Η Γιάννα Βασιλείου είναι ερμηνεύτρια με δική της ταυτότητα και δεκάχρονη πλέον παρουσία στη δισκογραφία όπου μας κέρασε όμορφες στιγμές μέσα από καινούργια τραγούδια και επαναπροσεγγίσεις κλασικών στιγνών. Παράλληλα είναι σπουδαγμένη μουσικός (πιάνο, αντίστιξη, φούγκα, αρμονία), γράφει μουσική και στίχους ενώ ασχολείται και με το μουσικό θέατρο (απόδοση στίχων και φωνητική διδασκαλία).
Γιατί επέλεξες να τραγουδήσεις το «Μαύρο Κυπαρίσσι»;
Με όλα αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία μας, και τις ιστορίες τόσων γυναικών που έρχονται στο φως, το «Μαύρο Κυπαρίσσι» είναι ο δικος μου τρόπος να αντιδράσω και να ξεσπάσουν κάποιες σκέψεις μου. Από παιδί είχα δυσκολία στο να εκφράσω τα συναισθήματά μου, και η διέξοδός μου ήταν και παραμένει το τραγούδι.
Δεν φοβήθηκες τη σύγκριση με την Ελευθερία Αρβανιτάκη;
Δε νομίζω ότι κανένας καλλιτέχνης της γενιάς μου μπαίνει σε οποιαδήποτε τέτοια διαδικασία φόβου ή σύγκρισης όταν προσεγγίζει ένα παλιότερο κομμάτι. Σκοπός είναι μόνο να φέρουμε αγαπημένα μας κομμάτια στο σήμερα υπό το ηχοχρωματικό πρίσμα μας, τις επιρροές και τα ακούσματα της εποχής μας. Για να αναβιώσουν και να τα γνωρίσουν και οι νεότεροι. Η Ελευθερία και ο τρόπος που ερμήνευσε το τραγούδι ήταν για μένα έμπνευση.
Ο Θωμάς Κωνσταντίνου τι ρόλο έπαιξε στην «υλοποίηση» της νέας εκδοχής του κομματιού;
Ο Θωμάς είναι αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής μου. Μαζί του, και με τον παραγωγό Λευτέρη Παπαδάκη, πήραμε την απόφαση να διασκευάσουμε το «Μαύρο Κυπαρίσσι». Αμέσως επικοινωνήσαμε και με τον Ara Dinkjian, το συνθέτη του κομματιού, στον οποίο άρεσε πάρα πολύ η ιδέα και η ηχοχρωματική πρόταση που ολοκλήρωσε ο μουσικός παραγωγός Alex Simon Papaconstantinou.
Το τραγούδι «οφείλει» να παίρνει θέση και να εκφράζει όσα συμβαίνουν γύρω μας κι αν ναι με ποιον τρόπο πρέπει να γίνεται αυτό;
Ο ρόλος της τέχνης είναι πολυποίκιλος. Είναι απαραίτητο κάποια ζητήματα να θίγονται μέσα από αυτήν, όσο απαραίτητο είναι όμως και το τραγούδι που μας κάνει απλώς να διασκεδάσουμε και να ονειρευτούμε. Είμαι άνθρωπος που προτιμώ να μιλάω μέσα από τη μουσική μου και την τέχνη μου. Προσωπικά δε μου αρέσει να βλέπω την εκμετάλλευση και κατάχρηση κοινωνικών σοβαρών ζητημάτων με σκοπό την αυτοπροβολή.
Τι ετοιμάζεις στην παράστασή σου στο Σταυρό του Νότου στις 30 Απριλίου;
Αφήνω πίσω αρκετά από τα παλιότερά μου πιο εσωστρεφή τραγούδια. Και μένω πιστή σε όσα κάνουν πρώτη την καρδιά μου να τραγουδήσει. Είναι μια μουσική παράσταση με ελληνικότητα και σεβασμό στα ηχοχρώματά μας με τα οποία έχω μεγαλώσει. Ανυπομονώ να παίξουμε πρώτη φορά live το «Μαύρο Κυπαρίσσι» και να βρεθώ επί σκηνής με τον καλεσμένο μου, τον Κώστα Μακεδόνα.
Πως γεννήθηκε η ιδέα να συνυπάρξεις μαζί του;
Είναι ένα όνειρό μου πολλών ετών. Βρεθήκαμε με τον Κώστα πρόσφατα μαζί στην τηλεοπτική εκπομπή «Μουσικό Κουτί» και ταιριάξαμε πάρα πολύ, οπότε σκεφτήκαμε να ξαναβρεθούμε αυτή τη φορά επί σκηνής. Το ότι αποδέχτηκε αμέσως την πρόσκλησή μου είναι για μένα μεγάλη τιμή και τον ευχαριστώ.
Το επόμενο βήμα;
Ήδη ετοιμάζουμε με την ομάδα μου το επόμενο τραγούδι που θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο και προγραμματίζουμε τις καλοκαιρινές μας συναυλίες.
Βαριά ευχαριστώ που χρωστάς;
Στον άνθρωπο που με στηρίζει και με βοηθάει κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερη επαγγελματίας αλλά και ευτυχισμένος άνθρωπος, το Λευτέρη Παπαδάκη.
Σε φοβίζει κάτι;
Το αναπόφευκτο που δεν μπορώ να αλλάξω. Το παράλογο είναι ότι καμιά φορά η ίδια σκέψη γίνεται και καθησυχαστική.
Ένα όνειρο;
Να μη μείνει τίποτα ως όνειρο.
Μια ευχή;
Να ζούμε ευτυχισμένοι, υγιείς και ελεύθεροι.
Γιατί επέλεξες να τραγουδήσεις το «Μαύρο Κυπαρίσσι»;
Με όλα αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία μας, και τις ιστορίες τόσων γυναικών που έρχονται στο φως, το «Μαύρο Κυπαρίσσι» είναι ο δικος μου τρόπος να αντιδράσω και να ξεσπάσουν κάποιες σκέψεις μου. Από παιδί είχα δυσκολία στο να εκφράσω τα συναισθήματά μου, και η διέξοδός μου ήταν και παραμένει το τραγούδι.
Δεν φοβήθηκες τη σύγκριση με την Ελευθερία Αρβανιτάκη;
Δε νομίζω ότι κανένας καλλιτέχνης της γενιάς μου μπαίνει σε οποιαδήποτε τέτοια διαδικασία φόβου ή σύγκρισης όταν προσεγγίζει ένα παλιότερο κομμάτι. Σκοπός είναι μόνο να φέρουμε αγαπημένα μας κομμάτια στο σήμερα υπό το ηχοχρωματικό πρίσμα μας, τις επιρροές και τα ακούσματα της εποχής μας. Για να αναβιώσουν και να τα γνωρίσουν και οι νεότεροι. Η Ελευθερία και ο τρόπος που ερμήνευσε το τραγούδι ήταν για μένα έμπνευση.
Ο Θωμάς Κωνσταντίνου τι ρόλο έπαιξε στην «υλοποίηση» της νέας εκδοχής του κομματιού;
Ο Θωμάς είναι αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής μου. Μαζί του, και με τον παραγωγό Λευτέρη Παπαδάκη, πήραμε την απόφαση να διασκευάσουμε το «Μαύρο Κυπαρίσσι». Αμέσως επικοινωνήσαμε και με τον Ara Dinkjian, το συνθέτη του κομματιού, στον οποίο άρεσε πάρα πολύ η ιδέα και η ηχοχρωματική πρόταση που ολοκλήρωσε ο μουσικός παραγωγός Alex Simon Papaconstantinou.
Το τραγούδι «οφείλει» να παίρνει θέση και να εκφράζει όσα συμβαίνουν γύρω μας κι αν ναι με ποιον τρόπο πρέπει να γίνεται αυτό;
Ο ρόλος της τέχνης είναι πολυποίκιλος. Είναι απαραίτητο κάποια ζητήματα να θίγονται μέσα από αυτήν, όσο απαραίτητο είναι όμως και το τραγούδι που μας κάνει απλώς να διασκεδάσουμε και να ονειρευτούμε. Είμαι άνθρωπος που προτιμώ να μιλάω μέσα από τη μουσική μου και την τέχνη μου. Προσωπικά δε μου αρέσει να βλέπω την εκμετάλλευση και κατάχρηση κοινωνικών σοβαρών ζητημάτων με σκοπό την αυτοπροβολή.
Τι ετοιμάζεις στην παράστασή σου στο Σταυρό του Νότου στις 30 Απριλίου;
Αφήνω πίσω αρκετά από τα παλιότερά μου πιο εσωστρεφή τραγούδια. Και μένω πιστή σε όσα κάνουν πρώτη την καρδιά μου να τραγουδήσει. Είναι μια μουσική παράσταση με ελληνικότητα και σεβασμό στα ηχοχρώματά μας με τα οποία έχω μεγαλώσει. Ανυπομονώ να παίξουμε πρώτη φορά live το «Μαύρο Κυπαρίσσι» και να βρεθώ επί σκηνής με τον καλεσμένο μου, τον Κώστα Μακεδόνα.
Πως γεννήθηκε η ιδέα να συνυπάρξεις μαζί του;
Είναι ένα όνειρό μου πολλών ετών. Βρεθήκαμε με τον Κώστα πρόσφατα μαζί στην τηλεοπτική εκπομπή «Μουσικό Κουτί» και ταιριάξαμε πάρα πολύ, οπότε σκεφτήκαμε να ξαναβρεθούμε αυτή τη φορά επί σκηνής. Το ότι αποδέχτηκε αμέσως την πρόσκλησή μου είναι για μένα μεγάλη τιμή και τον ευχαριστώ.
Το επόμενο βήμα;
Ήδη ετοιμάζουμε με την ομάδα μου το επόμενο τραγούδι που θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο και προγραμματίζουμε τις καλοκαιρινές μας συναυλίες.
Βαριά ευχαριστώ που χρωστάς;
Στον άνθρωπο που με στηρίζει και με βοηθάει κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερη επαγγελματίας αλλά και ευτυχισμένος άνθρωπος, το Λευτέρη Παπαδάκη.
Σε φοβίζει κάτι;
Το αναπόφευκτο που δεν μπορώ να αλλάξω. Το παράλογο είναι ότι καμιά φορά η ίδια σκέψη γίνεται και καθησυχαστική.
Ένα όνειρο;
Να μη μείνει τίποτα ως όνειρο.
Μια ευχή;
Να ζούμε ευτυχισμένοι, υγιείς και ελεύθεροι.
