Γιώργος Σκαρλάτος: «Το αστικό τοπίο, επιδρά επάνω στην ψυχοσύνθεσή μας»

To ιδρυτικό μέλος των Magic de Spell μιλά για την πρώτη ποιητική του συλλογή
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
«Για πρώτη φορά μετά την δεκαετία του ’60, οι ελληνικές μπάντες είχαν παρόμοιο ήχο με τις μπάντες του εξωτερικού. Δεν ήταν εύκολο να ασχοληθείς μόνο με την μουσική σου και να αφήσεις χωρίς αποπροσανατολισμούς το αποτύπωμά σου».

Ο Γιώργος Σκαρλάτος είναι από τα κοφτερά μυαλά του Rock στην Ελλάδα. Διαθέτει απίστευτη λογική και φαντασία, είναι κατασταλαγμένος νιουγουεβάς , γνήσιο τέκνο της ανήσυχης γενιάς του ’80. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος των Magic de Spell, μπασίστας και δημιουργικό μέλος (συν-συνθέτης και συν-στιχουργός) που ξεκίνησαν ως τρίο το 1979 στην Αθήνα. Μετά από μια πολύ δημιουργική πορεία μαζί τους συνεχίζει την πορεία του ως μουσικός και δίνει περιεχόμενο στις εμπνεύσεις του μέσα από την πρώτη ποιητική του συλλογή «Οι Ψυχές Γνωρίζουν τον Τρόπο» (εκδόσεις Νίκας).

Το νεκρό διάστημα που ζήσαμε όλοι λόγω υγειονομικών συνθηκών ήταν μια καλή ευκαιρία για τον ίδιο να βάλει σε τάξη το γραπτό λόγο του αφουγκραζόμενος το γκρίζο αστικό τοπίο και τις ανθρώπινες σχέσεις - θέματα που πυροδότησαν την πένα του. Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό. Το νέο αποτύπωμά του έδωσε την αφορμή για την συζήτησή μας που έφθασε αρκετά μακριά έως την εποχή που όλα ήταν εφικτά στο μυαλό ενός νέου που έκανε με σιγουριά τις επιλογές του μέσα από την μουσική επανάσταση της εποχής. Eδώ και μια δεκαετία έχει σχηματίσει τους Art Telepaths.

Ας μπούμε στο μυαλό του Γιώργου Σκαρλάτου, έχει μυστήριο και πολύ ζουμί…

-Πώς έφθασες στο σημείο να εκδώσεις μια ποιητική συλλογή;

Όπως γνωρίζεις πάντα έδινα ένα προβάδισμα στην στιχουργική. Που σημαίνει πως ό,τι ποιητικό έγραφα, απλώς το άφηνα στην άκρη. Κατά την διάρκεια της καραντίνας όμως, συμμαζεύοντας το αρχείο μου από διάφορα κείμενα και σημειώσεις, συνειδητοποίησα ότι υπάρχει ένας όγκος ποιημάτων, τον οποίο και ταξινόμησα.

Τότε ήρθε η ιδέα της έκδοσης μιας συλλογής με ποιήματα.

Δεν θέλησα όμως να το προχωρήσω τότε, σε μια φάση κοινωνικά δύσκολη, αλλά αργότερα όταν θα είχα την ευκαιρία να μοιραστώ το αποτέλεσμα με φίλους και γνωστούς.

Όταν ήρθε η κατάλληλη στιγμή συναντήθηκα με τις εκδόσεις Νίκας, ο οποίες κινούνται πολύ δυναμικά στον συγγραφικό χώρο, και ξεκινήσαμε μια όμορφη μέχρι τώρα συνεργασία.

Έτσι, πριν λίγο καιρό εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή μου, με τίτλο: «Οι ψυχές γνωρίζουν τον τρόπο» και νιώθω πραγματικά πολύ όμορφα που αποτελεί και την αφορμή για την συζήτησή μας.

oi psyxes gnorizounl
Το εξώφυλλο της πρώτης ποιητικής συλλογής του Γιώργου Σκαρλάτου

-Σε μια εποχή που είναι ζόρικη για ουσιαστική επικοινωνία και ίσως για ενδοσκοπήσεις μπροστά στην επιβίωση, η πρότασή σου σε ποιες ψυχές απευθύνεται;

Μπορώ να απαντήσω εμμέσως και με τον τίτλο της συλλογής μου: οι ψυχές γνωρίζουν τον τρόπο!

Εννοώ ότι απευθύνεται σε όλες τις ψυχές... Οι άνθρωποι δεν είναι μονοδιάσταστα όντα. Ακόμα και αν δεχθούμε ότι υπάρχουν διαφορετικές ικανότητες αντίληψης ή άλλης μορφής παιδεία ή και έλλειψή της, οι ψυχικές διεργασίες μπορούν να συμβούν σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Μέσα στις δυσκολίες δηλαδή και τις αντιξοότητες, οι άνθρωποι ερχόμαστε αντιμέτωποι με το εγώ μας ή την συνείδησή μας.

Από την άλλη κάθε δημιουργός, επιχειρεί στην τέχνη με όποιο τρόπο νιώθει περισσότερο φίλιο στην δική του ψυχή. Και είναι βέβαιο πως δεν γράφουμε ή ζωγραφίζουμε ή συνθέτουμε με δεδομένο ότι κάποιος μας περιμένει εκεί έξω. Μακάρι να είναι έτσι, αλλά δεν συμβαίνει πάντα.

Οι συνθήκες μια ζόρικης εποχής μπορεί να δυσκολεύουν την επικοινωνία, αλλά από την άλλη, σε αυτές τις εποχές, ίσως είναι και μια υποχρέωση κάποιου δημιουργού να έχει κατά νου ότι έστω και κάποιοι λίγοι θέλουν μια άλλη διέξοδο από το κοινωνικό αδιέξοδο.

Κάπου λοιπόν μεταξύ της προσπάθειας για επιβίωση και της βαθειάς ανάσας για την συνέχεια, υπάρχει μια ρωγμή από όπου μπορεί να μπει ένα έργο για να μας ανανεώσει την διάθεση, αλλά και το κουράγιο για την συνέχεια. Προσπαθώ να την αναζητώ και γνωρίζω ότι το κάνουν και άλλοι συνοδοιπόροι της ζωής.

03 Art Telepaths IlionΤραγουδιστής-μπασίστας και συνθέτης με τους Art Telepaths από το 2012. Εδώ σε συναυλία στο Ilion Plus

-Είναι η πρώτη φορά που γράφεις ; Αν όχι πότε ξεκινά η σχέση σου με το γραπτό και ποιο ήταν το κύριο ερέθισμα;

Όχι δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω. Είναι η πρώτη φορά που εκδίδεται κάτι που δεν είναι στίχος για κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι, αφού άλλωστε η μουσική σύνθεση είναι κάτι που από πάντα με απασχολούσε ιδιαιτέρως.

Η σχέση μου με την γραφή αρχίζει από την εφηβική ηλικία. Στην αρχή όπως προκύπτει και από αυτό που ήδη ανέφερα, ήταν να δίνω περιεχόμενο στις μουσικές μου εμπνεύσεις. Θυμάμαι τότε παλιά να κινούμαι ανάμεσα σε θεματικές που είτε είχαν σχέση με τον έρωτα, είτε με τις σχέσεις των ανθρώπων εν γένει. Θα το έλεγες και υπαρξιακό, αλλά όχι με αυστηρό περίγραμμα. Η γραφή μετά γίνεται μια όμορφη συνήθεια, αφού είναι ένας τρόπος φυγής ή ακόμα συναισθηματικής εκτόνωσης. Και τότε μπορείς με το μελάνι να μιλήσεις για πολλά. Αν δει μάλιστα κάποιος τα γραπτά του σε βάθος χρόνου, φαντάζουν ως ένα είδος ημερολογίου.

Δεν περιέχει τυποποιημένα μέρες ή μήνες (αν και αυτό ακόμα δεν αποκλείεται), αλλά χρόνια, γεγονότα και καταστάσεις.

10 Photo exofyllouΤο αστικό τοπίο όπως αποτυπώθηκε στο φακό του Γιώργου Σκαρλάτου.

-Η συννεφιά στο αστικό τοπίο του εξωφύλλου πώς συνδέεται με το περιεχόμενο; Ποιανού φωτογραφία είναι;


Η φωτογραφία είναι δική μου, όντως δεν αναγράφεται κάπου αυτό.

Είναι τραβηγμένη σε ένα από τα σημεία της καθημερινής “φρίκης” της Αθήνας, στην είσοδο του Κηφισού, σε ένα αχανές μποτιλιάρισμα. Εκεί όπου χάνεις τον χρόνο, αλλά και τον χρόνο σου. Ήταν φυσικά έγχρωμη. Δείχνει σύννεφα φωτισμένα με χρυσό και πορτοκαλί από ένα λαμπρό ήλιο που δύει.

Όμως το αστικό τοπίο, αποτέλεσμα και της ζωής που ζούμε θεωρώ ότι επιδρά επάνω στην ψυχοσύνθεσή μας. Έτσι “είδα” τον ουρανό αποχρωματισμένο, γκρίζο. Θέλω να τονίσω αυτή την πλευρά της ζωής μας, γιατί προσβάλλει το χρώμα γύρω μας και αποχρωματίζει σχεδόν τα πάντα. Έτσι γίνονται γκρίζες και οι σχέσεις μας, και οι φιλίες μας και οι δραστηριότητές μας εγκλωβισμένες στο αστικό τοπίο.

-Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή στην πόλη; Από πού αρχίζει και πού καταλήγει ; Με ποιο μέσο την διανύεις;

Για να ακριβολογήσω μου αρέσει η διαδρομή και μέσα και έξω από την πόλη.

Προτιμώ να κάνω την αγαπημένη μου διαδρομή πάντα με τα πόδια, γιατί μπορώ να έχω την προσοχή μου όπου και όσο θέλω χωρίς περιορισμούς. Αν μιλούσαμε για αυτοκίνητο, τότε πάει προς το ταξίδι και έχουμε άλλες παραστάσεις να λειτουργούν.

Μου αρέσει να κυκλοφορώ την Αθήνα και συνδυάζοντας πολλές φορές και κάποιες δουλειές βρίσκω την ευκαιρία να κάνω ένα γύρο της με ιδιαίτερη ευχαρίστηση. Να ξεκινήσω από κάπου στο Θησείο και μέσα από το Σύνταγμα ή την Ακρόπολη, να καταλήξω στα Εξάρχεια, όπου θα δω και φίλους για καφέ !

Από την άλλη μου αρέσει πολύ η φύση, και όταν έχω την ευκαιρία κάνω βόλτες στον Βοτανικό Κήπο, που είναι ένα καταπληκτικό μέρος με φυτά και ελεύθερα ζώα και πουλιά.

Και οι δύο διαδρομές, πέραν ότι τις απολαμβάνω, είναι ευκαιρίες για νοητικές ή εσωτερικές δημιουργικές αναζητήσεις. Πολλές φορές καταλήγω στην επιστροφή να έχω καταγραμμένες κάποιες μουσικές ή κάποια στιχάκια !

GIORGOS THANASIS SKARLATOSO Γιώργος Σκαρλάτος με τον αδερφό του Θανάση που επίσης υπήρξε για ένα διάστημα μέλος των Magic de Spell στην πρεμιέρα της βιογραφικής ταινίας του γκρουπ «Διασχίζω τον κόσμο και φλέγομαι: Η ιστορία των Magic de Spell» των Βόρι Καραγιάννη και Μιχάλη Λαμπριανίδη», 1 Ιουνίου 2022, σινέ «Μικρόκοσμος». Φωτο: Γ. Αλεξίου


-Που μεγάλωσες ; Σε ποια γειτονιά της Αθήνας ; Η σχέση σου με την οικογένειά σου και κάποιες εικόνες από τα χρόνια τα νεανικά ότι έρθει πρώτα, σχέση με την μουσική ίσως, δίσκοι στο σπίτι, πικάπ. Ποιο ήταν το ερέθισμα να σκεφτείς διαφορετικά ; Πιο επαναστατικά από τους συνομηλίκους σου ;

Μέχρι την εφηβεία μου μεγάλωσα σε διάφορα μέρη της επαρχίας, αφού ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος. Και όμως τότε ήρθα στην πρώτη μου επαφή με την μουσική, σχεδόν εξ ενστίκτου, αρχίζοντας να παίζω τούμπα από 10 ετών στην Φιλαρμονική της πόλης του Ορχομενού.

Στην Αθήνα, πέρα από το ποτάμι και ειδικότερα στο Αιγάλεω, όπου μένω μέχρι και σήμερα, βρέθηκα στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Η οικογένειά μου ευνόησε την ενασχόλησή μου με την μουσική αν και τελικά ίσως να ήθελαν να ασχοληθώ λιγότερο!

Οι πρώτες επαφές με μουσική ήταν από ραδιόφωνο που συνήθιζε να ακούει η μητέρα μου, πριν καν το δημοτικό, ακόμα θυμάμαι πράγματα. Αργότερα είχε πάρει ο πατέρας μου ένα ηλεκτρόφωνο Philips, ίσως και από τα πρώτα που είχαν βγει στην αγορά, στο οποίο άκουγε κυρίως λαϊκά, αλλά και Θεοδωράκη, Ξαρχάκο κλπ Θυμάμαι ότι δεν είχα ιδιαίτερη προτίμηση σε αυτά τα ακούσματα, αλλά μου άρεσε η ιεροτελεστία ότι ακούω δίσκους μουσικής! Άργησα να έχω ένα δικό μου στερεοφωνικό, τελειώνοντας το Λύκειο έγινε. Αλλά μέχρι τότε άκουγα κυρίως όταν βρέθηκα στην Αθήνα τους ερασιτεχνικούς σταθμούς των FM, όπου και έμαθα τα ροκ ακούσματα. Και παράλληλα με κασέτες, Doors, Black Sabbath, Deep Purple, Thin Lizzy, Pink Floyd, Hawkwind και πιο μετά χτυπηθήκαμε με πανκ, Sex Pistols, Clash, Ramones, Stranglers, και το new wave. Στο μεταξύ μπήκα στο ψάξιμο και άρχισα να γράφω και να παίζω με τον αδελφό μου και φίλους τα δικά μου!

MdS club Mekka 1982 Theodore Vlahakis George Scarlatos 01 Θοδωρής Βλαχάκης και Γιώργος Σκαρλάτος στο κλαμπ «Μέκκα» το 1982. Φωτο αρχείου: Γ. Σκαραλάτου.


Όπως είπα και πιο πριν, πλησίασα την μουσική με ένστικτο, μου άρεσε και ήθελα να είμαι μουσικός. Έτσι και μετά στην εφηβεία άρχισα να γράφω στίχους και μουσική. Δεν κρύβω ότι στην κατεύθυνση της σκέψης μου στην άμεση μουσική δημιουργία επέδρασε το πανκ κίνημα. Κι αυτό γιατί περιείχε κατά κάποιο τρόπο την δημιουργία εφικτής μουσικής, με την έννοια του «όλα μπορούμε να τα κάνουμε».

Ότι σκεφτόμουν διαφορετικά από άλλους συνομηλίκους μου, ναι μπορώ να το πω, αφού έκανα κάτι που δεν ήταν σύνηθες. Επαναστατικά δεν ξέρω, είναι συνάρτηση πολλών πραγμάτων για να το πούμε. Όμως κάποιες φορές, όταν το διαφορετικό είναι πολύ μακριά από το συνηθισμένο είναι αλήθεια ότι παίρνει μια επαναστατική υπόσταση. Το να φοράς για παράδειγμα μαύρα ρούχα και να μπαίνεις στο λεωφορείο σε μια εποχή που τα φορούσαν μόνο στην κηδείες, για πολλούς ακόμα και αυτό μπορεί όντως να ήταν επανάσταση !

-Ποιο ήταν το «όχημα» που είχες μικρός για να φτάνεις εκεί που λαχταρούσες ; Ένα ποδήλατο ίσως ;

Η απάντηση είναι ναι, ένα ποδήλατο.

Αλλά, έτσι όπως έθεσες το «όχημα» σε εισαγωγικά, η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι το εννοείς και μεταφορικά.

Και με αυτή την οπτική, θα πω ότι το πρώτο «όχημα» ήταν το ραδιόφωνο και το δεύτερο το βιβλίο. Με αυτά έχω ταξιδέψει από μικρός σε απίστευτα μέρη!
Αργότερα το ποδήλατο ήταν το μέσο φυγής μου. Και με ταχύτητες στα όρια του ρίσκου!

-Ποιο θεωρείς ότι είναι το πιο πανκ-ροκ ποίημα της συλλογής σου ;

Αβίαστα θα πω, αυτό που τιτλοφορείται «Στον κήπο με τους νάρκισσους»: “Ποιος νομίζεις πως είσαι ;”

07 MDSmekka1982O Γιώργος Σκαρλάτος σε live με τους Magic de Spell στο κλαμπ «Μέκκα» το 1982. Φωτο : Γιώργος Μωραγιάννης

-Ποιος δίσκος σε έβαλε σε αυτό τον καινούργιο ήχο που υποστήριξες με τους Magic de Spell ;

Στην αρχή οι Magic de Spell ξεκίνησαν ως πανκ μπάντα. Στην συνέχεια και μάλλον σε αυτό αναφέρεσαι, μπήκαμε στον χώρο του new wave, σήμερα ακούγεται και dark βέβαια. Δεν νομίζω ότι ήταν κάποιος συγκεκριμένος δίσκος, αλλά περισσότερο ο ήχος της εποχής εκείνης. Τότε συνέβη κάτι πολύ ενδιαφέρον με εκείνα συγκροτήματα στην αρχή του ’80. Για πρώτη φορά μετά την δεκαετία του ’60, οι ελληνικές μπάντες είχαν παρόμοιο ήχο με τις μπάντες του εξωτερικού. Και μάλιστα αργότερα διαπίστωσα ότι είχαμε πάνω κάτω και τις ίδιες ηλικίες. Το πρώιμο new wave εκείνης της εποχής με συνθετικούς ήχους μπορούμε να πούμε ότι ήταν μια γενική επιρροή.

Συνολικά όμως, ως ήχος και άποψη. Μας άρεσαν μπάντες όπως οι Joy Division, Cure, Simple Minds, Bauhaus, Ultravox.
Αλλά με τους Magic de Spell προσπαθήσαμε και περπατήσαμε ένα αρκετά δικό μας μουσικό δρόμο.

08 MdS Sporting 1982 me EiasΟι Magic de Spell στο θρυλικό τριήμερο στο γήπεδο μπάσκετ του Σπόρτινγκ, το 1982 : Ηλίας Ασλάνογλου στα φωνητικά και Γιώργος Σκαρλάτος στο μπάσο. Αρχείο: Γ. Σκαρλάτος

-Τι είχε συμβεί στην συναυλία σας με τους Fall στο Σπόρτινγκ ; Τι θυμάσαι που να μην ξέρουμε ;


Σίγουρα το όμορφο συναίσθημα ότι σε εκείνο το 3ήμερο, ήμασταν τρεις ελληνικές μπάντες (Magic de Spell, Forward Music Quintet, Metro Decay) με 3 ξένες (The Fall, New Order, Birthday Party) που εκείνη την εποχή ήταν από αυτές που έκαναν την διαφορά και φυσικά ήταν στα ακούσματά μας. Και αυτό δύσκολα μοιράζεται ως εμπειρία !

Ήταν επίσης η πρώτη μας συναυλία της μετα-πανκ εποχής. Είναι και σχετικό με αυτό που απάντησα προηγουμένως.

Κάτι που αναφέρω πάντως όταν συζητώ για εκείνη την εποχή, είναι ότι μας είχε κάνει εντύπωση η οργάνωση των ξένων συγκροτημάτων, παρ’ όλο που τότε δεν ήταν ακόμα στο υψηλότερο επίπεδο της δημοφιλίας τους και το πως κατόρθωσαν και έβγαλαν αξιοπρεπή ήχο στο κατά τα άλλα ακατάλληλο Sporting (δεν υπήρχαν άλλωστε ακόμη ειδικοί χώροι συναυλιών). Σε αντίθεση με τους Έλληνες τεχνικούς που αντί να διδαχθούν κάτι από αυτό προτίμησαν να παίζουν μπασκετάκι την ώρα των sound checks!

-Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή αυτής της μουσικής σου διαδρομής ; Πότε και γιατί τέλειωσε και πώς επιβιώνεις έκτοτε ;

Η καλύτερη στιγμή της συγκεκριμένης διαδρομής είναι νομίζω ότι άρχισε!

Βέβαια δεν μπορώ να διακρίνω κάτι κορυφαίο, γιατί κάθε εποχή έχει και τις ιδιαιτερότητές της. Μπορώ όμως να θυμηθώ κάποιες σημαντικές στιγμές:

Για παράδειγμα το 45άρι που κυκλοφορήσαμε το 1981, με τόλμη για την εποχή, γιατί δεν ήμασταν μια ήδη γνωστή μπάντα. Ή τον πρώτο δίσκο των Magic de Spell που ήταν μια ιδιαίτερη ηχητική προσέγγιση και κρατούσαμε για πρώτη φορά στα χέρια μας ένα ολοκληρωμένο δικό μας δημιούργημα.

Αργότερα όταν γινόταν η ηχογράφηση του δίσκου «Διακοπές στο Σαράγεβο», είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση με τον Jean Jacques Burnel των Stranglers -που είχε κάνει και την παραγωγή- για ένα τραγούδι μου που του άρεσε, το «Τίποτα», και ήθελε να συμπεριληφθεί στον δίσκο και στο οποίο τελικά έπαιξε και μπάσο! Και πιο μετά πάλι, γιατί με τους Magic de Spell συνεργαστήκαμε κι άλλες φορές αργότερα, όπως στο «Εμένα οι φίλοι μου» της Γώγου, ή το «Gala» του Καρυωτάκη που είναι σε δική μου μουσική.

Το γιατί έφυγα σε ένα συγκεκριμένο σημείο της διαδρομής δεν κρύβει κάτι ιδιαίτερο. Συμβαίνουν αυτά και στις καλύτερες μπάντες ή και οικογένειες. Όταν υπάρχουν ασυμφωνίες, τότε η προσωπική πορεία είναι ίσως μια καλή επιλογή για να μη χαλάσει η οικογένεια.

Έκτοτε έχω κάνει πολλά πράγματα, έχω συνεργαστεί και με άλλες μπάντες. Επίσης παίζω και τούμπα, είμαι πολλές δεκαετίες στην Φιλαρμονική Ορχήστρα του δήμου Αιγάλεω, και με δισκογραφία ανάλογου ύφους. Και έχω κάνει μεταφράσεις.

Τώρα δραστηριοποιούμαι μουσικά με το project Art Telepaths.
05 AT Kyttaro meMagic 02 11 2019 MoraitisMε τους Art Telepaths live στο «Κύτταρο», 2 Νοεμβρίου 2019. Φωτο : Ηλίας Μωραΐτης

-Τι είναι αδιαπραγμάτευτο από την δεκαετία του ’80, τα χρόνια της εφηβείας έως την ενηλικίωση;

Η ελευθερία της έκφρασης. Αυτό, αν και εκείνη την δεκαετία σφυρηλατήθηκε, είναι αδιαπραγμάτευτο, και παραμένει μέχρι σήμερα. Η αλήθεια είναι πώς δεν συνάντησα σημαντικά εμπόδια σε αυτό, και ο λόγος είναι πως πάντοτε προσπαθούσα τόσο σε θέματα εκδόσεων, αλλά και εκδηλώσεων ή παραστάσεων να συνεργάζομαι με άτομα ή φορείς με ανοιχτούς πνευματικούς ορίζοντες, που με αμοιβαία εμπιστοσύνη να ενστερνίζονται την ελευθερία της έκφρασης, όπως κι εγώ.

- Ποια είναι η σχέση σου με την μουσική σήμερα ; Γράφεις ; Παίζεις; Τι ακούς και με τι τρόπο;

Η σχέση μου με την μουσική είναι πάντα σταθερή. Μου αρέσει να γράφω μουσική, είναι κάτι που είναι αδιάλειπτο μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια. Δεν έχει εκδοθεί βέβαια όλο το υλικό που έχω γράψει, αλλά αρκετά πράγματα θα γίνουν και ελπίζω σύντομα.

Tο 2012 δημιούργησα το project Art Telepaths. Εκδώσαμε το 2013 με την συμμετοχή παλαιών μελών των Magic de Spell (Θοδωρής Βλαχάκης και Θανάσης Σκαρλάτος), αλλά και φίλων μουσικών από τα 80s (Τάκης Πολυχρονόπουλος, Γιάννης Ντρενογιάννης, Κώστας Μάστορης, Βασίλης Σαλαπάτας) ένα EP με τίτλο «Heaven Up There”, που κυκλοφόρησε η Geheimnis Records και περιείχε παλαιότερα ανέκδοτα τραγούδια μου.

Στην συνέχεια οι Art Telepaths έγιναν κανονική μπάντα. Έτσι εκδόθηκε, και μάλιστα το 2020 εν μέσω πανδημίας, ένα EP με τίτλο “FreakΌνειρα”, από την B-other Side Records. Ανάμεσα στα τραγούδια υπάρχει και μια διασκευή στην «Σχιζοφρενοβλαβίωση» του Νικόλα Άσιμου, που έγινε και video-clip. Ήδη ετοιμάζεται νέο υλικό και μέσα στο 2023 θα έχουμε νέα κυκλοφορία.

Υπάρχουν και κάποια άλλα projects συνεργασίας που συνδυάζουν μουσική και ποίηση και ελπίζω ότι θα προχωρήσουν και αυτά.

Μου αρέσει να παίζω μουσική με την μπάντα, τόσο σε συγκεκριμένο υλικό, αλλά και με jams. Επίσης και με διάφορες κατά καιρούς συνεργασίες.

Η μουσική που κυρίως ακούω είναι νέες δημιουργίες. Προτιμώ βέβαια να είναι από την rock, progressive, ethnic δεξαμενή, αλλά κυρίως μου αρέσει να ακούω νέες μουσικές ιδέες και προτάσεις. Υπάρχουν μουσικές πλατφόρμες που δίνουν την δυνατότητα σε αυτό.

Art Telepaths - Σχιζοφρενοβλαβίωση - Official Video Clip


-Τι ήθελες πολύ να γίνει τότε στα ανήσυχα χρόνια που δεν έγινε ;

Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση αυτή. Όσον αφορά στις προσωπικές μου επιλογές, δεν νομίζω πως θα έκανα κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανα.

Θα προτιμούσα όμως να ήταν κάπως διαφορετικές οι γενικότερες κοινωνικές συνθήκες. Μη ξεχνάμε ότι αναφερόμαστε σε χρόνια πολύ κοντά στην μεταπολίτευση με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, που όμως δημιουργούσε ακόμα αναχώματα, μερικές φορές και ισχυρά στις νέες ιδέες. Όταν ξεκίνησα να δισκογραφώ υπήρχε ακόμα η λογοκρισία!

Αυτό σημαίνει πως όσοι θέλαμε να κάνουμε καινούρια πράγματα έπρεπε κυριολεκτικά να χαράξουμε εμείς οι ίδιοι και να συντηρήσουμε τον δρόμο μας με κάθε κόστος, κυρίως ψυχικό και συναισθηματικό. Δεν ήταν εύκολο να ασχοληθείς μόνο με την μουσική σου και να αφήσεις χωρίς αποπροσανατολισμούς το αποτύπωμά σου.

Αυτό θα ήθελα να ήταν αλλιώς, όχι μόνο για μένα, αλλά και για τους συνοδοιπόρους μας εκείνης της εποχής, γιατί σε κοινωνικό επίπεδο πιστεύω ότι θα κερδίζαμε όλοι!

ASYLO 6Η ανήσυχη γενιά του ’80 στην πρεμιέρα της ταινίας «Εδώ Δεν Υπάρχει Άσυλο» του Μιχάλη Καφαντάρη : Θανάσης και Γιώργος Σκαρλάτος, Τάκης Πολυχρονόπουλος (Παρθενογένεσις), Θοδωρής Βλαχάκης, Λούης Κοντούλης (Stress). Φωτο : Γιώργος Μωραγιάννης

-Ποιο ποίημά σου αφιερώνεις στην εποχή αυτή ;
Σκέφτομαι κάποιο γκρίζο όπως η εποχή για την εποχή... αλλά επειδή πρέπει να κοιτάζουμε πάντα μπροστά, μάλλον θα προτιμήσω κάτι πιο ενωτικό με μελλοντική αισιοδοξία:

Υπάρχουν στιγμές...

Υπάρχουν στιγμές του
"πόσο μου λείπεις"...
Λάμπουν ακόμα τ' αστέρια
στην Κόμη της Βερενίκης ;

Χωρίς λύπη, ο χρόνος γλύφει
τις τρεις διαστάσεις...
Η φιλία -μόνο- πάντα ανατέλλει,
δεν γνωρίζει αποστάσεις.

Κι αν -όπως είδα- ο νους σε παγίδα
δυστροπεί και δικαίως,
οι ψυχές γνωρίζουν τον τρόπο
να σηκώνουν το χρέος.


MdS 1991a LargeMagic de Spell 1991: Θ.Βλαχάκης, Γ. Σκαρλάτος (επάνω), Δ.Καρασταμάτης, Ν.Μαϊντάς, Ηλ. Ασλάνογλου, Ν.Γεωργούλης. Από την ταινία.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!