Τρέχοντας! Έχω αργήσει! Μαζί σου ξεχνιέμαι και δε σταματάω! Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για την όμορφη συζήτηση! Εύχομαι να έχουμε ένα φωτεινό καλοκαίρι!
Μπορείτε να ακούσετε το άλμπουμ εδώ: