τη ζωή γενικότερα, ΑΠΙΑΣΤΟΣ.
Και κάπως έτσι εγκαινιάζω έναν καινούργιο κύκλο στη ζωή μου... Μέσα από τα «Ταξίδια ανάΨΥΧΗΣ» θα προσπαθήσω να σας περιπλανήσω σε ανθρώπους που γνωρίζουμε μέσα από το έργο τους. Η στήλη αυτή είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου που κάθε φορά θα συμπληρώνεται σα παζλ από κάποιον επώνυμο. Ευχαριστώ λοιπόν δημόσια το Όγδοο που με εμπιστεύτηκε και το ταξίδι αρχίζει μ' έναν αξιόλογο άνθρωπο που συγκεντρώνει στο πρόσωπο του αρκετές ιδιότητες (μουσικός-ηθοποιός-δημιουργός). Νομίζω θα μπορούσα να μιλώ ώρες ατελείωτες για τον ΑΝΘΡΩΠΟ Γιάννη Ζουγανέλη. Τον συνάντησα στο θέατρο Χώρα όπου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη» και σας παραθέτω την κουβέντα μας...
Θα σας γυρίσω πίσω στην παιδική σας ηλικία... Θα ήθελα να μου πείτε τι απαντούσατε στην ερώτηση «Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;»
Θα ξεκινήσω και εγώ με ένα οξύμωρο σχήμα και πιστεύω πως θα με καταλάβουν όσοι διαβάσουν τη συνέντευξη. Εγώ μεγάλωσα μικρός. Συνειδητοποίησα πολύ γρήγορα τι σημαίνει ζωή, γιατί γεννήθηκα από δύο εξαίρετους γονείς, κωφάλαλους και έτσι μπήκα στη διαδικασία της ελευθερίας μου πολύ γρήγορα συγκριτικά με άλλα παιδιά. Έτσι θέτοντας γνώμονες για να υπερασπιστώ τους γονείς μου που το ανύπαρκτο κράτος και η κοινωνία αντιμετώπιζαν μειονεκτικά, ήθελα να τους εξηγήσω τι είναι ο ήχος και κατ' επέκτασιν η μουσική. Ήταν πολύ γλυκείς άνθρωποι, πολύ ρομαντικοί με τρομερό σεβασμό ο ένας στο πρόσωπο του άλλου, θέλω να πω πως, τον έρωτα το γεύτηκα παρακολουθώντας τους. Θυμάμαι πόσο τρυφερός ήταν ο μπαμπάς μου αλλά και πόσο δοτική και κυρία η μαμά μου. Και παρ όλο που ο μπαμπάς μου ήταν ένας αναλφάβητος εξαιρετικός οικοδόμος και η μαμά μου φρόντιζε το σπίτι και ήταν όλα στην εντέλεια, μου έδωσαν την ευκαιρία να γίνω μουσικός.
Ήμουν πάρα πολύ καλός μαθητής στο σχολείο με αποτέλεσμα η μαμά μου να καλύπτεται από αυτή μου τη στάση. Δεν έδωσα πότε το δικαίωμα στη μαμά μου να νιώσει ότι την πουλάω, παρ' όλο που της έλεγα συνεχώς ψέματα. Όχι απ' αυτά που προσβάλλουν και κάνουν κακό αλλά από εκείνα που την προστάτευαν από τη λογική της αδικίας, της ανυπαρξίας της ισότητας. Όντας λοιπόν καλός μαθητής απαίτησα να πάω στο ωδείο και να κάνω μαθήματα, τα οποία κόστιζαν και πολύ μάλιστα. Τα ιδιαίτερα, οι παρτιτούρες, τα όργανα όλα κόστιζαν και οι γονείς μου με κάλυπταν στα πάντα, ήταν πολύ εντάξει.
Θα ήθελα να μου πείτε ένα μύθο και μία αλήθεια γύρω απ' το ονοματεπώνυμο Γιάννης Ζουγανέλης.
Μμμ... Λοιπόν κοίταξε με λένε Γιάννη - Ιωάννη το όνομα μου είναι Εβραϊκό (δεν έχω κάτι με τους Εβραίους) απλά θα ήθελα να είναι Ελληνικό. Με βάφτισαν έτσι για να τιμήσουν τον πατέρα του πατέρα μου. Ο μύθος είναι ότι πάντοτε φορτωνόμαστε το όνομα μας, εγώ το έψαχνα πάντα γι αυτό και αν παρατηρήσει κανείς έχω τραγούδια με το «Γιάννης», παροιμίες, ο Γιάννης Αγιάννης που είναι μία εξαιρετική φυσιογνωμία και ο Γιάννης που θυμάμαι μικρός (ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη μου). Ήταν ένας άνθρωπος τυφλός που έπαιζε ακορντεόν στη γειτονιά μου στα Πατήσια εκεί που μεγάλωσα. Πηγαίνοντας εκεί που στεκόταν και έπαιζε, τον παρακολουθούσα βουβός γιατί καταλάβαινα την καλλιτεχνικότητα αλλά και τη μουσικότητα του. Έπαιζε τα τραγούδια με μία παρρησία, με μία χαρά και εγώ έμενα εκεί να τον παρακολουθώ. Ώσπου μία μέρα μου είπε: Παιδί μου τι κάνεις; Με διαισθάνθηκε. Και του είπα πως μου άρεσε η μουσική που έπαιζε (κομμάτια του Αττίκ, του Σουγιούλ κτλ). Του εξομολογήθηκα τα πάντα για μένα. Γίναμε γνωστοί. Αυτός ο άνθρωπος έπαιξε πολύ καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου γιατί με έκανε να καταλάβω τον υπερβατικό ρόλο που έχουν οι άνθρωποι και με έβγαλε από τη διαδικασία της ματαιοδοξίας. Για μένα από αυτή την ιστορία κρατάω το πόσο άνθρωποι είναι μερικοί που έχουν τα μάτια ψηλά και μπορούν να μεταφέρουν όλες αυτές τις γνώσεις. Έχει φύγει από τη ζωή και τολμώ να πω πως στην κηδεία του έκλαψα, παρ όλο που δεν κατάφερα να το κάνω στην κηδεία του πατέρα μου.
Τι είναι για σας «ΕΛΛΑΔΑ»;
ΕΛΛΑΔΑ για μένα είναι το παν. Είναι η ελληνική φιλοσοφία και σκέψη. Η γλώσσα είναι η μοναδική στον κόσμο που εννοεί, είναι εννοιολογική. Η γλώσσα που μπορεί να εξηγήσει τη ζωή. Η Ελλάδα είναι μία χώρα τεράστια που γέννησε τις τέχνες, το θέατρο, τη μουσική, τη γλυπτική, τα μαθηματικά, τη γεωμετρία. Για παράδειγμα, την Ευκλείδειο γεωμετρία διδάσκονται σε όλο τον κόσμο, τα ονόματα των πλανητών του σύμπαντος είναι ελληνικά. Η νοηματική που την ομιλώ και που συμπληρώνει την ομιλούσα είναι μία γλώσσα πολύ υψηλών προδιαγραφών και η βάση της σε όλο τον κόσμο είναι τα ελληνικά. Μετά θα μπορούσα να συμπληρώσω τη μοναδική ομορφιά της Ελλάδας, άσχετα αν εμείς οι Έλληνες την καταπατούμε, τη βρίζουμε, την απαξιώνουμε, δεν την εκτιμούμε, τη βιάζουμε όλοι μας. Έχουμε μαγικά μέρη που εναλλάσσονται, άλλες συνήθειες, γαστρονομίες, ήθη και έθιμα στο βορρά άλλες στο κέντρο άλλες στο νότο. Γι αυτούς τους λόγους την υπερασπίζομαι με σθένος και δεν μπορώ να φύγω από τούτο τον τόπο. Εδώ θα μείνω.
Αν κρυφοκοιτάζατε για 5 λεπτά το μέλλον πως θα θέλατε να το δείτε;
Θα ήθελα οι άνθρωποι να ξεπεράσουν αυτή την επικοινωνούμενη μιζέρια, τη χυδαία λογική της κρίσης που είναι ένα τεράστιο καπιταλιστικό κόλπο, να είναι λιγότερο ματαιόδοξοι, να είναι ισορροπημένοι άνθρωποι, να αγαπηθούν μεταξύ τους, να υπάρχει καθαρότητα, να μην υπάρχει όλη αυτή η ατσουμπαλοσύνη. Να υπάρχει σεβασμός στο παρελθόν, τα παιδιά να παίζουν στις πλατείες, να υπάρχουν μπάντες στους δρόμους... Αυτό είναι το όνειρο μου. Έτσι θα ήθελα να τη δω την Ελλάδα. Μακάρι να πολεμήσουν όλοι για να τα καταφέρουμε και λέω πολεμήσουμε γιατί με τον αγώνα δε θα καταφέρουμε τίποτα, ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΕΜΟ η κατάσταση.
Ένα δικό σας Ταξίδι αναΨΥΧΗΣ...
Αχ Θεούλη μου (αναφώνηση). Μ' αρέσει πάρα πολύ η ξεγνοιασιά όχι η επιτηδευμένη, δηλαδή να βρεθώ με φίλους να γνωρίσω καινούργια πρόσωπα, να είμαι σε ένα ασφαλές μεταφορικό μέσο που θα μπορώ να κοιμάμαι και να καλύπτω τις βασικές μου ανάγκες σε αυτό και να γυρίσω την Ελλάδα από άκρο σε άκρο. Έτσι μόνον θα μπει στην ψυχή μου η ομορφιά της χώρας μου. Αυτό θα είναι το μεγάλο μου ταξίδι ανάΨΥΧΗΣ.
Οδηγίες προς (νέους) ναυτιλομένους...
Να μην μπεις ποτέ στη ζωή σου στη διαδικασία να γίνεις ιδιοκτησία κανενός. Να σέβεσαι και ν' αγαπάς τους γονείς σου και αν υπάρχει κάτι που σε συνδέει, φρόντισε να κόψεις τάχιστα τον ομφάλιο λώρο. Να ζεις ελεύθερος.
Αναφορικά στην κόρη σας τώρα, όταν σας είπε ότι θέλει να ασχοληθεί με το χώρο ποιές ήταν οι πρώτες σας σκέψεις;
Δεν μου δήλωσε κατ' αρχήν τίποτα. Μεγάλωσε με τραγούδια και τραγουδάει από μωρό. Της έκανα συνέχεια πλάκα όταν έπιανε το μικρόφωνο όχι έτσι είναι καλύτερα ή αυτό καν' το έτσι. Οπότε είναι βιωματική η σχέση της με το τραγούδι, ήρθε αβίαστα στη ζωή της. Γι αυτό και είναι τόσο πολύ καλή καλλιτέχνης. Εκτός από καλό παιδί γιατί είναι κόρη μου (γέλια). Επιλέγει, αγωνίζεται, προσπαθεί, αλλάζει, τρελαίνεται, τα χάνει αλλά ξανά βρίσκει το δρόμο της. Έχει τις αγωνίες της και αγαπάει το αντικείμενο της. Επίσης έχω να συμπληρώσω πως είναι και εξαιρετική ηθοποιός.
Τελικά πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να συνυπάρχετε στον ίδιο χώρο με το παιδί σας;
Δεν είμαστε στον ίδιο χώρο ακριβώς (γέλια). Θα σου πω όμως πως, ο ένας περνάει τις εμπειρίες, τις γνώμες, την αισθητική του στον άλλο. Ξέρετε όταν γεννήθηκε η κόρη μου, άλλαξε η ζωή μου. Ένιωσα για πρώτη φορά ότι έχω στόχο και πρέπει σε αυτή τη φάση να αποδείξω ότι κάτι αξίζω. Δεν είχα ποτέ μου τη φιλοσοφία να τη δω να γίνεται δημόσια υπάλληλος όπως πολλοί θα ήθελαν. Αγωνιώ και εύχομαι να την αφήσει η ζωή να αποδείξει ότι αξίζει. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα ν' αναφέρω το τραγούδι που έχει γράψει ο Αντώνης Ανδρικάκης και υπάρχει στο cd μου με τίτλο «Να Φυλάγεσαι» που το λέμε μαζί. Πρέπει να το ακούσει κάθε πατέρας μαζί με την κόρη του, είναι η ΣΥΓΓΝΩΜΗ που σας οφείλουμε.
Αν σας ζητούσα να μου περιγράψετε τη ζωή σας μ ένα τραγούδι, ποιό θα ήταν αυτό;
(Αναστεναγμός)... Έχω γράψει ένα τραγούδι... «Η ζωή μου μια ταινία του βωβού κινηματογράφου, γεγονότα στιβαγμένα στα καρέ του νεγκατίβ, σε ένα δωμάτιο μπουρδέλου με σβηστό το πορτατίφ...» Οι στίχοι είναι του Λάκη Τεάζη (σε συνεργασία με εμένα) και το τραγούδι υπάρχει μόνο σε βινύλιο.
Άμα παρατηρήσεις τη ζωή και γνώμονας της επικοινωνίας σου είναι ο σεβασμός και η αγάπη στον άλλο, αν δε μπεις στη διαδικασία να κάνεις χαβαλέ, αν διατίθεσαι και εκτίθεσαι, δεν προσποιείσαι, ούτε φοβάσαι και εκμεταλλευτείς τα εκφραστικά σου μέσα, τότε είναι πολύ εύκολο να κάνεις τον κόσμο να γελάσει. Η σκέψη μου όταν βγαίνω στον κόσμο είναι μία: «Τώρα είμαι μαζί σου και δεν θα με αποσπάσει κανένας»'. Αυτή η στιγμή χωρο-χρονικά για μένα είναι ιδιαίτερη.
Τι είναι σάτιρα για σας ; Έχει όρια;
Έχει όρια η σάτιρα, φυσικά. Η σάτιρα τελειώνει στο σεβασμό της προσωπικότητας και των προσωπικών δεδομένων του καθενός. Για παράδειγμα εγώ κάνω σάτιρα στην εφαρμογή της πολιτικής και όχι στα πολιτικά πρόσωπα. Η σάτιρα μπορεί να αφορίσει ένα πρόβλημα, γιατί με το γέλιο το φέρνει στο φως χωρίς να το καταλάβεις και σε κάνει να γελάς. Και θα σας πω και κάτι άλλο σε αυτό το σημείο, επειδή είμαι και ηθοποιός και μουσικός: Ξέρετε πόσες φορές δεν με έχουν πάρει στα σοβαρά και με έχουν κρίνει αδίκως λόγω του γεγονότος ότι είμαι κωμικός; Είναι ένα τίμημα το οποίο το πολεμάω χωρίς ευτυχώς να έχω πικρία.
Εν καιρώ κρίσης και πιο επίκαιρος από ποτέ βγάζετε δίσκο. Πείτε μας 2 λόγια για αυτή σας τη δουλειά...
Λοιπόν... Ήμουν υποχρεωμένος να απαντήσω από τη θέση μου (όπως και εσύ απ τη δική σου) και να αντισταθώ σε αυτό που συμβαίνει στη χώρα μου. Εγώ στο μνημόνιο δεν πιστεύω, είναι ότι πιο φασιστικό και ηλίθιο έχει συμβεί στην Ελλάδα, μία ξενόδουλη πολιτική, ένα είδος καπιταλισμού. Τώρα σχετικά με τη δουλειά αυτή θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Real News που μου έδωσε την ευκαιρία να μπω σε 150.000 σπίτια. «Με γειά το κούρεμα» με στίχους καθοριστικούς και σατιρικούς. Είναι ένα πάντρεμα είκοσι και βάλε ανθρώπων που συνεργάστηκαν γι αυτή τη δουλειά. Ήθελα πολύ να συνυπάρξουν η Αφροδίτη Μάνου μαζί με τους Αδερφούς Κατσάμπα, τον Πασχαλίδη και όλους τους λοιπούς. Τους ευχαριστώ όλους μέσα απ' την καρδιά μου γιατί στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολο να συνυπάρξουν σε δίσκο τόσοι πολλοί καλλιτέχνες.
Εκτός από το θέατρο και την Ακτή Πειραιώς, είδα θα συμμετέχετε στη συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη.
Θα συμμετέχω γιατί αγαπώ πάρα πολύ το Μίκη. Έχω πάρει πάρα πολλά απ' αυτόν τον ΑΝΘΡΩΠΟ για τον τρόπο που έχει σκεφτεί και συμπεριφερθεί για την Ελλάδα. Απ' τη στιγμή που μου το ζήτησε και ο ίδιος δεν θα μπορούσα να λείπω.
Τέλος θα ήθελα να μου πείτε αν είχατε μόνο τρία ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που θα τα χαρίζατε;
Δυσκολεύομαι γιατί είμαι ένας άνθρωπος που έχω πολλά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ να πω. Λοιπόν πρώτα ευχαριστώ που η συμπαντική λογική με έφερε να είμαι Έλληνας, ευχαριστώ επίσης που ζω και τέλος ευχαριστώ που η ζωή με ευνόησε να αποκτήσω απόγονο, την κόρη μου.
Και κάπου εδώ θα κλείσω με τον τίτλο ενός τραγουδιού του που τον αξίζει δικαίως «ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ».
Τον ευχαριστώ για το ταξίδι αναΨΥΧΗΣ και πολύ περισσότερο για το «ΝΑ ΦΥΛΑΓΕΣΑΙ» που είναι μία ονειρική στιχομυθία μπαμπά - κόρης που αξίζει να την ακούσουν μαζί...
Φωτογραφίες: Δέσποινα Κούλογλου
