Πρόκειται να λάβετε μέρος στο μεγάλο αφιέρωμα στο Μάνο Χατζιδάκι στο Θέατρο Badminton. Πείτε μας τι θα ακούσουμε στην παράσταση και λίγα λόγια για τους συντελεστές.
Πρόκειται για τα τραγούδια της Ρωμαϊκής και της Λαϊκής Αγοράς. Η Ανδριάνα Μπάμπαλη, ο Ορφέας Περίδης, η Καλλιόπη Βέττα και ο Χρήστος Θηβαίος έρχονται με το μεράκι και την αγάπη τους για τα τραγούδια του Μάνου, να συναντηθούμε και να τραγουδήσουμε με τους μουσικούς που επί χρόνια παίζαμε τα έργα του Χατζιδάκι στις συναυλίες και στους δίσκους. Ο Παναγιώτης Δράκος, ο κύριος Νίκος Γκίνος, ο Οδυσσέας Κορέλης, η Στέλλα Κυπραίου που έχει αναλάβει και την επιμέλεια της ορχήστρας, μαζί τους και εγώ, με την εμπειρία και τη γνώση που κουβαλάμε από τον ίδιο, θα προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε την ακριβή ατμόσφαιρα και το μεγαλείο αυτών των τραγουδιών.
Υπήρξατε ένας απ’ τους τελευταίους ερμηνευτές που συνεργάστηκαν με το συνθέτη. Πείτε μας πως τον γνωρίσατε και πως προέκυψε η συνεργασία αυτή από την αρχή της.
Τη γνωριμία μου μαζί του την επεδίωξα. Ταλαιπωρήθηκα για ένα χρόνο, αλλά τα κατάφερα. Του είπα αμέσως ότι τραγουδάω, με άκουσε, του άρεσε η φωνή μου και αυτό ήταν. Εκείνο όμως που έχει σημασία, είναι αυτό που ακολούθησε. Αυτά που είδα και άκουσα δηλαδή και το πώς τα επεξεργάζομαι. Αυτή η πολύχρονη συνεργασία και μαθητεία κοντά του, είναι η προσωπική μου κληρονομιά και για να την αφομοιώσω, θέλω άλλα εκατό χρόνια.
Πώς ήταν να δουλεύει κανείς με μια τόσο σημαντική προσωπικότητα; Τι διδαχτήκατε απ’ αυτόν και τι έχετε να θυμάστε;
Πάσχιζε να πετύχει το καλύτερο. Δεν μας κούραζε, διότι μπαίναμε και εμείς σ’ αυτό το παιχνίδι της τελειοθηρίας και προσπαθούσαμε να καταθέσουμε το μέγιστο. Όταν το καταφέρναμε παίρναμε μεγάλη ικανοποίηση. Αυτή ήταν η πλούσια ανταμοιβή μας.
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας από τα χρόνια της συνεργασίας σας;
Μια που σας αρέσουν, θυμήθηκα κάτι. Δεν έχει να κάνει με τη συνεργασία μας, αλλά με την ευστοχία και την ψυχραιμία του Μάνου. Σε μια συναυλία, λοιπόν, στο θέατρο Δωδώνης με πολλές χιλιάδες κόσμο, την ώρα που σηκώνει τα χέρια του για να δώσει το μέτρημα για το επόμενο τραγούδι, σε στιγμή απόλυτης ησυχίας, ακούγεται κάποιος με αγενέστατη φωνή να λέει: «πόσα πήρες ρε;» Και ο Μάνος χωρίς παύση του απαντάει: πολύ λίγα για να αντιμετωπίσω εσένα.
Σίγουρα έχετε ερωτηθεί γι’ αυτά και στο παρελθόν, αλλά λόγω του αφιερώματος, συγχωρείστε μας την κοινοτυπία! Σας έχει «κουράσει» ποτέ η ταύτιση;
Δεν αντιγράφω τον Χατζιδάκι, τον αφομοιώνω. Ούτε ζω στη σκιά του, ζω πιο πέρα κι από πάνω μου βλέπω καθαρό ουρανό. Είναι επιλογή μου να μην απομακρύνομαι και να ξεκουράζομαι πολλές φορές στη σκιά του. Σ’ αυτά εδώ τα μέρη ζούνε πολλοί άλλοι δικοί μου άνθρωποι όπως οι Portishead, ο Nino Rota , o Tom W aits, ο Mahler, o Κωστής Παπαγιώργης, o Γιάννης Αγγελάκας, o Nikola Piovani, ο Roger Waters, ο Σωκράτης, ο Ορφέας, οι Massive Attack, ο Franz Schubert, η Κική Δημουλά, οι Radiohead και ένα σωρό άλλοι. Είναι ο κόσμος μου! Δεν έχω λοιπόν, τέτοιες ανησυχίες και δε δίνω σημασία. Κάνω ακριβώς αυτό που θέλω και υπάρχει πολύς κόσμος που το αγαπάει και με ακολουθεί. Αυτό μου φτάνει. Άλλωστε το να λέει κάποιος το όνομα μου και να έρχεται στο μυαλό του ο Χατζιδάκις, είναι τιμή για μένα.
Πείτε μας λίγα πράγματα για την προσωπική σας δισκογραφία. Στο δίσκο «Το φιλί μου ταξιδεύει» συμμετείχε, εκτός των άλλων, ο Δημήτρης Μητροπάνος, με ένα δικό σας τραγούδι. Θέλετε να μου πείτε δύο λόγια για αυτόν;
Η προσωπική μου δισκογραφία, είναι οι προσωπικές μου αναζητήσεις· εκεί στηρίζεται το ένα μου πόδι και ότι αφομοιώνω και εισπράττω απ’ την εμπειρία μου με το Μάνο, το καταθέτω στα δικά μου τραγούδια.
Όσο για τον Δημήτρη Μητροπάνο δεν ήταν απλά ένας μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής, ανήκει στις εξαιρέσεις. Σε αυτούς που μας υπερβαίνουν και ότι και αν πούμε, θα είναι λιγότερο απ’ αυτό που πραγματικά ήταν. Κουβάλησε στη φωνή του με δυο τρεις άλλους, ολόκληρη την Ελλάδα. Μπορούσες να τον ακούς ταξιδεύοντας σε λεωφορείο άγονης γραμμής και κοιτώντας απ’ το παράθυρο τα χωριά να χάνονται πίσω σου, να νοιώθεις περήφανος για τη χώρα σου και ότι η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία. Κρίμα που τον χάσαμε.
Έχω πολύ ανέκδοτο υλικό, αλλά αυτή την εποχή θέλω να συγκεντρωθώ στη μουσική του Χατζιδάκι. Είναι κυρίως προσωπικοί οι λόγοι που το θέλω. Πέραν του ότι παίρνω μεγάλη χαρά τραγουδώντας αυτά τα τραγούδια, διαπίστωσα τελικά πως το μάθημα στα είκοσι χρόνια που ήμουν μαζί του, δεν ολοκληρώθηκε. Έχω πολλά κενά και άφησα αρκετά σημεία τότε για να ερευνήσω και να εμβαθύνω αργότερα. Νομίζω πως πρέπει να γίνει τώρα.
Ξεκίνησα πανηγυρικά με τις Αγορές και αν ευνοηθώ από τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, θα συνεχίσω με κύκλους. Το έργο του Μάνου είναι τεράστιο και αν τα καταφέρω, πιστεύω θα είναι ωφέλιμο για όλους μας. Τα άμεσα σχέδια μου λοιπόν, είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Επίσης στις 6 Απριλίου θα παρουσιάσω στο Μέγαρο ένα εντελώς διαφορετικό θέμα, που όπου να ‘ναι θα ανακοινωθεί.
Όσον αφορά στις ζωντανές εμφανίσεις, έχετε κάποια βάση όπου μπορεί να σας ακούσει ο κόσμος;
Όχι, πρέπει να με ψάχνετε για να με βρείτε. Άλλωστε τα καλά πράγματα είναι κρυμμένα, ενώ αυτά που εμφανίζονται απρόσκλητα μπροστά μας, είναι συνήθως ύποπτα.
Ποίες είναι οι επιθυμίες σας για το μέλλον;
Να μπορώ να κάνω πάντα αυτά που θέλω και όχι «άλλα θέλω κι άλλα κάνω», που λέει και το σοφό τραγούδι.
